Το ενοχλητικό δεν είναι η ίδια η απόφαση. Είναι η περηφάνια με την οποία ανακοινώνεται η πρόκληση.
- Πρόκληση προς όσους (πάρα πολλούς) δημόσιους υπαλλήλους εργάζονται σκληρά, με σύστημα, κι είναι απαραίτητοι στο κράτος, οι οποίοι θα δουν τους μισθούς τους να μειώνονται κι άλλο προκειμένου να μην απολυθούν οι πλεονάζοντες.
- Πρόκληση προς όσους διορίστηκαν με την αξία τους κατόπιν εξετάσεων και επιλογής .
- Πρόκληση προς όσους πληρώνουν τους περιττούς. Για να πληρωθεί κάθε περιττός απαιτούνται φόροι που προέρχονται από τους παραγωγικούς εργαζόμενους και τους ανέργους: κάθε άνεργος από την πενιχρή του κατανάλωση πληρώνει περίπου το 30% στο κράτος μέσω ΦΠΑ και φόρων στο αλκοόλ, στα τσιγάρα, στα καύσιμα, στις κατοικίες. Όταν δεν αναγκάζεται να φορολογηθεί και με τεκμήρια για εισόδημα που δεν έχει. Κάθε πλεονάζων χωρίς παραγωγή καταναλώνει πλούτο ίσο με αυτόν που θα παρήγαγε ή θα διατηρούσε τέσσερις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
- Πρόκληση προς όσους πληρώνουν τους περιττούς. Για να πληρωθεί κάθε περιττός απαιτούνται φόροι που προέρχονται από τους παραγωγικούς εργαζόμενους και τους ανέργους: κάθε άνεργος από την πενιχρή του κατανάλωση πληρώνει περίπου το 30% στο κράτος μέσω ΦΠΑ και φόρων στο αλκοόλ, στα τσιγάρα, στα καύσιμα, στις κατοικίες. Όταν δεν αναγκάζεται να φορολογηθεί και με τεκμήρια για εισόδημα που δεν έχει. Κάθε πλεονάζων χωρίς παραγωγή καταναλώνει πλούτο ίσο με αυτόν που θα παρήγαγε ή θα διατηρούσε τέσσερις θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
- Πρόκληση προς τους νέους, καθώς καταδικάζεται μια γενιά να μην έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει μια θέση στο δημόσιο, στο πλαίσιο της φυσιολογικής ανανέωσης των στελεχών της διοίκησης. Οι προσλήψεις παγώνουν για πολλά χρόνια.
- Πρόκληση προς τους πολίτες, χρήστες των υπηρεσιών της διοίκησης. Η έξωση των νέων από το δημόσιο, που συνεπάγεται η διαφύλαξη των υπεράριθμων, σημαίνει μια γερασμένη διοίκηση, ανίκανη για προσαρμογή και ανανέωση. Η συνύπαρξη αναγκαίων και μη οδηγεί σε κακή ποιότητα υπηρεσιών από όλους.
- Πρόκληση προς την λογική. Όλοι αυτοί που προκαλούνται και θίγονται από την απόφαση της πολιτικής μας τάξης είναι πολύ περισσότεροι από όσους πελάτες τους προσπαθούν να γλιτώσουν. Και προσπαθούν επιπλέον να τους πείσουν ξεδιάντροπα πως είναι προς το συμφέρον τους.
Το βαθιά ενοχλητικό, εν τέλει, είναι ότι ανακοινώνεται σαν νάναι επίτευγμα το γεγονός πως θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε αργόμισθους. Κανένα επιχείρημα αν όντως χρειάζονται ή όχι τόσοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο. Κανένας αριθμός, κανένα στοιχείο για το κόστος ή το όφελος, για τις κοινωνικές επιπτώσεις, για την περίφημη ανάπτυξη από την εναλλακτική χρήση των πόρων αυτών. Καμιά λογική συζήτηση.
Σαν νάναι υπέρ της κοινωνίας ότι καταφέρνουμε να κάνουμε κάτι λιγότερο με μεγαλύτερη δαπάνη από όση πράγματι χρειάζεται, που την πληρώνουν οι πολίτες. Ότι χρεώνουμε όλους υπέρ λίγων. Πως σπαταλάμε χρήματα των φορολογουμένων.
Ο θρίαμβος του κρατισμού που εκπροσωπεί η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι διαχειριστικός, γι' αυτό είναι προκλητικός. Δεν είναι καν μικροκομματικός.
Ο θρίαμβος του κρατισμού που εκπροσωπεί η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι διαχειριστικός, γι' αυτό είναι προκλητικός. Δεν είναι καν μικροκομματικός.
Είναι συμβολικός, ιδεολογικός. Είναι στρατηγική επιλογή. Η πολιτική μας τάξη επιλέγει συνειδητά τη μικρή και φτωχή Ελλάδα που μπορεί να κουμαντάρει, γιατί είναι η μόνη που μπορεί να τους περιέχει.
Θυμάστε εκείνον τον δειλό καπετάνιο του Consta Concordia; Που περηφανεύονταν ότι έριξε στα βράχια το γιγάντιο σκάφος για να μην πνιγεί κανείς; Και τέλος έφυγε τρέχοντας, όταν είδε τη ζημιά, εγκαταλείποντας το πόστο του;
Αρκεί μια ομπρέλα και μια προσευχή απέναντι στο τσουνάμι της ξεδιαντροπιάς;
Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος
Image CC, pray for japan, 2013, Quinn Michaels
No comments:
Post a Comment