Ένας χρυσός κανόνας ηγεσίας.

Νομίζω ότι ένας από τους τρόπους να αναγνωρίσει κανείς έναν ηγέτη, και να τον επιλέξει, είναι η έμφυτη εκείνη ιδιότητα που του επιτρέπει να προσελκύει γύρω του ανθρώπους αφενός ικανότερους από τον ίδιο σε διάφορους τομείς και ταυτόχρονα συνετά φιλόδοξους, ώστε να αντιλαμβάνονται ότι θα ήταν ηλίθιο να επιχειρήσουν να τον αντικαταστήσουν οι ίδιοι για όσο διάστημα, αν κατόρθωναν να το επιτύχουν, δεν θα υπήρχε τίποτα επί του οποίου να ηγούνται πλέον.

Αυτή η ιδιότητα του ηγέτη προϋποθέτει μάλλον και κάποιας μορφής πηγαία στωικότητα, ένα απόθεμα γενναιοψυχίας, έναν μελαγχολικό συμβιβασμό με τον χρόνο, μια αρχοντιά, ώστε να επιδιώκει συνειδητά το διάστημα αυτό να μην ταυτίζεται με το υπόλοιπο της ζωής του.

Αυτός ο κανόνας επιτρέπει και την αναγνώριση των μωροφιλόδοξων, εάν εφαρμοστεί αντίστροφα.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος