Mια σκέψη για τους πιο αδύναμους

Και μια σκέψη για τους πιο αδύναμους, τους εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες στη χώρα μας, που ήρθαν να χτίσουν εδώ τη ζωή τους, και μαζί να χτίσουν και τον δικό μας τόπο, για να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τη μιζέρια στον τόπο τους. Κι ακόμη περισσότερο για τους πρόσφυγες, τους χιλιάδες Σύριους και άλλους πρόσφυγες, που ξέφυγαν από του χάρου τα δόντια, και νόμισαν πως βρήκαν ένα απάνεμο λιμάνι στη ζωή τους. Είναι οι πρώτοι που και πάλι θα υποφέρουν. Το βλέπουν και το αισθάνονται γιατί το έχουν ήδη ζήσει, δύο φορές ξένοι. 

Ήταν τελικά αυτοί που τους υποσχέθηκαν πως θα τους προσφέρουν καταφύγιο κι ελπίδα, πως θα τους ενσωματώσουν στη νέα τους πατρίδα, για να ξεκινήσουν μαζί μας μια καινούργια ζωή, εκείνοι που τους γάμησαν τα όνειρα, κι αυτών και των παιδιών τους που μεγαλώνουν εδώ, είναι αυτοί που τους κάνουν να ζήσουν τον ίδιο εφιάλτη δεύτερη φορά. 

Το είχε πει εξάλλου η σημερινή εξουσία, έστω και με τον κυνικό οργουελικό της λόγο. "οι μετανάστες και οι πρόσφυγες θα αισθανθούν σαν στο σπίτι τους". Μετά την άλλη εξίσου κυνική υπόσχεση, πως "σε έξι μήνες η Ελλάδα θα είναι μια άλλη χώρα". Εμείς παρεξηγήσαμε.

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος