Ο παπα - Στρατής δεν μένει πια εδώ...

Ποτέ δεν με απασχόλησε το ερώτημα αν υπάρχει Θεός.

Εκείνο που όμως φανερώνεται κάθε στιγμή στα μάτια μου είναι πως όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν ετούτον τον παπά, θα υπάρχει μια ιδιαίτερη λάμψη στο Σύμπαν. Μια λάμψη μοναδική, που δεν θέλει εξήγηση. Μια διάχυτη μορφή αγιότητας, που κάνει να νοιάζεσαι για κάθε συνάνθρωπο ανεξάρτητα από την καταγωγή, τη θρησκεία, την κοινωνική τάξη κι ό,τι άλλο, για κάθε παιδί, κάθε κατατρεγμένο, κάθε ανήμπορο, κάθε νέο που δεν έχει ακόμη προλάβει να ζήσει και να χτίσει τα όνειρά του και η ζωή του διαλύθηκε από τη μια μέρα στην άλλη.

Μια λάμψη που μπήκε στην καρδιά του μαζί με Εκείνον που υπηρέτησε στη ζωή του ο παπα - Στρατής. Ο απόλυτος και δίχως όρια σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή.

Μια λάμψη που άλλοι την λένε ανθρωπιά, άλλοι την λένε empathy, άλλοι - ας μην φοβόμαστε την λέξη - Αγάπη. Είναι τούτη η λάμψη που δικαιολογεί την ανθρωπότητα στα μάτια του Θεού, της Τύχης ή, απλά, του εαυτού της και αξιώνεται να υπάρχει ακόμη χωρίς να βουλιάζει στο χάος που την γέννησε.

Θα ζει για πάντα ο παπάς τούτος στον δικό του Παράδεισο, καμωμένο από τα χαμόγελα και το άγγιγμα των παιδιών που βοήθησε, από τα χέρια των μανάδων που ξεδίψασε, των φυγάδων που έδωσε ένα πιάτο φαγητό και ένα μέρος να ξαποστάσουν.

Θα ζει αθάνατος σε κάθε αγκαλιά που θα ανταλλάσσουν στη ζωή τους κι αυτοί και τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους. Κι όλοι εμείς.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Για περισσότερα εδώ:
http://www.lesvosnews.net/…/o-papa-stratis-den-menei-pia-ed…