Ο Πάπας Φραγκίσκος απηύθυνε κάλεσμα «στις ενορίες, τις θρησκευτικές κοινότητες, τα μοναστήρια και τους ναούς σε όλη την Ευρώπη» για να φροντίσουν «μια οικογένεια προσφύγων». Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, ο Jorge Mario Bergolio ανακοίνωσε πως οι ενορίες που υπάγονται στο Βατικανό θα παρέχουν καταφύγιο σε αυτές τις οικογένειες.
Περισσότερο από κάλεσμα, τα λόγια του Επισκόπου της Ρώμης αποτελούν εντολή, σημειώνει η El Pais. "Απευθύνομαι στους αδελφούς επισκόπους της Ευρώπης, αληθινούς ποιμένες, ώστε στην επικράτειά τους να εφαρμοστεί το κάλεσμά μου, ενθυμούμενοι την ελεημοσύνη, στο όνομα της αγάπης."
Ο Bergolio ανέφερε ένα απόσπασμα από το κατά Ματθαίον: «….επειδή, πείνασα, και μου δώσατε να φάω. δίψασα και μου δώσατε να πιω. ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε. γυμνός ήμουν, και με ντύσατε. ασθένησα, και με επισκεφθήκατε. σε φυλακή ήμουν, και ήρθατε σε μένα. Τότε, οι δίκαιοι θα του απαντήσουν, λέγοντας: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς, και σε θρέψαμε; Ή, να διψάς, και σου δώσαμε να πιεις; Και πότε σε είδαμε ξένον, και σε φιλοξενήσαμε; Ή, γυμνόν, και σε ντύσαμε; Και απαντώντας ο βασιλιάς, θα τους πει: Σας διαβεβαιώνω, καθόσον το κάνατε σε έναν από τούτους τους μικρούς αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα.»
Είναι επίσης, θα λέγαμε, τα λόγια και έργα του Ποντίφηκα μια ηχηρή υπενθύμιση στις χριστιανοδημοκρατικές ηγεσίες της Ευρώπης, της ηθικής τους υποχρέωσης να πράξουν το καθήκον τους.
Ο Ποντίφηκας επισήμανε στους χριστιανούς ότι απέναντι στην ανθρώπινη τραγωδία των χιλιάδων φυγάδων από τον πόλεμο και την πείνα, το Ευαγγέλιο τους καλεί να φροντίσουν πρώτα τους πιο αδύναμους και εγκαταλειμμένους. «Πρέπει να τους δώσετε», εξηγεί, «μια συγκεκριμένη ελπίδα, όχι μόνο να τους πείτε κουράγιο! Και υπομονή! Η ελπίδα είναι μαχητική, με την επιμονή κάποιου που θέτει έναν σίγουρο σκοπό». Μόνο στην Ισπανία υπάρχουν 22.589 ενορίες, στην Ιταλία 25 χιλιάδες στη Γερμανία 12 χιλιάδες.
Ε, λοιπόν, εγώ αυτή την πλευρά της χριστιανικής παράδοσης της Ευρώπης αγαπώ. Αυτή αξίζει να υπάρχει, γιατί αυτό κατάφερε να γίνει, μετά από πολλούς ακριβούς αιώνες, και να προκαλεί θαυμασμό. Μπολιασμένη ύστερα από ατέλειωτα χρόνια βαρβαρότητας με ανθρωπισμό. Αν αξίζει να επιβιώσει για κάτι η Ευρώπη με τις παραδόσεις της, είναι για αυτό και μόνο. Για να είναι - για όσο είναι - ο (ισχυρός) εαυτός της.
Η άλλη, η σκοτεινή πλευρά, παρά τα μούσκουλα που επιδεικνύει είναι υποδεέστερη και τελικά αδύναμη ιστορικά διότι είναι φοβική. Έχει την ίδια μολυσμένη ρίζα με το κακό του φανατισμού και της βίας που γεννάει τη σημερινή προσφυγιά. Το ξορκίζει στον καθρέφτη της. Αν ενδώσει σε αυτή τη σκοτεινή πλευρά της η Ευρώπη, αυτό το κακό θα την έχει τελικά νικήσει.
Αδιάφορο τότε αν θα συνεχίσει να υπάρχει ή όχι. Ούτως ή άλλως θα έχει ήδη πεθάνει η ουσία της και νομοτελειακά θα έρθει και το τέλος των θεσμών που επινόησε, της ανοιχτής κοινωνίας, της ανησυχίας, του δημιουργικού πνεύματος, της φιλοδοξίας για το καλύτερο, που τρέφονται από το ίδιο βυζί του ανθρωπισμού. Το ίδιο που γέννησε και το άσυλο στον κατατρεγμένο (ταυτόχρονα και επένδυση στο μέλλον της). Αυτά όλα που της χαρίζουν και τον πλούτο και την ελευθερία της. Θα έχει στερέψει η αληθινή πηγή της ισχύος του κόσμου μας. Αυτό που έκανε και διατηρεί τον δυτικό κόσμο κυρίαρχο οικονομικά, επιστημονικά, πολιτικά και συμβολικά: η περιπετειώδης αλλά αδιάλειπτη πορεία του προς τον ανθρωπισμό.
Αδιάφορο τότε αν θα συνεχίσει να υπάρχει ή όχι. Ούτως ή άλλως θα έχει ήδη πεθάνει η ουσία της και νομοτελειακά θα έρθει και το τέλος των θεσμών που επινόησε, της ανοιχτής κοινωνίας, της ανησυχίας, του δημιουργικού πνεύματος, της φιλοδοξίας για το καλύτερο, που τρέφονται από το ίδιο βυζί του ανθρωπισμού. Το ίδιο που γέννησε και το άσυλο στον κατατρεγμένο (ταυτόχρονα και επένδυση στο μέλλον της). Αυτά όλα που της χαρίζουν και τον πλούτο και την ελευθερία της. Θα έχει στερέψει η αληθινή πηγή της ισχύος του κόσμου μας. Αυτό που έκανε και διατηρεί τον δυτικό κόσμο κυρίαρχο οικονομικά, επιστημονικά, πολιτικά και συμβολικά: η περιπετειώδης αλλά αδιάλειπτη πορεία του προς τον ανθρωπισμό.
Γι’ αυτό, τούτο το σοκ, η πανευρωπαϊκή κρίση συνείδησης που προκαλεί η κρίση των Σύριων προσφύγων, φαίνεται πως, περισσότερο ακόμη κι από το καταστροφικό Ελληνικό πρόβλημα, όπως σωστά αντιλήφθηκε η καγκελάριος Μέρκελ, συνδέεται με τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην Ήπειρο. Θέτει, εν τέλει, το πρόταγμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και, κυρίως, της ανακάλυψης εκ νέου της κοινής Ευρωπαϊκής ανθρωπιστικής ταυτότητας που μας ενώνει, απέναντι στις φοβίες και τον κενό λόγο.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
http://internacional.elpais.com/…/ac…/1441536687_461184.html
No comments:
Post a Comment