Επίσης, δεν συμπαθώ καθόλου τις δεσποτικές αντιλήψεις και καθεστώτα, έστω κι αν στηρίζονται σε αποτελεσματικές γραφειοκρατίες και σε βαθιές παραδόσεις πειθαρχημένης συμπεριφοράς, και στην οικονομία της αγοράς, όπως η κομφουκιανή Κίνα.
Πιστεύω και θα πιστεύω πάντα στην υπεροχή της κλασικής έννοιας της ελευθερίας και της ευθύνης. Της κοινότητας ελεύθερων ανθρώπων, των πολιτών και της Πόλεως.
Μετά όμως τα πρόσφατα διαγγέλματα των ηγετών των παλαιότερων δημοκρατιών της Δύσης, του Τραμπ και του Τζόνσον, που ουσιαστικά λένε πως όσοι είναι να πεθάνουν ας πεθάνουν να τελειώνουμε (δεν θα ήθελα να εξηγήσω το γιατί, αυτό σε άλλη ανάρτηση), θα ήθελα να κάνω μια πικρή διαπίστωση και μια εξίσου πικρή πρόβλεψη.
Η διαπίστωση
Εκ του αποτελέσματος, η δεσποτική Κίνα φέρθηκε με μεγαλύτερο ανθρωπισμό στους πολίτες της από τη Δύση. Έδωσε μεγαλύτερη αξία στην ανθρώπινη ζωή, Σχεδίασε με στόχο το πώς θα σώσει περισσότερους στο σύνολο και αγνόησε το άμεσο κόστος των μέτρων που έπρεπε να λάβει. Και οι πολίτες πειθάρχησαν, όχι μόνο από τον φόβο του κράτους, αλλά γιατί ήξεραν πως έτσι έπρεπε να κάνουν. Το νοσηλευτικό προσωπικό και η διοίκηση έκανε το μέγιστο με αυταπάρνηση και αποτελεσματικότητα. Και πέτυχε οργανωμένα να ελέγξει τη διάδοση, με τη θνητότητα να πέφτει από 6% στο 0.6%. και τα νοσοκομεία της πλέον να μπορούν να αντιμετωπίσουν τα βαριά περιστατικά σχετικά ομαλά, ενώ τα νέα κρούσματα μειώνονται.
Εκ του αποτελέσματος, η δεσποτική Κίνα φέρθηκε με μεγαλύτερο ανθρωπισμό στους πολίτες της από τη Δύση. Έδωσε μεγαλύτερη αξία στην ανθρώπινη ζωή, Σχεδίασε με στόχο το πώς θα σώσει περισσότερους στο σύνολο και αγνόησε το άμεσο κόστος των μέτρων που έπρεπε να λάβει. Και οι πολίτες πειθάρχησαν, όχι μόνο από τον φόβο του κράτους, αλλά γιατί ήξεραν πως έτσι έπρεπε να κάνουν. Το νοσηλευτικό προσωπικό και η διοίκηση έκανε το μέγιστο με αυταπάρνηση και αποτελεσματικότητα. Και πέτυχε οργανωμένα να ελέγξει τη διάδοση, με τη θνητότητα να πέφτει από 6% στο 0.6%. και τα νοσοκομεία της πλέον να μπορούν να αντιμετωπίσουν τα βαριά περιστατικά σχετικά ομαλά, ενώ τα νέα κρούσματα μειώνονται.
Η πρόβλεψη
Η επιλογή αυτή στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, και η μέτρια σε διορατικότητα και ταχύτητα συνολικά αντίδραση στη Δημοκρατική Δύση θα οδηγήσει σε μια μακρόχρονη οικονομική αποδιοργάνωση σε μια κρίσιμη διεθνή συγκυρία διεθνούς ανταγωνισμού ισχύος. Που θα την υποβαθμίσει και στους άλλους τομείς που διαθέτει πλεονέκτημα: επιστημονική έρευνα, καινοτομία, παραγωγή και, τελικά, στρατιωτική και διπλωματική ισχύ.
Η Κίνα θα αρχίσει να παράγει πλήρως πάλι σε 2-3 μήνες, ενώ η Δύση θα παραπατάει ακόμη οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά.
Σε ένα χρόνο από σήμερα η Κίνα θα έχει βρεθεί στο επίκεντρο της παγκόσμιας παραγωγής, βιομηχανική και τεχνολογική ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας, με τους συσχετισμούς ισχύος ριζικά αντεστραμμένους υπέρ της.
Κάπως έτσι άρχισε το μακρόχρονο τέλος και η παρακμή της Ρώμης. Κάπως έτσι, από έναν απρόβλεπτο λοιμό, ξεκίνησε το τέλος του Χρυσού Αιώνα, έχασε τον Πελοποννησιακό πόλεμο η λαμπρή Αθήνα από τη μιλιταριστική Σπάρτη και ουδέποτε ανέκτησε την ηγεμονία της. Η ύβρις των Αθηναίων στη Μήλο είχε αυτές τις συνέπειες, μαζί με την Τύχη που ούτε οι Θεοί δεν μπορούν να υποτάξουν. Αυτά προέβλεψε ο Σοφοκλής, αφηγήθηκε ο Ευριπίδης και κατέγραψε ο Αριστοφάνης.
Εύχομαι να διαψευσθώ και να μείνουν αυτές οι ψηφιακές ψηφίδες, σκαλισμένες στο αχανές διαδίκτυο ένα βράδυ του Μαρτίου, μια ατυχής διατύπωση ενός άσημου ανθρώπου της εποχής.
Η επιλογή αυτή στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, και η μέτρια σε διορατικότητα και ταχύτητα συνολικά αντίδραση στη Δημοκρατική Δύση θα οδηγήσει σε μια μακρόχρονη οικονομική αποδιοργάνωση σε μια κρίσιμη διεθνή συγκυρία διεθνούς ανταγωνισμού ισχύος. Που θα την υποβαθμίσει και στους άλλους τομείς που διαθέτει πλεονέκτημα: επιστημονική έρευνα, καινοτομία, παραγωγή και, τελικά, στρατιωτική και διπλωματική ισχύ.
Η Κίνα θα αρχίσει να παράγει πλήρως πάλι σε 2-3 μήνες, ενώ η Δύση θα παραπατάει ακόμη οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά.
Σε ένα χρόνο από σήμερα η Κίνα θα έχει βρεθεί στο επίκεντρο της παγκόσμιας παραγωγής, βιομηχανική και τεχνολογική ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας, με τους συσχετισμούς ισχύος ριζικά αντεστραμμένους υπέρ της.
Κάπως έτσι άρχισε το μακρόχρονο τέλος και η παρακμή της Ρώμης. Κάπως έτσι, από έναν απρόβλεπτο λοιμό, ξεκίνησε το τέλος του Χρυσού Αιώνα, έχασε τον Πελοποννησιακό πόλεμο η λαμπρή Αθήνα από τη μιλιταριστική Σπάρτη και ουδέποτε ανέκτησε την ηγεμονία της. Η ύβρις των Αθηναίων στη Μήλο είχε αυτές τις συνέπειες, μαζί με την Τύχη που ούτε οι Θεοί δεν μπορούν να υποτάξουν. Αυτά προέβλεψε ο Σοφοκλής, αφηγήθηκε ο Ευριπίδης και κατέγραψε ο Αριστοφάνης.
Εύχομαι να διαψευσθώ και να μείνουν αυτές οι ψηφιακές ψηφίδες, σκαλισμένες στο αχανές διαδίκτυο ένα βράδυ του Μαρτίου, μια ατυχής διατύπωση ενός άσημου ανθρώπου της εποχής.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
εικόνα: "Αθηνά Σκεπτόμενη" (λεπτομέρεια), 5ος π.Χ. αιώνας, μουσείο Ακρόπολης
No comments:
Post a Comment