Κατόρθωσε να το καπελώσει, με τη βοήθεια ανερμάτιστων πολιτικών της εποχής.Το θέμα έκανε τον κύκλο του αναπόφευκτα και οι μαξιμαλιστικές θέσεις που υιοθέτησε η πολιτική ηγεσία έκτοτε άφησαν τις ευκαιρίες μιας έγκαιρης συμφέρουσας ρύθμισης, με τους γείτονες διαλλακτικότερους και τις σχέσεις ισχύος διαφορετικές, να περάσουν ανεκμετάλλευτες. Οι γείτονες έκαναν κι αυτοί τον κύκλο τους, με τον χρόνο όμως και τις Διεθνείς συγκυρίες να δουλεύουν περισσότερο υπέρ τους. Με τον καιρό η θέση των γειτόνων ισχυροποιήθηκε de facto, η Ελληνική αδυνάτισε. Πολλά κράτη τους αναγνώρισαν με το συνταγματικό τους όνομα, άλλα το χρησιμοποιούν γενικευμένα, όπως και τα διεθνή Μέσα και το κοινό, η χώρα εξελίχθηκε και οι διεθνείς συγκυρίες ωρίμασαν για την ένταξή της στις συμμαχίες και δομές που συμμετέχει και η χώρα μας, που επίσης για γεωστρατηγικούς λόγους το επιθυμούν ιδιαίτερα, προοπτική που στρατηγικά συμφέρει και την Ελλάδα.
Η Ελληνική πολιτική συνέχισε να ξοδεύει τεράστιο κεφάλαιο οικονομικό, συναισθηματικό, χαμένων ευκαιριών, διπλωματικό, σε διαρκή αμυντική στάση. Με λάθος τρόπο και λάθος μέσα, σε ένα ακατανόητο στη Διεθνή Κοινότητα θέμα, χωρίς σαφή θετική στρατηγική πέρα από το θέμα του ονόματος, χωρίς πρωτοβουλία, χωρίς πρόταση για μια αμοιβαία ελκυστική επιδιωκόμενη συμφέρουσα σχέση με το γειτονικό κράτος που μπορεί να γίνει Διεθνώς κατανοητή, όσο και στους γείτονες.
Και έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, που το θέμα λύθηκε από μόνο του χωρίς εναλλακτική. Μια φαλιρισμένη χώρα ζητιάνος, με εξαντλημένα διπλωματικά ερείσματα, αδύναμη διεθνή θέση, οικονομία που κυνηγάει δόσεις και ρυθμίσεις χρέους, διότι δεν κατόρθωσε να γίνει επαρκώς παραγωγική για να διατηρεί βιώσιμα την ισχύ της, με πραγματική απειλή στα ανατολικά της, οφείλει να το κλείσει. Στους γείτονες, αφού κι εκεί κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, όχι εύκολα και με πολλές συγκρούσεις, μια διαλλακτική σχετικά κυβέρνηση, που υποστηρίζεται από τη Διεθνή Κοινότητα και τους στρατηγικούς συμμάχους της Ελλάδας και όχι μόνο, είναι διατεθειμένη να διευκολύνει στο πλαίσιο των συμφερόντων της χώρας έναν συμβιβασμό.Το κόμμα που συνδημιούργησε το θέμα και δεν μπόρεσε να το χειριστεί έγκαιρα, και αποτελεί σήμερα τη μόνη ρεαλιστική σοβαρότερη εναλλακτική απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει διαλύσει την οικονομία και την παραγωγική βάση της χώρας, είναι παγιδευμένο στις ισορροπίες του, με τον κύριο υπεύθυνο για την εθνική αυτή ήττα στις τάξεις του. Δεν έχει περιθώρια σοβαρής στάσης, σιωπά και προσπαθεί να αλιεύσει καμιά συναισθηματική ψήφο στα απόνερα των "συλλαλητηρίων", παρότι γνωρίζει ότι το συμφέρει και το ίδιο να κλείσει τώρα το ζήτημα, για να μην το βρει με χειρότερους όρους μπροστά του ως κυβέρνηση.
Η ανίκανη κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη, λόγω διεθνούς συγκυρίας, να το κλείσει και το γνωρίζει. Την ενδιαφέρουν μόνο τα εσωκομματικά της. Για να αποφύγει την απώλεια ψήφων και να λύσει τα ενδοκυβερνητικά δεν προσφεύγει σε άλλες πολιτικές δυνάμεις που θα στήριζαν μια σοβαρή λύση, αλλά στον οργανισμό που το καπέλωσε εξαρχής, για τον οποίο το θέμα ουδέποτε υπήρξε ζωτικό.
Κέρδισε διότι υπήρξε ο μόνος παίκτης που διαθέτει μακροχρόνια στρατηγική και διπλωματία, ιεράρχηση προτεραιοτήτων, ικανότητα λήψης αποφάσεων, επιρροή στις αποφάσεις του εταίρου ή αντιπάλου (απέναντι στο Ελληνικό κράτος και όχι μόνο). Καπέλωσε και μεγέθυνε ένα θέμα που εξαρχής γνώριζε πως λίγο την αφορά, δεν είναι καίριο σε σχέση με τους σκοπούς της. Διαπραγματεύτηκε την κατάλληλη στιγμή το θάψιμό του από πελυρά της, όταν ο εταίρος/αντίπαλος, το Ελληνικό κράτος, ήταν στα γόνατα και υποχρεούται να το κλείσει αναίμακτα, καταγράφοντας τις απώλειες. Η υποστήριξή της, δεν είναι άτοπο να φανταστούμε ότι έχει ένα κόστος, κάποια ανταλλάγματα που όλοι διαισθανόμαστε σε αυτά που ειναι σημαντικά για την ίδια, αλλά πιθανότατα δεν θα μάθουμε. Υψηλή διπλωματία, επιπέδου αγγλικής στις αποικίες, γαλλικής ή ρώσικης.
Η Ελλάδα έχασε στο Μακεδονικό, κύρος, διπλωματικό κεφάλαιο, οικονομία, επιρροή, ευκαιρίες. Η ΠΓΔΜ επίσης.
Ο μόνος κερδισμένος, ο μέγας νικητής σε αυτό το παιχνίδι χαμένων, που υπήρξε το λεγόμενο "μακεδονικό", είναι τελικά η Ελλαδική εκκλησία.
Chapeau!
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment