Ο αγαπητός κύριος Ανδρουλάκης

Ο κ. Ανδρουλάκης, τον οποίο προσωπικά θεωρούσα μια καλή προοπτική για το ΠΑΣΟΚ ώστε να ανακαταλάβει τον χώρο της κεντροαριστεράς, ανακίνησε δικαίως το θέμα των υποκλοπών στο τηλέφωνό του. Πιθανότατα δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα από ό,τι συνέβαινε γύρω του στα διπλανά έδρανα.

Του πιστώνεται. Του έδωσε δημόσιο βήμα. Από εκεί και πέρα ξεκινούν μια σειρά από σοβαρά πολιτικά λάθη, που δεν του επέτρεψαν να το εξαργυρώσει για το κόμμα του.

1. Εδωσε μεγαλύτερη έκταση από την αναγκαία στο θέμα, προσθέτοντας και μια πρέζα ευπρεπούς λαϊκισμού, ελπίζοντας έτσι ότι θα συσπειρώσει γύρω του ψηφοφόρους με αντιδεξιά ανακλαστικά που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Λάθος θέμα διάλεξε. Αναπόφευκτα ο Τσίπρας, που είναι αδίστακτος, διότι αυτή είναι η δουλειά του, αυτήν και μόνο ξέρει, τον καπέλωσε. Τράβηξε το θέμα στα άκρα, το πήρε πάνω του, με φυλλάδες, θεωρίες συνωμοσίας, χούντες και άλλα φαιδρά, οξύτητα, λάσπη, και τον καπέλωσε. Εξελίχθηκε σε σύγκρουση Τσίπρα- Μητσοτάκη και ο κ. Ανδρουλάκης ξεχάστηκε.

Λάθος επιλογή πεδίου αντιπαράθεσης. Δεν έχει πλεονέκτημα στον λαϊκισμό και στην ακρότητα ο κ. Ανδρουλάκης και ο χώρος που επιχειρεί να εκπροσωπήσει. Το επαγγελματικό καπέλωμα απ΄ τους μαθητεύσαντες στα θρανία του ΚΚΕ είναι μοιραίο. Ειδικά ξαμολημένοι χωρίς το ιδεολογικό καπίστρι του ΚΚΕ.

2. Δεν πήγε να ενημερωθεί. Δεν αναρωτήθηκε γιατί η Κυβέρνηση δεν μιλούσε δημόσια. Πόσο θα της κόστιζε, εάν ήταν κάτι που μπορούσε να ειπωθεί, να το έλεγε;

3. Δεν θέλησε να καταλάβει τα βασικά κάθε κράτους που είναι αποδεκτά από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και τα απαιτούν, δεν τα απεύχονται ούτε τα ξορκίζουν.

Πως κάθε ένας σε θέση εξουσίας, εφόσον υπάρχουν υποψίες για έκνομες πράξεις ή ύποπτες σχέσεις με ξένα κράτη, ή άλλους εξωθεσμικούς παράγοντες, του ίδιου ή κοντινών μελών της πολιτικής του ομάδας, μπορεί να παρακολουθηθεί. Και να διωχθεί, εάν προκύψουν στοιχεία, και παγίδες να του στήσουν οι Αρχές για να στηρίξουν νομικά την υπόθεση. Αυτή είναι η δουλειά τους.

Ποτέ δεν ενημερώνεται κάποιος εάν οι έλεγχοι της υπόθεσης δεν έχουν κλείσει και συνεχίζονται σε άλλους που δεν αφορούν τον ίδιο πλέον. Για λόγους ευνόητους. Όχι αναγκαστικά στη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά σε κάθε περίπτωση.

Επίσης ότι κρατικοί λειτουργοί, ο Πρωθυπουργός, Υπουργοί, ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί, γερουσιαστές, βουλευτές κλπ σε όλο τον κόσμο είναι υπό διαρκή έλεγχο. Κάποιοι λειτουργοί υποχρεούνται να χρησιμοποιούν μόνο κρατικά και ασφαλή μέσα επικοινωνίας, τηλέφωνα email. Επίσης για λόγους ευνόητους. Είναι στο job description.

4. Λάθος τέταρτο: Άφησε με αυτά να περάσουν ένα σωρό αντιπολιτευτικά θέματα ανεκμετάλλευτα, όπου θα μπορούσε να κάνει σοβαρή αντιπολίτευση με σοσιαλδημοκρατικές και πιο αριστερές προτάσεις, για τους νέους, την εγκληματικότητα, την παιδεία, την κυβερνητική ασυνέπεια στις φορολογικές της εξαγγελίες, το ΕΣΥ, κοινωνικά θέματα κλπ. Τα οποία θα συσπείρωναν οπαδούς κι απ΄ τον ΣΥΡΙΖΑ και θα έδιναν σοβαρό στίγμα πολιτικής. Καλύφθηκαν κι έφυγαν όλα κάτω από τον θόρυβο και τις ύβρεις των παρακολουθήσεων.

5. Τέλος, λάθος πέμπτο, όταν έσκασε η βόμβα Καϊλή αποδείχθηκε λίγος στη διαχείριση κρίσεων. Αντί να αναλάβει πλήρως την ευθύνη, με τον τρόπο που το έκανε η Προεδρία της Σοσιαλδημοκρατικής Ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου, αποπομπή - αυτό το έκανε- συνοδευόμενη από δήλωση μηδενικής ανοχής στη διαφθορά, στήριξης και απόλυτης συνεργασίας και διαθεσιμότητας στις αρχές στις έρευνές τους για την αποκάλυψη της αλήθειας, προσπάθησε να το συνδέσει με τις πολιτικές διαφορές του με την ύποπτη και να αφήσει υπόνοιες για άλλα κόμματα. Λάθος. Δείγμα πανικού και ανασφάλειας έως γελοιότητας.

Κάπως σαν το ανέκδοτο με το ελάφι. Περπατούσε στο δάσος ένας λαθροκυνηγός με ένα ελάφι στον ώμο και τον βλέπει ένας δασοφύλακας.

- Τι κάνεις στο δάσος, κυνηγάς; τον σταματά ο δασοφύλακας.

- Εγώ, όχι, τι λέτε τώρα! ο κυνηγός.

- Κι αυτό στον ώμο σου τι είναι;

Γυρνάει απότομα έκπληκτος ο κυνηγός τον λαιμό του προς τον ώμο του και με το άλλο χέρι τινάζει το ζώο μακριά σαν μύγα, σκούζοντας: "Ααα, ένα ελάφι! Ένα ελάφι!"

Κρίμα, και τον έχουμε ανάγκη αυτόν τον χώρο.

Γιώργος Γιαννούλης - Γιαννουλόπουλος

Ο Κινέζος Προέδρος Σι στη Σαουδική Αραβία

 

Ενώ εμείς ασχολούμαστε με το φλέγον θέμα της τήρησης των νόμων ή όχι από όλους τους πολίτες και από το ίδιο το κράτος, γύρω μας συμβαίνουν γεγονότα που αλλάζουν τον κόσμο.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται ακόμη και μάλλον θα διαρκέσει επί μακρόν, με τεράστιο ανθρώπινο και υλικό κόστος κυρίως για την Ουκρανία, σημαντικό για τη Ρωσία και μεγάλο οικονομικό κόστος για την Ευρώπη.

Όμως στη Μέση Ανατολή συμβαίνει ένα άλλο μείζον γεγονός. Η επίσκεψη του Κινέζου Προέδρου Σι στη Σαουδική Αραβία.

Τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης μιλούν με ανοιχτό παράπονο για την ψυχρότητα με την οποία έγινε δεκτός ο Πρόεδρος Μπάιντεν στο βασίλειο των Σαούντ τον Ιούλιο, όπου αντήλλαξαν μόλις μια γροθιά με τον ντε φάκτο ηγέτη της χώρας Μπιν Σαλμάν στη συνάντησή τους στην Τζέντα. Η γροθιά κατέληξε σε μια ψυχρή επίσκεψη, όπου ο Αμερικανός Πρόεδρος απέτυχε να πείσει τον επί δεκαετίες σύμμαχο και σημαντικότερο παραγωγό πετρελαίου να αυξήσει την

παραγωγή, ώστε να αντισταθμίσει τη μείωση του Ρωσικού πετρελαίου και να πέσουν οι τιμές (και τα κέρδη) του Ρωσικού καθεστώτος. Αντιθέτως, μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα, ο ΟΠΕΚ ανακοίνωσε μείωση της παραγωγής κατά δύο εκατομμύρια βαρέλια, για να συγκρατήσει την πτώση των τιμών, πράγμα που εξόργισε σφόδρα πολιτικά την Ουάσιγκτον αλλά χαροποίησε τις τσέπες των παραγωγών, ανάμεσα στους οποίους και οι Αμερικάνοι και φυσικά οι Ρώσοι.

Οι Σαουδάραβες, παρότι στηρίζουν για χρόνια την ασφάλειά τους σε αμερικανικές εγγυήσεις και υλικό, αισθάνονται όλο και παραπάνω ότι οι άνεμοι αλλάζουν κατευθύνσεις. Παραπονιούνται πως τα F15 που τους πούλησαν οι Αμερικανοί δεν συντηρούνται δεόντως και αξιόπιστα και είναι υποδεέστερα από αυτά που έδωσαν στο Ισραήλ. Ακόμη πως το αντίπαλό τους Ιράν, μέσω των ομάδων που υποστηρίζει στην Υεμένη, κατόρθωσε να πλήξει πριν λίγο καιρό δυο σημαντικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις τους, μειώνοντας για λίγο την παραγωγή πετρελαίου του βασιλείου στο μισό. Πιστεύουν πως οι ΗΠΑ, παρά τις κυρώσεις και την σημαντικότατη στρατιωτική παρουσία τους στην περιοχή, δεν έκαναν και πολλά να το αποτρέψουν.

Το βασικό όμως είναι πλέον άλλο.

Η συνάντηση ανάμεσα στον πρώτο εξαγωγέα πετρελαίου στον κόσμο και τον μεγαλύτερο εισαγωγέα πετρελαίου και πελάτη του και industrial hub του πλανήτη, την Κίνα.

Τα 30 δις συμφωνίες που υπογράφουν, περιλαμβανόμενης της Huaway για την επέκταση των δικτύων 5G σε όλη τη Μέση Ανατολή, για έργα στη νέα Μεγάπόλη των πέντε εκατομμυρίων που σκοπεύουν να κατασκευάσουν στην έρημο, στην Ερυθρά Θάλασσα, αξίας μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων, και προπαντός για την παραγωγή κι εξαγωγή υδρογόνου. Μην ξεχνάμε πως και μετά το πετρέλαιο η Σαχάρα θα είναι πιθανότατα ο ενεργειακός γίγαντας παραγωγής ενέργειας ηλιακής, που θα εξάγεται σε μορφή υδρογόνου σε όλο τον κόσμο και απευθείας στην Ευρώπη μέσω ηλεκτρικών συνδέσεων.

Τα αμερικανικά μέσα εστιάζουν ιδιαίτερα στην συμβολική αντίθεση της υποδοχής των δύο ηγετών.

Την κάπως ψυχρή και άοσμη υποδοχή του Προέδρου Μπάιντεν με τη μεγαλοπρεπή υποδοχή του Προέδρου Σι στο Ριάντ, με το αεροπλάνο του να συνοδεύεται από Σαουδαραβικά τζετ, το κόκκινο χαλί, τους κανονιοβολισμούς και τα αραβικά άλογα που συνόδευαν το αυτοκίνητό του στον δρόμο προς το παλάτι των Σαούντ.

Αποφεύγουν όμως να αναφερθούν στα πιο σημαντικά. Στις συμφωνίες, αφενός, και στο ότι δεν πρόκειται μόνο για τη Σαουδική Αραβία.

Οι συνομιλίες από κοινού, που ήδη λαμβάνουν χώρα, είναι με τα έξι μέλη του συμβουλίου συνεργασίας του κόλπου, Κατάρ, Κουβέιτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ομάν μαζί με την Σαουδική Αραβία στο Ριάντ.

Ταυτόχρονα στο Ριάντ συρρέουν για να συναντηθούν είτε κατ' ιδίαν είτε από κοινού με τον Κινέζο ηγέτη τις προσεχείς ημέρες το σύνολο σχεδόν των ηγετών του Αραβικού κόσμου. Συγκεκριμένα ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Εl-Sisi, Ο Τυνήσιος Πρόεδρος Kais Saied, ο Παλαιστίνιος Mahmoud Abbas και ο de facto αρχηγός του Σουδάν Fattah al-Burhan.

Πως δήλωσαν συμμετοχή επίσης ο Ιρακινός Πρόεδρος al-Sudani, ο Πρωθυπουργός του Μαρόκου Aziz Akhannouch και ο Πρωθυπουργός του Λιβάνου Najib Mikati.

Ενώ η Κίνα διατηρεί επίσης εξαιρετικές σχέσεις με το Ιράν (αντίπαλο της Σαουδικής Αραβίας) και πιθανότατα θα συνεχίσει να τις διατηρεί ό,τι και να συμβεί με το καθεστώς του.

Την επίσκεψη αυτή την αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο ο καθένας.

Οι Άραβες ηγέτες με τις δηλώσεις τους, ως την επιβεβαίωση της προάσπισης των εθνικών τους συμφερόντων, της αρχής της μη παρέμβασης στα εσωτερικά άλλων κρατών και της δημιουργίας νέων ισορροπιών σε έναν καλοδεχούμενο πολυπολικό κόσμο.

Η Ουάσιγκτον ως "προσπάθεια επέκτασης της επιρροής της Κίνας στον Αραβικό κόσμο", λες κι αυτό είναι κάτι από τη φύση του κακό ή αθέμιτο. Μια μεγάλη χώρα να συνεργάζεται και να έχει κοινά συμφέροντα και να κάνει δουλειές με άλλες ανεξάρτητες χώρες, με τις οποίες μια άλλη μεγάλη χώρα διατηρεί επίσης φιλικές σχέσεις και κάνει δουλειές.

Όμως το power game είναι ήδη τεράστιο. Η Ουάσιγκτον γνωρίζει πως εάν οι Σαουδάραβες στο πλαίσιο της diversification of risks αποφασίσουν να δέχονται πληρωμή σε γιουάν αντί για δολάρια για το πετρέλαιο που τους εξάγουν, όπως ήδη από τον Μάρτιο ανέφερε ότι το σκέφτονται η Wall Street Journal, θα είναι η αρχή του τέλους για την παγκόσμια κυριαρχία του πράσινου νομίσματος ως διεθνούς συναλλακτικού μέσου που στηρίζεται κυρίως στα πετροδολάρια. Θα ακολουθήσουν και άλλοι. Και ο αντίκτυπος στην αμερικανική οικονομία θα είναι τεράστιος. Θα υποχρεωθούν οι ΗΠΑ να περιορίσουν αρκετά την εκτύπωση χρήματος που απορροφάται από την παγκόσμια αγορά (και την αύξηση των συναλλαγών της) με το οποίο αγοράζει πραγματικά αγαθά και υπηρεσίες. Και θα απολέσει ένα σημαντικό μοχλό πίεσης μέσω οικονομικών κυρώσεων στο παγκόσμιο σύστημα.

Αυτό όμως πιθανότατα θα συμβεί σύντομα ή λίγο αργότερα.

Η στρατιωτική επιρροή μαζί με τη διπλωματία ισχύος έχουν κι αυτές ένα όριο. Στον βαθμό που τόσα φιλικά και συμμαχικά με τις ΗΠΑ κράτη, και πολλά αντίπαλα μεταξύ τους, συνωστίζονται να συναντηθούν με την άλλη μεγάλη τεχνολογική και οικονομική δύναμη στον κόσμο, το όριο αυτό έχει αρχίσει να διαγράφεται.

Ας ελπίσουμε ότι η νέα εποχή θα έρθει ειρηνικά. Και πως όλοι θα κάνουμε τις απαραίτητες προσαρμογές, ώστε να διατηρήσουμε τις δομές, τους θεσμούς και τις παραδόσεις μας, στα μεγέθη και τις δυνατότητές μας. Και οι φίλοι Αμερικανοί, κι εμείς οι Ευρωπαίοι. Με έμφαση στα δικά μας συμφέροντα και προτεραιότητες. Αυτά της Ευρώπης και των πολιτών της.

Γιώργος Γιαννούλης - Γιαννουλόπουλος