Το καραντίνα versus οικονομία είναι μύθος.
Δεν έχουν καμιά σοβαρή οικονομική τεκμηρίωση σε μια οικονομία πλήρως συναρτημένη με τη διεθνή οικονομία.
Πλούτο στην Ελλάδα παράγουν:
α. ο εισερχόμενος τουρισμός,
β. τα logistics,
γ. η παραγωγή και εξαγωγές πρώτων υλών,
δ. η αγροτοβιομηχανικη παραγωγή,
ε. η βιομηχανία,
στ. η ποντοπόρος ναυτιλία και
ζ. το real estate
Αυτά τροφοδοτούν όλες τις άλλες δραστηριότητες. Από τα καφέ, το μικροεμπόριο, τα εστιατόρια, τα σινεμά, τα θεάματα, τα σπορ, ως το κράτος.
Τίποτε από αυτά δεν εξαρτάται από την άρση της καραντίνας.
Είτε λειτουργούν και με την καραντίνα όσο λειτουργούν, κάποια πιο πολύ (online εμπόριο, αγροτοβιομηχανική παραγωγή, πρώτες ύλες, logistics, ναυτιλία, κάποια άλλα πιο λίγο, άλλες υπηρεσίες από απόσταση εργασίας).
Οι παραγωγικοί τομείς που δεν λειτουργούν καθόλου δεν θα λειτουργούσαν και χωρίς αυτήν, γιατί απλώς δεν υπάρχουν πελάτες (ποιοι τουρίστες; ποιο real estate; ). Ή γιατί σε άλλους έχει μειωθεί η διεθνής ζήτηση.
Το μόνο που θα άλλαζε χωρίς καραντίνα θα ήταν ότι θα κυκλοφορούσαμε με το θανατικό σε κάθε σπίτι, το σύστημα υγείας σε κατάρρευση, την εικόνα της χώρας ρημαγμένη, να πίνουμε καφέδες και να τρώμε σουβλάκια μεταξύ μας, να κουρευόμαστε μεταξύ μας, με την οικονομία διαλυμένη. Πορευόμενη με χιλιάδες νεκρούς, μόνο με τη διαρκώς μειούμενη εσωτερική κατανάλωση, ελλείψει διεθνών αγορών.
Και όλους τους τομείς που μπορούν να βοηθήσουν στην ανάκαμψή της μόλις το επιτρέψει η διεθνής συγκυρία διαλυμένους. Θα βρισκόμαστε σε πολύ χειρότερη θέση χωρίς κανένα πλεονέκτημα. Χωρίς καμία προοπτική γρήγορης ανάκαμψης, ακόμη και όταν οι πρώτες διεθνείς αγορές θα έβγαιναν από την κρίση.
Τα επιχειρήματα για το οικονομικό όφελος χωρίς τα μέτρα είναι οικονομία αλμπάνηδων ή μικροσυμφερόντων.
Μένουμε σπίτι όχι μόνο για να σωθούν άνθρωποι, αλλά για να προστατεύσουμε ό,τι λειτουργεί από την οικονομία και να εξασφαλίσουμε το μέλλον και την ανάκαμψη όσων τομέων δεν θα λειτουργούσαν έτσι κι αλλιώς.
Μένουμε σπίτι ΚΑΙ για την οικονομία. Ίσως περισσότερο για αυτήν.
β. τα logistics,
γ. η παραγωγή και εξαγωγές πρώτων υλών,
δ. η αγροτοβιομηχανικη παραγωγή,
ε. η βιομηχανία,
στ. η ποντοπόρος ναυτιλία και
ζ. το real estate
Αυτά τροφοδοτούν όλες τις άλλες δραστηριότητες. Από τα καφέ, το μικροεμπόριο, τα εστιατόρια, τα σινεμά, τα θεάματα, τα σπορ, ως το κράτος.
Τίποτε από αυτά δεν εξαρτάται από την άρση της καραντίνας.
Είτε λειτουργούν και με την καραντίνα όσο λειτουργούν, κάποια πιο πολύ (online εμπόριο, αγροτοβιομηχανική παραγωγή, πρώτες ύλες, logistics, ναυτιλία, κάποια άλλα πιο λίγο, άλλες υπηρεσίες από απόσταση εργασίας).
Οι παραγωγικοί τομείς που δεν λειτουργούν καθόλου δεν θα λειτουργούσαν και χωρίς αυτήν, γιατί απλώς δεν υπάρχουν πελάτες (ποιοι τουρίστες; ποιο real estate; ). Ή γιατί σε άλλους έχει μειωθεί η διεθνής ζήτηση.
Το μόνο που θα άλλαζε χωρίς καραντίνα θα ήταν ότι θα κυκλοφορούσαμε με το θανατικό σε κάθε σπίτι, το σύστημα υγείας σε κατάρρευση, την εικόνα της χώρας ρημαγμένη, να πίνουμε καφέδες και να τρώμε σουβλάκια μεταξύ μας, να κουρευόμαστε μεταξύ μας, με την οικονομία διαλυμένη. Πορευόμενη με χιλιάδες νεκρούς, μόνο με τη διαρκώς μειούμενη εσωτερική κατανάλωση, ελλείψει διεθνών αγορών.
Και όλους τους τομείς που μπορούν να βοηθήσουν στην ανάκαμψή της μόλις το επιτρέψει η διεθνής συγκυρία διαλυμένους. Θα βρισκόμαστε σε πολύ χειρότερη θέση χωρίς κανένα πλεονέκτημα. Χωρίς καμία προοπτική γρήγορης ανάκαμψης, ακόμη και όταν οι πρώτες διεθνείς αγορές θα έβγαιναν από την κρίση.
Τα επιχειρήματα για το οικονομικό όφελος χωρίς τα μέτρα είναι οικονομία αλμπάνηδων ή μικροσυμφερόντων.
Μένουμε σπίτι όχι μόνο για να σωθούν άνθρωποι, αλλά για να προστατεύσουμε ό,τι λειτουργεί από την οικονομία και να εξασφαλίσουμε το μέλλον και την ανάκαμψη όσων τομέων δεν θα λειτουργούσαν έτσι κι αλλιώς.
Μένουμε σπίτι ΚΑΙ για την οικονομία. Ίσως περισσότερο για αυτήν.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment