Σε λίγα χρόνια, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού πιθανότατα, οι ουρανοί μας θα χρειάζονται ρύθμιση κυκλοφορίας, όσο και οι δρόμοι μας. Τα ιπτάμενα ρομποτάκια που άρχισαν να χρησιμοποιούνται για στρατιωτικές χρήσεις από τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ μόλις στην αρχή του αιώνα, είναι πλέον προσιτά σε όλους.
Χρησιμοποιούνται για τη χαρτογράφηση περιοχών και 3d modeling, τον εντοπισμό παρανομιών και προστασία από πυρκαγιές, τον εντοπισμό χωματερών και επικίνδυνων αντικειμένων, την προστασία των δασών και των ακτών, τον εντοπισμό και παροχή βοήθειας σε ατυχήματα, για τη μεταφορά πακέτων από την amazon, εκατοντάδες άλλες χρήσεις, ακόμη και απλά για διασκέδαση.
Το πιο ενδιαφέρον: τη leading εταιρεία στις ΗΠΑ που κατασκευάζει drones, την 3d robotics, την ίδρυσε ένα νεαρό drone. Κάποιος που μπορούσε να πετάξει και βρήκε τα υλικά των ονείρων του. Ένας 20χρονος μεξικανός μετανάστης, φανατικός μοντελιστής αεροπλάνων και προγραμματιστής, που δεν μπορούσε να μείνει νόμιμα στις ΗΠΑ, όπου εγκαταστάθηκε η κοπέλα του, το 2015, κοντά στο LA. Κι ενώ το 2007 περίμενε απογοητευμένος να πάρει την πράσινη κάρτα για 7 μήνες, δεν τα παράτησε κι άρχισε να φτιάχνει το δικό του drone, όπως πάντα στην Αμερική σε ένα γκαράζ. Για να φτιάξει το σύστημα αυτόματης πλοήγησης ο κ. Jordi Munoz χρησιμοποίησε απλά πράγματα στα οποία είχε πρόσβαση: αισθητήρες από παιχνίδια και remote control. Για να συνδέσει τα μικροτσίπς στα κυκλώματα τα ζέσταινε στον φούρνο της κουζίνας του σπιτιού.
Για να μην τα πολυλογούμε, ο 28χρονος σήμερα κύριος Munoz είναι μαζί με τον Chris Anderson o συνιδρυτής της μεγαλύτερης Αμερικανικής εταιρείας εμπορικών drones, που φτιάχτηκε το 2009, με πωλήσεις φέτος 50 εκατομμυρίων δολαρίων και 380 περίπου άτομα προσωπικό. Ο κ. Anderson ήταν ένας από τους φανατικούς λομπίστες και δημοσιογράφος σε θέματα τεχνολογίας στο περιοδικό Wired, o οποίος είχε στείλει μάλιστα αρχικά 500$ για να βοηθήσει τον νεαρό μοντελιστή, εντυπωσιασμένος από τη δουλειά του. Η εταιρεία 3D robotics σήμερα είναι leader σε ένα στρατηγικό προϊόν του μέλλοντος και στηρίζεται σε ανοιχτό κώδικα και στη συλλογική δουλειά ανάπτυξης της κοινότητας των φανατικών των drones σε όλο τον κόσμο.
Ο ιδιοφυής μετανάστης κύριος Munoz δεν είχε πτυχίο, ούτε είχε πάει Πανεπιστήμιο. "Ανήκω στη γενιά που πήρε PhD γκουγκλάροντας και διαβάζοντας ολόγυρα και δεν είχα μάθει να δουλεύω σε οργανωμένο περιβάλλον ή να διοικώ επιχείρηση". Όμως ξεπέρασε το πολιτιστικό σοκ και με φαντασία, ανοχή, ελευθερία, τόλμη και λίγη τύχη πετάει και η εταιρεία του, και τα ρομποτάκια του και ο ίδιος.
Δεν τολμώ να φανταστώ πόσα μυαλά χάνονται στην Ελλάδα και (λιγότερο κάπως αλλά αρκετά επίσης) σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης. Πόσες ευκαιρίες, πόσες δυνατότητες για επιτυχία, πλούτο, πρόοδο για όσο το δυνατόν περισσότερους.
Τελικά, μόνο οι φοβικοί που νομίζουν πως παρεμβαίνοντας στα πάντα, σφραγίζοντας ερμητικά σύνορα, είτε γεωγραφικά, είτε κοινωνικά, είτε οικονομικά, βάζοντας σύνορα στη γνώση, στη φαντασία και στη φιλοδοξία με απαγορεύσεις, αποκλεισμούς και γραφειοκρατία, μόνο αυτοί δεν θα πετάξουν ποτέ.
Γιατί όχι, φίλοι μου! Όσο και να μας το λένε και να το ξαναλένε μπας και τους πιστέψουμε και συνεχίσουμε να τους ανεχόμαστε βαριούς κι ασήκωτους στην πλάτη μας, ο γάιδαρος ειδικά δεν πετάει!
Χρησιμοποιούνται για τη χαρτογράφηση περιοχών και 3d modeling, τον εντοπισμό παρανομιών και προστασία από πυρκαγιές, τον εντοπισμό χωματερών και επικίνδυνων αντικειμένων, την προστασία των δασών και των ακτών, τον εντοπισμό και παροχή βοήθειας σε ατυχήματα, για τη μεταφορά πακέτων από την amazon, εκατοντάδες άλλες χρήσεις, ακόμη και απλά για διασκέδαση.
Το πιο ενδιαφέρον: τη leading εταιρεία στις ΗΠΑ που κατασκευάζει drones, την 3d robotics, την ίδρυσε ένα νεαρό drone. Κάποιος που μπορούσε να πετάξει και βρήκε τα υλικά των ονείρων του. Ένας 20χρονος μεξικανός μετανάστης, φανατικός μοντελιστής αεροπλάνων και προγραμματιστής, που δεν μπορούσε να μείνει νόμιμα στις ΗΠΑ, όπου εγκαταστάθηκε η κοπέλα του, το 2015, κοντά στο LA. Κι ενώ το 2007 περίμενε απογοητευμένος να πάρει την πράσινη κάρτα για 7 μήνες, δεν τα παράτησε κι άρχισε να φτιάχνει το δικό του drone, όπως πάντα στην Αμερική σε ένα γκαράζ. Για να φτιάξει το σύστημα αυτόματης πλοήγησης ο κ. Jordi Munoz χρησιμοποίησε απλά πράγματα στα οποία είχε πρόσβαση: αισθητήρες από παιχνίδια και remote control. Για να συνδέσει τα μικροτσίπς στα κυκλώματα τα ζέσταινε στον φούρνο της κουζίνας του σπιτιού.
Για να μην τα πολυλογούμε, ο 28χρονος σήμερα κύριος Munoz είναι μαζί με τον Chris Anderson o συνιδρυτής της μεγαλύτερης Αμερικανικής εταιρείας εμπορικών drones, που φτιάχτηκε το 2009, με πωλήσεις φέτος 50 εκατομμυρίων δολαρίων και 380 περίπου άτομα προσωπικό. Ο κ. Anderson ήταν ένας από τους φανατικούς λομπίστες και δημοσιογράφος σε θέματα τεχνολογίας στο περιοδικό Wired, o οποίος είχε στείλει μάλιστα αρχικά 500$ για να βοηθήσει τον νεαρό μοντελιστή, εντυπωσιασμένος από τη δουλειά του. Η εταιρεία 3D robotics σήμερα είναι leader σε ένα στρατηγικό προϊόν του μέλλοντος και στηρίζεται σε ανοιχτό κώδικα και στη συλλογική δουλειά ανάπτυξης της κοινότητας των φανατικών των drones σε όλο τον κόσμο.
Ο ιδιοφυής μετανάστης κύριος Munoz δεν είχε πτυχίο, ούτε είχε πάει Πανεπιστήμιο. "Ανήκω στη γενιά που πήρε PhD γκουγκλάροντας και διαβάζοντας ολόγυρα και δεν είχα μάθει να δουλεύω σε οργανωμένο περιβάλλον ή να διοικώ επιχείρηση". Όμως ξεπέρασε το πολιτιστικό σοκ και με φαντασία, ανοχή, ελευθερία, τόλμη και λίγη τύχη πετάει και η εταιρεία του, και τα ρομποτάκια του και ο ίδιος.
Δεν τολμώ να φανταστώ πόσα μυαλά χάνονται στην Ελλάδα και (λιγότερο κάπως αλλά αρκετά επίσης) σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης. Πόσες ευκαιρίες, πόσες δυνατότητες για επιτυχία, πλούτο, πρόοδο για όσο το δυνατόν περισσότερους.
Τελικά, μόνο οι φοβικοί που νομίζουν πως παρεμβαίνοντας στα πάντα, σφραγίζοντας ερμητικά σύνορα, είτε γεωγραφικά, είτε κοινωνικά, είτε οικονομικά, βάζοντας σύνορα στη γνώση, στη φαντασία και στη φιλοδοξία με απαγορεύσεις, αποκλεισμούς και γραφειοκρατία, μόνο αυτοί δεν θα πετάξουν ποτέ.
Γιατί όχι, φίλοι μου! Όσο και να μας το λένε και να το ξαναλένε μπας και τους πιστέψουμε και συνεχίσουμε να τους ανεχόμαστε βαριούς κι ασήκωτους στην πλάτη μας, ο γάιδαρος ειδικά δεν πετάει!
Αξίζει να ακούσετε τον νεαρό ιδρυτή της 3D robotics.
άλλες σχετικές πληροφορίες:
No comments:
Post a Comment