Το φύλο των αγγέλων;

Αυτό που μπορεί να διδάξει ο κοινωνικός περίγυρος στα παιδιά δεν είναι η προσπάθεια να ανταποκριθούν με καταναγκασμό στα όποια πρότυπά τους. Είναι ο τρόπος, οι κανόνες και τα όρια της αναζήτησης της φύσης τους εντός τους. Με τρόπο ελεύθερο και ακομπλεξάριστο η ποιητική διαδικασία δημιουργίας του εαυτού τους, απελεύθερα απ' τη ζωή των γονιών τους.

Καθένας και καθεμία περιέχει αυτό που μπορεί να γίνει και δεν κατορθώνει πάντοτε, λόγω κοινωνικών περιορισμών, επιβολής προτύπων, έλλειψης κατάλληλων ερεθισμάτων, παιχνίδια, μουσικές, βιβλία, παρέες, ή αντικειμενικών υλικών ελλείψεων. Κανείς δεν μπορεί να γίνει κάτι που δεν περιέχει και θα δυστυχήσει και ο ίδιος/α και άλλοι γύρω του/ης εάν πειστεί ή πιεστεί να ορίσει ως στόχο κάτι που δεν υπάρχει μέσα του/της, δεν είναι στη φύση του/της.

Μου φαίνεται ότι είναι κατά κάποιον τρόπο βαθιά αντίφαση από τη μια να λέμε (ορθά) τόσα χρόνια ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός, ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφιλος και όλα τα ενδιάμεσα, έχει βιολογική ρίζα. Γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Ότι η κοινωνική δομή επιτρέπει την έκφραση της βιολογίας και φτιάχνει ανθρώπους ευτυχέστερους ή την καταπιέζει και παράγει κόμπλεξ, βία και δυστυχία. Τόσα χρόνια τόσες έρευνες εκεί κατέληξαν. Τόσα κινήματα και κατακτήσεις στηρίχθηκαν πάνω σε αυτό. Να αποδεχθούμε τη βιολογία μας, δηλαδή, και να χτίσουμε τη ζωή μας εξερευνώντας τις δυνατότητες που μας δίνει. Στην απέραντη ποικιλία της, τους πειραματισμούς της, αλλά και τους κοινούς όρους και τάσεις που διέπουν το είδος μας.

Κι απ' την άλλη, οι ίδιοι άνθρωποι με τους οποίους συμφωνούμε πλήρως στο παραπάνω να αρνούνται ότι τα νέα παιδιά ανάλογα το φύλο τους έχουν κατά μέσο όρο διαφορετικές βιολογικές τάσεις και ικανότητες, κλίσεις ή ενδιαφέροντα. Κατά μέσο όρο, πιο συχνά. Δηλαδή δεν αποκλείει καθόλου ότι αρκετά ή πολλά μέλη τους μπορεί να έχουν διαφορετικές κλίσεις επίσης βιολογικά από τις πιο κοινές στο φύλο τους. Πολλά κορίτσια που χαίρονται παραπάνω με το ποδόσφαιρο ή να ξεχαρβαλώσουν ένα παιχνίδι για να βρουν πώς λειτουργεί ή αγόρια που χαίρονται με το να βάζουν για ύπνο τα κουκλάκια τους και να φτιάχνουν κουζίνες, και όλα τα ενδιάμεσα. Τάσεις βιολογικά υπαρκτές. Κάπου ανάμεσα στα δύο ή σε μια μείξη των δύο τοποθετούνται όλα τα παιδιά.

Κάθε ένας και κάθε μία μας περιέχει και το αντίθετο φύλο κατά ένα μέρος. Αυτά τα στοιχεία μας τα θηλυκά στους άνδρες, τα αρσενικά στις γυναίκες είναι συνήθως τα πιο επιτυχημένα, τα πιο δημιουργικά, αυτά που μας κάνουν να καινοτομούμε, όταν βρίσκουν τρόπο έκφρασης.

Ευτυχία και δημιουργικότητα, καινοτομία παράγει το να καλλιεργεί ο κοινωνικός περίγυρος και να ενθαρρύνει τις αναζητήσεις, εκεί που τα παιδιά έχουν κλίση και τα σπρώχνει η φύση τους. Να δίνει τη δυνατότητα να δοκιμάσουν τα παιχνίδια που θέλουν και τα έλκουν. Να έχουν πολλαπλές εικόνες και προσλαμβάνουσες. Κανένα αγόρι που δεν του αρέσουν οι κούκλες δεν θα αποφασίσει ότι του αρέσουν επειδή μια φορά θα δοκιμάσει να παίξει μαζί τους και κανένα κορίτσι που δεν του αρέσει να μαστορεύει θα αρχίσει ξαφνικά να το κάνει επειδή έπαιξε με έναν εκσκαφέα. Ούτε το αντίστροφο θα συμβεί, εάν οι κλίσεις είναι διαφορετικές. Ούτε θα γίνει σπουδαίος μουσικός ένα παιδί χωρίς ταλέντο σχετικό όσο και να ακούει μουσική. Μόνο ενοχές μπορεί να προκαλέσει η δημιουργία της ανάγκης να ασχολείται με τη μουσική επειδή οι γονείς είχαν μουσική παράδοση. Ή με τον αθλητισμό σώνει και καλά. Το ίδιο πράγμα είναι.

Το σημαντικό πιστεύω είναι να μην υπάρχει πίεση, επιβολή προτύπων, βία και ενοχές. Και να μάθει κάποιος στα παιδιά τη διαδικασία, τον τρόπο δοκιμής και ανακάλυψης του εαυτού τους, δίνοντάς τους πρόσβαση σε γνώση, εικόνες, παιχνίδια, ρόλους κάθε είδους. Τη διαχείριση δηλαδή της ελευθερίας τους και της ευθύνης που αυτή ενέχει. Απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους, που είναι τα πολλαπλά κάτοπτρα και τα όριά τους ταυτόχρονα.

Γιώργος Γιαννούλης - Γιαννουλόπουλος