Τα αποτελέσματα στη Γαλλία φαίνεται πως στερούν τις μετριοπαθείς ευρωπαϊκές δυνάμεις γύρω από τον εκ νέου εκλεγέντα Πρόεδρο την απόλυτη πλειοψηφία κατά πολύ, με 210 - 250 έδρες. Αρκετά μακριά από τις 289 που απαιτούνται. Παρότι παραμένει πρώτη δύναμη, είναι σοβαρά κολοβωμένη.
Η συνασπισμένη Αριστερά υπό τον αριστεριστή Μελανσόν, που περιλαμβάνει και ό,τι απόμεινε από το σοβαρό Σοσιαλιστικό κόμμα από τη λαϊκίστικη πτέρυγα του οποίου προήλθε, το Κομμουνιστικό κόμμα, τους μετριοπαθείς Πράσινους και άλλους, σημειώνει μια σοβαρή άνοδο, με 150-180 έδρες.
Η παραδοσιακή Δεξιά των γκωλικών παίρνει 60-70 έδρες.
Το πλέον ανησυχητικό, η ευρωφοβική πουτινική ακροδεξιά της Λεπέν μπαίνει με δύναμη στο κοινοβούλιο με 80-100 έδρες. Σημαντικό πoιοτικό στοιχείο από τις δημοσκοπήσεις του πρώτου γύρου: την ακροδεξιά ψηφίζει το 30-40% των εργατών. Όχι τόσο οι αγρότες, όπως θα περίμεναν μερικοί. Ενώ ένα άλλο 30-35% περίπου τον Μελανσόν.
Την ίδια στιγμή στην Ισπανία συντελείται μια σοβαρή μεταστροφή, που θα είχε συντελεστεί 
από καιρό εάν το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα δεν είχε επιλέξει ανόητο και άτσαλο αρχηγό, τον Κασάδο. Τον οποίο έξωσε προσφάτως. Το Λαϊκό κόμμα με τη νέα του πιο σοβαρή ηγεσία φέρεται να κερδίζει την απόλυτη πλειοψηφία στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, την Ανδαλουσία. 8.5 εκατομμύρια κάτοικοι από τα 45 της χώρας. Αλλά κυρίως προπύργιο για δεκαετίες του σοβαρού κεντροαριστερού σοσιαλιστικού κόμματος από όπου προήλθε και ο Φελίπε Γκονζάλεθ. Δεν θα χρειαστεί την υποστήριξη του ακροδεξιού λαϊκίστικου Βοξ για να κυβερνήσει, είναι το θετικό. Για την ώρα ο ακροδεξιός λαϊκισμός παραμένει εκτός κυβέρνησης ή έστω πλειοψηφίας, ενώ σε άλλες περιφέρειες, όπως της Μαδρίτης, αποτελεί μέρος της πλειοψηφίας η οποία κυβερνά με την ανοχή του. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα μείνει εκτός κυβερνητικής πλειοψηφίας στις προσεχείς εθνικές εκλογές.
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού μια περίεργη πυρκαγιά, ένα "ατύχημα", ρίχνει κι άλλο καύσιμο στη φωτιά στις τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, ενώ ρίχνει τις τιμές στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ, πρώτος παραγωγός αερίου στον κόσμο, σε μια κάπως παράξενη πυρκαγιά που ξέσπασε πριν μερικές εβδομάδες, μείωσαν τη δυνατότητα εξαγωγών τους προς την Ευρώπη, θέτοντας εν αμφιβόλω τη δυνατότητα να καλύψουν τις προβλεπόμενες ποσότητες που συμφωνήθηκαν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Freeport LNG, από όπου διακινείται μεγάλο μέρος του αερίου, ενώ αρχικά είχε πει ότι η εγκατάσταση θα λειτουργήσει τον Σεπτέμβριο, μόλις λίγες μέρες μετά ''επανεκτίμησε'' το μέγεθος των ζημιών και είπε ότι «Η ολοκλήρωση όλων των απαραίτητων επισκευών και η επιστροφή στην πλήρη λειτουργία του εργοστασίου δεν αναμένεται μέχρι τα τέλη του 2022». Στην εγκατάσταση, που βρίσκεται στο νησί Κουιντάνα του Τέξας, σημειώθηκε έκρηξη. Την οποία, εν μέσω της επείγουσα κατάστασης στην Ευρώπη, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αδυνατεί να βρει τρόπο να επισκευάσει συντομότερα. Ίσως η αδυναμία αυτή να οφείλεται κάπως και σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ''επισκευάσει'' το εκλογικό αποτέλεσμα των Δημοκρατικών τον Νοέμβριο.
Έτσι η τιμή του φυσικού αερίου στις ΗΠΑ έπεσε κατά 16%, στα 7.33 ανά εκατομμύριο ΘΜ. Ενώ στην Ευρώπη οι τιμές εκτινάχθηκαν. Όπως μεταδίδει το Bloomberg, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης αυξήθηκαν έως και 8%, ενισχυμένα για τρίτη ημέρα.
Εκτός από την εγκατάσταση στις ΗΠΑ που θα παραμείνει κλειστή για περισσότερο διάστημα, ταυτόχρονα, τεχνικά ζητήματα έχουν περιορίσει τις ρωσικές ροές μέσω ενός μεγάλου αγωγού προς τη Γερμανία κατά περίπου 40%.
Πολλές περίεργες φωτιές έχουν ανάψει ταυτόχρονα αυτές τις μέρες.
Όπως φαίνεται, ο πόλεμος αυτός έχει πολλά θύματα, όπως έχουμε προβλέψει. Ενώ η άνοδος της διαλυτικής πουτινικής δυναμικής στην καρδιά της Ευρώπης γίνεται εμφανής, ακόμη κι εκεί που μένει εκτός κυβέρνησης το συνονθύλευμα που σε κάθε χώρα την εκφράζει. Σημειώνεται ότι αυτό περίπου είχε πει πως πίστευε ότι θα συμβεί πριν μερικές ημέρες στο Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης ο ίδιος ο εισβολέας στην Ουκρανία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Θα επαναλάβουμε ότι ο χειρισμός από τις ΗΠΑ του Ουκρανικού ζητήματος, πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της εισβολής, και η επιβολή στην Ευρώπη της πολιτικής των ''κυρώσεων'', με τις οποίες πυροβόλησε τα πόδια της, ενισχύει τον πουτινισμό στην καρδιά της ΕΕ αντί να τον αντιμάχεται. Και εκτός αυτής, μια και η επιρροή της Ρωσίας στον υπόλοιπο κόσμο μάλλον έμεινε σταθερή, αν δεν αυξήθηκε (όπως και τα έσοδά του από τις αυξημένες τιμές πετρελαίου, αερίου, σιτηρών και λιπασμάτων κατά τους μήνες του πολέμου).
Οι φτωχότερες τάξεις, με μικρότερες οικονομικές αντιστάσεις, πλήττονται σοβαρά από τις ανατιμήσεις λόγω διαταραχής της παγκόσμιας αλυσίδας με τον κόβιντ, την αντιπαράθεση με την Κίνα, μετά από τα χρόνια της πανδημίας και τώρα επιπλέον με την άνοδο καυσίμων, ενέργειας και τροφίμων. Οπότε αρχίζουν να ζορίζουν τα πράγματα στο καθημερινό προς το ζην και ο θυμός δεν εκφράζεται με λογική αλλά με ''θα τους δείξω εγώ", και "άει σιχτίρ!".
Το αν επίσης πυροβολούν μεσοπρόθεσμα στα πόδια τους δεν γίνεται αντιληπτό από τους ίδιους, γιατί απλά δεν τους εξηγήθηκε ούτε αισθάνονται ότι τα βάρη μοιράζονται σε όλους ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Αρκετοί ευπορότεροι, κερδοσκοπώντας στην αναταραχή του πολέμου εξάλλου, ενδυναμώνουν την οικονομική τους θέση. Κάπως παρόμοια αισθάνονται και οι πολίτες των χωρών της Ασίας, της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής, τα 5/8 του κόσμου πάνω κάτω. Πλην Κίνας και Ευρω - Βόρειας Αμερικής. Πέρα από τον κίνδυνο των ελλείψεων που προκαλούν, λίγο τους αφορούν οι πόλεμοί μας, εν μέσω κλιματικής κρίσης. Έχουν πολύ σοβαρότερα θέματα να αντιμετωπίσουν. Όπως επίσης βλέπουν και άλλες πορτοκαλιές και πορτοκάλια με ευκαιρίες και δυνατότητες.
Εμείς εδώ σε αυτόν τον τοίχο θα επιμείνουμε: ο μόνος τρόπος να κερδηθεί ο πόλεμος και να διασωθεί η ειρήνη και η ευημερία στη δική μας ήπειρο είναι να πει κανείς την αλήθεια και μόνο την αλήθεια στους πολίτες. Αφού δει η πολιτική ελίτ μας κατάματα τις τεκτονικές αλλαγές ισχύος, όπως και τις ανισορροπίες επιρροής στην παγκόσμια κλίμακα, να τις εξηγήσει στους πολίτες. Δεν είμαστε πια το κέντρο του κόσμου στην Ευρώπη. Ούτε οι Αμερικανοί μπορούν να παραμείνουν κέντρο του κόσμου αναντίστοιχα προς το μέγεθός τους γατζωμένοι από την υπερμεγέθη στρατιωτικοδιπλωματική μηχανή τους και το δολλάριο, όταν η τεχνικοοικονομική ισορροπία έχει αλλάξει.
Οι Ευρωπαίοι, εμείς, πρέπει να βρούμε το κουράγιο να κοιτάξουμε όλοι μαζί τις δικές μας ζωτικές προτεραιότητες. Και να διασώσουμε τις δημοκρατίες μας. Πριν από τις κάλπες βγουν τέρατα με ουρές και πηλίκια.
Η σύγκρουση με τη Ρωσία δεν κρίνεται πλέον στο πεδίο, στις πεδιάδες της Ουκρανίας, που έχει αρχίσει να θυμίζει τα κολλημένα χαρακώματα-σφαγείο του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου. Όπου σκοτώνονται κάθε μέρα μερικές εκατοντάδες Ουκρανοί κι άλλοι τόσοι Ρώσοι στρατιώτες, και πολλοί περισσότεροι μένουν ανάπηροι ή βαριά τραυματισμένοι, νέοι άνθρωποι κρέας στα κανόνια. Για 200-1000 Ουκρανούς την ημέρα μιλάνε Ουκρανικές πηγές, πολύ πιθανόν κάπως παραπάνω Ρώσοι, ως επιτιθέμενοι που πιέζονται να προχωρήσουν. Θυμίζει όλο και παραπάνω και τον πολυετή βρώμικο πόλεμο Ιράκ-Ιράν, για να πάμε σε κάτι εγγύτερο, που προκάλεσε περίπου ένα εκατομμύριο θύματα και ένα τρις δολλάρια ζημιές.
Κρίνεται ο πόλεμος της Ουκρανίας στη resilience του κάθε συγκρουόμενου συστήματος. Στη σταθερότητα στη δυσκολία και κατάλληλα αποδεκτή βία της ηγεσίας στις δεσποτείες. Στην ενσυνείδητη επιλογή και θυσίες των πολιτών στις Δημοκρατίες.
Αυτή η δεύτερη δεν χαρίζεται. Αν κάποιος παρασύρει σε επιλογές τη χώρα του με στρογγυλά λόγια ( "θα τους κερδίσουμε εύκολα, θα τους ισοπεδώσουμε οικονομικά και στρατιωτικά αρκεί να σφίξουμε, να σφίξετε οι πιο ευάλωτοι, για να είμαστε ακριβείς, λίγο το ζωνάρι" ) όταν γνωρίζει ότι θα απαιτηθούν πολύ περισσότερα, είναι τούτο η συνταγή της ήττας. Εσωτερικής και εξωτερικής.
Δεν θα σταματήσω να θυμίζω τον Τσώρτσιλ, ο οποίος εκτός της αντιμετώπισης του Χίτλερ στόχο είχε να περισώσει πρωτίστως τη Βρετανική Αυτοκρατορία κι επιρροή. Υποσχέθηκε αίμα, δάκρυα και πόνο, όχι περίπατο, προς τη νίκη. Και τους εξήγησε πειστικά γιατί. Αν είχε πει ψέμματα, θα τον είχαν κρεμάσει οι Άγγλοι στην πλατεία Τραφάλγκαρ. Και δεν θα ήταν στους νικητές, φυσικά. Τουλάχιστον όχι η Μεγάλη Βρετανία.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment