Οι εκρήξεις ενός ηφαιστείου στη μακρινή Ισλανδία μεταξύ 530 και 540 μ.Χ. έριξαν σκοτάδι στον κόσμο για χρόνια, σοδειές καταστράφηκαν, κι η πρώτη επιδημία βουβωνικής πανώλης, ένα μικροσκοπικό μικρόβιο στο σώμα των ψύλλων, έφτασε από τη μακρινή Κίνα στην απέραντη αυτοκρατορία θερίζοντας δέκα εκατομμύρια ανθρώπους, το 1/4 των κατοίκων της. Η πόλη που φιλοξενούσε την Αγία Σοφία, που χτίστηκε τότε σε έξι χρόνια, θερίστηκε από τον λοιμό και τον λιμό.
Ο κόσμος πήρε άλλη τροπή. Αυτή που τελικά ξέρουμε. Οι Λομβαρδοί ανακατέλαβαν την Ιταλία, οι Πέρσες αδυνάτισαν και υπέκυψαν στη νέα ενοποιητική δύναμη της Μέσης Ανατολής που γεννήθηκε τότε, το Ισλάμ.
Το Βυζάντιο ακολούθησε τον δρόμο του για εννιά περίπου ακόμη αιώνες, αλλά ο κλασικός ελληνορωμαϊκός κόσμος πέθανε οριστικά εκείνη τη δεκαετία. Η εποχή που ακολούθησε, ο Μεσαίωνας, διήρκεσε περίπου ως την επόμενη μεγάλη επιδημία βουβωνικής πανώλης τον 14o αιώνα, που, παίρνοντας το 50-60%, του πληθυσμού της, έφερε τεκτονικές κοινωνικές αλλαγές στην Ευρώπη, γκρεμίζοντας την κυριαρχία της εκκλησίας που είχε αρχίσει να αμφισβητείται έναν αιώνα νωρίτερα, στις αρχές της Αναγέννησης. Και ταυτόχρονα υπονόμευσε τα θεμέλια της φεουδαρχίας με την σπάνη εργατικών χεριών, που ξαφνικά απέκτησαν διαπραγματευτική ισχύ και σχετική αυτονομία, υποκινώντας κοινωνικά κινήματα που οδήγησαν στη δημιουργία μιας νέας μεσαίας τάξης μικροϊδιοκτητών ή εργαζομένων επ' αμοιβή. Στη γέννηση του εμπορικού καπιταλισμού και το κυνήγι των σκλάβων ως νέα πηγή ενέργειας, ως παραγωγικό εργαλείο.
Σαν άμμος από κύμα σαρώνεται κι αλλάζει η ανθρώπινη ιστορία από τη μητέρα γη και τις μορφές ζωής που συνυπάρχουν μαζί μας, από τις οποίες εξαρτάται άρρηκτα η ύπαρξή μας, η εξέλιξη, η ζωή και ο θάνατός μας.
No comments:
Post a Comment