Πλούσιοι γάμοι, στιγμιαία και διαρκή ηθικά παραπτώματα, ψυχικά τραύματα και κοινή βία

Μια ελκυστική γυναίκα παντρεύεται έναν τύπο που δεν γουστάρει για τα φράγκα. Εκείνος την προσεγγίζει και τη γοητεύει με το πορτοφόλι του. Τον ανέχεται σεξουαλικά, προσποιείται, κάνει παιδιά.

Ένας όμορφος άντρας παντρεύεται μια γυναίκα που δεν γουστάρει για τα λεφτά της οικογένειας, εκείνη ή εκείνος προσεγγίζει πρώτος, κάνει κι αυτός πλούσιο γάμο όπως παραπάνω. Την ικανοποιεί αναγκαστικά, κάνει παιδιά, να χωρίσει καν δεν μπορεί γιατί θα χάσει τα παιδιά του πιθανότατα.

Μια υπάλληλος ή ένας υπάλληλος γοητεύει τον αφεντικό του ή την αφεντικίνα του, ή υποκύπτει σε μια καθόλα ορθή προσέγγιση, χωρίς βία ή υπόνοια βίας, χωρίς όμως να γουστάρει κάθεται, έχουν μια φορά ή συχνά σεξουαλικές σχέσεις, γιατί περιμένει κάποιο αντάλλαγμα. Παίρνει το αντάλλαγμα, ανεβαίνει στην ιεραρχία προσπερνώντας άλλους, μπαίνει στην πολιτική ίσως, λαμβάνει δώρα, οποιαδήποτε διευκόλυνση...

Παλιότερα τα λέγανε και προξενιά και προίκες.

Δείτε γύρω σας.

Από αρχηγούς υπερδυνάμεων ως επιχειρηματικές οικογένειες, την ευρύτερη δική σας οικογένεια ή κύκλο, ή τον εργασιακό χώρο. Βγάλτε λίγο τα όποια πολιτικά ή προσωπικά προστατευτικά γυαλιά σας.

Χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια γυναίκες και άνδρες, στις δικές μας προωθημένες δημοκρατίες, όχι στις θεοκρατίες, χρησιμοποιούνται ερωτικά έναντι ανταλλάγματος. Πωλούν την ευχάριστη εμφάνιση τους, τη συντροφιά τους, με τη δική τους θέληση κι απόφαση, καθείς και καθεμία στην τιμή που πιάνει, στη συναλλαγή που κρίνει συμφέρουσα... Πολλοί και πολλές για μια ζωή, με κάποιον άνθρωπο που δεν γουστάρουν, δεν αγαπούν, γίνεται τελικά συνήθεια, καθημερινότητα, ζωή. Η βία είναι αμφίδρομη πολλές φορές. Οικονομικός εκβιασμός, κοινωνικός εκβιασμός, το περιβάλλον, εκβιασμός με τα παιδιά και τον αποκλεισμό του συντρόφου από αυτά, συναισθηματικός ...

Πολλά από αυτά, η εν δυνάμει βία, δεν θα ειπωθούν πότε ανοιχτά, όπως δεν χρειάζεται να εφαρμοστεί κάθε ρήτρα ενός συμβολαίου, είναι όμως εκεί και τα ξέρει το κάθε συμβαλλόμενο μέρος, κάθε στιγμή υπονοούνται. Και με βάση αυτά ορίζει τη συμπεριφορά του και υπομένει, υποκρίνεται, συνεχίζει ή ανέχεται. Και το άλλο μέρος, το εκάστοτε ισχυρό, δέχεται την υποκρισία επίσης, ικανοποιώντας τον ναρκισσισμό ή τους φόβους της μοναξιάς του.

Είναι αυτός ο βαθύτερος κομφορμισμός της ύπαρξης. Δεν είναι αυτό ένα ουσιαστικό ηθικό πρόβλημα; Δεν είναι ένα βαθύ, πολύ βαθύτερο τραύμα;

Ίσως ακόμη βαθύτερο από μια στιγμιαία εκτόνωση μιας έντασης (χωρίς αυτό φυσικά να τη δικαιολογεί κι αυτή).

Μήπως αυτό όμως, το μεγάλο, το καθολικό, είναι η πηγή όλων των αδικιών, όλων των ανισοτήτων στις ευκαιρίες κι όλων των νευρώσεων; Μήπως αυτό, όταν εμφανίζεται και γενικεύεται στην ιστορία η κυριαρχία του οικογενειακού δικαίου και ήθους έναντι του δημοκρατικού δημοσίου νόμου και ήθους, πρώτα στους θεσμούς κι ύστερα στην ψυχή των ανθρώπων, δεν είναι αυτό που σήμανε την αρχή του τέλους όλων των δημοκρατιών που γνώρισε η ανθρωπότητα; Της κλασικής Αθήνας, της Ρώμης, σήμερα ...

Μήπως γι' αυτό ασχολούμαστε, βλέπουμε άξαφνα τόσο έντονα το στιγμιαίο κι αποφεύγουμε να κοιτάξουμε καν το διαρκές; Γιατί το έχουμε ενσωματώσει τόσο πολύ, ως κανονικότητα;

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Ευχαριστούμε τους επιστήμονες και προστατεύουμε την επιστήμη

Μόλις πριν από δύο αιώνες το προσδόκιμο ζωής σε μια ανεπτυγμένη χώρα, όπως η Αγγλία, μόλις έφτανε τα 45 χρόνια, εν μέρει γιατί οι πιο πολλοί θα πέθαιναν ως τα 15-20, οι υπόλοιποι άφηναν χρόνους γύρω στα 50 -55.

Το 1913 το 65% έφτανε τα 50, το 2011 το 95% και το 50% φτάνει τα 80.

Στην ΕΕ κατά μέσον όρο ένας 65άρης έχει μπροστά του 15 χρόνια ζωής, από τα οποία 12 περίπου σε καλή υγεία. Ένας που έφτασε τα 85 έχει μπροστά του άλλα 6, από τα οποία τα 2-3 σε καλή υγεία.

Όλα αυτά δεν ήρθαν από μόνα τους. Ο Αβρααμικός Θεός (εβραίος, χριστιανός, μουσουλμάνος) υπάρχει και δρα περίπου 25, 20 και 13 αιώνες αντίστοιχα.

Πριν υπήρχαν άλλοι. Που συνυπήρξαν με άλλους πολιτισμούς.

Στη διάρκεια της βασιλείας τους δεν είχαμε καμία αύξηση της ζωής μας σε τούτον εδώ τον κόσμο. Μας πρόσφεραν κάποια ανακούφιση για τον θάνατο και καμιά φορά μας παρακίνησαν κιόλας να εγκαταλείψουμε τούτον για τον άλλο κόσμο.

Οι μισοί από όσους είμαστε πάνω από 45-50 χρωστάμε κάθε λεπτό, κάθε μέρα, κάθε χρόνο που διανύουμε με τους αγαπημένους μας, υγιείς και σχεδιάζοντας το μέλλον μας, στην επιστήμη και στα καθολικά συστήματα υγείας και πρόνοιας που αναπτύξαμε.

Όσοι είναι πάνω από 65 σε ποσοστό 70%, το 95% των 85άρηδων της χρωστάνε την ευτυχία να βλέπουν το φως του ήλιου, τα παιδιά και τα εγγόνια τους κάθε μέρα, να έχουν μερικά ακόμη χρόνια, μέρες, λεπτά αυτής της μοναδικότητας που λέγεται ζωή σε καλές συνθήκες.

Ακόμη και οι πιο νέοι, ως τα 20, σε ποσοστό 15-20% της χρωστούν ότι φτάνουν σε αυτή την ηλικία και μπορούν να ελπίζουν να μεγαλώσουν, πως δεν πεθαίνουν στη γέννα ή από απλές πλέον ασθένειες, ανεμοβλογιά, ιλαρά, φυματίωση, σκωληκοειδίτιδα, ευλογιά...

Ας πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ που γεννηθήκαμε στην εποχή μας. Κι ας προστατεύσουμε με κάθε μέσο από κάθε απειλή και κάθε καλικάντζαρο αυτό που μας συντηρεί στη ζωή, εμάς κι όσους αγαπούμε, που μας επιτρέπει να βλέπουμε να ξημερώνει ο ήλιος και να ανατέλλει το φεγγάρι, να μυρίζουμε και να αγγίζουμε την ομορφιά, που ακόμη ερωτευόμαστε, που κάνουμε έρωτα, απολαμβάνουμε τη φύση, την τέχνη, το φαγητό, ένα ποτήρι κρασί, που δημιουργούμε ακόμη και προσφέρουμε στους άλλους.

Να προστατεύσουμε την εμπιστοσύνη στην επιστήμη, στα συστήματα υγείας και πρόνοιας που τη στηρίζουν και μας προσφέρουν τη ζωή μας.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Προς κυρία Μενδώνη, Αθήνα

Επιτρέψτε μου μιαν επαγγελματική απορία προς την κυρία Μενδώνη κατά πρώτον (και τον κ. Χαρδαλιά και τους κ.κ. λοιμωξιολόγους κατά δεύτερον).

Επαγγελματική η ερώτηση, διότι με την απόκριση των μουσείων της Ευρώπης στην κρίση ασχολούμαι τους τελευταίους μήνες. Την προσαρμοστικότητα, την αντοχή, τη συνέχιση της παροχής πρόσβασης στους πολίτες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες για τη στήριξή τους στην κατεύθυνση αυτή.

Καταλαβαίνω πολύ καλά να κλείσουν τα γυμναστήρια, τα εστιατόρια, τα κλαμπ, τα μπαρ, τα θέατρα. Μπαίνουμε, μιλάμε κι ακούμε κόσμο να μιλάει ή να τραγουδάει, χορεύουμε, ιδρώνουμε, καθόμαστε δίπλα δίπλα κι απέναντι...

Αλλά τα μουσεία γιατί, κυρία Μενδώνη μου; Οι εκθέσεις γιατί;

Δεν μπορούν να δουλέψουν όπως εδώ στη Βαρκελώνη στο 50%, στο 30% της χωρητικότητάς τους, με προκράτηση όπου χρειάζεται; Όλοι όρθιοι είμαστε, με μασκούλες όλοι μας και σε κυκλική διαδρομή επίσκεψης.

Πρόκειται συνήθως για μεγάλους χώρους, χωρίς ξεναγήσεις φυσικά ούτε γκρουπ, όπου ο επισκέπτης δεν βγάζει τη μάσκα, δεν κάθεται πολύ, μιλά ελάχιστα ή καθόλου και συνήθως ψιθυριστά αν είναι με κάποιον άνθρωπο παρέα. Ατομικά ή με τον στενό του κύκλο, έναν ή δύο ανθρώπους, όπως βγαίνει για άθληση. Οι μικρές αίθουσες δεν ανοίγουν.

Ειδικά στις μεγάλες πόλεις Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, που υπάρχουν σημαντικά μουσεία και πάρα πολλοί άνθρωποι που αφενός δεν έχουν πρόσβαση στη φύση ή άλλες δραστηριότητες εύκολα, αφετέρου δεν έχουν συνήθως χρόνο να επισκεφθούν τα μουσεία. Ενώ μπορούν να φτάσουν σε πολλά περπατώντας στη γειτονιά τους τώρα στην καραντίνα.

Δημόσια και δεκάδες ιδιωτικά και σημαντικές συλλογές.

Εκατοντάδες μουσεία, από μεγάλα έως μικρά, πανεπιστημίων, φυσικής ιστορίας, θάλασσας, περιβάλλοντος, τεχνολογίας, τέχνης, Δήμων, ιδρυμάτων, συλλογές τέχνης, θεάτρου, της ιστορίας της πόλης, αρχιτεκτονικά μνημεία, εκατοντάδες, διάσπαρτα στην πόλη. Που θα ήταν κάθε ένα μια ευκαιρία ψυχολογικής ανόρθωσης και παιδείας για τους κατοίκους.

Ακόμη παραπάνω δεν κατανοώ, γιατί τους υπαίθριους αρχαιολογικούς χώρους τους κλείσατε; Τον Κεραμεικό, την Ακρόπολη, την Αγορά, δεκάδες άλλους ...

Μέσα σε δύο μήνες λοκντάουν απόλαυσα εδώ πέντε σημαντικές εκθέσεις διεθνούς βεληνεκούς, ξαναείδα οκτώ από τα πιο σημαντικά μουσεία της Βαρκελώνης, άλλα 10-15 αρχιτεκτονικά μνημεία του μοντερνισμού ή ρωμανικά ή γοτθικά, παγκόσμιου ενδιαφέροντος και έλξης, Γκαουντί, Μοντανιέρ, καθεδρικούς, τον βοτανικό κήπο, με ησυχία, χωρίς κόσμο και στίφη τουριστών. Και κάμποσα μικρότερα.

Χωρίς να αισθανθώ κανένα κίνδυνο, κανέναν συνωστισμό, με έλεγχο ροής, όλοι με μάσκες και ασφάλεια και αποστάσεις. Πολλά ανοίγουν μάλιστα και πρόσθετες ώρες από τις συνήθεις, παρότι έχουν πιο λίγο κοινό διότι λείπουν οι τουρίστες. Είναι η κοινωνική προσφορά τους στους κατοίκους.

Υποψιάζομαι, δυστυχώς, ότι ο λόγος στην Αθήνα ή Θεσσαλονίκη δεν είναι υγειονομικός.

Φοβάμαι πως έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα στην παράδοξη ιδέα πως τα μουσεία αφορούν τους τουρίστες ή τα παιδάκια που πάνε με το σχολείο.

Πως οι εκθέσεις τέχνης, οι συλλογές, είναι για μια μειοψηφία που σχεδόν δεν υπάρχει, ή το κράτος θεωρεί ότι δεν υπάρχει, ή πως δεν δικαιούται αυτή τη βασική υπηρεσία.

Και φοβάμαι ακόμη πως υπάρχει κι ένας άλλος λόγος, πιο συμφεροντολογικός, πολιτικάντικος και μικρόψυχος: ποιος θα μας πάρει χαμπάρι πως πληρώνουμε να κάθονται τόσοι υπάλληλοι των κρατικών μουσείων, τόσοι φύλακες, τόσοι αρχαιολόγοι και διοικητικοί, ενώ θα μπορούσαν να δουλεύουν, να δέχονται επισκέπτες, να οργανώνουν ψηφιακές εκθέσεις και εικονικές περιηγήσεις για όποιον είναι μακριά, όπως κάνουν δεκάδες μικρά και μεγάλα μουσεία ανά τον κόσμο.

Στην Ελλάδα την πλήρωσαν ακόμη και εκατοντάδες ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά, που ζουν και πληρώνουν το προσωπικό τους από τους επισκέπτες και τις δωρεές.

Αλλά ποιος να τους ακούει να φωνάζουν τους συνδικαλησταράδες των φυλάκων, των κρατικών αρχαιολόγων, ακόμη και τη συντεχνία των ξεναγών, που θα έβλεπαν τα μουσεία ανοιχτά για ατομικές επισκέψεις, με ξενάγηση με ένα απλό barcode που σκανάρουμε στο κινητό κολλημένο σε κάθε αίθουσα, όπως γίνεται πλέον παντού και οι πληροφορίες έρχονται στο κινητό του καθενός, ενώ οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν να ξεναγούν φωνακλάδικα γκρουπ.

Άσε καλύτερα, κλειστά όλα, ποιος θα το πάρει χαμπάρι. Δεν είναι για την πλέμπα αυτά. Μόνο για τους ειδικούς (δηλαδή τους ίδιους τους υπαλλήλους της Αρχαιολογικής υπηρεσίας, διότι άλλους ειδικούς δεν αναγνωρίζουνε) και για να τα παίρνουμε απ' τους τουρίστες.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Οι ΗΠΑ επέστρεψαν στον πλανήτη και στον εαυτό τους

Δεν θα αναφερθούμε ξανά στον πορτοκαλί Μουσολίνι μήτε θα αναπαράγουμε την απογοήτευση των συνωμοσιολόγων, των ψεκασμένων, των απλοϊκών ανθρώπων που ενέπλεξε σε μια συλλογική ψύχωση. Εφεξής ελπίζουμε ότι ο μεν πρώτος θα απασχολεί μόνο τους φυσικούς δικαστές του, ενώ οι δεύτεροι θα βρουν στήριξη από τους ειδικούς και τους οικείους τους και όσους τους αγαπούν, ώστε να ξεπεράσουν τη βαριά ψύχωση πως τους κυνηγούν εξωγήινοι, παιδόφιλοι, ακούν φωνές, πως τους καθοδηγεί ο σωτήρας και θα εμφανιστεί το ιππικό και οι στρατιές των Evil Mutants με τον Magneto επικεφαλής, να επαναφέρουν στην εξουσία τη φαντασίωσή τους.

Εύθυμη μέρα, του Αγίου Ευθυμίου ανήμερα, διότι μετά από τέσσερα χρόνια παρανοϊκής ακαταληψίας και διχασμού από την ηγεσία της ισχυρότερης δημοκρατίας του κόσμου, ακούστηκε από τον νέο ηγέτη της ένας κατανοητός λόγος, σε μια κανονική, δομημένη γλώσσα, φράσεις με αρχή, μέση και τέλος, ενός κανονικού ανθρώπου, με μια συμπαθητική σύζυγο που εμφανώς αγαπά και τον αγαπά, με ικανούς συνεργάτες. Και με δεκαεπτά ουσιαστικές και συμβολικές αποφάσεις σε μία ημέρα, οι ΗΠΑ επέστρεψαν στον πλανήτη και στον εαυτό τους από όπου είχαν βιαίως επιχειρήσει να αποχωρήσουν (πράγμα φύσει αδύνατον) και είχαν οδηγηθεί σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο ψυχολογικό εγκλεισμό.

Μετρούμε ανάμεσα στα άλλα την επιστροφή των ΗΠΑ στη συμφωνία των Παρισίων, την Επανένταξη στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, την επανένταξη και ενσωμάτωση των νέων που μεγάλωσαν στις ΗΠΑ, των Dreamers, και αποτελούν την ελπίδα για το μέλλον τους.

Μπορεί ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν να μην είναι χαρισματικός, να είναι ηλικιωμένος, να είναι μεταβατικός, να διαφωνούμε ή να συμφωνούμε σε πολλά. Είναι όμως αναμφίβολα ένας κανονικός άνθρωπος, που μιλάει μια κανονική γλώσσα, με ενσυναίσθηση, έχει μια σύζυγο που τον αγαπά και την αγαπά, μια νορμάλ οικογένεια, είναι τριγυρισμένος από ικανούς και έμπειρους ανθρώπους, μια συμπαθητική Αντιπρόεδρο, μια καλή κυβερνητική ομάδα και μια αποτελεσματική διοίκηση.

Πολύ μεγάλο βήμα για τις ΗΠΑ, τη Δημοκρατία, την ανθρωπότητα, ότι απαλλάχθηκαν δια της ψήφου και όχι δια της βίας από το άγος. Ακόμη, είναι τεράστιο όφελος για τη φυσική και κυρίως την ψυχική υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Μέσα σε λίγες μέρες

Ο εν ενεργεία Πρόεδρος και αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας μιας μεγάλης χώρας αρνήθηκε τα εκλογικά αποτελέσματα των δημοκρατικών εκλογών, σύμφωνα με τα οποία έχασε πανηγυρικά και "ούτε καν για λίγο", όπως δήλωσε ο αρχηγός της πλειοψηφίας του δικού του κόμματος και σύμμαχός του στη Γερουσία. Τα οποία αποτελέσματα επιβεβαίωσαν πανηγυρικά όλοι οι θεσμοί της χώρας του, οι διακομματικές Εκλογικές επιτροπές, η Δικαιοσύνη σε όλες και κάθε μία από τις περιπτώσεις και σε όλες τις βαθμίδες, οι Περιφερειακές Αρχές, οι εκλεγμένοι κυβερνήτες και υπουργοί τους, ακόμη κι εκεί που κυβερνά το κόμμα του. Τους οποίους προσωπικά πίεσε και απείλησε αποδεδειγμένα πλέον με καταγραμμένα τηλεφωνήματα να του βρουν τις ψήφους που του λείπουν και να ακυρώσουν τις ψήφους των αντιπάλων του.

Ο Αρχηγός του κράτους προέτρεψε τους οπαδούς του να μαζευτούν από όλη τη χώρα στην πρωτεύουσα, καμιά τριάντα χιλιάδες τελικά, και να εισβάλουν ως όχλος στο κτήριο της Εθνικής Αντιπροσωπείας τη στιγμή που συνεδρίαζε για να επικυρώσει τυπικά τη λαϊκή βούληση υπό την προεδρία του Αντιπροέδρου του. Προκαλώντας διακοπή της συνεδρίασης, πέντε νεκρούς και την καθολική αντίδραση του πιστού Αντιπρόεδρου του, της ηγεσίας του κόμματός του, της ηγεσίας του αντιθέτου κόμματος, του υπουργικού του συμβουλίου, των άμεσων συνεργατών του, που άρχισαν να παραιτούνται μαζικά.

Στη διάρκεια της εισβολής και ενώ οι αντιπρόσωποι βρίσκονταν σε κίνδυνο (συνεχίζουν τώρα να ανακαλύπτονται όπλα και βόμβες δίπλα στην έδρα της Εθνικής αντιπροσωπείας) τηλεφωνούσε εν θερμώ σε γερουσιαστές και βουλευτές του κόμματός του που έτρεχαν να κρυφτούν από τον όχλο του, για να τους πιέσει να υποβάλουν ενστάσεις στην επικύρωση των αποτελεσμάτων.

Αρνήθηκε με πείσμα να ζητήσει ξεκάθαρα από τον όχλο να αποχωρήσει όταν συνέβαιναν τα γεγονότα, το έκανε ο Αντιπρόεδρος, και να καταδικάσει την εκτροπή. Αναγκάστηκε να το κάνει εκ των υστέρων, υπό πίεση, ταμπουρωμένος στο Προεδρικό Μέγαρο.

Οι εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης, Twitter, Facebook, Instagram, μπλόκαραν τους λογαριασμούς του εν ενεργεία Αρχηγού του Κράτους, όπως και όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα.

Είχε ήδη απολύσει 2-3 Υπουργούς Άμυνας, 2-3 Υπουργούς Εξωτερικών, 2-3 Υπουργούς Δικαιοσύνης, Εθνικής Ασφάλειας γιατί αρνήθηκαν να του κάνουν τα χατίρια και να παραβιάσουν το Σύνταγμα και τους νόμους στην έκταση που το απαιτούσε. Και κάθε καινούργιος που έβαζε βρίσκονταν σε λίγο στην ίδια θέση.

Λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές και τα επακόλουθα γεγονότα τοποθέτησε μαζικά πιστά του πρόσωπα σε υψηλές θέσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Ένα μήνα πριν τις εκλογές αποκαλύφθηκε η μεγαλύτερη κυβερνοεισβολή του κύριου στρατιωτικού αντιπάλου της χώρας του στα πιο κρίσιμα συστήματα της διοίκησης, ακόμη και σε αυτά των ενόπλων δυνάμεων και της υπηρεσίας που ελέγχει τα πυρηνικά όπλα. Η εισβολή έτρεχε για δέκα μήνες πριν γίνει αντιληπτή και, σύμφωνα με τις υπηρεσίες ασφαλείας, δεν είναι ακόμη σαφής η έκτασή της και αν έχει πλήρως εξουδετερωθεί, Ούτε ποια δεδομένα υπεκλάπησαν. Ο Αρχηγός του κράτους, όμως, αποπειράθηκε να ρίξει το φταίξιμο σε τρίτη ανταγωνιστική χώρα και όχι σε αυτήν που οι υπηρεσίες ασφαλείας, ο υπουργός εξωτερικών και όλοι οι αρμόδιοι παράγοντες απέδωσαν, η οποία κατά σύμπτωση είναι αυτή που αποδεδειγμένα ευνόησε με κάθε τρόπο και με μια παρόμοια εισβολή την εκλογή του και είναι αυτή, η Ρωσία, που έχει ωφεληθεί τα μάλα από τις πολιτικές του και την υποχωρητικότητά του ή την άρνηση δράσης του στο διπλωματικό, οικονομικό και στρατιωτικό πεδίο.

Δέκα πρώην υπουργοί Άμυνας της χώρας του όλων των προέδρων και κομμάτων, και οι δικοί του, με συνολικά τρεις δεκαετίες εμπειρία, υπέγραψαν κοινή επιστολή ζητώντας από τις Ένοπλες Δυνάμεις υπευθυνότητα, πίστη και στήριξη στο Σύνταγμα και τους κανόνες της Δημοκρατίας.

Μετά τα γεγονότα η Πρόεδρος της Βουλής (τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας) και άλλοι ανώτατοι θεσμικοί παράγοντες επικοινώνησαν με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων για να εξασφαλίσουν ότι ο Αρχηγός του Κράτους για τις λίγες μέρες που απομένουν στο αξίωμα δεν έχει άμεση πρόσβαση στους κωδικούς χρήσης των πυρηνικών όπλων και πως δεν θα προκαλέσει κάποια μεγάλης έκτασης παγκόσμια κρίση ως αντιπερισπασμό στη δύσκολη θέση που βρίσκεται.

Ο Αντιπρόεδρός του, στελέχη του κόμματος που τον υποστήριξε, η Βουλή εξετάζουν σοβαρά λόγω του αυξημένου κινδύνου τους δύο συνταγματικούς τρόπους που υπάρχουν για να τον αντικαταστήσουν γι' αυτές τις δέκα μέρες, εάν δεν παραιτηθεί, ώστε να του αφαιρέσουν την πρόσβαση στα κρίσιμα μέσα άμυνας και ασφάλειας στον χρόνο που υπολείπεται. Στην κατεύθυνση αυτή συμβουλεύουν ο πρώην προσωπάρχης του, οικεία του πρόσωπα, υπουργοί, πολλοί εκ των οποίων υπήρξαν πρώην συνεργάτες του και στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματός του.

Ο ίδιος εμφανίζει να εκδηλώνει πλέον όλα τα συμπτώματα της ψυχικής διαταραχής από την οποία πάσχει. Έχει κλειστεί στο προεδρικό μέγαρο με μερικούς φανατικούς πιστούς σε επαφή με το στενό οικογενειακό του κλαν, σχεδιάζοντας να δώσει χάρη στον εαυτό του (!) και ποιος ξέρει τι άλλο. Ενώ γνωρίζει ότι εξερχόμενος από το bunker θα έχει να αντιμετωπίσει εκατοντάδες υφιστάμενες και νέες διώξεις των δικαστικών αρχών για κάθε είδους εγκληματικές πράξεις, τόσο αυτός όσο και το κλαν του.

Εντωμεταξύ, οι περισσότεροι σύμβουλοί του έχουν παραιτηθεί ή αποστασιοποιηθεί, ο προσωπάρχης, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και δεκάδες άλλοι. Μόνο δείγμα επαφής του με την πραγματικότητα είναι ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμά του, υπό την πίεση των γεγονότων από το bunker του, όπου φαίνεται να αποδέχονταν για πρώτη φορά την ήττα του και την ομαλή μετάβαση εξουσίας. Με τα δεδομένα της έως τώρα συμπεριφοράς του, όμως, τις προηγούμενες και πρόσφατες μεταπτώσεις του και τα ατελείωτα ψέματα, την προφανή ψυχοπαθολογία του ανθρώπου και τις προσωπικές συνέπειες που αντιμετωπίζει ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο με τα λεφτά του μπαμπά και αποτυχημένος επιχειρηματίας χωρίς κανένα ηθικό φραγμό, σε συνδυασμό με το τεράστιο διακύβευμα για την ασφάλεια της χώρας του και την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, θα ήταν πολύ επικίνδυνο να αναλάβει κανείς το ρίσκο να αποδεχθεί τα δύο αυτά βιντεοσκοπημένα λεπτά ως εγγύηση ομαλότητας και να τον πάρει τοις μετρητοίς.

Διάλειμμα για ποπκόρν και μπύρα.

Εάν πριν 2-3 χρόνια, ή έστω πριν μερικούς μήνες, μια χολιγουντιανή ταινία παρουσίαζε τις ΗΠΑ ως τη χώρα στην οποία συμβαίνουν τα ανωτέρω ΓΕΓΟΝΟΤΑ και όχι υποθέσεις, το Κογκρέσο, την κυβέρνηση, τον Αντιπρόεδρο και τον Πρόεδρό της, πώς θα την κρίνατε;

Νομίζω ότι οι πιο πολλοί θα λέγαμε.... "Ποοουυυφ! αμερικανιές του Χόλιγουντ!".

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Η απειλητική λοιμωξιογόνος φούσκα

Τρεις αντιαισθητικές εικόνες μιας ασθένειας πολύ πιο επικίνδυνης από την covid-19. Σε διαφορετικές πόλεις, στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Βαρκελώνη.

Ο παθογόνος παράγων εκκολάφθηκε εδώ και χρόνια, στα πουπουλένια υπερπροστατευμένα χρόνια ενός μέρους των νεωτέρων γενεών, μεταδόθηκε από γονείς και παππούδες που νόμιζαν ότι η ανοσία στις καταστροφές που εκείνοι είχαν ζήσει είναι κληρονομική, που δεν τους έκαναν έγκαιρα εμβόλιο πραγματικότητας, και δεν επέτρεψαν ούτε στο εκπαιδευτικό σύστημα να τους το κάνει, μην πάθουν τίποτα τα παιδιά.

Έτσι πέρασε το φράγμα των γενεών όπως ο κορωνοϊός αυτό των ειδών, και μεταλλάχθηκε στις άπειρες αντανακλάσεις του στα social media, ιδανικό χώρος εκκόλαψης κι αναπαραγωγής. Ο ιός αυτός μεγαλώνει μέσα σε ψηφιακές κύστες ψεμάτων που μοιάζουν κάπως εξωτερικά με τις κανονικές σκέψεις, αυτές της πραγματικής ζωής, έχουν κάποια ψήγματα πρωτεΐνης αληθειών μεταλλαγμένα σε τέρατα.

Εκεί συσσωρεύεται ο παθογόνος ιός και, όπως η πρόσβαση είναι ανεύθυνη και απεριόριστη, προσελκύει όλο και παραπάνω νέα ψέματα.

Έτσι η λοιμωξιογόνος κύστη παίρνει μορφή φούσκας που όλο και φουσκώνει, πότε πότε διαρρέουν πακέτα μολυσμένων ιδεών και κυττάρων στον πραγματικό κόσμο, όπως αυτά στις εικόνες, άλλες φορές ερεθίζονται και σπάνε πολλές κύστες μαζί, αμολώντας το μολυσμένο περιεχόμενό τους στο σύνολο της πραγματικότητας. Γίνονται τότε παλαβές απαιτήσεις, σχιζοφρενικές συμπεριφορές του κοινωνικού εγκεφάλου, γίνονται ψήφοι που αλλοιώνουν τους θεσμούς, Ορμπάν, Τσίπρες, Τραμπ, Βελόπουλοι, Μελανσόνηδες, Ευαγγελιστές πάστορες, μητροπολίτες του λιμανιού, αψεγάδιαστοι ψεκασμένοι όλων των αποχρώσεων κι όλων των μορφών, θύτες και θύματα του ίδιου παθογόνου, του ίδιου ιού, που μεταλλάσσεται με ταχύτητα και παίρνει τον έλεγχο του εγκεφάλου του ξενιστή του, για να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο εξοντώνοντας τον, κι αυτόν και το είδος του.

Τον κάνουν να πιστέψει πως η μόνη πραγματικότητα που δίνει νόημα στη ζωή του είναι η δική του, ένα πάρτυ, μια ταβέρνα, ένα κλαμπ, μια λειτουργία σε κλειστό χώρο, πως χωρίς αυτά τίποτε δεν τον σώζει από τον χαμό της έλλειψης νοήματος στη ζωή, τον κάνουν να λειτουργεί διαρκώς σε ένα εξωπραγματικό σύμπαν, μια αλλόκοτη γιορτή όπου ανακατεύονται ιδέες, επιθυμίες και συναισθήματα σε ένα κουβάρι χωρίς αρχή μέση και τέλος. Και κάπως χωρίς να το πολυσκέφτεται, νομίζει πως αυτά, τα δευτερεύοντα που νοηματοδοτούν τη δική του ζωή, είναι δεδομένα, θα συνεχίσουν να υπάρχουν ακόμη κι αν χαθούν αυτά που νοηματοδοτούν και συντηρούν ακόμη τις ζωές των άλλων και φυσικά τη δική του: η τροφή, η στέγη, η ενέργεια, το εμπόριο, το σύστημα υγείας, η καθαριότητα, τα περίπλοκα συστήματα παραγωγής κι επικοινωνίας.

Γίνονται όλα στο μυαλό του ένα κουβάρι που όταν ξετυλίγεται αφήνει έναν κόμπο, έναν μοναχικό κόκκινο κόμπο, τόσο μόνον όσο είναι κάθε άτομο σε αυτά τα σκιρτήματα φόβου των αλλοπαρμένων μελών ενός είδους που κυριάρχησε στον πλανήτη επειδή ανέπτυξε (μόνο αυτό!) την ενσυναίσθηση. Τη δυνατότητα να κατανοεί και να μπαίνει στη θέση του συνανθρώπου του, των άλλων ατόμων του είδους του, δηλαδή, και γι' αυτό να υπερασπίζεται το σύνολο των μελών με αυταπάρνηση, γιατί γνωρίζει ότι το μικρό και ασήμαντο άτομό του είναι ένα καταδικασμένο ζωάκι μόνο του, αν έτσι σκέφτονταν κι αισθάνονταν όλοι οι άλλοι του είδους του.

Κι έγινε έτσι ο homo sapiens είδος κυρίαρχο. Το οποίο θα εκλείψει κάποτε από το πρόσωπο της γης, όταν μεγαλώσει η τελευταία εκείνη μεταλλαγμένη γενιά, που θα έχει απωλέσει τη μοναδική βιολογική δυνατότητα της ενσυναίσθησης εντελώς.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Δείτε σχετικά:

H νέα μετάλλαξη του Homo Sapiens Οccidentalis