για να την εγκαταλείψει μετά για να παράγει κάπου αλλού, που έχει καλύτερες προοπτικές.
Δεν θα βαρεθώ να το λέω:
Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η υπογεννητικότητα, είναι το δημογραφικό.
Το δεύτερο είναι πολύ ευρύτερο και δεν έχει αποκλειστική και μονοσήμαντη σχέση με το πρώτο.
Η λύση του δεν είναι να γεννιούνται περισσότερα παιδιά από αυτούς που θα τα κάνουν για δυο χιλιάρικα.
Είναι να γίνει η χώρα ελκυστική για Έλληνες, Ευρωπαίους, νέους και μεγαλύτερης ηλικίας, για να στήσουν τη ζωή τους σε αυτήν. Να μεταφέρουν την κατοικία και τη φορολογική τους έδρα στη χώρα ή να παραμείνουν σε αυτήν.
Και αυτό απαιτεί άλλες πολιτικές. Που μερικά βήματά τους εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός.
Χρειάζονται όμως αλλά πολύ πιο δραστικά και με μεγαλύτερη φαντασία μέτρα για να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες η χώρα.
Μια πρόταση θα ήταν όσοι αποφασίσουν να μεταφέρουν τη μόνιμη κατοικία τους στην Ελλάδα, Έλληνες ή Ευρωπαίοι, να φορολογούνται για δέκα τουλάχιστον χρόνια εγγυημένα με την κλίμακα εισοδήματος της χώρας από όπου αποχωρούν, όποια είναι τη στιγμή που έφυγαν. Έως τότε και η Ελληνική θα έχει βελτιωθεί.
Οι δε Ευρωπαίοι, ειδικά μάλιστα οι Βρετανοί και κάτοικοι επιλεγμένων τρίτων χώρων, να έχουν πρόσβαση στην Ελληνική Ιθαγένεια από τη συμπλήρωση δύο χρόνων μόνιμης παραμονής. Και άμεσα όσοι ήδη έχουν δευτερεύουσα κατοικία στη χώρα, εφόσον την κάνουν κύρια.
Μπορείτε να φανταστείτε την οικονομική και κοινωνική αλλαγή, αν 100-300 χιλιάδες παραγωγικοί πολίτες της μεσαίας τάξης, Έλληνες ή Ευρωπαίοι, επιλέξουν να ζήσουν και να φορολογούνται στην Ελλάδα; Εργαζόμενοι από απόσταση -πάρα πολλοί ήδη το κάνουν στην Ισπανία- ή στήνοντας τις δουλειές τους στη χώρα; Να αγοράσουν σπίτια, να κάνουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε αυτήν, εντέλει ως Έλληνες;
Μια δεύτερη είναι η επιτυχημένη συνταγή της Πορτογαλίας, που απαλλάσσει φορολογικά τους συνταξιούχους που εγκαθίστανται μόνιμα στη χώρα, και έχει δημιουργήσει σημαντικό πλούτο και έσοδα.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να την αντιγράψει και βελτιώσει. Να απαλλάξει όλους τους μόνιμους κατοίκους, και τους Έλληνες, από τη φορολογία επί των συντάξεων. Μειώνοντας όσον αφορά τους Έλληνες τις συντάξεις ισόποσα, ώστε τελικά να λαμβάνουν τα ίδια ακριβώς. Ώστε να είναι συμβατό με το Ευρωπαϊκό δίκαιο.
Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει οικονομικά για μια μικρή οικονομία αν βρεθεί με 100.000 - 300.000 παραπάνω συνταξιούχους, κυρίως από τις βόρειες χώρες, που θα δαπανούν το εισόδημά τους από τρίτη χώρα στην Ελλάδα; Το όνειρο υπάρχει, η έλξη είναι εκεί, το περιβάλλον, ο καιρός, η ποιότητα των ανθρωπίνων σχέσεων. Τα εμπόδια περισσεύουν και τα κίνητρα λείπουν.
Με βάση το Ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο τα έξοδα της υγείας τους στην Ελλάδα τα καλύπτει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας προέλευσης.
Φυσικά, είναι απαραίτητο να βελτιωθούν οι υπηρεσίες που τους παρέχονται από το δημόσιο σύστημα υγείας και γι' αυτούς και για όλους τους ηλικιωμένους, όπως και καλύτερες υποδομές και ασφάλεια, βασικά εμπόδια. Είναι πολλαπλάσια παραγωγικές δαπάνες όμως αυτές και για τους τωρινούς κατοίκους και για τους νέους. Πόσα χρήματα θα εισρεύσουν για αγορές κατοικίας, από επισκέψεις οικείων και φίλων τους όλο τον χρόνο; από τις δικές τους καθημερινές δαπάνες στην Ελληνική αγορά;
Πόσο ΑΕΠ, ποια Ελλάδα, μπορεί να δημιουργήσει όλο αυτό;
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment