Αντί-κάτι: αυτή η μάστιγα

 

Μια κατηγορία οπαδών, όταν εκφράσεις μιαν άποψη που δεν ταιριάζει με τις δικές τους, αλλά ενδεχόμενα συνάδει με κάποιες άλλες άλλων ανθρώπων, με τους οποίους παρόλα αυτά μπορεί να διαφωνείς σε πολλά άλλα, σε αποκαλούν αμέσως ''κομμουνιστή''.

Μια άλλη κατηγορία οπαδών απ' την άλλη πλευρά του καθρέφτη σε αποκαλούν ''φασίστα'', για οποιονδήποτε λόγο κι αν παρεκκλίνεις από τις δικές τους ορθοδοξίες, στις οποίες πιστεύουν με θρησκευτική ευλάβεια και απέραντο φανατισμό, όπως εξάλλου και οι πρώτοι.

Οι δεύτεροι αυτοπροσδιορίζονται ξεδιάντροπα και καταχρηστικά ως ΑΝΤΙ-φασίστες, ενώ οι πρώτοι εξίσου ξεδιάντροπα ως ΑΝΤΙ-κομμουνιστές.

Οποιονδήποτε ελεύθερα σκεπτόμενο κανονικό άνθρωπο με αναθεωρητικές τάσεις κι αμφιβολίες του πετάνε στη μούρη έναν χαρακτηρισμό σαν μαγικό ξόρκι. 'Η μαζί μας ή εναντίον μας. Σε χρεώνουν στους άλλους, τους απέναντι, είσαι αυτόματα αριστερός ή δεξιός και μάλιστα ακραίος!

Σφετεριζόμενοι έτσι πονηρά ταυτοχρόνως ως ιδιοκτησία τους την Αριστερά ή τη Δεξιά, ως μόνοι αυθεντικοί ελέω θεού εκπρόσωποι επί γης των παρατάξεων και των γραφών τους. Προφήτες αυτόκλητοι, αξιωματούχοι (ή χρήσιμοι ηλίθιοι) λατρευτικών σεχτών αποδυναμώνουν τη σημασία των λέξεων και θολώνουν το πραγματικό τους περιεχόμενο. Πρέσβεις του χυλού, της ανακριβολογίας, του λαϊκισμού και εν τέλει των φαινομένων που, παραδόξως, απεύχονται.

Στην πραγματικότητα, νομίζω εγώ, δεν πρόκειται για δυο κατηγορίες αλλά για την ίδια ακριβώς. Όπως δύο ομάδες χούλιγκαν ποδοσφαιρικών ομάδων δεν διαφέρουν σε τίποτε απολύτως παρεκτός την ομάδα που υποστηρίζουν και, κυρίως, αυτήν που μισούν περισσότερο. Γι' αυτό σκοτώνονται μεταξύ τους κι ενίοτε παίρνει η μπάλα και κάποιον άσχετο, που απλώς έτυχε να βρεθεί στο λάθος σημείο, να πει ένα λάθος αστείο, να χαίρεται το καλό ποδόσφαιρο ή απλώς να μην ενδιαφέρεται καθόλου γι' αυτό.

Οι αυτοαποκαλούμενοι ως Αντι-φα και Αντί-κο συνοπτικώς είναι μεγάλη κατάρα, διότι ετεροπροσδιορίζονται από αυτό που υποτίθεται μισούν, αλλά όπως κάθε σχέση μίσους είναι παρόμοια με αυτή του πάθους. Το μίσος προϋποθέτει συναισθηματική ένταση, ότι κάτι από αυτό που μισείς το περιέχεις και σε αγγίζει βαθιά. Πάσχουν από μίσος αυτού που είναι. Κατά βάθος ξέρεις ότι μισείς μόνο κάτι που θα μπορούσες να αγαπήσεις, το αισθάνεσαι εντός σου να σπαράζει όμοιο ομοίω.

Απ΄ την άλλη, ντρέπονται (και σωστά) να εκδηλώσουν τα πραγματικά ΥΠΕΡ τους, αυτά που προτείνουν κι επιθυμούν να επιβάλουν όχι μόνο στον εαυτό τους αλλά σε όλους τους άλλους, γυμνά, καθαρά και ξάστερα, διότι γνωρίζουν πως δεν είναι κάτι καλό, δεν τους παίρνει να το στηρίξουν. Οπότε το "αντί" βολεύει, υπονοεί το ενδότερο επιθυμητό τους που δεν μπορεί να εκφραστεί, και ταυτόχρονα το κρατά στην επικαιρότητα, μασκαρεμένο με παράπονο, ψευτοσυμπόνια, μεγάλα λόγια και σαχλά νομικίστικα επιχειρήματα, εντυπωσιοθηρία, φτηνούς συναισθηματισμούς, αναληθείς ισχυρισμούς, άγνοια, ανακατεμένα όλα, έναν αχταρμά.

Αυτός ο σεχταρισμός βοηθά και ατομικά. Αλληλοϋποστηρίζονται, σε αντίθεση με τους ελευθέρως σκεπτόμενους, και ανέρχονται καθείς στην παράγκα ή στην πολυκατοικία του, στα μεσαία και ανώτερα πατώματα, ενίοτε δυστυχώς και στα ρετιρέ. Παρόλα αυτά, συνήθως είναι οι πιο αφερέγγυοι σε όποιον κάνει το σφάλμα να τους εμπιστευτεί κάποια εξουσία. Ο πρώτοι που θα τον κρεμάσουν.

Επαγγελματίες οπαδοί, ανασφαλείς και καταπιεσμένες προσωπικότητες, κομπλεξικοί Αντι-κάτι.

Αυτή η μάστιγα.

Γιώργος Γιαννούλης - Γιαννουλόπουλος