Η στάση του ισχυρού και τα σκυλιά

Πολλοί ρωμιοί παρεξηγούν θεωρώντας πως είναι αποτέλεσμα φόβου ή αδυναμίας η ανεκτικότητα, η υπομονή και η συμβιβαστικότητα των Ευρωπαίων (και γενικότερα της Δύσης) στις Ελληνικές παραξενιές, στις προσβολές, στα πισωγυρίσματα, στην ανακολουθία, στις παράλογες απαιτήσεις, στις μαγκιές, στις απειλές, στις γελοίες φιγούρες που εκλέγουν ως κυβερνήτες. Νομίζουν ότι φοβούνται για τη σταθερότητα του ευρώ, για τις οικονομίες τους, γιατί η Ελλάδα θα κάνει την Ευρώπη και την Οικουμένη να γονατίσει επειδή η ίδια γονάτισε και με το σύνδρομο του κακομαθημένου παιδιού που μεγάλωσε νομίζοντας πως είναι το κέντρο του κόσμου.

Δεν την αντιλαμβανόμαστε αυτή τη συμπεριφορά, επειδή σημαντικό μέρος των συμπατριωτών μας δεν θα συμπεριφέρονταν έτσι, εάν βρίσκονταν στην ίδια θέση. Και δεν το έκαναν όταν βρέθηκαν. Όταν κατέρρεε η Αλβανία, όταν διαλυόταν η Γιουγκοσλαβία, όταν καταστρεφόταν η οικονομία της Βουλγαρίας. Θυμάστε, ε;

ΟΙ Ευρωπαίοι, οι Δυτικοί, το κάνουν γιατί είναι σε θέση απόλυτης ισχύος. Όπως όταν βλέπεις έναν ξεπεσμένο κλοσάρ που παραφέρεται, εκτός εαυτού, κατά του κόσμου όλου και των αστυνομικών, και των γιατρών που πάνε να τον βοηθήσουν. Γιατί έχουν μάθει από την ιστορία, έθνη που υπήρξαν αυτοκρατορίες και το πλήρωσαν τα ίδια, πως είναι ύβρις που πληρώνεται να χτυπάς τον άλλο παραπάνω όταν είναι πεσμένος κάτω, όταν έχει πληγωθεί, όταν βρίσκεται στο καναβάτσο και απειλεί εκτός εαυτού ο δυστυχής θεούς και δαίμονες, λέει και πράττει άλογα. Ικανοποιεί ζωώδη ένστικτα και ένα κακώς νοούμενο αίσθημα απόδοσης δικαίου, αλλά είναι αντιπαραγωγικό. Και στη ζωή και στην πολιτική και στα έθνη, όπως μας έμαθαν η ιστορία και η ψυχανάλυση. Το "οφθαλμός αντί οφθαλμού" κάνει όλο τον κόσμο τυφλό, έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι. Όταν είσαι ισχυρότερος προσπαθείς να καταλάβεις, να συγκρατηθείς, απλώνεις το χέρι έστω κι αν στο δαγκώνουν. Μόνο να κερδίσεις έχεις από αυτό. Και εσύ και ο πεσμένος.

Στέκεσαι μπροστά στον δυστυχή, κάτι προσπαθείς να κάνεις, κάπως να βοηθήσεις. Μέχρις ένα όριο, όμως. Όσο σου επιτρέπει ο δικός σου χρόνος, οι δουλειές σου και οι δικοί σου αληθινοί ανταγωνιστές. Πέρα από το οποίο προσπερνάς και τον ξεχνάς. Κι ύστερα έρχονται τα σκυλιά.

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος