εάν η πολιτική αντιπαράθεση συνεχιστεί και παγιοποιηθεί στον άξονα φεουδαρχικός εθνολαϊκισμός versus σύγχρονη φιλελεύθερη δημοκρατία, και όσο το παιχνίδι λειτουργεί με τους κανόνες της φιλελεύθερης Δημοκρατίας, ακόμη κι αν κάπου σε κάποια στιγμή κερδίσουν οι Δημοκράτες κάθε είδους ενωμένοι, θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να κερδίσει και η αντιπολίτευση. Δηλαδή οι φεουδάρχες εθνολαϊκιστές. Είτε τους αντιπροσωπεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε ο Τραμπ, είτε η Λεπέν, είτε οι Ποδέμος είτε όποιος άλλος. Και τότε θα τα κάνουν "όλα π@@@@να" επιτιθέμενοι και αποσταθεροποιώντας τους θεσμούς, στους οποίους δεν πιστεύουν. Και οι οποίοι χτίστηκαν με προσπάθειες, αίμα, κόπους και αντιθέσεις δυο αιώνων.
Θα το επαναλάβω μια ακόμη φορά: για να περιοριστεί το πεδίο του λαϊκισμού, θα πρέπει η αντιπαράθεση να μετατοπιστεί από τον άξονα λαϊκισμός / αντιλαϊκισμός, που είναι ατελέσφορος και ουσιαστικά επιβεβαιώνει τον εθνολαϊκισμό σαν ενιαία πολιτική τάση. Θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να επανέλθει ως αντιπαράθεση διαφορετικών ρεαλιστικών και εφικτών πολιτικών τάσεων, στο πλαίσιο της σύγχρονης φιλελεύθερης Δημοκρατίας.
Και τέτοιες υπάρχουν τρεις:
- η πρώην και νυν σοσιαλδημοκρατία, που πρέπει να βρει τον τρόπο να εκσυγχρονιστεί και αποκτήσει εκ νέου επαφή με τα αιτήματα των ασθενέστερων λαϊκών στρωμάτων,
- η συντηρητική παράταξη, που επίσης πρέπει να βρει τρόπο να εκφράσει τα τμήματα εκείνα της κοινωνίας που αισθάνονται αδικημένα αλλά έχουν συντηρητικές καταβολές σε κοινωνικά ζητήματα,
- ο φιλελεύθερος προοδευτικός χώρος, που οφείλει να ξεπεράσει τα σύνδρομα του εθνικισμού και της αυτοαναφορικότητας και να προαγάγει με σοβαρότητα, χωρίς ενοχές, χωρίς μισόλογα, την κοινωνική και οικονομική καινοτομία, εκφράζοντας τα δυναμικότερα και δημιουργικότερα στρώματα και όσους τα ακολουθούν.
- η πρώην και νυν σοσιαλδημοκρατία, που πρέπει να βρει τον τρόπο να εκσυγχρονιστεί και αποκτήσει εκ νέου επαφή με τα αιτήματα των ασθενέστερων λαϊκών στρωμάτων,
- η συντηρητική παράταξη, που επίσης πρέπει να βρει τρόπο να εκφράσει τα τμήματα εκείνα της κοινωνίας που αισθάνονται αδικημένα αλλά έχουν συντηρητικές καταβολές σε κοινωνικά ζητήματα,
- ο φιλελεύθερος προοδευτικός χώρος, που οφείλει να ξεπεράσει τα σύνδρομα του εθνικισμού και της αυτοαναφορικότητας και να προαγάγει με σοβαρότητα, χωρίς ενοχές, χωρίς μισόλογα, την κοινωνική και οικονομική καινοτομία, εκφράζοντας τα δυναμικότερα και δημιουργικότερα στρώματα και όσους τα ακολουθούν.
Η μακρόχρονη αποσιώπηση των φυσιολογικών διαφορών τους στα διάφορα ζητήματα, που κάνουν τις κοινωνίες να εξελίσσονται και δίνουν νόημα στις δημοκρατίες, επισείοντας το φόβητρο του εθνολαϊκισμού, στην πραγματικότητα δίνει το πλεονέκτημα στον τελευταίο. 'Όταν σιγεί για καιρό (όχι στιγμιαία, που καμιά φορά χρειάζεται, σε στιγμές μεγάλου κινδύνου) η έλλογη αντιπαράθεση πολιτικών προτάσεων στο Δημοκρατικό πλαίσιο και μετατρέπεται σε εμφύλια σύγκρουση ανάμεσα στη Δημοκρατία και τους "άλλους" συλλήβδην, τότε η Δημοκρατία έχει ήδη ηττηθεί. Έχει χαρίσει τους "άλλους", το ένα τρίτο ή τον μισό πληθυσμό της, στην απέναντι πλευρά.
Για τον λόγο αυτόν, όσο και αν με ενοχλεί ο ΣΥΡΙΖΑ, και ακόμη περισσότερο η κουτοπόνηρη αντίληψή του, και ακόμη παραπάνω η χυδαία αισθητική του, μετά τον Σεπτέμβριο του 2015, αρνούμαι να μπω στη λογική "όλοι εμείς και όλοι αυτοί".
Η Δημοκρατία θα έχει οριστικοποιήσει την επικράτησή της όταν ξαναρχίσουμε να μιλάμε και να συγκρουόμαστε, όλοι μας, από τους πιο καλλιεργημένους ως τους λιγότερο μορφωμένους, για τις πολιτικές που διαφωνούμε, με βάση την κοινωνική μας θέση, τις αντιλήψεις και τις ευαισθησίες μας, και θα βρίσκουμε έκφραση γι' αυτές σε Δημοκρατικούς φορείς. Τότε οι πολίτες θα επανέλθουν στο λογικό και, όπως και να λέγεται, ο κάθε ΣΥΡΙΖΑ που υπήρξε θα έχει ηττηθεί.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment