Thursday, September 17, 2015

Πλάι ο κόσμος καίγεται… κι εμείς εκλογιζόμαστε


Share/Bookmark


Μετά από δυο χρόνια έντονων διπλωματικών προσπαθειών, κυρίως ύστερα από την επίθεση του καθεστώτος Άσαντ με χημικά σε κατοικημένες περιοχές της Δαμασκού και αλλού, και την εγκατάσταση βάσεων του ριζοσπαστικού IS στο έδαφος της Συρίας, όπου συρρέουν φανατικοί από άλλες περιοχές (και από την Ευρώπη), και μετά από ανυπολόγιστες υλικές και ανθρώπινες απώλειες, η Γαλλία έκανε, επιτέλους, το πρώτο (συμβολικό) βήμα. Αποφάσισε να δώσει εντολή στα μαχητικά της να παρέμβουν για πρώτη φορά στο Συριακό έδαφος.

Τα γαλλικά μαχητικά πετούν ήδη εδώ και μερικές εβδομάδες πάνω από τη Συρία εντοπίζοντας στόχους. Ενώ βρετανικά drones πλήττουν επιλεγμένους τζιχαντικούς στόχους στη χώρα την ίδια περίοδο.

Η Γαλλική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία την απόφαση του Προέδρου Ολάντ και του Πρωθυπουργού Βαλς, με βάση τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, που δίνει το δικαίωμα της αυτοάμυνας στα μέλη του. Σημειώνεται ότι η Γαλλία έγινε επανειλημμένα στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων στο έδαφός της το τελευταίο διάστημα, ενώ οι απειλές αυξάνουν.

Στην εύλογη παρατήρηση της αντιπολίτευσης ότι είναι απαραίτητη η αποστολή χερσαίων δυνάμεων για να αντιμετωπιστεί ο εχθρός, ο Πρωθυπουργός απάντησε επίσης ορθά ότι αυτό απαιτεί χιλιάδες στρατιώτες και δυναμικό (που δεν μπορεί να διαθέσει η χώρα). Και ότι δυστυχώς δεν υπάρχει – ακόμη; – η θέληση από άλλες ευρωπαϊκές χώρες να μπουν σε αυτή την (αναγκαία) περιπέτεια, ούτε από τις ΗΠΑ.

Η Γαλλία έχει – ορθά – επισημάνει ότι το βασικό πρόβλημα είναι η κατάρρευση του κράτους και η εμμονή του Άσαντ να παραμείνει στην εξουσία που τροφοδοτεί τον Εμφύλιο, αυτό που άνοιξε τις πόρτες του διαβόλου στους τζιχαντιστές.

Το καθεστώς Άσαντ, απολαμβάνει της στήριξης της Ρωσίας, η οποία διατηρεί τη μόνη ναυτική της βάση στη Μεσόγειο σε Συριακό έδαφος (στην Ταρτούς) όπου ελλιμενίζεται ο Ρώσικος στόλος. Και του Ιράν, το οποίο μέσω του Άσαντ, διατηρεί τους δεσμούς, τροφοδοτεί με όπλα και εκπαιδεύει τη Χεζμπολάχ, στον γειτονικό πολύπαθο Λίβανο. Το τελευταίο διάστημα, όπως αναφέρουν τα διεθνή πρακτορεία, έχουν πολλαπλασιαστεί οι Ρωσικές δυνάμεις στη Συρία, ενώ οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ πρόσφατα ανακοίνωσαν ότι στα ελεγχόμενα από το καθεστώς αεροδρόμια προσγειώνονται καθημερινά μεγάλα στρατιωτικά Ρωσικά αεροπλάνα, μεταφέροντας στρατιωτικούς και πολεμοφόδια. Η Ρωσία φαίνεται να κατασκευάζει μια μεγάλη στρατιωτική βάση στη Συρία. Παρότι το καθεστώς ελέγχει πλέον μόλις το 20% της επικράτειας, τη Δαμασκό, τις περιοχές που κατοικούν Αλαουίτες, κυρίως στη δυτική Συρία και στη Λαττάκεια.

Η ισορροπία δυνάμεων, αναφέρει το BBC, δεν είναι ακόμη τέτοια που να επιτρέψει την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την κατάπαυση του πυρός. Όλοι γνωρίζουν πλέον πως στις διαπραγματεύσεις αυτές θα πρέπει να συμμετάσχει και η Ρωσία και το Ιράν, που παίζουν βασικό ρόλο και έχουν συμφέροντα στην περιοχή. Και σίγουρα θα ζητηθούν ανταλλάγματα και αμοιβαίες εξασφαλίσεις. Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι ο ίδιος ο Άσαντ δεν μπορεί να είναι μέρος της λύσης. Έχει χυθεί πάρα πολύ αίμα για να γίνει πλέον αποδεκτός. Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα τμήμα από το καθεστώς του δεν θα επιβιώσει κάπως, ίσως σε ένα μέρος της χώρας, ή ότι η Ρωσία θα τον εγκαταλείψει.

Όπως φαίνεται, είναι μάλλον απίθανο η Συρία να βγει ενωμένη από τον Εμφύλιο. Κάποιες γραμμές θα τραβηχτούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δυστυχώς για τους Σύριους. Κάποια νέα σύνορα, κάποια καινούργια τείχη θα υψώσει η ιστορία για τις γενιές που έρχονται. Κάποιοι θα ξεριζωθούν για πάντα από τον τόπο τους.

Οι πόλεμοι τελειώνουν συνήθως όταν κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν θεωρεί ότι μπορεί να κερδίσει κάτι παραπάνω κι έχει μόνο να χάσει. Φαίνεται όμως πως είμαστε μακριά ακόμη από αυτό το σημείο, όπως αναφέρει το BBC. Ο πόλεμος θα θερίσει ακόμη πολλές ζωές, πολύ αίμα, θα φέρει πολλές συμφορές.

Είναι ακόμη προφανές πως η ανυπαρξία Ευρωπαϊκού στρατού με τα αναγκαία μέσα στη διάθεση του και ενιαίας πολιτικής ηγεσίας για να διαπραγματευτεί επί ίσοις όροις και να λάβει τις σχετικές αποφάσεις κάνει αδύναμη την Ευρώπη να υπερασπίσει τα συμφέροντά της στη γειτονιά της, όπως και τις αξίες της. Αναγκαστικά υφίσταται μόνο τις συνέπειες. Η άμυνα της Ευρώπης δεν είναι οι φράχτες στα σύνορα. Είναι στα πεδία των μαχών στη Συρία. Όπως και στην παροχή υποστήριξης, οικονομικής βοήθειας, νοσοκομείων, σχολείων στον δοκιμαζόμενο Συριακό πληθυσμό. Με ανθρώπους επί τόπου. Πολίτες και στρατιώτες.

Δυστυχώς, δεν αρκεί να κάνει το ανθρωπιστικό της καθήκον φιλοξενώντας τους πρόσφυγες. Αυτό έτσι κι αλλιώς είναι προς όφελός της, μια και όποιος προσφέρει περισσότερο τώρα στους πρόσφυγες που ψάχνουν να ξεφύγουν από τον Τρόμο θα είναι αυτός που θα έχει τον πρώτο πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό λόγο στην περιοχή, όταν αργά ή γρήγορα η ανοικοδόμηση αρχίσει. Τότε οι μικρόψυχοι και κοντόφθαλμοι, αυτοί που θα έχουν μείνει απέξω, καλό θα είναι να μην παραπονιούνται.

Αν όμως αυτόν τον πόλεμο δεν τον πολεμήσει η Ευρώπη τώρα ενωμένη επί τόπου (και δεν πείσει και τις ΗΠΑ στην κατεύθυνση αυτή) με κάθε μέσο, στρατιωτικό, οικονομικό, διπλωματικό, δίπλα-δίπλα και σε συνεργασία με τους Σύριους που πολεμούν την τρομοκρατία για τη ζωή τους και τις οικογένειές τους, πριν η χώρα καταλήξει ένα απέραντο νεκροταφείο ερειπίων κυριευμένο από μισότρελους μεταμοντέρνους φανατικούς, τότε θα αναγκαστεί, θα αναγκαστούμε, να τον πολεμήσουμε μάλλον γρήγορα παρά αργά στο δικό μας έδαφος.

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος


Βλέπε σχετικά παλαιότερα άρθρα του υπογράφοντος:

Η μοίρα του Neville Chamberlain
http://marketnews.gr/…/16501/h_moira_tou_neville_chamberlain
Η παράσταση αρχίζει
http://marketnews.gr/article/14448/h_parastash_arxizei
Ύψωσε τα λόγια σου και όχι τη φωνή σου
http://marketnews.gr/…/ypswse_ta_logia_sou_kai_oxi_th_fwnh_…

Και μερικές ενδεικτικές πηγές πληροφοριών για τα πρόσφατα γεγονότα:



στις

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)