Η ιστορία των λέξεων: η Αυγή

"Ηώς"ερυθρόμορφος αττικός κρατήρας,
 5ος αι. π.Χ

Μια παράδοξη εξέλιξη: έχει άραγε προσέξει κανείς ότι το 1952, σε δύσκολα αλλά ελπιδοφόρα χρόνια, η τότε Αριστερά επέλεξε να βαφτίσει την επίσημη εφημερίδα της Αυγή, η οποία εξελίχθηκε σε όργανο του ΚΚεσ και του Συνασπισμού στη συνέχεια, του ΣΥΡΙΖΑ ηλεκτρονικά σήμερα; Το φύλλο ακολούθησε τη σταδιακή παρακμή του επιπέδου του χώρου που εξέφραζε σε αυτό το διάστημα, παρότι έχει φιλοξενήσει ορισμένα πολύ σημαντικά κείμενα και απόψεις στο παρελθόν.

Η Αυγή, ως λέξη, για την κοινωνία του '60, του '70 και ίσως του '80, έφερνε αμέσως συνειρμούς αναφοράς σε μια συγκεκριμένη εκδοχή της ευρωπαϊκής ανοιχτόμυαλης Αριστεράς. 

Περιείχε όμως εξαρχής και την αρχή του τέλους της: μια μεταφυσική στόχευση, το ιδεαλιστικό ξημέρωμα της μέρας εκείνης που θα βρεθούμε σε μια κοινωνία καλύτερη και δίκαιη που θα είναι και το τέλος της ιστορίας, μια νομοτέλεια.

Η νομοτέλεια αυτή, όπως κάθε νομοτέλεια, ακυρώνει τις επιλογές και την πραγματική ευθύνη να σκεπτόμαστε ότι η πραγματικότητα είναι αυτό που εμείς δημιουργούμε κάθε στιγμή, στις συνθήκες και περιορισμούς που βρισκόμαστε. Το ίδιο και το μέλλον μας, είναι αποτέλεσμα των δικών μας ενεργειών και πράξεων αλλά και τυχαίων δυνάμεων και συμβάντων που μας ξεπερνούν.

Δεκαετίες μετά, μόλις οι συνθήκες επέτρεψαν την ευρύτερη πολιτική επικράτηση των νομοτελειών, όταν άρχισε να κυριαρχεί ο φόβος, η ανασφάλεια, η απελπισία, ο θυμός, ο όρος γλίστρησε ανεπαίσθητα και, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε πώς και πότε ακριβώς, σήμερα η σφετερισμένη λέξη «Αυγή» αντιπροσωπεύει μια άλλη νομοτέλεια προσθέτοντας το κακόγουστο, αν δεν ήταν απειλητικό, επίθετο «Χρυσή».

Αν επιχειρήσετε ένα Google με τη λέξη Αυγή, θα ανακαλύψετε, όχι χωρίς κάποια αποστροφή, ότι πρώτη εμφανίζεται η εφημερίδα Αυγή και σε απόσταση αναπνοής η σελίδα των εκπροσώπων της Χρυσής ημίαιμης νομοτέλειας.

Η αιωνίως επανερχόμενη σε καθημερινή βάση Αυγή, το πραγματικό ξημέρωμα, που έρχεται κάθε εικοσιτέσσερις ώρες και ρυθμίζει τις ζωές μας, η Αυγή που μας επιτρέπει να σχεδιάζουμε το μέλλον μας, με δική μας απόφαση ορίζοντας τις μέρες μας, η κόρη δύο Τιτάνων που κρατάει τον ρυθμό του χρόνου μας και μας θυμίζει ότι αυτός λιγοστεύει κάθε μέρα, η ερωτική αυγή, η Ηώς με τους πολλούς συζύγους, τα πολλά κόμματα, τις πολλές ιδέες, που εναλλάσσονταν και τη γονιμοποιούσαν και αυτή απελπισμένα επιδίωκε να κρατήσει πάντα νέους και όμορφους, αυτή η Αυγή που χάριζε την ελπίδα της μέρας που μόλις είχε ξεκινήσει και όχι αυτής που θα έρθει με την Αποκάλυψη, η δική μας Αυγή, έρχεται πίσω, αρκετά πίσω στην κατάταξη...

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος