Ενώ ο Πρόεδρος Τραμπ επέβαλε νέους δασμούς στις εισαγωγές ατσαλιού και αλουμινίου, ο κόσμος προχωρά χωρίς τις ΗΠΑ.
Τι ειρωνεία! Στο Σαντιάγο της φιλελεύθερης και δημοκρατικής Χιλής (που πέτυχε το οικονομικό της θαύμα χάρη στην παρέμβαση των ΗΠΑ, έστω και αμφιλεγόμενη κάποια εποχή), έντεκα χώρες έθεσαν σε ισχύ το Σύμφωνο Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership (CPTPP) που αντικατέστησε το Trans-Pacific Partnership, από το οποίο απεχώρησαν οι ΗΠΑ του Προέδρου Τραμπ πριν ένα χρόνο.
Το σύμφωνο δημιουργεί μια αγορά 500 εκατομμυρίων καταναλωτών και παραγωγών στην οποία περιλαμβάνονται οι Αυστραλία, Μπρουνέι, Μαλαισία, Καναδάς, Χιλή, Ιαπωνία, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Περού, Σιγκαπούρη και Βιετνάμ. Χώρες ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες με μεγάλες αγορές, οι οποίες συμφώνησαν να απελευθερώσουν περαιτέρω το μεταξύ τους εμπόριο και επενδύσεις με σειρά μέτρων απελευθέρωσης και ενοποίησης των αγορών:
- Τη δραστική μείωση των δασμών
- Τον περιορισμό των μη δασμολογικών εμποδίων στο ελεύθερο εμπόριο και στις επενδύσεις με την εναρμόνιση ρυθμίσεων και προδιαγραφών ώστε να γίνουν πιο διαφανείς, την προώθηση κοινών ελάχιστων εργατικών και περιβαλλοντικών απαιτήσεων και με τη δημιουργία κοινού μηχανισμού επίλυσης διαφορών, που επιτρέπει στις εταιρείες να προσφύγουν δικαστικά εναντίον των κυβερνήσεων όταν πιστεύουν πως τυχόν αλλαγές που προώθησαν απροειδοποίητα και άδικα πλήττουν την κερδοφορία τους.
Για πρώτη φορά οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε αυτήν την αγορά (συμμάχων). Οι Αμερικανικές εταιρείες θα πρέπει να εγκατασταθούν και να παράγουν σε κάποια από αυτές τις χώρες για να πωλούν χωρίς δασμούς και περιορισμούς, με τους όρους και τις προδιαγραφές που θα καθορίζουν οι χώρες αυτές με βάση τη συμφωνία τους, χωρίς τη δυνατότητα να τις επηρεάσουν θεσμικά. Σε διαφορετική περίπτωση θα αντιμετωπίζουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζει μια τρίτη χώρα, δασμούς και ρυθμίσεις τις οποίες δεν επηρεάζουν με κανέναν τρόπο και δεν έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν.
Διότι ο Πρόεδρος Τραμπ έκρινε ότι κάποιοι τομείς της αμερικάνικης οικονομίας (αυτοί από τους οποίους προέρχονται πιθανότατα οι δυνητικοί ψηφοφόροι / πελάτες του, οι ταξιτζήδες και ναυτεργάτες της Αμερικής κατ' αναλογία με τα Ελληνικά δρώμενα) θα μειονεκτούσαν. Πράγμα φυσικό. Δεν μπορείς να παράγεις τα πάντα ανταγωνιστικά. Κάπου κερδίζεις και κάπου χάνεις. Κάτι πουλάς και κάτι εισάγεις. Ειδικεύεσαι σε αυτό που κερδίζεις και, με μέρος από το όφελος, στηρίζεις πολιτικές αλληλεγγύης και προσαρμογής, ώστε το ανθρώπινο δυναμικό και οι πόροι να μεταφερθούν στους ανταγωνιστικούς κλάδους.
Ο Τραμπ έρχεται σε ανοιχτή αντίθεση με την πολιτική ελεύθερου εμπορίου, ενός αιώνα και παραπάνω, και των ρεπουμπλικάνων και των δημοκρατικών, που έκανε τις ΗΠΑ ισχυρές. Η διαφωνία ανάμεσα στα δυο κόμματα έγκειται στην έκταση της στήριξης στο εργατικό δυναμικό για να προσαρμοστεί και να μεταφερθεί στους παραγωγικούς κλάδους και το δίχτυ ασφαλείας. Δεν διαφωνούν στην ίδια την απελευθέρωση του εμπορίου, την επένδυση στην ανταγωνιστικότητα, την οποία παγίως προώθησαν οι ΗΠΑ και δεν αμφισβητήθηκε από κανένα κόμμα, με τεράστιο όφελος.
Η συνέπεια είναι ότι οι ανταγωνιστικοί τομείς της αμερικάνικής οικονομίας θα βρεθούν σε μειονεκτική θέση και θα πληρώσουν το κόστος αυτών που μειονεκτούν ή θα αναγκαστούν να μεταφέρουν την παραγωγή τους εκτός ΗΠΑ.
Τελικά φαίνεται ότι ο κόσμος θα απαντήσει στην προστατευτική συντεχνιακή πολιτική που επιχειρεί να προωθήσει ο Τραμπ, όχι τόσο με προστατευτικά αντίμετρα αλλά με μεγαλύτερη απελευθέρωση εκτός ΗΠΑ.
Ο κομμουνισμός πέθανε αλλά η φεουδαρχία επιχειρεί να ανασυσταθεί. Η ελεύθερη οικονομία και οι ανοιχτές και ομογενοποιημένες αγορές είναι πιο παραγωγικές (ρωτήστε και τους πρώην κομμουνιστές γι' αυτό). Όποιος το αρνήθηκε στην ιστορία τους πέντε τελευταίους αιώνες, μεσοπρόθεσμα υποχώρησε και αποσυντέθηκε. Και πολλές φορές αισθάνθηκε τον πειρασμό να χρησιμοποιήσει (ανεπιτυχώς) βία όσο διαθέτει κατάλοιπα ισχύος. Έτσι γεννήθηκαν οι μεγάλοι πόλεμοι. Τους οποίους οι περισσότερο φεουδάρχες ή προστατευτικοί έχασαν όλους ανεξαιρέτως.
Ας ελπίσουμε ότι η δημιουργική κι ελεύθερη Αμερικάνικη κοινωνία θα βρει τη δύναμη στους θεσμούς της να αντισταθεί στην επικίνδυνη και φοβική προοπτική του προστατευτισμού, που περιέχει την παρακμή της (μαζί με αυτήν την Δύσης, πιθανότατα).
Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος
πηγή πληροφοριών:
ΒΒC http://www.bbc.com/news/business-43326314
Τι ειρωνεία! Στο Σαντιάγο της φιλελεύθερης και δημοκρατικής Χιλής (που πέτυχε το οικονομικό της θαύμα χάρη στην παρέμβαση των ΗΠΑ, έστω και αμφιλεγόμενη κάποια εποχή), έντεκα χώρες έθεσαν σε ισχύ το Σύμφωνο Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership (CPTPP) που αντικατέστησε το Trans-Pacific Partnership, από το οποίο απεχώρησαν οι ΗΠΑ του Προέδρου Τραμπ πριν ένα χρόνο.
Το σύμφωνο δημιουργεί μια αγορά 500 εκατομμυρίων καταναλωτών και παραγωγών στην οποία περιλαμβάνονται οι Αυστραλία, Μπρουνέι, Μαλαισία, Καναδάς, Χιλή, Ιαπωνία, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Περού, Σιγκαπούρη και Βιετνάμ. Χώρες ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες με μεγάλες αγορές, οι οποίες συμφώνησαν να απελευθερώσουν περαιτέρω το μεταξύ τους εμπόριο και επενδύσεις με σειρά μέτρων απελευθέρωσης και ενοποίησης των αγορών:
- Τη δραστική μείωση των δασμών
- Τον περιορισμό των μη δασμολογικών εμποδίων στο ελεύθερο εμπόριο και στις επενδύσεις με την εναρμόνιση ρυθμίσεων και προδιαγραφών ώστε να γίνουν πιο διαφανείς, την προώθηση κοινών ελάχιστων εργατικών και περιβαλλοντικών απαιτήσεων και με τη δημιουργία κοινού μηχανισμού επίλυσης διαφορών, που επιτρέπει στις εταιρείες να προσφύγουν δικαστικά εναντίον των κυβερνήσεων όταν πιστεύουν πως τυχόν αλλαγές που προώθησαν απροειδοποίητα και άδικα πλήττουν την κερδοφορία τους.
Για πρώτη φορά οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε αυτήν την αγορά (συμμάχων). Οι Αμερικανικές εταιρείες θα πρέπει να εγκατασταθούν και να παράγουν σε κάποια από αυτές τις χώρες για να πωλούν χωρίς δασμούς και περιορισμούς, με τους όρους και τις προδιαγραφές που θα καθορίζουν οι χώρες αυτές με βάση τη συμφωνία τους, χωρίς τη δυνατότητα να τις επηρεάσουν θεσμικά. Σε διαφορετική περίπτωση θα αντιμετωπίζουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζει μια τρίτη χώρα, δασμούς και ρυθμίσεις τις οποίες δεν επηρεάζουν με κανέναν τρόπο και δεν έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν.
Διότι ο Πρόεδρος Τραμπ έκρινε ότι κάποιοι τομείς της αμερικάνικης οικονομίας (αυτοί από τους οποίους προέρχονται πιθανότατα οι δυνητικοί ψηφοφόροι / πελάτες του, οι ταξιτζήδες και ναυτεργάτες της Αμερικής κατ' αναλογία με τα Ελληνικά δρώμενα) θα μειονεκτούσαν. Πράγμα φυσικό. Δεν μπορείς να παράγεις τα πάντα ανταγωνιστικά. Κάπου κερδίζεις και κάπου χάνεις. Κάτι πουλάς και κάτι εισάγεις. Ειδικεύεσαι σε αυτό που κερδίζεις και, με μέρος από το όφελος, στηρίζεις πολιτικές αλληλεγγύης και προσαρμογής, ώστε το ανθρώπινο δυναμικό και οι πόροι να μεταφερθούν στους ανταγωνιστικούς κλάδους.
Ο Τραμπ έρχεται σε ανοιχτή αντίθεση με την πολιτική ελεύθερου εμπορίου, ενός αιώνα και παραπάνω, και των ρεπουμπλικάνων και των δημοκρατικών, που έκανε τις ΗΠΑ ισχυρές. Η διαφωνία ανάμεσα στα δυο κόμματα έγκειται στην έκταση της στήριξης στο εργατικό δυναμικό για να προσαρμοστεί και να μεταφερθεί στους παραγωγικούς κλάδους και το δίχτυ ασφαλείας. Δεν διαφωνούν στην ίδια την απελευθέρωση του εμπορίου, την επένδυση στην ανταγωνιστικότητα, την οποία παγίως προώθησαν οι ΗΠΑ και δεν αμφισβητήθηκε από κανένα κόμμα, με τεράστιο όφελος.
Η συνέπεια είναι ότι οι ανταγωνιστικοί τομείς της αμερικάνικής οικονομίας θα βρεθούν σε μειονεκτική θέση και θα πληρώσουν το κόστος αυτών που μειονεκτούν ή θα αναγκαστούν να μεταφέρουν την παραγωγή τους εκτός ΗΠΑ.
Τελικά φαίνεται ότι ο κόσμος θα απαντήσει στην προστατευτική συντεχνιακή πολιτική που επιχειρεί να προωθήσει ο Τραμπ, όχι τόσο με προστατευτικά αντίμετρα αλλά με μεγαλύτερη απελευθέρωση εκτός ΗΠΑ.
Ο κομμουνισμός πέθανε αλλά η φεουδαρχία επιχειρεί να ανασυσταθεί. Η ελεύθερη οικονομία και οι ανοιχτές και ομογενοποιημένες αγορές είναι πιο παραγωγικές (ρωτήστε και τους πρώην κομμουνιστές γι' αυτό). Όποιος το αρνήθηκε στην ιστορία τους πέντε τελευταίους αιώνες, μεσοπρόθεσμα υποχώρησε και αποσυντέθηκε. Και πολλές φορές αισθάνθηκε τον πειρασμό να χρησιμοποιήσει (ανεπιτυχώς) βία όσο διαθέτει κατάλοιπα ισχύος. Έτσι γεννήθηκαν οι μεγάλοι πόλεμοι. Τους οποίους οι περισσότερο φεουδάρχες ή προστατευτικοί έχασαν όλους ανεξαιρέτως.
Ας ελπίσουμε ότι η δημιουργική κι ελεύθερη Αμερικάνικη κοινωνία θα βρει τη δύναμη στους θεσμούς της να αντισταθεί στην επικίνδυνη και φοβική προοπτική του προστατευτισμού, που περιέχει την παρακμή της (μαζί με αυτήν την Δύσης, πιθανότατα).
Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος
πηγή πληροφοριών:
ΒΒC http://www.bbc.com/news/business-43326314
No comments:
Post a Comment