Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος

Κάθε φορά που γίνεται ένα τρομοκρατικό χτύπημα επαναλαμβάνονται οι ίδιες συζητήσεις, με τα ίδια επιχειρήματα, και εντείνεται η πόλωση.

Λίγοι όμως αναρωτιούνται: «Τι επιδιώκουν στα αλήθεια όσοι υποκινούν και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για αυτού του είδους την τυφλή βία και την υποκινούν άμεσα και έμμεσα;" (όχι οι διαταραγμένοι τρελοί του Θεού που ανατινάζονται, αυτό έχει εύκολη κοινωνιολογική και ψυχολογική ερμηνεία).

Επιδιώκουν άραγε τη στρατιωτική και οικονομική ήττα της Δύσης με μερικές αποτρόπαιες δολοφονίες αθώων πολιτών; Είναι προφανώς αδύνατον. Δεν αγγίζουν ούτε στο ελάχιστο τη στρατιωτική και οικονομική ισχύ των Δυτικών Δημοκρατιών και του συστήματος παραγωγής, ούτε σαν γρατζουνιά.

Διαθέτουν τη δυνατότητα να επιβληθούν μέσω αυτών των οριακών πράξεων στον Δυτικό κόσμο δια της καθαρής βίας και ισχύος; Ούτε κατά διάνοια. Ο φιλελεύθερος κόσμος δεν ηττήθηκε μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους, δεν ηττήθηκε όταν στάθηκε απέναντι σε μια στρατιωτική μηχανή τεράστιας κλίμακας, αυτή των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων με κατευθυνόμενες παρεμβάσεις στο εσωτερικό του. Αντιθέτως, συσπειρώθηκε και ενισχύθηκε. Είναι δυνατόν να ηττηθεί στρατιωτικά και οικονομικά από μερικούς παλαβούς με μερικά αυτόματα και βόμβες; Προφανώς όχι. 

Το γνωρίζουν; Βεβαίως. 

Τι επιδιώκουν, λοιπόν; 

Μα ακριβώς αυτές τις φορτισμένες συναισθηματικά συζητήσεις επιδιώκουν. Επιδιώκουν την πόλωση, τη διαφθορά των δυτικών αξιών, να οδηγήσουν δια του χαμηλού κόστους και τεχνολογίας τρόμου τον σύγχρονο κόσμο να απαρνηθεί τον εαυτό του, να τον παγιδεύσουν να τους ηρωοποιήσει, να τους αντιμετωπίσει σαν εκπροσώπους του συνόλου των πολύμορφων μουσουλμανικών πληθυσμών, ώστε αυτοί να προβάλλουν ως οι μοναδικοί εκφραστές και υπερασπιστές τους. 

Επιδιώκουν να παγιδεύσουν τη Δύση ώστε να ηττηθεί ηθικά , να αρνηθεί τις αξίες που η ίδια εκπροσωπεί. Να την υποχρεώσουν να τσουβαλιάσει μαζί τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων ζουν ακραίους και συνεχείς πολέμους τα τελευταία 70 χρόνια, που έχουν ισοπεδώσει τις πόλεις, ξεκληρίσει τις οικογένειες και σαρώσει τις ζωές τους, ώστε να διεκδικήσουν την ηγεσία τους απέναντι στον «εχθρό». 

Με την πιο ακραία πρόκληση, δολοφονίες, καταστροφές της πολιτιστικής κληρονομιάς, αναζητούν να τους προσφερθεί δημοσιότητα κι ένας κακός εχθρός για να κυριαρχήσουν σε έναν σπαρασσόμενο κόσμο. 

Το καλύτερο δώρο που μπορεί κανείς να τους κάνει είναι αυτές οι επαναλαμβανόμενες συζητήσεις που φορτίζονται συναισθηματικά μετά από κάθε εγκληματική τους πράξη. Όπως σε κάθε τρομοκράτη. 

Και η καλύτερη άμυνα, αυτή του ισχυρού, είναι η επίμονη σιωπή.

Και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς μας. Να αφήσουμε και να στηρίξουμε ψύχραιμα τις Αρχές και τους θεσμούς μας ώστε να κάνουν τη δουλειά τους. Και να τους πιέσουμε να αντιμετωπίσουν τη φωτιά στην εστία της, να στερήσουν τα καύσιμα στους υποκινητές τους και να χρησιμοποιήσουν λελογισμένα κι έξυπνα την ισχύ, οικονομικές κυρώσεις, διπλωματία, τη στρατιωτική ισχύ και τα ανθρωπιστικά κίνητρα, αγνοώντας τα μικροσυμφέροντα. Όντας έτοιμοι εμείς οι πολίτες να αποδεχτούμε το κόστος μας για να αποφύγουμε άλλο μεγαλύτερο, εάν πετύχουν τους στόχους τους. Το κόστος μας σε χρήμα και, όσο είναι απαραίτητο, σε αίμα. Όπως σε κάθε πόλεμο. Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος