 |
| Οδός Ιάσονος, Αθήνα |
Οι ιερόδουλες (και οι ιερόδουλοι) ασκούν ένα από τα αρχαιότερα επαγγέλματα, ή καλύτερα λειτουργήματα, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και από τα πλέον δύσκολα. Δυστυχώς, συχνά σε συνθήκες απάνθρωπες ή βίαιες. Υπηρετούν μια ανθρώπινη φυσική ανάγκη, ένα ισχυρό ένστικτο όπως αυτό της τροφής, που σε διαφορετική περίπτωση, αν έμενε ανικανοποίητο, θα δημιουργούσε ή θα όξυνε σοβαρά προβλήματα σε πάρα πολλούς ανθρώπους που δεν μπορούν να το καλύψουν. Κατάθλιψη, ψυχολογικές διαταραχές, ενδοοικογενειακή βία, βιασμοί, επιθετικότητα.
Για πολλά δύσκολα χρόνια, ειδικά οι ιερόδουλες, είχαν αναλάβει και τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ενηλικίωση των νέων, ρόλο που ήταν ανίκανη να παίξει η Ελληνική οικογένεια και το σχολείο, λόγω του πουριτανισμού και της γενικευμένης κοινωνικής υποκρισίας.
Όταν στα χρόνια μετά τον πόλεμο ξεκίνησε η βίαιη μαζική αστικοποίηση και τις απέκλεισαν από τις νέες πολυτελείς πολυκατοικίες, που αντικαθιστούσαν καταστροφικά τα αρχιτεκτονικά στολίδια της παλιάς Αθήνας, που τα σάρωσε η αντιπαροχή και η ανυπαρξία κρατικής προστασίας, εκείνες κατέφυγαν στα εγκαταλειμμένα νεοκλασικά, στα κοσμήματα της art nouveau και του εκλεκτικισμού. Τους έδωσαν δεύτερη ζωή και προορισμό, σε δεκάδες γειτονιές, στον Βοτανικό, στην Αθηνάς, στο Μεταξουργείο, την Κυψέλη, την Φυλής.... Εκεί από όπου εξορίζονται και πάλι για να αναδειχθούν πλέον και να μοσχοπουληθούν τα κοσμήματα που αυτές διέσωσαν, με το κορμί τους κυριολεκτικά.
Κατά κάποιον τρόπο, εκτός από τον ανδρισμό του ρωμέϊκου, εκτός από πάρα πολλούς γάμους που θα διαλύονταν χωρίς τις υπηρεσίες τους, τους χρωστάμε και σημαντικό μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που διαφορετικά θα είχαμε αφανίσει ανέμελοι.
Τους αξίζει ευγνωμοσύνη και σεβασμός!
Το να αποκαλεί κανείς "πουτανάκι" το κάθε τυχάρπαστο τσόκαρο που έγινε (όπως ακριβώς πολλές και πολλοί άλλοι στο παρελθόν και ακόμη περισσότερες και περισσότεροι στο παρόν) υφυπουργίσκος του τίποτα, τις προσβάλλει βάναυσα.
Δεν επιτρέπεται. Ας τις σεβαστούμε!
Για πολλά δύσκολα χρόνια, ειδικά οι ιερόδουλες, είχαν αναλάβει και τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ενηλικίωση των νέων, ρόλο που ήταν ανίκανη να παίξει η Ελληνική οικογένεια και το σχολείο, λόγω του πουριτανισμού και της γενικευμένης κοινωνικής υποκρισίας.
Όταν στα χρόνια μετά τον πόλεμο ξεκίνησε η βίαιη μαζική αστικοποίηση και τις απέκλεισαν από τις νέες πολυτελείς πολυκατοικίες, που αντικαθιστούσαν καταστροφικά τα αρχιτεκτονικά στολίδια της παλιάς Αθήνας, που τα σάρωσε η αντιπαροχή και η ανυπαρξία κρατικής προστασίας, εκείνες κατέφυγαν στα εγκαταλειμμένα νεοκλασικά, στα κοσμήματα της art nouveau και του εκλεκτικισμού. Τους έδωσαν δεύτερη ζωή και προορισμό, σε δεκάδες γειτονιές, στον Βοτανικό, στην Αθηνάς, στο Μεταξουργείο, την Κυψέλη, την Φυλής.... Εκεί από όπου εξορίζονται και πάλι για να αναδειχθούν πλέον και να μοσχοπουληθούν τα κοσμήματα που αυτές διέσωσαν, με το κορμί τους κυριολεκτικά.
Κατά κάποιον τρόπο, εκτός από τον ανδρισμό του ρωμέϊκου, εκτός από πάρα πολλούς γάμους που θα διαλύονταν χωρίς τις υπηρεσίες τους, τους χρωστάμε και σημαντικό μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που διαφορετικά θα είχαμε αφανίσει ανέμελοι.
Τους αξίζει ευγνωμοσύνη και σεβασμός!
Το να αποκαλεί κανείς "πουτανάκι" το κάθε τυχάρπαστο τσόκαρο που έγινε (όπως ακριβώς πολλές και πολλοί άλλοι στο παρελθόν και ακόμη περισσότερες και περισσότεροι στο παρόν) υφυπουργίσκος του τίποτα, τις προσβάλλει βάναυσα.
Δεν επιτρέπεται. Ας τις σεβαστούμε!
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment