Η επόμενη ερώτηση είναι γιατί η γενιά αυτή συμπεριφέρθηκε έτσι; Γιατί κανιβάλισε τα παιδιά και τα εγγόνια της; Γιατί διέφθειρε συστηματικά τους απογόνους της;
Και ακόμη μια: στη χώρα των γερόντων και των περιορισμένης ικανότητας ανθρώπων που θα απομείνει στα Βαλκάνια, τι θα συμβεί; Πόσο ακόμη μπορεί να κρατιέται ζωντανή, κρεμασμένη στα λίγα πολύτιμα που έχουν απομείνει, που δικαιολογούν την ύπαρξή της στα μάτια του κόσμου; Από μερικούς στοίχους του Καβάφη ως τα σπασμένα της αγάλματα, τα αρχαία της στολίδια που θάβονται όλο και παραπάνω κάτω από τόνους ηλιθιότητας μαυροφόρων και ρασοφόρων ταλιμπάν;
Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι το βασικό πολιτικό εργαλείο για όποιον επιθυμεί να προσπαθήσει να αντιστρέψει τη ροή των πραγμάτων.
Η διαμόρφωση ενός φορέα ξεκινά από βασικές πολιτικές παραδοχές που συνδέονται με τον πυρήνα του προβλήματος, αυτό που πονάει κάθε έναν από εμάς, κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια, και εν συνεχεία τον μετασχηματισμό τους σε πολιτική μεταρρυθμιστική πράξη.
Οι μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν την αναγνώριση των βασικών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας: την ισορροπία ισχύος των γενεών, τον οικογενειακό συντηρητισμό, την κυριαρχία συντηρητικών δομών που συνυπάρχουν με αβαθή κινήματα νεωτερικότητας, την ψευτοασφάλεια των συλλογικών μας ψεμάτων.
Δίχως αυτό παραμένουν ανάλαφρες, δίχως ιστορικές ρίζες, χωρίς ιδεολογικές αναφορές. Κι έτσι τις σαρώνει με την πρώτη ο ανίκητος άνεμος της ανάλαφρης θεωρίας, των πολλών λόγων που δεν λένε τίποτε.
Όσο δεν ξέρουμε από πού ερχόμαστε, δεν μπορούμε να δώσουμε ρεαλιστική μορφή στην επιθυμία μας για το πού θέλουμε να πάμε.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment