Σε δυο μόλις μέρες, δυο φοβερά γεγονότα συνέβησαν στο Ισραήλ. Ένας από τους πολλούς υπερορθόδοξους εβραίους, όπως εκείνος που σκότωσε τον Πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν στη μέση της διαδικασίας ειρήνευσης, επετέθη σε νέους ανθρώπους που γιόρταζαν το gay pride, στην Ιερουσαλήμ. Μαχαίρωσε με μανία πέντε νέους, δυο από τους οποίους είναι σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο. Το είχε επαναλάβει δέκα χρόνια πριν και, μόλις εξέτισε την ποινή του και αφέθηκε ελεύθερος, το άσβεστο μίσος για τη χαρά των άλλων οδήγησε και πάλι το χέρι του.
Την επόμενη, μια ομάδα υπερορθόδοξων φανατικών εποίκων στις κατεχόμενες περιοχές που ζούσαν και ζουν ακόμη Παλαιστίνιοι, στην Υπεριορδανία, έβαλε φωτιά μέσα στη νύχτα στα σπίτια ειρηνικών οικογενειών παλαιστινίων, τους οποίους προσπαθούν με τη βοήθεια του Ισραηλινού Κράτους, ενάντια στη διεθνή νομιμότητα, να εκδιώξουν από τις εστίες τους.
Από ένα από αυτά τα σπίτια, ο πατέρας και η μητέρα κατόρθωσαν να βγάλουν ζωντανή την τετράχρονη κόρη τους, αλλά όχι τον Ali Saad Daobasa, το ενός χρόνου μωρό τους, που κάηκε ζωντανό.
Στους τοίχους οι δολοφόνοι έγραψαν στα εβραϊκά ένα παλιό σύνθημα που έχουν χρησιμοποιήσει πολλές φορές στο παρελθόν οι ακροδεξιοί στις επιθέσεις τους σε άραβες Ισραηλινούς ή σε τόπους λατρείας χριστιανών και μουσουλμάνων: «το τίμημα που πρέπει να πληρώσετε».
Η Ισραηλινή Κυβέρνηση καταδίκασε τις ενέργειες όπως και η Διεθνής κοινότητα.
Η Ισραηλινή κοινωνία υπήρξε, και σε μεγάλο βαθμό είναι ακόμη, μια ανοιχτή, φιλελεύθερη κοινωνία, καμωμένη από όλες τις φυλές του κόσμου. Από εξαιρετικά μυαλά, διανοούμενους, καλλιτέχνες, αμφισβητίες, επιστήμονες, πολλούς φίλους από κάθε γωνιά του πλανήτη. Πώς να μην είναι, άλλωστε! Kυνηγημένοι οι ίδιοι για αιώνες σε όλο τον κόσμο ως μιάσματα, υπάνθρωποι, κλέφτες, απειλή, προδότες, παντού και πάντα διαφορετικοί, παντού και πάντα ανέστιοι και ξένοι, οι πρώτοι Ισραηλινοί έχτισαν το κράτος τους επάνω στον σεβασμό της διαφορετικότητας, της ισότητας των φύλων, του σεβασμού του διαφορετικού. Και πάλεψαν να το υπερασπίσουν σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Η επιτυχία και η ισχύς τούς έδωσε και δίνει την ευκαιρία να συνεχίσουν στον δρόμο της ελευθερίας, της διαλλακτικότητας, του σεβασμού. Τους δίνεται η ευκαιρία να μην υποκύψουν στο κακό. Να δώσουν το παράδειγμα και να αλλάξουν το περιβάλλον για να ζήσουν ειρηνικά εντός του.
Τα γεγονότα αυτά όμως, που δεν είναι μεμονωμένα, είναι πολύ ανησυχητικά. 
«Το "οφθαλμός αντί οφθαλμού" το μόνο που πετυχαίνει είναι να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό», έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι. Το κακό δεν συμψηφίζεται, κι αν του αφεθείς, στο τέλος πάντα σε καταπίνει κυρίαρχο.
Και κάτι πολύ κακό έχει βγάλει ρίζες στο Ισραήλ που αγαπάμε. Κάτι πάρα πολύ κακό συμβαίνει, από την Υπεριορδανία ως την Ιερουσαλήμ και τη Γάζα, στο κράτος του Νετανιάχου.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Πριν μισό περίπου αιώνα πήγα εθελοντής σε ένα Κιμπούτς για ένα μήνα. Ήταν ο πιο ωραίος μήνας της ζωής μου. Ή συντροφικότητα της κοινωνίας του Κιμπούτς με άγγιξε πολύ βαθιά.
ReplyDeleteΑλλά εδώ και παρά πολλά χρόνια, θεωρώ ότι το Ισραήλ έχει μετατραπεί σε μια κοινωνία μάστιγα. Δεν μπορείς να καταπιέζει εάν άλλο και επί 60 χρόνια και να μην δισφθειρεσαι σαν κοινωνία και σαν έθνος. Είναι μεγάλο κρίμα, και για τους Παλαιστινίους και για τους κατοίκους του Ισραήλ.
Εχετε δίκιο. Ετσι νομίζω κι εγώ.
Delete