Είναι η ιδιοσυγκρασία τους που με ενοχλεί. Είναι τοξική.
Δεν είναι μια ψυχοσύνθεση ανήσυχη, αναθεωρητική, όπως ήταν αυτή ανθρώπων σαν τον Κύρκο, τον Παπαγιαννάκη και άλλων πολλών.
Αλλά είναι διαρκής βολεμένη άρνηση από μια ζώνη φυσικής και ψυχολογικής ευκολίας κι ασφάλειας προσωπικής (μικρής ή μεγάλης).
"Δεν μου αρέσει ο καπιταλισμός, ο κόσμος όπως είναι, είναι φοβερό ετούτο, ή εκείνο..."
Όμως όταν ρωτάς συγκαταβατικά, "OK, σύμφωνοι, ούτε εμένα μου αρέσει, πες μας τι προτείνεις, πώς να το κάνουμε, πού να πάμε; Πώς να το λειτουργήσουμε το σύστημα;", τότε στροφάρουν σαν χαλασμένο γραμμόφωνο, επιστρέφουν στο ίδιο και στο ίδιο: "είναι ετούτοι που φταίνε, ή εκείνοι, δεν είναι καλό αυτό που προτείνει ο Μακρόν, ο Μητσοτάκης, η Μέρκελ, οι Σοσιαλιστές, οι Πράσινοι, οι φιλελεύθεροι", όποιος τέλος πάντων προτείνει κάτι με τα καλά και τα στραβά του. "Όχι, δεν μας γουστάρει, έχει αυτό το απαίσιο πρόβλημα ή το άλλο, κάποιος κάπου θα ζοριστεί και εμείς τον νοιαζόμαστε".
Λες και τώρα δεν ζορίζεται κανείς, ή αν δεν κάνεις τίποτα πάλι δεν θα υπάρχει ζόρι και μάλιστα χειρότερο. Υπονοώντας τελικά υπόγεια πως εσύ είσαι ανάλγητος, όχι η πραγματικότητα ατελής.
Πέφτεις έτσι στην παγίδα να αναγκάζεσαι να προτείνεις εσύ, θετικά, καλοπροαίρετα, κάτι, στο οποίο φυσικά θα βρουν αμέσως χίλια μειονεκτήματα, ή έστω ένα που θα είναι το μόνο σημείο που θα εντοπίσουν... ποτέ τα πλεονεκτήματα. Κι έτσι καταλήγεις διαρκώς απολογούμενος, στην άμυνα, καταναλώνοντας πολύτιμη ενέργεια για να πείσεις (και να κάνεις), ενώ εκείνοι ασκούν απλώς κριτική... Διπλασιάζοντας τη δική σου προσπάθεια.
Είναι σαν τους τοξικούς ανθρώπους στη ζωή μας.
Από αυτή την άποψη, προτιμώ ακόμη και τη θεολογία του ΚΚΕ ή της εκκλησίας. Είναι συνεπέστερη με τον εαυτό της. Δεν σε εξαντλεί. Δεν είναι αρνητική στο παρόν. Κινείται σε άλλο επίπεδο. Μεταφυσικό σε μέλλοντα χρόνο, Αποκάλυψης. Αλλά στον τωρινό χρόνο είναι συνεννοήσιμοι σε 2-3 πρακτικά. Θέλουν έναν άλλο κόσμο, που τον έχουν ξεκάθαρο και προδιαγεγραμμένο, στις γραφές, αλλά δεν είναι της στιγμής, είναι θέλημα Κυρίου πότε θάρθει και θα ωριμάσουν οι παραγωγικές δυνάμεις. Μέχρι τότε δεν διεκδικούν την εξουσία να τον εφαρμόσουν τώρα. Όταν την είχαν (κι ήταν απόλυτη), κι οι δύο απέτυχαν τρομακτικά - στον μεσαίωνα και στον κομμουνισμό του 20ού αιώνα. Τώρα βολεύονται με την περιουσία και κάποιες τελετουργίες, να κρατιέται το μαγαζί ή, καλύτερα, το μουσείο με τα απολιθώματα.
Οι άλλοι όμως είναι τοξικοί όσο δεν παίρνει.
Δες τώρα που γυρίζει το πράγμα. Οι πιο ευαίσθητοι ανάμεσά τους καταφεύγουν στη λεπτολογία και το παράπονο, σε μια αυτοαναφορική μελαγχολία, ενώ για τα τέρατα που βλέπουμε κάθε μέρα σιωπούν!
Δεν μασάμε όμως! Θα χαλαρώσουμε μετά, αλλά όχι τώρα. Όταν θα έχουν βγει απ' τη ζωή μας οι εκπρόσωποι των τοξικών, για πολύ ελπίζω, στις 8 Ιουλίου. Μέχρι τότε ας ζορίζονται αυτοί.
Τότε θα ξαναβρεθούμε ίσως σε παρέες, θα ανασυνταχθούν τα δίκτυά μας, θα μιλήσουμε πάλι για πράγματα όμορφα, αλλά τους τοξικούς μάλλον δεν θα τους ξαναβρούμε γύρω μας χωρίς άμυνες και τα αντισώματα της ειρωνείας μας.
Οι συριζα-ΚΚΕδες μαζί με τη λαϊκοδεξιά ήταν το δύσκολο εμβόλιο που έκανε η αντιεμβολιαστική ελληνική κοινωνία, ήθελε δεν ήθελε. Με πολλές παρενέργειες. Τελικά, νομίζω όμως ότι θα είναι αποτελεσματικό. Τουλάχιστον για κάνα δυο δεκαετίες!
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment