Η σημειολογία της βίας

Αρνούμαι, συνειδητά απολύτως, να χρησιμοποιήσω τους ιδεολογικούς όρους που διεκδικούν ως ελαφρυντικά όλα αυτά τα διαταραγμένα λούμπεν άτομα που βανδαλίζουν, κτυπούν, σπάνε, σκοτώνουν, απειλούν, εκβιάζουν. Όποιο ιδεολογικό κουρελόπανο κι αν υψώνουν. Είτε εθνικιστικό, είτε αναρχικό, είτε πατριωτικό, είτε κομμουνιστικό, είτε βεγκανιστικό, είτε ό,τι άλλο τους κατεβάζει το τσερβέλο.

Είναι ο φερετζές της κομπλεξάρας. Το προκάλυμμα του αγράμματου και του ημιμαθούς.

Αρνούμαι να τους αναγνωρίσω αυτό που διεκδικούν: συγκρότηση και κίνητρο ιδεολόγου. Πολιτικό πρόσημο που βρίσκει ανομολόγητη ανταπόκριση σε ευαισθησίες ευρύτερων ομάδων και εκμαιεύει ανοχή. Από δω κι από κει.

Είναι αυτό που είναι: χουλιγκανοσυμμορίες τραμπούκων και εγκληματιών του κοινού ποινικού.

Και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν. Με όλη την αυστηρότητα του νόμου.

Η κατανόηση κι η συγχώρεση κι αυτές θεμιτές, αλλά άκαιρες.

Προηγείται η ιδεολογική αποφόρτιση, η μάχη της σημειολογίας. Χωρίς να κερδηθεί αυτή, η σύλληψη κι η τιμωρία είναι απρόσιτες.

Αν δεν θέλουμε να γλιστρίσουμε προς τη Συρία. Αν δεν είναι ήδη αργά.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος