To ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει δυο αναπηρίες. Που αποτυπώνονται και στην πρόσφατη δημοσκόπηση.
Έχει ένα ανάπηρο και πεπαλαιωμένο σοσιαλιστικό κόμμα, που δεν κατόρθωσε να ανανεωθεί κάπως. Να γίνει ρηξικέλευθο και αντιεθνικιστικό στα σύγχρονα κοινωνικά θέματα και να προτάσσει ορθολογικά την αλληλεγγύη στα οικονομικά.
Η δεύτερη είναι εξίσου σοβαρή. Δεν κατόρθωσε να παραγάγει ένα φιλελεύθερο ευρωπαϊκό κόμμα, ανοιχτό και πρωτοπόρο στα κοινωνικά θέματα, που να προτάσσει την επιδίωξη ίσων ευκαιριών για όλους σε όλες τις αγορές, ώστε να αυξηθεί ο ανταγωνισμός και η καινοτομία. Στην αγορά εργασίας, μέσω της παιδείας και της έρευνας, στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, με άνοιγμα όλων των αγορών, στήριξη των νεοεισερχομένων και αποφασιστική καταπολέμηση των ολιγοπωλιακών πρακτικών. Και πολιτικές αλληλεγγύης που, μέσω της ασφάλειας στην αποτυχία, ενισχύουν την τόλμη και την καινοτομία.
Το αποτέλεσμα είναι αφενός η κυριαρχία ενός ανορθολογικού μορφώματος στα αριστερά, ενός συναισθηματικού πολτού, που έχει ιδιοποιηθεί τα προοδευτικά κοινωνικά αιτήματα και τα μαγαρίζει εκλογικίζοντας. Κι ενός συντηρητικού κόμματος στα δεξιά, που πασχίζει να ανανεωθεί χωρίς να τα καταφέρνει μες στον βαθύ δυϊσμό του, συντηρητικό και φιλελεύθερο. Δεν συνάδουν. Παραμένει αντιφατικό, και γι' αυτό πιθανότατα αναποτελεσματικό. Ευελπιστεί να κερδίσει, ως συνήθως, περισσότερο από απόρριψη, παρά από ορθολογική προσδοκία.
Επειδή ο γάιδαρος δεν πέταξε. Όχι διότι μάθαμε πως δεν πετάει, ποτέ, πουθενά και για κανέναν λόγο.
Αλλά αν δεν έχεις αληθινά πουλιά να προτείνεις, που πάνε ψηλά και μακριά, αετούς, πελαργούς, έστω κανένα φλαμίνγκο, κανέναν τσαλαπετεινό βρε αδελφέ, τότε σου φτάνει κι αυτό. Που δεν πέταξε ο γάιδαρος του άλλου. Πού ξέρεις, τελικά; ο δικός σου μπορεί και να πετάξει. Έστω και σαν χίμαιρα.
Καλές δημοσκοπήσεις!
Έχει ένα ανάπηρο και πεπαλαιωμένο σοσιαλιστικό κόμμα, που δεν κατόρθωσε να ανανεωθεί κάπως. Να γίνει ρηξικέλευθο και αντιεθνικιστικό στα σύγχρονα κοινωνικά θέματα και να προτάσσει ορθολογικά την αλληλεγγύη στα οικονομικά.
Η δεύτερη είναι εξίσου σοβαρή. Δεν κατόρθωσε να παραγάγει ένα φιλελεύθερο ευρωπαϊκό κόμμα, ανοιχτό και πρωτοπόρο στα κοινωνικά θέματα, που να προτάσσει την επιδίωξη ίσων ευκαιριών για όλους σε όλες τις αγορές, ώστε να αυξηθεί ο ανταγωνισμός και η καινοτομία. Στην αγορά εργασίας, μέσω της παιδείας και της έρευνας, στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, με άνοιγμα όλων των αγορών, στήριξη των νεοεισερχομένων και αποφασιστική καταπολέμηση των ολιγοπωλιακών πρακτικών. Και πολιτικές αλληλεγγύης που, μέσω της ασφάλειας στην αποτυχία, ενισχύουν την τόλμη και την καινοτομία.
Το αποτέλεσμα είναι αφενός η κυριαρχία ενός ανορθολογικού μορφώματος στα αριστερά, ενός συναισθηματικού πολτού, που έχει ιδιοποιηθεί τα προοδευτικά κοινωνικά αιτήματα και τα μαγαρίζει εκλογικίζοντας. Κι ενός συντηρητικού κόμματος στα δεξιά, που πασχίζει να ανανεωθεί χωρίς να τα καταφέρνει μες στον βαθύ δυϊσμό του, συντηρητικό και φιλελεύθερο. Δεν συνάδουν. Παραμένει αντιφατικό, και γι' αυτό πιθανότατα αναποτελεσματικό. Ευελπιστεί να κερδίσει, ως συνήθως, περισσότερο από απόρριψη, παρά από ορθολογική προσδοκία.
Επειδή ο γάιδαρος δεν πέταξε. Όχι διότι μάθαμε πως δεν πετάει, ποτέ, πουθενά και για κανέναν λόγο.
Αλλά αν δεν έχεις αληθινά πουλιά να προτείνεις, που πάνε ψηλά και μακριά, αετούς, πελαργούς, έστω κανένα φλαμίνγκο, κανέναν τσαλαπετεινό βρε αδελφέ, τότε σου φτάνει κι αυτό. Που δεν πέταξε ο γάιδαρος του άλλου. Πού ξέρεις, τελικά; ο δικός σου μπορεί και να πετάξει. Έστω και σαν χίμαιρα.
Καλές δημοσκοπήσεις!
ΓΙώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment