« Με βρίζουν », ισχυρίστηκε, « ένας μάλιστα έγραψε ότι "εκτέλεσε ο Σμαραγδής τον Καζαντζάκη"...οι επιβεβαιωμένες πληροφορίες που έχουμε είναι ότι πριν μπουν μέσα, αυτή η ομάδα, είναι ομάδα, είπαν "μπαίνουμε τώρα να λιώσουμε τον Σμαραγδή"...».
Λες κι άλλη έγνοια δεν είχαν. Ο ίδιος το εξηγεί διότι είναι ανθέλληνες όσοι δεν τους άρεσε η ταινία του, ως ακολούθως:
« Όταν βγήκε το πρώτο τρέιλερ ακουγόταν η φράση του Καζαντζάκη που υπάρχει και στην ταινία, που λέει "χαίρομαι που είμαι άνθρωπος και Έλληνας", αυτό τους ενόχλησε. Ήταν συντονισμένο όλο αυτό να με "χτυπήσουν"...».
Έτσι κατέληξε στην απειλή κατά όλων των κριτικών της λέσχης κριτίκεμπεργκ (που κάτι θυμίζει και δεν θυμάμαι τι):
« Αυτά όλα θα πάνε στα δικαστήρια, θα κινηθώ νομικά. Αυτοί οι κριτικοί καθοδηγούνται από ένα σύστημα. Θα πάω στη Δικαιοσύνη γιατί δεν επιτρέπεται άνθρωποι που με κάποιο τρόπο έχουν σχέση με το δημόσιο χρήμα να στρέφονται ενάντια στα πολιτιστικά προϊόντα της χώρας », είπε μεταξύ άλλων ο Γιάννης Σμαραγδής.
Όλα αυτά τα υστερικά καμώματα του κυρίου Σμαραγδή, πέρα από κακόγουστο αστείο, έγκλημα ασύγκριτα χειρότερο από μια κακόγουστη ταινία, φωτίζουν με φως καθαρό το πρόβλημα των μετρίων:
Όταν τους παίρνουν χαμπάρι, αναγορεύουν τη μετριότητα του έργου τους σε ζήτημα εθνικό, κηρύσσουν τα ατάλαντα προϊόντα τους "πολιτιστικά προϊόντα της χώρας" (μια και ουδείς άλλος ενδιαφέρεται γι' αυτά), τις δικές τους ανεπάρκειες στα μάτια του κόσμου σε εθνικές περηφάνιες. Αυτοανακηρύσσονται εθνικοί, γλείφουν κάτι (ό,τι νομίζουν πως καταλαβαίνουν) από Καζαντζάκη, από Χατζιδάκι, από Ελύτη, από Γκρέκο, από Καβάφη, άλλοι από Ελευθέριο Βενιζέλο, από Κωνσταντίνο Καραμανλή, από Κύρκο, από Ηλιού, από Καποδίστρια, και πιστεύουν, πολλές φορές ειλικρινώς εντός τους, ότι έχουν κάτι από τη σημασία τους για τον κόσμο.
Κι όποιος διαφωνεί είναι προδότης και οφείλει να καταδικαστεί, εξοριστεί, αφοριστεί ή τουλάχιστον να βγάλει τον σκασμό και να το βουλώσει, διότι απειλείται η Ελλάς.
Ο κ. Σμαραγδής αναδεικνύεται έτσι ως εναλλακτική κατηγορία μετρίου και ατάλαντου από αυτήν του κυρίου Λαζόπουλου. Αντί της έμφασης στην κλάψα για την άδικη μοίρα που τον κατατρέχει, διαλέγει την επιθετική μεγαλοστομία και τις κούφιες απειλές.
Σε αυτές τις δυο λαμπερές και αρχετυπικές κατηγορίες μπορείτε χωρίς ενδοιασμό κανέναν να εντάξετε τον έναν ή τον άλλον από τους αποτυχημένους πολιτικούς μας, που καταφεύγουν είτε στην εθνική κλάψα είτε στην κομπορρημοσύνη και τις κούφιες απειλές, πουλώντας στον κακομοίρη τη μεγαλομανία του τίποτε. Μπορείτε στη συνέχεια να επεκτείνετε την κατάταξη σε ακαδημαϊκούς, διανοούμενους, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, γνωστούς, συγγενείς, γείτονες. Και να μετράτε...
Να μετράτε χαμένες ψήφους, να μετράτε χαμένες ευκαιρίες, χαμένες καλές ταινίες, χαμένες βιομηχανίες, χαμένες επιχειρήσεις, χαμένους επιστήμονες, χαμένους εργαζόμενους ... να μετράτε χαμένα χρήματα, χαμένες μέρες, χαμένα χρόνια, χαμένες ζωές.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment