Γιατί επικεντρώνεται στο θέατρο που προσφέρεται λόγω επωνυμίας για κλειδαρότρυπα από τον όχλο, ενώ η οικονομική ισχύς και εξουσία είναι ελάχιστη και, από τη φύση του, οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτό έχουν καλύτερη εκπαίδευση στη σωματική και ψυχική αντοχή, στα ακραία πάθη που πρόκειται να υποδυθούν σωματικά και ψυχικά; Αλλά και έντονους μεταξύ τους ανταγωνισμούς κι έχθρες, όπως παντού.
Γιατί δεν ακούγεται τίποτα για την καφετέρια της γειτονιάς, το γραφείο, την εφορία, την ενορία, την πολεοδομία, τη βιομηχανία, τα ξενοδοχεία, την εργατική τάξη, στα χωράφια, στις αγροτικές εργασίες; Εκεί που υπάρχει και χρήμα κι εξουσία και ατιμωρησία;
Ακούσατε κανέναν να προτείνει δομές ψυχολογικής, νομικής και οικονομικής υποστήριξης, που να μπορούν να προσφύγουν θύματα βιασμών, (εκ)βιασμών, αποπλάνησης, ενδοοικογενειακής βίας;
Οι οποίες υπάρχουν σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Όπου μπορούν να προσφύγουν τα θύματα αρχικά, εκτός οικογένειας και αστυνομίας. Για να λάβουν αφενός ψυχολογική στήριξη και αφετέρου να γίνει μια πρώτη διάκριση εάν πρόκειται για αδίκημα, βιασμό, αποπλάνηση, εκβιασμό ή για οποιαδήποτε άλλη παθογένεια, ή ακόμη για στόχευση ιδιοτελή ή παθολογική προσωπική του προσφεύγοντος, εκβιάζοντας κάποιον με εξουσία αντίστροφα.
Και στη συνέχεια να καθοδηγήσουν και στηρίξουν τα θύματα ανάλογα, με διακριτικότητα, αποτελεσματικότητα και επαγγελματισμό. Και να προστατεύσουν τη ζωή των φερόμενων θυτών μέχρι να υπάρξουν επαρκή τεκμήρια για παράνομη συμπεριφορά.
Δεν είναι τα σόσιαλ μίντια και τα κανάλια οι δομές αυτές. Αυτά είναι ο όχλος. Ούτε επουλώνουν πραγματικά τραύματα, ούτε διακριβώνουν την αλήθεια, ούτε προστατεύουν ζωές από εκβιασμούς.
Αν κάποιος/α σήμερα εκβιαστεί ή βιαστεί από τον/την προϊστάμενο ή έχοντα εξουσία πάνω του, πού θα πάει; Σε ποιον ειδικό; Πόσο μάλλον αν είναι αδύναμος οικονομικά η ψυχολογικά. Προσέχω τις λέξεις, εκβιαστεί ή βιαστεί, το να υπάρξει συναλλαγή αμοιβαίας συναίνεσης είναι άλλο ζήτημα, ευρύτερης κουλτούρας. Όπως ακριβώς και οι γάμοι συμφέροντος.
Αν ένα παιδί με ψυχολογικά προβλήματα και ελάχιστους φραγμούς καταγγείλει εκδικητικά τον καθηγητή του για ασέλγεια, πώς θα διευκρινιστεί αν είναι αληθές ή όχι με διακριτικότητα; Και στη συνέχεια να ληφθούν μέτρα διοικητικά, νομικά. Το ίδιο όμως παιδί μπορεί να κάνει bullying σε συμμαθητές του, μπορεί απλώς να εκδικείται μια κακή βαθμολογία. Πραγματική περίπτωση από στενή φίλη, διευθύντρια μεγάλου λυκείου στη Βαρκελώνη: κοπέλας που κατήγγειλε καθηγητή, η ζωή του οποίου και η επαγγελματική του εξέλιξη καταστράφηκε για δύο χρόνια, μέχρι που οι έρευνες ψυχολόγων και δικαστών κατέληξαν σε ομολογία της κοπέλας ότι ήταν εκδικητικό ψέμα.
Εάν ένας ανήλικος έχει πραγματικό θέμα, πού θα πάει; Πολύ δύσκολο να μιλήσει στην οικογένεια. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια γραμμή τηλεφωνική στήριξης, με ψυχολόγους, νομικούς, η οποία να μπορεί να τον/την καθοδηγήσει και στηρίξει ψυχολογικά και με διακριτικότητα και να έχει διαφημιστεί ανάλογα;
Ποιος συζητά όλα αυτά με νηφαλιότητα στην αρένα της κλειδαρότρυπας, που τα φερόμενα εγκλήματα της ιδιωτικής ζωής κάποιων γίνονται κομματικά εργαλεία, που υπουργοί παίζουν τον ρόλο δικαστών και που σε λίγο, θυμηθείτε το, στη χώρα της γραφειοκρατίας όποιος λαμβάνει αποφάσεις θα αναγκαστεί να ζητάει και πιστοποιητικό έντιμου σεξουαλικού βίου ή υπεύθυνη δήλωση του e-gov; Και να κάνει σχετική προανάκριση όταν παίρνει συνέντευξη.
Ποιον ωφελεί πάλι η μπάλα στην εξέδρα για ένα πρόβλημα πραγματικό, μιας κοινωνίας, πολλών κοινωνιών, που αρνούνται να κοιτάξουν τον καθρέφτη τους σε κάθε δουλειά, σε κάθε σχέση, σε κάθε γειτονιά; Απ' το χωριό ως τα σαλόνια και τα γραφεία του χρήματος και της εξουσίας;
Ποιον ωφελεί τόση φοβική υποκρισία;
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Δείτε σχετικά: Από το ξεκατίνιασμα στον νεοφασισμό
No comments:
Post a Comment