Είναι οι ιδέες, ηλίθιε!

Οι ιδέες της "ελληνορθοδόξου εθνικής μοναδικότητος" και των μεταφυσικών σωτήρων στην πολιτική, που κατάγονται από το σκοτεινότερο δεξιά της δεξιάς βαθύ κράτος, πασπαλισμένες με μπόλικη αριστερή εξισωτική χρυσόσκονη, διαλέγοντας προσεκτικά μόνο το αυταρχικό μέρος και τις πρακτικές της αριστεράς, κυριάρχησαν στη χώρα μας σταδιακά σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας.

Απλώθηκαν ύπουλα σαν το δηλητήριο. Από το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» του Ανδρέα (και τότε κεντρικό σύνθημα του πατέρα της κ. Λεπέν, του Ζαν Μαρί, "Η Γαλλία ανήκει στους Γάλλους"), το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ...», το φονιάδες των λαών...», το  «Είμεθα έθνος ανάδελφον», ως το εθνικιστικό παραλήρημα του Σαμαρά στο μακεδονικό, τις σέρβικες συναναστροφές, τις υπογραφές για τις ταυτότητες, το εθνοθρησκευτικό δηλητήριο του Χριστόδουλου, (που καταδικάζεται από το Πατριαρχείο ως αίρεση), την εθνικιστική αντιευρωπαϊκή ρητορεία του αντιπολιτευόμενου Σαμαρά, οι ιδέες αυτές άπλωναν και ρίζωναν χωρίς αντίσταση. Ούτε από τους πνευματικούς ανθρώπους, ούτε από τα Μέσα και τους δημοσιογράφους, ούτε από την πολιτική τάξη βρήκαν αντίσταση. Διέβρωσαν ένα εκπαιδευτικό σύστημα που κατέρρεε χάνοντας σταδιακά και το κύρος και την αξιοπιστία του. Για να καταλήξουν στις απιθανότητες και τα κηρύγματα μίσους κατά της Ευρώπης, των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καθαγιασμέρνα στην αριστερή κολυμβήθρα. .

Και στη γενικευμένη υλική ευφορία της εποχής, όπου όλα φαίνονταν πιθανά και επιτρεπτά, έχυσαν το δηλητήριό τους σε κάθε τομέα. Στην οικονομία, στη διοίκηση και στη διαχείριση του κράτους. Αναπαρήχθησαν σαν ιός της αρπαχτής και της πλεονεξίας. Ό,τι γουστάρουμε κάνουμε, όλοι μάς οφείλουν και μόνο εμείς έχουμε δίκιο, γιατί δεν κάνουμε ποτέ λάθος. Αφού είμαστε οι πρώτοι και οι καλύτεροι, διότι έτσι είμαστε. Νυν και αεί!   Εκτός κόσμου, εκτός ιστορίας.

Αυτές οι ιδέες απέχουν από τις αυθεντικές λαϊκές ελληνικές παραδόσεις όσο απέχει το Islamic state από το φιλελεύθερο πολύ πριν την Ευρώπη Ισλάμ των Ομεϊαδών. Είναι αυτές που τα ανθρωπάκια της χούντας έμοιαζαν να είχαν καταφέρει να καταδικάσουν στην ισόβια γελοιότητα, είναι οι ίδιες που σταδιακά κυριάρχησαν σε ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού. Από περιθώριο, ή έστω κουβέντες καταλοίπων του καφενείου έγιναν ένας μεταμοντέρνος κυρίαρχος όσο και παράλογος πολιτικός λόγος, καθολικής ισχύος. Έγιναν αυτονόητοι κανόνες συμπεριφοράς για το σύνολο και για κάθε έναν από τους πολίτες χωριστά απέναντι στους συμπολίτες του και στον υπόλοιπο κόσμο.

Αυτές αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα έφερναν στην εξουσία όποιον φαίνεται να τις εκπροσωπεί καλύτερα. Παίζουν χωρίς αντίπαλο. Πού είναι οι ιδέες της ελευθερίας, της υπευθυνότητας, της ανεκτικότητας, του διαλόγου, της διαφάνειας, της αλήθειας, της λογικής, της ανοιχτής κοινωνίας, της επιστήμης, της γνώσης, των ίσων ευκαιριών, πού κρύβονται όλα αυτά τα χρόνια;

Και τότε έρχεται η στιγμή της αλήθειας.

Διαθέτουν τη δύναμη οι πολιτικοί και πνευματικοί ταγοί να πείσουν τους πολίτες, αφού πρώτα πείσουν τον εαυτό τους; Διαθέτουν τα ψυχικά εφόδια και αντοχές οι πολίτες να αντιμετωπίσουν την disillusion, τη διάλυση των μύθων που βάφτισαν εθνικούς; Την απώλεια της ουτοπίας, του γλυκού κι εθιστικού ψέματος, που δικαιολογεί στα μάτια μας τις επιλογές μας; Πώς θα αντιμετωπίσουμε τότε τις Ερινύες; Σε ποιες Στροφάδες θα καταφύγουμε;

Πόσο μπορούν να νικηθούν αυτές οι ιδέες εντός μας;

Ένα είναι σίγουρο, παραφράζοντας τον Μπιλ Κλίντον. Δεν είναι η οικονομία. Είναι οι ιδέες, ηλίθιε!

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Εικόνα: "Οι Ερινύες μπροστά στις Πύλες της Κόλασης", από την Κόλαση του Δάντη. Χαρακτικό του Γάλλου Gustave Dore, του 1861.