Τα κλειστά κέντρα είναι επείγοντα και απαραίτητα.
1. Γιατί προσφέρουν ένα ελεγχόμενο περιβάλλον για τους πρόσφυγες, μετανάστες και όποια άλλα πιθανά στοιχεία φτάνουν στις ακτές.
2. Σε αυτό το περιβάλλον μπορεί να γίνει ο αναγκαίος πρώτος προσωπικός και υγειονομικός έλεγχος. Να παρασχεθεί ιατρική υποστήριξη και να ολοκληρωθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες σε συνθήκες πειθαρχίας και οργάνωσης.
Να εντοπιστούν και απομονωθούν τυχόν εγκληματικά ή τρομοκρατικά στοιχεία που μπορεί να παρεισφρέουν ανάμεσα στον κόσμο.
Να κατανεμηθούν διαφορετικά εθνικότητες ασύμβατες για κοινωνικούς λόγους, οικογένειες, μόνες γυναίκες, άντρες, παιδιά.
Και να ολοκληρωθεί σε χρόνο που πρέπει να είναι εύλογος η αρχική κατανομή ανάμεσα σε αυτούς που ενδεχόμενα δικαιούνται ασύλου, σε οικονομικούς μετανάστες και τυχόν εγκληματικά στοιχεία.
3. Είναι προφανές επίσης ότι τα κέντρα αυτά πρέπει να είναι απολύτως κλειστά. Καμμία επαφή με τους κατοίκους. Είσοδος μόνο σε εξουσιοδοτημένο προσωπικό, νομικούς, τυχόν συγγενείς των προσφύγων, πιστοποιημένες ΜΚΟ και σε δημοσιογράφους, φυσικά, ώστε να υπάρχει διαφάνεια. Καμμία άλλη μπίζνα μέσα.
4. Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να βγαίνουν από τα κλειστά κέντρα για τρεις λόγους:
Είτε γιατί κρίθηκαν ότι είναι καταρχάς επιλέξιμοι για παροχή ασύλου ή νόμιμης διαμονής στη χώρα για όποιον κρίνεται και δεν είναι ύποπτοι διαφυγής σε τρίτη χώρα.
Είτε για τη διαδικασία επαναπατρισμού.
Είτε για τη δικαιοσύνη και τις φυλακές εφόσον υπάρχουν στοιχεία, εντάλματα κλπ σχετικά με τυχόν εγκληματίες πολέμου, κοινούς εγκληματίες, τρομοκράτες.
5. Η ύπαρξη κατάλληλων, οργανωμένων, ελεγχόμενων, κλειστών κέντρων είναι απαραίτητη στα νησιά και όχι στην ενδοχώρα, γιατί αποτρέπει τυχόν απόπειρες διαφυγής. Και να βγει κάποιος σε ένα νησί θα εντοπιστεί ενώ δεν θα έχει ελπίδα να πάει στην ενδοχώρα. Λειτουργούν έτσι αποτρεπτικά στην αύξηση ροών ανθρώπων που δεν δικαιούνται ασύλου ή που πιστεύουν ότι θα φτάσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη χωρίς διαδικασίες. Και ταυτόχρονα αποτρέπει την παραβατική συμπεριφορά από την αίσθηση του εγκλεισμού σε ένα νησί όπου, ενώ μπορείς να κυκλοφορείς "ελεύθερα", δεν μπορείς ούτε να μείνεις μόνιμα ούτε να φύγεις. Και γίνεται στη συνείδησή σου κάτι εχθρικό. Ή αδιάφορο. Ενώ οι κάτοικοι γίνονται κι αυτοί εχθρικοί ή αδιάφοροι. Αυτό πρέπει να σταματήσει.
6. Οι της πρώτης κατηγορίας, όσοι έχουν προοπτική οριστικής χορήγησης ασύλου ή μόνιμης παραμονής, με τη ΣΥΝΤΟΜΗ έξοδό τους, να μεταφέρονται πλέον σε ανοιχτά κέντρα υποδοχής στην ενδοχώρα, όπως το κράτος εξυπηρετείται να τους κατανείμει. Ανάλογα με τις ανάγκες, υποδομές και δυνατότητες της κάθε περιοχής, την πιθανότητα να βρουν οποιαδήποτε δουλειά κοντά, να αρχίσουν να ενσωματώνονται σταδιακά και τις δεξιότητες και χαρακτηριστικά των ανθρώπων αυτών. Ή σε ανάδοχες οικογένειες, εφόσον έχουν ήδη οικογένεια ή συγγενείς στην Ελλάδα.
Αυτό τουλάχιστον μέχρι να λειτουργήσει ο νέος μηχανισμός για τους πρόσφυγες και μετανάστες της ΕΕ, όπου όπως ελπίζεται θα κατανέμονται υποχρεωτικά σε όλες τις χώρες. Ενώ η εξέταση του αιτήματος θα γίνεται ενιαία από μια ευρωπαϊκή ειδική υπηρεσία και όχι από τις Εθνικές αρχές.
Η Ελλάδα θα είχε συμφέρον και ισχυρό επιχείρημα σε αυτόν τον μηχανισμό, ως χώρα που επωμίστηκε και επωμίζεται το βάρος της πρώτης υποδοχής, να διεκδικήσει τη δυνατότητα να επιλέγει πρώτη αυτούς που προτιμά να μείνουν στο έδαφός της, από τον αριθμό που της αντιστοιχεί. Ώστε να κρατά όσο μπορεί τους πιο μορφωμένους, με δεξιότητες, άτομα και οικογένειες πιο συμβατούς με τα δικά της κοινωνικά δεδομένα, από περιοχές πιο οικείες, και τις ανάγκες και ευκαιρίες στην αγορά εργασίας. Και φυσικά κατά προτεραιότητα κυρίως αυτούς που θα την ήθελαν για τόπο τους, όχι για transit .
Όλα αυτά ξεκινούν από το πρώτο προφανές. Χωρίς αρκετά, μεγάλα, ικανά, οργανωμένα, διάφανα, ελεγχόμενα, κλειστά κέντρα στα νησιά, που θα παρέχουν και δουλειά στους κατοίκους, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, γιατρούς, μάγειρες, άλλο υποστηρικτικό προσωπικό, το πρόβλημα είναι αντικειμενικά μη διαχειρίσιμο.
Έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια. Το βλέπαμε. Έπρεπε να έχουν γίνει χτες. Έπρεπε να γίνουν όπως το νοσοκομείο στην Κίνα. Χωρίς πολλές συζητήσεις, με απόφαση, οργάνωση, επιβολή, επιτάξεις αν χρειαστεί.
Οι κάτοικοι θα το καταλάβουν και θα το εκτιμήσουν τελικά.
Οι πραγματικοί πρόσφυγες και αδύναμοι θα βρουν προστασία, τροφή, στέγη, ασφάλεια, την οποία στερούνται όταν συνωστίζονται κατά χιλιάδες, γυναίκες, άντρες, παιδιά, πολλές φορές ασύμβατοι μεταξύ τους κοινωνικά, άλλοι πληθυσμοί και άλλα στοιχεία σε άθλιες φαβέλες. Σε έναν τόπο, ένα νησί που το αισθάνονται σαν μια μεγάλη φυλακή. Ενώ στον οικισμό τους, ο Θεός να το κάνει, θα βασιλεύουν αναπόφευκτα οι πιο βίαιοι, οι πιο μαφιόζοι, θα αναπτυχθούν ιεραρχίες και βία, και διαπλοκή με όποιον ιδεοληπτικό ή μαυραγορίτη χώνεται απέξω. Κακές, απάνθρωπες κι επικίνδυνες για όλους.
Εκείνο που δεν είναι προφανές είναι γιατί δεν έχουν γίνει ακόμη, επειγόντως, όπως το νοσοκομείο στην Κίνα. Γιατί κάποιοι υποκινούν ακόμη και τους κατοίκους ενάντια στο συμφέρον τους να γίνουν το συντομότερο, προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν τα πολιτικά ή οικονομικά δικά τους συμφέροντα, με τον πόνο όλων. Και των προσφύγων και των κατοίκων.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment