Δεν καταλαβαίνω γιατί απορούν μερικοί με τις παλαβές ψήφους ενός μέρους των Ελλήνων, και γραφικούς ή λιγότερο γραφικούς των άκρων που θα εκλεγούν σε κάθε εκλογές.
Αν αθροίσει κάνεις τα ποσοστά αυτά, θα βρει πως είναι σταθερά περίπου ένα 15% - 20%, άλλοτε 5 πάνω 5 κάτω, του εκλογικού σώματος.
Αν αθροίσει κάνεις τα ποσοστά αυτά, θα βρει πως είναι σταθερά περίπου ένα 15% - 20%, άλλοτε 5 πάνω 5 κάτω, του εκλογικού σώματος.
Άλλοτε λέγονται ΕΠΕΝ, ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ, ΑΝΤΑΡΣΥΕΣ, ΧΑ, μ-λ διάφορα, Σώρρες διάφοροι, δεξιά ή αριστερά ή στο κέντρο, Μέρες 2.99 και Νύχτες αμέτρητες. Αν σε αυτά αθροίσει κάποιος και το ποσοστό του ΚΚΕ, το οποίο δεν είναι ακριβώς κόμμα αλλά μοναστικό τάγμα, κάτι σαν τους Βενεδικτίνους ή, κατ' άλλους, τις Ουρσουλίνες, μαζί με τις αιρέσεις του, είναι ο αριθμός αυτός μια φυσική μεταπολιτευτική σταθερά.
Εκεί που τα παραδοσιακά τάγματα εξασθένησαν, στα πιο κοσμικά κράτη, το ποσοστό αυτό αθροίστηκε στα υπόλοιπα απρόσμενα ή τυχοδιωκτικά σχήματα ή σε νέα τάγματα (όχι τυχαία το Εθνικό Μέτωπο του Ζαν Μαρί θέριεψε στα λαϊκά προάστια του Παρισιού, το πρώην "κόκκινο στεφάνι", μαζί με την εξαφάνιση των Καρμελιτών μοναχών του ΚΚΓ).
Οι ψηφοφόροι αυτοί, που κατά βάση είναι μεταφυσικής ευαισθησίας, έχουν ανάγκη μια πίστη κι έναν δαίμονα, πότε βρίσκουν μια κομματική έκφραση πειθαρχημένη, πιο οργανωμένη γύρω από μια αντίστοιχη ιδεολογία, άλλοτε πιο επιθετική κι άλλοτε πιο άκακη ή διαχειρίσιμη.
Κι όταν αυτή εκλείπει πριν φανερωθεί άλλη, καταφεύγουν στα γραφικά της υποκατάστατα όλων των ειδών που η ανθρώπινη φαντασία μπορεί να παράξει. Σαν τους πίνακες του Ιερώνυμου Μπος.
Πότε αυξάνεται λίγο το ποσοστό αυτό, πότε μειώνεται, ανάλογα πόσο ισχυρή συναισθηματική έλξη ασκούν οι ηγέτες των σοβαρών κομμάτων πάνω τους, με κάποια συναισθηματικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους.
Είναι το ποσοστό αυτό η ελληνική αλλά μάλλον κι η παγκόσμια σταθερά των μεταφυσικών, των ανασφαλών, των ζηλωτών, των αγίων και των δαιμονισμένων, που αναζητούν διαχρονικά προφήτες.
Μην το συγκρίνετε με κανένα άλλο ποσοστό σχετικά ορθολογικών μικρών ή μεγάλων κομμάτων. Είναι άτοπο. Κάνετε σοβαρό μεθοδολογικό λάθος. Συγκρίνετε ανόμοια υλικά, άλλο ανθρωπολογικό είδος, χρησιμοποιώντας την ίδια μονάδα μέτρησης και τα ίδια σταθμά.
Μόνο με τον εαυτό της και τις εκάστοτε δικές της μεταλλάξεις στον χρόνο και το οικοσύστημα μπορεί να συγκριθεί αυτή η μερίδα Homo όχι-και-τόσο Sapiens.
Κι ας το πάρουμε απόφαση και ας το διαχειριστούμε: ζουν από καταβολής του είδους και θα συνεχίσουν να ζουν, όπως έκαναν πάντα, ανάμεσά μας.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Εκεί που τα παραδοσιακά τάγματα εξασθένησαν, στα πιο κοσμικά κράτη, το ποσοστό αυτό αθροίστηκε στα υπόλοιπα απρόσμενα ή τυχοδιωκτικά σχήματα ή σε νέα τάγματα (όχι τυχαία το Εθνικό Μέτωπο του Ζαν Μαρί θέριεψε στα λαϊκά προάστια του Παρισιού, το πρώην "κόκκινο στεφάνι", μαζί με την εξαφάνιση των Καρμελιτών μοναχών του ΚΚΓ).
Οι ψηφοφόροι αυτοί, που κατά βάση είναι μεταφυσικής ευαισθησίας, έχουν ανάγκη μια πίστη κι έναν δαίμονα, πότε βρίσκουν μια κομματική έκφραση πειθαρχημένη, πιο οργανωμένη γύρω από μια αντίστοιχη ιδεολογία, άλλοτε πιο επιθετική κι άλλοτε πιο άκακη ή διαχειρίσιμη.
Κι όταν αυτή εκλείπει πριν φανερωθεί άλλη, καταφεύγουν στα γραφικά της υποκατάστατα όλων των ειδών που η ανθρώπινη φαντασία μπορεί να παράξει. Σαν τους πίνακες του Ιερώνυμου Μπος.
Πότε αυξάνεται λίγο το ποσοστό αυτό, πότε μειώνεται, ανάλογα πόσο ισχυρή συναισθηματική έλξη ασκούν οι ηγέτες των σοβαρών κομμάτων πάνω τους, με κάποια συναισθηματικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους.
Είναι το ποσοστό αυτό η ελληνική αλλά μάλλον κι η παγκόσμια σταθερά των μεταφυσικών, των ανασφαλών, των ζηλωτών, των αγίων και των δαιμονισμένων, που αναζητούν διαχρονικά προφήτες.
Μην το συγκρίνετε με κανένα άλλο ποσοστό σχετικά ορθολογικών μικρών ή μεγάλων κομμάτων. Είναι άτοπο. Κάνετε σοβαρό μεθοδολογικό λάθος. Συγκρίνετε ανόμοια υλικά, άλλο ανθρωπολογικό είδος, χρησιμοποιώντας την ίδια μονάδα μέτρησης και τα ίδια σταθμά.
Μόνο με τον εαυτό της και τις εκάστοτε δικές της μεταλλάξεις στον χρόνο και το οικοσύστημα μπορεί να συγκριθεί αυτή η μερίδα Homo όχι-και-τόσο Sapiens.
Κι ας το πάρουμε απόφαση και ας το διαχειριστούμε: ζουν από καταβολής του είδους και θα συνεχίσουν να ζουν, όπως έκαναν πάντα, ανάμεσά μας.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
