Περί Μακεδονίας και Τύχης

Οι σλάβικοι και αλβανικοί πληθυσμοί της Βόρειας Μακεδονίας δεν έχουν σχέση με την αρχαία ελληνιστική Μακεδονία, η οποία έπαψε να υπάρχει τον 2ο αιώνα π.Χ., οριστικά, με το τέλος του 4ου Μακεδονικού πολέμου (150-148 π.Χ.) και την ίδρυση της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας. Εγγύτεροι σε αυτήν, την ελληνιστική, είναι σήμερα οι νεοέλληνες, κυρίως λόγω γλωσσικής και πολιτιστικής συγγένειας, όχι φυσικά φυλετικής. Είναι το σύνολο των Ελλήνων, και ιδιαίτερα αυτοί (κυρίως ποντιακής και μικρασιατικής καταγωγής) που σήμερα κατοικούν, μετά από πολλά και άγρια γυρίσματα της ιστορίας, στις περιοχές που υπήρξαν το επίκεντρο της ελληνιστικής Μακεδονίας, πριν είκοσι τρεις αιώνες. Αυτό το ζήτημα έπρεπε να γίνει σαφές. Φαίνεται πως έγινε στο πλαίσιο της συμφωνίας που επετεύχθη.

Έκτοτε, μετά τον 2ο αιώνα, έχουν υπάρξει στην περιοχή δεκάδες άλλες Μακεδονίες και αντίστοιχες ταυτότητες συνυφασμένες με αυτές, ρωμαϊκή, βυζαντινή, οθωμανική, τουρκική, βουλγαρική, εβραϊκή, ποντιακή, σλαβική, ελληνική και άλλες ακόμη, ταυτότητες ξεχωριστές ή ανακατεμένες σε κράτη και αυτοκρατορίες. Μια από αυτές είναι και των γειτόνων μας.

Αν υπάρχει συναισθηματική φόρτιση, ένα υπόβαθρο φορτισμένου ψυχισμού που αποκλείει τη λογική συζήτηση για κάποιους ελληνικούς πληθυσμούς (και των γειτόνων, φυσικά), είναι για άλλους λόγους. Που θα χρειαστούμε χρόνο, ψυχραιμία και αρκετή ενδοσκόπηση οι Έλληνες για να κοιτάξουμε κατάματα και να τους ξεπεράσουμε. Γιατί θα ανακαλύψουμε ψυχικά κενά δικά μας, ελλείψεις νοήματος που γεμίζουν με μυθολογικές ταυτότητες, που ακόμη δεν έχουμε βρει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να τα αντιμετωπίσουμε και να τα ξεπεράσουμε.

Από αυτή την άποψη κατανοώ κι αντιλαμβάνομαι τις συναισθηματικές αντιδράσεις. Τις είχα κι εγώ σε ένα βαθμό στα 23 μου με το θέμα. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να το αφήσουμε πίσω εντός μας.

Δεν αντιλαμβάνομαι εύκολα, όμως, την πολιτική ανευθυνότητα όσων, καταρχάς σοβαρών, αντί να διαχειριστούν θετικά, καταπραϋντικά και ακομπλεξάριστα το συναισθηματικό πρόβλημα, του προσφέρουν επιβεβαίωση και περισσότερο ψέμα.

Ο Τσίπρας, τελικά, εκτός από πονηρός τακτικιστής, είναι μάλλον και πολύ τυχερός άνθρωπος. Του έλαχε να λύσει λογικά και υποχρεωτικά ένα καταστροφικό θέμα, που δημιούργησε το εθνικιστικό τμήμα της ελληνικής Δεξιάς, στο οποίο ο ακροδεξιός λαϊκιστής εταίρος του τωρινού Πρωθυπουργού, μαέστρος του φτηνού συναισθήματος, βρίσκει πρόσφορο πεδίο να ανταγωνιστεί τη ΝΔ στο ίδιο ακροατήριο. Όπως και άλλα εθνικιστικά σούργελα και κοινοί φασίστες.

Η ΝΔ, στριμωγμένη, σηκώνει το γάντι, (με το γάντι όμως) γιατί οι λίγοι καμμένοι ψήφοι, μπορεί να της κοστίσουν πολύτιμες έδρες, εάν ξαναμπεί στη Βουλή. Και κομμάτια να γίνει, που λένε.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Εικόνα: 

"Philosophy Consoling Boethius and Fortune Turning the Wheel" (detail) from "The Consolation of Philosophy" by Boethius, Coëtivy Master (Henri de Vulcop?), about 1460—70. The J. Paul Getty Museum