Cogito, ergo sum

Ρενέ Ντεκάρτ, 1596-1650

Κάπου στις πρώτες δεκαετίες του 1600 ένα νεαρό αγόρι από την Τουραίνη, στη Γαλλία, διαπίστωσε πως το μόνο που βεβαιώνει τον εαυτό μας και τους άλλους ότι υπάρχουμε, είναι πως σκεφτόμαστε.

"Σκέφτομαι, άρα υπάρχω", είπε ο Καρτέσιος, και γεννήθηκαν όλοι οι σκεπτόμενοι που ακολούθησαν.

Αργότερα, όσοι σκέφτονταν, κατάλαβαν ότι για τους άλλους υπήρχαν μόνον εφόσον διαλέγονταν.

"Συζητώ, άρα υπάρχω". 

Και γεννήθηκαν όλες οι Δημοκρατίες και οι Επιστήμες που ακολούθησαν. Με κόπο και επιμονή και με αίμα.

Πολύ αργότερα, κάποιοι πιο προχωρημένοι, που δεν έμαθαν ποτέ να σκέφτονται, κράτησαν το δεύτερο απόφθεγμα. Έτσι ο διάλογος, η κουβέντα, έγινε αυτοσκοπός της ύπαρξης.

Κι όσο πιο θορυβώδης, πιο εφετζίδικος, τόσο πιο αποτελεσματικός. Τόσο πιο πολύ "υπάρχουν". Βοήθησαν λίγο και τα μίντια, και τα σόσιαλ και τα άλλα, και φτάσαμε στο απώτατο στάδιο.

"Τσακώνομαι, άρα υπάρχω".

Ακόμη κι αν αντικειμενικά δεν πολυσκέφτομαι, ακόμη κι αν ο καυγάς είναι για το τίποτε. Εγώ υπάρχω.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος