Sunday, August 23, 2020

Σε πείσμα της πραγματικότητας


Share/Bookmark
Δεν είναι παράδοξο ότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι, από τους ίδιους χώρους, της λαϊκίστικης Αριστεράς και Δεξιάς παρέα (ένα μεταμοντέρνο νεομεσαιωνικό συνονθύλευμα που απόκτησε φωνή και βήμα τις τελευταίες δεκαετίες) αυτοί που αρνούνται τα μέτρα για τον έλεγχο της πανδημίας και αμφισβητούν την ύπαρξή της με κάθε είδους συνωμοσιολογική θεωρία, με όσους αρνούνταν πριν πέντε χρόνια τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Ελλάδας και πέταγαν κάθε είδους μπαρούφα για τη διεθνή συνωμοσία, το επαχθές και επονείδιστο και άλλα πολλά.

Και στις δύο περιπτώσεις η λογική είναι παρόμοια και απολύτως συνεπής με τον εαυτό της και μόνο, σε πείσμα της πραγματικότητας:

Δεν είναι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, ο υπέρμετρος δανεισμός, το έλλειμμα (που έφτασαν να παραποιούν αρχικά και να αμφισβητούν στη συνέχεια) και η καθυστέρηση στην αντιμετώπισή του που γέννησαν το χρέος, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας, κάθε λογής στρεβλώσεις, που έφεραν τη χρεοκοπία και τα μέτρα, τα μνημόνια. Αλλά είναι τα μέτρα και τα μνημόνια για την αντιμετώπισή της που γέννησαν την οικονομική κρίση.

Δεν είναι η πανδημία η ίδια (την οποία φτάνουν να αμφισβητούν με κάθε είδους θεωρίες συνωμοσίας) που γεννά την οικονομική συρρίκνωση και μετάλλαξη της οικονομικής συμπεριφοράς παραγωγών και καταναλωτών, αλλά τα μέτρα αντιμετώπισής της.

Δεν είναι ο άνεμος που γυρίζει τους ανεμόμυλους, αλλά οι ανεμόμυλοι που φτιάχνουν το μελτέμι.

Φυσικά το συμπέρασμα, το δια ταύτα, είναι το ίδιο, βλακώδες συνήθως, όταν δεν είναι προϊόν άκρατης ιδιοτέλειας. Αγνοήστε το έλλειμμα και το χρέος, να πληρώσουν οι "άλλοι", ρίξε χρήμα στην αγορά στην πρώτη περίπτωση. Αγνοήστε τον ιό, κάντε σαν να μην υπάρχει, να πεθάνουν οι "άλλοι", ρίξε ιό στην αγορά, σαν ψευτονόμισμα με το κιλό, κι αυτή θα λειτουργήσει απερίσπαστα εν μέσω διασπειρόμενου παντού θανατικού.

Κι ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε, όσο υπάρχει απόθεμα, κι όποιον πάρει ο χάρος.

Και κάτι ακόμη κοινό των δύο περιπτώσεων. Φωνασκούν και μπαρουφολογούν όσο νομίζουν ότι κανείς δεν θα τους ακούσει. Αν κάνει πως τους ακούει το κράτος κι η ηγεσία του, είναι οι πρώτοι που θα ζητήσουν κεφάλια. Γιατί, εκτός των άλλων, λίγοι ανάμεσά τους είναι φανατικοί ιδεολόγοι. Είναι οι περισσότεροι κοινοί χέστες, δειλοί κι άβουλοι, όταν η πραγματικότητα που οι ίδιοι επικαλούνταν ως σωτηρία τούς σιμώσει. 

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



Friday, August 21, 2020

«Αἰών παῖς ἐστι παίζων, πεσσεύων• παιδός ἡ βασιληίη»


Share/Bookmark
Δεκαπέντε αιώνες πριν, που πέρασαν σαν αστραπή, οι προοπτικές της βασιλείας και τα σχέδια του ένδοξου Ιουστινιανού και της Θεοδώρας, που σχεδόν είχε κατορθώσει να επανασυστήσει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με επίκεντρο την ακμάζουσα Κωνσταντινούπολη, αυτού που κληρονόμησε στον σύγχρονο κόσμο τη βάση όλων των αστικών κωδίκων, ανατράπηκαν από τη μητέρα φύση και την απρόβλεπτη τύχη. Τον πανίσχυρο βασιλιά - παιδί που παίζει στα ζάρια του τον κόσμο, κατά τον Ηράκλειτο.



Οι εκρήξεις ενός ηφαιστείου στη μακρινή Ισλανδία μεταξύ 530 και 540 μ.Χ. έριξαν σκοτάδι στον κόσμο για χρόνια, σοδειές καταστράφηκαν, κι η πρώτη επιδημία βουβωνικής πανώλης, ένα μικροσκοπικό μικρόβιο στο σώμα των ψύλλων, έφτασε από τη μακρινή Κίνα στην απέραντη αυτοκρατορία θερίζοντας δέκα εκατομμύρια ανθρώπους, το 1/4 των κατοίκων της. Η πόλη που φιλοξενούσε την Αγία Σοφία, που χτίστηκε τότε σε έξι χρόνια, θερίστηκε από τον λοιμό και τον λιμό.

Ο κόσμος πήρε άλλη τροπή. Αυτή που τελικά ξέρουμε. Οι Λομβαρδοί ανακατέλαβαν την Ιταλία, οι Πέρσες αδυνάτισαν και υπέκυψαν στη νέα ενοποιητική δύναμη της Μέσης Ανατολής που γεννήθηκε τότε, το Ισλάμ.

Το Βυζάντιο ακολούθησε τον δρόμο του για εννιά περίπου ακόμη αιώνες, αλλά ο κλασικός ελληνορωμαϊκός κόσμος πέθανε οριστικά εκείνη τη δεκαετία. Η εποχή που ακολούθησε, ο Μεσαίωνας, διήρκεσε περίπου ως την επόμενη μεγάλη επιδημία βουβωνικής πανώλης τον 14o αιώνα, που, παίρνοντας το 50-60%, του πληθυσμού της, έφερε τεκτονικές κοινωνικές αλλαγές στην Ευρώπη, γκρεμίζοντας την κυριαρχία της εκκλησίας που είχε αρχίσει να αμφισβητείται έναν αιώνα νωρίτερα, στις αρχές της Αναγέννησης. Και ταυτόχρονα υπονόμευσε τα θεμέλια της φεουδαρχίας με την σπάνη εργατικών χεριών, που ξαφνικά απέκτησαν διαπραγματευτική ισχύ και σχετική αυτονομία, υποκινώντας κοινωνικά κινήματα που οδήγησαν στη δημιουργία μιας νέας μεσαίας τάξης μικροϊδιοκτητών ή εργαζομένων επ' αμοιβή. Στη γέννηση του εμπορικού καπιταλισμού και το κυνήγι των σκλάβων ως νέα πηγή ενέργειας, ως παραγωγικό εργαλείο.

Σαν άμμος από κύμα σαρώνεται κι αλλάζει η ανθρώπινη ιστορία από τη μητέρα γη και τις μορφές ζωής που συνυπάρχουν μαζί μας, από τις οποίες εξαρτάται άρρηκτα η ύπαρξή μας, η εξέλιξη, η ζωή και ο θάνατός μας.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος


Σχετικός σύνδεσμος:


Sunday, August 16, 2020

Οι αμύθητες ζημιές της TUI κι οι ζημιές μας


Share/Bookmark

Μια και ανακοινώνονται τα νούμερα των κρουσμάτων και, δυστυχώς, πλέον και οι ΜΕΘ, μήπως ήρθε η ώρα να ανακοινωθούν και κάποια άλλα νούμερα;

Πόσους τουρίστες, μέση και συνολική δαπάνη είχαμε τον Ιούνιο και πόσους τον Ιούλιο (ο Αύγουστος μάλλον τελείωσε ήδη);

Να μετρήσουμε το κόστος-όφελος των αποφάσεων που ελήφθησαν ;

Να σκεφτούμε, μήπως αν δεν είχαμε αφήσει εξαρχής να ανοίξουν τα ορθάδικα, τα κλαμπ κι οι συναυλίες, αν είχαμε επιβάλλει εξαρχής τεστ σε όλους 72 ώρες πριν, πόσους και ποιους τουρίστες θα είχαμε χάσει (ή κερδίσει) τώρα που κόπηκε η σεζόν στη μέση;

Πόσοι λογικοί άνθρωποι ΔΕΝ ήρθαν σκεφτόμενοι αυτό που σκεφτήκαμε όλοι; "Πού να πάω αν δεν ξέρω με ποιον ταξιδεύω, να συνωστιστώ, να κλειστώ καραντίνα ή να νοσηλευτώ σε ξένη χώρα;"

Αν είχαμε αφήσει να δουλέψουν μόνο ασφαλείς μονάδες, δωμάτια, Airbnb, εστίαση, ενοικιάσεις αυτοκινήτων και συναφείς ασφαλείς υπηρεσίες;

Το cost-benefit, δηλαδή, όχι για τα λίγα μπιτσόμπαρα και κλαμπάκια που δούλεψαν όσο δούλεψαν 3-4 βδομάδες της αρπαχτής, αλλά για το σύνολο της οικονομίας;

Αν είχαμε ακούσει την πραγματική αγορά, τον απλό αυτόνομο τουρίστα της μεσαίας τάξης κι όχι την πανικόβλητη TUI, που μόλις (13/8) ανακοίνωσε ζημιές 1.42 δισεκατομμυρίων ευρώ και κατάρρευση 98.5% (!) του τζίρου της;

Πόσους τουρίστες μάς έφερε φέτος τελικά η TUI κι η κάθε TUI που ακούγαμε τόσο προσεκτικά;

Πόσο μας κόστισαν και, δυστυχώς, πόσο θα μας κοστίσουν τις εβδομάδες που έρχονται στο σύνολο της οικονομίας, στον τουρισμό και σε όλους τους άλλους κλάδους που θα υποφέρουν από την έξαρση;

Για να σταθώ στην οικονομία και να μη γίνω μελό με τις ανθρώπινες ζωές, καταλαβαίνετε ...

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



Saturday, August 15, 2020

Της Παναγίας


Share/Bookmark
Η Αθηνά και η Άρτεμις Παρθένες, η μινωίτικη Ρέα η Τιτανίδα, μητέρα της Ήρας, η Δήμητρα, η Αιγυπτιακή Ουατζέτ, η Θεά Γη, σήμερα η Παναγία Παρθένα, όλες γυναικείες Θεότητες, μαζί με πολλές άλλες, που όψεις τους προβάλλονται στο συλλογικό ασυνείδητο ως τις χριστιανικές μέρες μας στην κόρη ενός καλοβαλμένου αλλά σκληρού κτηνοτρόφου, του Ιωακείμ και της Αγίας Άννας, σύμφωνα με το πρωτευαγγέλιο του Ιάκωβου. Που του δόθηκε από τον Θεό με μήνυμα αγγέλου η κατάλληλη στιγμή της τεκνοποίησης.

Οι τέσσερις επίσημοι Ευαγγελιστές και αυτό που αποτύπωσε τον κορμό του δόγματος, παραδόξως αλλά και ερμηνεύσιμα, ελάχιστα ασχολήθηκαν με την καταγωγή και τη ζωή της δημοφιλέστερης θεϊκής μορφής του χριστιανικού κόσμου μετά τον ίδιο τον Ιησού. Της μητέρας του Θεανθρώπου και σύζυγο του ταπεινού ξυλουργού Ιωσήφ.

Όλα τα πιθανά προσωνύμια αποδίδονται στη λατρεία της γυναικείας μητρικής αυτής θεότητας: τοπικά, χαρακτηρολογικά, μορφολογικά, τοπολογικά ή χαρακτηριστικά της εικόνας της, ποικιλόμορφων ιδιοτήτων της ίδιας: Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Θρηνούσα, Ελεούσα, Κυρά, Μεγαλόχαρη, Μαυριώτισσα, Γερόντισσα, Θεοσκέπαστη, Σπηλαιώτισσα, Πλατανιώτισσα, Πορταΐτισσα, Μυρτιδιώτισσα, Φανερωμένη, Φιδού, Αθηνιώτισσα, Αργοκοιλιώτισσα (Νάξου), Βατοπεδινή, Πολίτισσα, Ψαριανή, Κυρία της Ξηροκρήνης, Λογγοβάρδα, Παλατιανή, Ολυμπιώτισσα. Υπογραμμίζουν την πολυμορφία του κοινωνικού φαντασιακού που αντικαθρεφτιζει και α-σαρκώνει, ιδεολογικοποιεί και μετατρέπει σε προσδοκία, λατρεία, πίστη, στοργή, καθαρή συγκίνηση.

Λατρεύεται με τρόπο σχεδόν απόλυτο με βαθιές αρχαίες ρίζες στη βόρεια ακτή της Μεσογείου, ιδιαίτερα δε στην Ελλάδα, την Ιταλία ως Madonna, στη Σικελία και και στην Ισπανία περισσότερο, εκστατικά στην Ανδαλουσία.

Εμείς οι Έλληνες, πιστοί και λιγότερο πιστοί, την επικαλούμαστε σχεδόν όλοι, καθημερινά πολλές φορές, είναι το πρώτο επιφώνημα που ξεστομίζουμε για τα πάντα, φόβο, χαρά, ελπίδα, επίκληση βοήθειας, συγκίνηση, θαυμασμό, (ενίοτε, ασέβεια και προσβολή). Το πρώτο που μαθαίνουν οι ξένοι φίλοι μας που μαθαίνουν Νέα Ελληνικά και το προσέχουν αμέσως, που σημαίνει τα πάντα, όλες τις ψυχικές καταστάσεις της νεοελληνικής ψυχής, τονισμένο κι ειπωμένο διαφορετικά:

"Παναγία μου!"

Διάλεξα για την ημέρα τη Βρεφοκρατούσα του Θεόφιλου, επίπεδη, λεπτομερή, πολύχρωμη, απλή γυναίκα με υπέροχα μάτια, σχεδόν από πορτραίτο φαγιούμ, με το Βρέφος στην αγκαλιά, για να προβάλλουν τα πάντα, όλες οι πτυχές της συλλογικής και ατομικής μας ψυχοσύνθεσης.

Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες!

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος




Thursday, August 13, 2020

Σε καλή μεριά και πάμε για του χρόνου


Share/Bookmark
Με πολλά ποστ και άρθρα είχαμε ήδη επισημάνει από τις αρχές Απριλίου ότι μια σειρά τουριστικών υπηρεσιών στη συγκεκριμένη περίοδο δεν είναι συμβατές με την επιβίωση της υπόλοιπης τουριστικής βιομηχανίας. Πρώτα θα κλείσουν την υπόλοιπη και αμέσως μετά θα κλείσουν και τα ίδια. Αυτό ήταν εξαρχής το λάθος.

Υπήρχαν μορφές τουριστικών υπηρεσιών που φέτος δεν έπρεπε, όπως είχαμε τονίσει εξαρχής, να ανοίξουν καθόλου.


Α είδος
- Μπαρ, κλαμπ, πάρτυ όρθια, χορός, πανηγύρια
- κρουαζιέρα
- συναυλίες
- φθηνά all inclusive υψηλής συγκέντρωσης και μεγάλης χωρητικότητας

Και να απαλλαγούν από κάθε φόρο οι επιχειρήσεις τους για φέτος.

Ώστε να λειτουργούσαν με ασφάλεια όλα τα άλλα, με αυστηρούς κανόνες.

Β είδος
- μικρές ξενοδοχειακές μονάδες, ενοικιαζόμενα και σπίτια σε απόσταση, airbnb
- εστίαση
- απλά μπαρ
- μαγαζιά shopping
- εκδρομές στη φύση και θάλασσα
- ιστιοπλοϊκά και σκάφη
- ατομικός τουρισμός
- ενοικιαζόμενα αμάξια

Και αυτοί να στηριχθούν για την προσαρμογή στη νέα κατάσταση: διαμορφώσεις χώρων, εκπαίδευση προσωπικού κλπ.

Είχαμε επίσης τονίσει την αναγκαιότητα τεστ 72 ώρες πριν την αναχώρηση, ακόμη κι αν έπρεπε να το επιχορηγήσει στους επισκέπτες το ελληνικό κράτος με ένα κουπόνι 50 ευρώ ανά άτομο, που ο επισκέπτης θα μπορούσε να εξαργυρώσει στο ξενοδοχείο του ή σε όποιο κατάστημα και θα εξέπιπτε από τον φόρο του επαγγελματία. Θα μείωνε πολύ τις πιθανότητες επίσης να συνταξιδέψει με κάποιον θετικό στο αεροπλάνο.

Και όχι τεστ στα σύνορα, που σημαίνει πρόσθετο ρίσκο για τον επισκέπτη: να βρεθεί θετικός και, στην καλύτερη, να μείνει καραντίνα σε ξένη χώρα, στη χειρότερη, να χρειαστεί νοσηλεία μακριά από τον γιατρό του.

Τώρα, αφού οι τουρίστες που θα ενδιαφέρονταν για το δεύτερο είδος τουρισμού είτε ακύρωσαν, είτε έφυγαν, ή δεν προγραμμάτισαν να έλθουν, ήλθαν ελάχιστοι, ΕΠΕΙΔΗ δεν έγινε εξαρχής σαφές ότι δεν θα λειτουργήσουν οι πρώτοι, κλείνουν και οι επιχειρήσεις του πρώτου είδους. Μετά από 2-3 βδομάδες αρπαχτούλα.

Όσο καλά κλείσαμε, τόσο κοντόφθαλμα ανοίξαμε. Με τον φόβο μάλλον του πολιτικού κόστους, αφήσαμε να μάθουν the hard way ότι η αγορά αυτή του πρώτου είδους φέτος απλά δεν υπήρχε.

Χάνοντας τη δεύτερη, που φέτος δεν είχε πουθενά αλλού να πάει με την Ισπανία κλειστή και την Ιταλία εν μέρει επίσης, ενώ εκτός Ευρώπης δεν βγαίνει κανείς.

"Επιλογή μοντέλου τουρισμού για φέτος", λέγαμε τότε, πριν 3 μήνες.

Για ένα τμήμα μόνο ενός σημαντικού τομέα οικονομικής δραστηριότητας βλάψαμε σοβαρά όλο τον υπόλοιπο τουριστικό τομέα, ενώ κινδυνεύουν και όλοι οι άλλοι τομείς: αγροτοβιομηχανία, εμπόριο, λοιπές υπηρεσίες, βιομηχανία κλπ. Ή νομίζετε ότι, αν τα κρούσματα συνεχίσουν να αυξάνουν και οι ΜΕΘ να γεμίζουν, όλα θα δουλεύουν κανονικά;

Σε καλή μεριά.

Υ.Γ.
Για να γίνει κατανοητό: είναι σαν να λέμε έγινε σεισμός και κάποια κτήρια έγιναν ετοιμόρροπα και πρέπει να στηριχθούν πριν μπουν μέσα οι κάτοικοι.
Θα αναρωτιόμαστε το ίδιο; πού θα μείνουν; Θα αφήναμε να μπουν μέσα να τους πλακώσει μαζί με τους γείτονες; Ή θα ψάχναμε σκηνές και βοηθήματα γι' αυτούς, ώστε να επανακάμψουν μόλις είναι δυνατόν;
Σε περιπτώσεις ανάγκης στηρίζονται οι πληγέντες από όσους μπορούν να συνεχίσουν.
Δεν καταστρέφεται το σύνολο της οικονομίας.
Γιατί τότε κανείς δεν μπορεί να στηρίξει κανέναν. Και, φυσικά, οι πληγέντες θα μείνουν πρώτοι αβοήθητοι.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος




Wednesday, August 5, 2020

Τα διλήμματα των "τουριστανιών"


Share/Bookmark

"Μπανανίες" επικράτησε να λέγονται μικρές ασταθείς οικονομικά χώρες που εξαρτώνται κυρίως από τη μονοκαλλιέργεια φρούτων όπως της μπανάνας, όπου έχουν ένα φυσικό πλεονέκτημα. Συνήθως μάλιστα μεγάλες πολυεθνικές κατέληξαν στις χώρες αυτές να ελέγχουν τη μεταφορά και παραγωγή της μπανάνας ασκώντας υπέρμετρη πολιτική και οικονομική επιρροή.

Αν ζούσαμε σε μια χώρα όπου η μπανάνα αντιπροσώπευε το 15-20% του ΑΕΠ, κι έπεφτε παγκοσμίως ξαφνικά μια αρρώστια ενός μύκητα στα μπανανόδεντρα, που έκανε τους καρπούς τοξικούς κι επικίνδυνους για κατανάλωση, τι θα σκεφτόμαστε;

Πώς θα αντιδρούσαμε, άραγε; και πώς θα ήταν σοφότερο να αντιδρούσαμε;

Εάν ένα αόρατο χέρι βοηθείας μάς έδινε κάποια χρήματα για να μας στηρίξει, τι θα έπρεπε να κάνουμε με αυτά; και γενικότερα, πώς θα έπρεπε να δούμε το παραγωγικό μας μοντέλο ώστε να γίνει πιο σταθερό;

Να στηρίξουμε τους παραγωγούς μπανάνας να κάθονται να περιμένουν πότε θα περάσει ο μύκητας να παράγουν πάλι τις παραδοσιακές μπανάνες που ξέρουν;

Να στηρίξουμε εναλλακτικές καλλιέργειες το συντομότερο δυνατόν, έστω γεωργικές, πχ ακτινίδια ή άλλα φρούτα, των οποίων θα αυξηθεί η ζήτηση ελλείψει αγοράς μπανανών;

Να στηρίξουμε την ανάπτυξη και άλλων κλάδων πλην της γεωργικής παραγωγής, στους οποίους έχει δυνατότητες και πλεονέκτημα η χώρα μας;

Εκτός από μπανανίες υπάρχουν και άλλα είδη οικονομικών μονοκαλλιεργειών, που γίνονται κυρίαρχες στην οικονομία, γιατί παράγουν κάποιον πλούτο. Το φοινικέλαιο, η σόγια, διάφορα ορυκτά, το πετρέλαιο, το αέριο, πρώτες ύλες κυρίως, χωρίς υψηλή προστιθέμενη εγχώρια αξία εργασίας υψηλότερης εξειδίκευσης.

Ένα τέτοιο είδος μονοκαλλιέργειας είναι για ορισμένες χώρες, ιδιαιτέρως της Μεσογείου, ο τουρισμός. Ειδικά δε ο μαζικός, δηλαδή ο πιο ευάλωτος στις διακυμάνσεις της ζήτησης. Ας τις πούμε "τουριστανίες".

Οι χώρες αυτές πλέον αντιμετωπίζουν τα ακόλουθα ερωτήματα με την πανδημία:

Τι θα κάνουν;

Θα στηρίξουν τους εμπλεκόμενους σε ένα ευάλωτο μοντέλο όσο πάει, περιμένοντας να ανακάμψει καθώς ζήτηση δεν υπάρχει, περιμένοντας να αρχίσουν να ξαναφυτρώνουν καθαρές μπανανιές, all inclusive, clubs και κρουαζιέρα;

Θα προσπαθήσουν να μετασχηματίσουν το τουριστικό τους μοντέλο ώστε να προσφέρει πιο εξειδικευμένες υπηρεσίες, μικρής, μεσαίας ή μεγαλύτερης κλίμακας, που είναι συμβατές με τις συνθήκες και λιγότερο ευάλωτες στους εκάστοτε μύκητες, μια ποικιλία φρούτων;
Χωρίς να αποκλείουν στο μέλλον και τις μπανάνες αλλά όχι ως μονοκαλλιέργεια που απορροφά όλους τους πόρους σε συνθήκες υψηλής ζήτησης και αφήνει ξεραΐλα όταν πέφτει η ζήτηση;

Θα επιχειρήσουν να κατευθύνουν πόρους και επενδύσεις και σε άλλους τομείς υψηλής εγχώριας προστιθέμενης αξίας, εκμεταλλευόμενοι αλλά συγκριτικά πλεονεκτήματα ώστε να μην εξαρτώνται από μια μονοκαλλιέργεια;

Ή θα περιμένουν στηρίζοντας τους ανθρώπους και τις υποδομές να κάθονται μέχρι να ξαναφυτρώσουν υγιείς μπανανιές κι αρχίσει να τις ξανατρώει ο κόσμος, που ίσως ως τότε να έχει συνηθίσει και σε άλλα φρούτα τοπικά ή διεθνή και να τα προτιμά;

Αυτά τα ερωτήματα έχουν να απαντήσουν αρκετές χώρες και περιοχές τους.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος