Η σιγή που βρωμάει

 Τέσσερις διαφορετικές εικόνες, ένα συμπέρασμα.

Ο ήρωας ηγέτης της αντιπολίτευσης στη Ρωσία, που παρολίγον να χάσει τη ζωή του με το γνωστό δηλητήριο των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας, επέστρεψε στη χώρα του μετά την ανάρρωση. Για να συλληφθεί άμεσα από τον αδίστακτο ισόβιο ζάπλουτο αρχηγό και τους διεφθαρμένους ολιγάρχες με τους οποίος συγκυβερνά. Από εκεί αποκάλυψε εικόνες από το παλάτι του Πούτιν στην Κριμαία.

Όμως τι σύμπτωση! Ο άνθρωπος που συνέδραμε τα μάλα στη σωτηρία του, ο γιατρουδάκος στο νοσοκομείο στη μακρινή Σιβηρία, που τον ανέλαβε μόλις άρχισε να δρα το δηλητήριο και πρόλαβε έτσι να πάρει διεθνείς διαστάσεις η υπόθεση, πριν φτάσουν οι εντολές από το Κρεμλίνο, και να αναγκαστεί ο Πούτιν να επιτρέψει τη μεταφορά του Ναβάλνι στην Ευρώπη, απεβίωσε άξαφνα στα 55 του, υγιέστατος.

Ενώ η αστυνομία συλλαμβάνει όποιον αντιδρά κι απαγορεύει κάθε εκδήλωση συμπαράστασης στον φυλακισμένο ηγέτη της αντιπολίτευσης.

Η τέταρτη εικόνα: στην Ελλάδα το ρωσικών συμφερόντων πρακτορείο Σπούτνικ προβάλλει τη συμπαράσταση των γνωστών αγνώστων στον φυλακισμένο αμετανόητο τρομοκράτη Κουφοντίνα, που απαιτεί (!) να διαλέξει φυλακή της αρεσκείας του.

Το συμπέρασμα: είδατε πουθενά την ελληνική αριστερά, τους πνευματικούς ανθρώπους, κανέναν βασιλικό ή έστω καμμία γλάστρα, τους πανεπιστημιακούς, τους πρυτάνεις, τα "κινήματα", όλους αυτούς που κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του λόγου, τις διαμαρτυρίες, να έχουν ανοίξει το στόμα τους να ξεστομίσουν κάτι για τον φυλακισμένο Ναβάλνι; Για την καταπίεση, τη βία, τις δολοφονίες, σε μια μεγάλη, ισχυρή και πολιτισμένη χώρα;

Να κάνουν έστω μια δήλωση, όχι διαδήλωση, μια σελίδα στο ίντερνετ συμπαράστασης, να μαζέψουν υπογραφές, χρήματα, να στήσουν ένα πανό μπροστά ή να στείλουν mail στη ρωσική πρεσβεία;

Άκρα του τάφου σιωπή κι άκρα του αυταρχικού βόθρου βρώμα.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος