Οι Ευρωπαίοι πολίτες διαισθάνθηκαν το πρόσωπο του τέρατος, πίσω από τους κάθε λογής "αγανακτισμένους". Και τον κίνδυνο γι' αυτό που εξασφάλισε τη μακρότερη περίοδο ειρήνης κι ευημερίας στην ήπειρο: το κοινό Ευρωπαϊκό μας σπίτι. Η συμμετοχή ανέβηκε στο 51%.
Μεγάλη η νίκη για τους Ευρωπαίους φιλελεύθερους, το ALDE, που ξεπερνά τις 100 έδρες και γίνεται ρυθμιστής των εξελίξεων. Όπως και για τους Ευρωπαίους Πράσινους, που ανεβάζουν σημαντικά τα ποσοστά τους.
Ο αριστεροδεξιός εθνικοσοσιαλισμός (ναι, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ό,τι γιλέκο και να φορά, φαιό ή κιτρινο!) δεν κινήθηκε μακριά από το κρίσιμο 30%.
Ηττήθηκε. Αυτό το ποσοστό όμως παραμένει ακόμη υψηλό κι επικίνδυνο.
Για πρώτη φορά εδώ και καιρό ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Ιταλία. Στο Ηνωμένο Βασίλειο φαίνεται πως επίσης αντίρροπες δυνάμεις στον λαϊκισμό αφυπνίζονται. Οι liberals σχεδόν ισοφαρίζουν τους εργατικούς.
Στην Ιταλία γεννήθηκε ο φασισμός, μην το ξεχνάμε αυτό, πριν έναν αιώνα (ο αληθινός, όχι αυτός που χρησιμοποιείται σήμερα, υφαρπαγμένος όρος, σαν προσβολή από τους ίδιους τους φασίστες κατά των αντιπάλων τους). Ο Μουσολίνι σοσιαλιστής ξεκίνησε, κατά της πλουτοκρατίας, των ελίτ και των "παρηκμασμένων" δημοκρατιών και των θεσμών τους, για και με το πόπολο και τον απλό λαό. Με τον ίδιο λόγο με τον τωρινό του Μελανσόν, του Σαλβίνι, του Ορμπάν, της Λεπέν. Γοήτευσε σταδιακά τους υπερσυντηρητικούς της φεουδαρχίας αλλά και μέρος της προοδευτικής ιντελιγκέντσιας της εποχής. Κατόπιν βρέθηκε ο αναγκαίος αποδιοπομπαίος τράγος, η πηγή όλων των δεινών, τότε οι Εβραίοι, σήμερα οι όποιοι "άλλοι". Και οι αναγκαίοι εχθροί.
Το αυγό του φιδιού γεννήθηκε αριστερά κι εκκολάφθηκε δεξιά. Γνωστή κι αναπόφευκτη πορεία. Οι πεντάστεροι κι οι μελανσόνοι απορροφήθηκαν από τους Σαλβίνιδες και τις Λεπέν.
Ανακούφιση, όχι εφησυχασμός!
Όσο για τα Ελληνικά, τείνει να επανέλθει περίπου στον Ευρωπαϊκό μέσον όρο, αν αθροίσει κανείς ναζιστές, Βελόπουλους, Βαρουφάκηδες κι άλλους παρόμοιους και τον μισό ΣΥΡΙΖΑ.
Το άλλο μισό είναι η ώρα να τον εγκαταλείψει. Θα εξαρτηθεί από την επιτυχή κομματογένεση στο φιλελεύθερο προοδευτικό κέντρο και τη μετάλλαξη του ΚΙΝΑΛ σε σοβαρό κεντροαριστερό πόλο.
Όπως και από την μετριοπάθεια και σεμνότητα του νικητή, Κυριάκου Μητσοτάκη και του κόμματός του, ώστε να απεγκλωβιστούν κι οι ψηφοφόροι αυτοί. Αφενός με την αυτοσυγκράτηση προς τα αριστερά, δεν ταπεινώνεις τους ηττημένους, τους καλείς να σε ακολουθήσουν
Αφετέρου, με την απονομιμοποίηση (κυριολεκτικά) της ακροδεξιάς. Είναι στα χέρια του η απαλλαγή της Ελλάδας από το καρκίνωμα αυτό.
Και τις πρώτες ουσιαστικές βαθιές μεταρρυθμίσεις του στο πολιτικό σύστημα: Σύνταγμα, εκλογικός νόμος, διαχωρισμός εξουσιών, εκτελεστικής, δικαστικής, νομοθετικής , ανεξάρτητες αρχές, πρωτοπορία στην Ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Είμαι ταυτόχρονα χαρούμενος, ανακουφισμένος και ανήσυχος.
Κατά τα άλλα, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει τώρα! Δεν μπορεί, δεν πρέπει να σταθεί ούτε λεπτό παραπάνω.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Μεγάλη η νίκη για τους Ευρωπαίους φιλελεύθερους, το ALDE, που ξεπερνά τις 100 έδρες και γίνεται ρυθμιστής των εξελίξεων. Όπως και για τους Ευρωπαίους Πράσινους, που ανεβάζουν σημαντικά τα ποσοστά τους.
Ο αριστεροδεξιός εθνικοσοσιαλισμός (ναι, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ό,τι γιλέκο και να φορά, φαιό ή κιτρινο!) δεν κινήθηκε μακριά από το κρίσιμο 30%.
Ηττήθηκε. Αυτό το ποσοστό όμως παραμένει ακόμη υψηλό κι επικίνδυνο.
Για πρώτη φορά εδώ και καιρό ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Ιταλία. Στο Ηνωμένο Βασίλειο φαίνεται πως επίσης αντίρροπες δυνάμεις στον λαϊκισμό αφυπνίζονται. Οι liberals σχεδόν ισοφαρίζουν τους εργατικούς.
Στην Ιταλία γεννήθηκε ο φασισμός, μην το ξεχνάμε αυτό, πριν έναν αιώνα (ο αληθινός, όχι αυτός που χρησιμοποιείται σήμερα, υφαρπαγμένος όρος, σαν προσβολή από τους ίδιους τους φασίστες κατά των αντιπάλων τους). Ο Μουσολίνι σοσιαλιστής ξεκίνησε, κατά της πλουτοκρατίας, των ελίτ και των "παρηκμασμένων" δημοκρατιών και των θεσμών τους, για και με το πόπολο και τον απλό λαό. Με τον ίδιο λόγο με τον τωρινό του Μελανσόν, του Σαλβίνι, του Ορμπάν, της Λεπέν. Γοήτευσε σταδιακά τους υπερσυντηρητικούς της φεουδαρχίας αλλά και μέρος της προοδευτικής ιντελιγκέντσιας της εποχής. Κατόπιν βρέθηκε ο αναγκαίος αποδιοπομπαίος τράγος, η πηγή όλων των δεινών, τότε οι Εβραίοι, σήμερα οι όποιοι "άλλοι". Και οι αναγκαίοι εχθροί.
Το αυγό του φιδιού γεννήθηκε αριστερά κι εκκολάφθηκε δεξιά. Γνωστή κι αναπόφευκτη πορεία. Οι πεντάστεροι κι οι μελανσόνοι απορροφήθηκαν από τους Σαλβίνιδες και τις Λεπέν.
Ανακούφιση, όχι εφησυχασμός!
Όσο για τα Ελληνικά, τείνει να επανέλθει περίπου στον Ευρωπαϊκό μέσον όρο, αν αθροίσει κανείς ναζιστές, Βελόπουλους, Βαρουφάκηδες κι άλλους παρόμοιους και τον μισό ΣΥΡΙΖΑ.
Το άλλο μισό είναι η ώρα να τον εγκαταλείψει. Θα εξαρτηθεί από την επιτυχή κομματογένεση στο φιλελεύθερο προοδευτικό κέντρο και τη μετάλλαξη του ΚΙΝΑΛ σε σοβαρό κεντροαριστερό πόλο.
Όπως και από την μετριοπάθεια και σεμνότητα του νικητή, Κυριάκου Μητσοτάκη και του κόμματός του, ώστε να απεγκλωβιστούν κι οι ψηφοφόροι αυτοί. Αφενός με την αυτοσυγκράτηση προς τα αριστερά, δεν ταπεινώνεις τους ηττημένους, τους καλείς να σε ακολουθήσουν
Αφετέρου, με την απονομιμοποίηση (κυριολεκτικά) της ακροδεξιάς. Είναι στα χέρια του η απαλλαγή της Ελλάδας από το καρκίνωμα αυτό.
Και τις πρώτες ουσιαστικές βαθιές μεταρρυθμίσεις του στο πολιτικό σύστημα: Σύνταγμα, εκλογικός νόμος, διαχωρισμός εξουσιών, εκτελεστικής, δικαστικής, νομοθετικής , ανεξάρτητες αρχές, πρωτοπορία στην Ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Είμαι ταυτόχρονα χαρούμενος, ανακουφισμένος και ανήσυχος.
Κατά τα άλλα, αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει τώρα! Δεν μπορεί, δεν πρέπει να σταθεί ούτε λεπτό παραπάνω.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment