Κατά τη γνώμη μου, το πιο προβληματικό μέρος της συμφωνίας, που θα μπορούσε να ήταν καλύτερο εάν είχαν λίγη φαντασία και γνώση οι κυβερνώντες, είναι δύο σημεία που λείπουν ή είναι επιφανειακά και γενικόλογα, όχι αυτά που υπάρχουν.
1. Η διαχείριση των ΠΟΠ, που δεν διασφαλίζει τα ΠΟΠ της Βορείου Ελλάδας με Μακεδονική ιδιαιτερότητα.
2. Συγκεκριμένο δεσμευτικό πλαίσιο συνεργασίας των δύο χωρών. Ειδικά σε θέματα παιδείας, πολιτισμού και επενδύσεων, όπως και σε μια ευρύτερη αμυντική συνεργασία όπου η Ελλάδα θα είχε τη δυνατότητα:
α. Να επενδύσει προνομιακά στη χώρα πριν γίνει μέλος της ΕΕ.
β. Να ιδρύσει και στηρίξει εκπαιδευτικά ιδρύματα και πανεπιστήμια τεχνικής και ανθρωπιστικής κατεύθυνσης καθώς και σχολεία για τις ελίτ, όπως το αμερικανικό κολλέγιο στην Αθήνα, στο πλαίσιο ΣΔΙΤ. Κι ακόμη θέατρα, μουσεία, πολιτιστικά ιδρύματα, χρησιμοποιώντας Ευρωπαϊκά Χρήματα του ΕΚΤ και του Ταμείου Συνοχής και δεσμεύοντας κονδύλια υψηλά στην προενταξιακή φάση, που τώρα είναι περιορισμένα, με διαχείριση με Ελληνική επιρροή. Δεν θα το αρνούνταν οι Ευρωπαίοι.
γ. Να εγγυηθεί την ασφάλεια της γείτονος με μια στενή αμυντική συνεργασία, συντονισμό αμυντικών συστημάτων και στρατών.
Κάποια από αυτά μπορούν με κατάλληλους χειρισμούς να επιτευχθούν στη διαδικασία ένταξης στην ΕΕ. Για κάποια χάθηκε η ευκαιρία, όπως συνήθως ανάμεσα σε φανατισμούς, μεγαλέξανδρους και φωνασκίες.
Όσοι καταλαβαίνουν λίγο από πολιτική, οικονομική και πολιτιστική διπλωματία, σφαίρες επιρροής και συμμαχίες, μπορούν να αντιληφθούν τη σημασία τους.
Η επόμενη κυβέρνηση θα έχει πιο λίγα χαρτιά στα χέρια της για να το πετύχει. Με κατάλληλους χειρισμούς έχει όμως αρκετά περιθώρια, αν αποφορτίσει το γεγονός και δει τον ορίζοντα.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment