Η ισόβια θητεία του πολίτη

Είμαι υπέρ του επαγγελματικού στρατού για λόγους αποτελεσματικότητας (εκπαίδευση, μόνιμη παρουσία, εξειδίκευση στα όπλα, κίνητρο, κλίση, νέες μορφές πολέμου, προβολή δυνάμεων και οικοδόμηση συμμαχιών εκτός των συνόρων κλπ). Όπως και για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης (συνεισφέρει κάθε πολίτης ανάλογα με τα έσοδά του από τους φόρους του, όχι ανάλογα με τους ...γιους του ή, έστω, και τις κόρες του.

Ταυτόχρονα πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η καθολική κοινωνική προσφορά, μέσω μιας μορφής θητείας, ίσης για όλους, αγόρια και κορίτσια.

Που θα περιλαμβάνει την ανάπτυξη δυνατοτήτων πολιτικής άμυνας του συνόλου του πληθυσμού σε καιρό πολέμου, ο μη γένοιτο.

Αλλά για τον καιρό ειρήνης θα περιλαμβάνει αποστολές φύλαξης ακτών, καθαρισμού περιβάλλοντος (ακτές, δρόμοι, σκουπίδια, βυθός, τοίχοι, γκράφιτι), πυροφύλαξης, αποψίλωσης, στήριξης ευπαθών κοινωνικά ομάδων και αδυνάτων, εκπαίδευση στην πειθαρχία και αμοιβαίο σεβασμό της συλλογικής ζωής σε πιο δύσκολες συνθήκες. Καλλιέργεια της διαστρωματικής κοινωνικής επικοινωνίας που επιβάλλεται από μιας μορφής καθολική θητεία.

Να γνωρίσουν διαφορετικούς ανθρώπους, άλλης μόρφωσης, οικονομικής επιφάνειας, προέλευσης, οι Έλληνες τους Έλληνες κάθε είδους. Την πραγματικότητα, με λίγα λόγια, που θα ζήσου,ν θα επηρεάσουν, θα αλλάξουν στο μέλλον, όταν βρεθούν σε θέσεις ευθύνης κι εξουσίας. Αυτή είναι η βασική δεξιότητα. Η υπευθυνότητα και η επαφή με την πραγματικότητα έξω από το προστατευμένο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον

Που απογαλακτίζει έγκαιρα από την οικογένεια, υπευθυνοποιεί και προσγειώνει στην πραγματικότητα, που κάποιοι δεν γνώρισαν και δεν θα γνωρίσουν αλλιώς ποτέ.

Θεωρώ ότι αυτό δεν μπορεί να υπερβαίνει χωρίς τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος τους 9 μήνες.

Οφείλει να είναι απολύτως καθολικό, αγόρια και κορίτσια, να περιέχει όλες τις μορφές εκπαίδευσης: κοινωνική εργασία, πρώτες βοήθειες, προστασία περιβάλλοντος αστικού και φυσικού, εκπαίδευση σε τεχνικές άμυνας, σε όπλα, στη διαβίωση στη φύση, εκμάθηση της θέσης τους και λειτουργίας τους σε καιρό πολέμου.

Με εντελώς τυχαία μέσω αλγόριθμου τοποθέτηση σε κάποιο πόστο μετά τη βασική εκπαίδευση και να λαμβάνει χώρα με την ενηλικίωση, στα 18.

Η εκπαίδευση και ενημέρωση αυτή πρέπει να επικαιροποιείται κάθε 5 χρόνια για μια εβδομάδα ως τα 50. Για όλους. Ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Ακόμη και για CEO, πολιτικούς, διευθυντές.

Φυσικά, το κράτος οφείλει στην περίοδο αυτή να εξασφαλίσει:

α. ένσημα κοινωνικής ασφάλισης στους νέους πολίτες (αυτονόητο),

β. μια βασική μικρή, επαρκή όμως, αποζημίωση για τις ανάγκες τους, πέρα από την παροχή τροφής και στέγης (δεν είναι όλοι από οικογένειες που μπορούν να το εξασφαλίσουν και δεν έχουν αναγκαστικά σχέσεις, ούτε και πρέπει, με την οικογένειά τους),

γ. επαρκή αποζημίωση οικογενειών που αποδεδειγμένα εξαρτώνται από τη συνεισφορά των παιδιών τους για τη φροντίδα και επιβίωσή τους.

Αυτό θα ήταν μια μορφή θητείας  που θα συνεισέφερε ουσιαστικά στην άμυνα και στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική πρόοδο, συνοχή και ανάπτυξη της Ελλάδας.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος