Οι Σειρήνες κι εμείς

Δυο νεαρά αγόρια πλάι μου, Ισπανοί, στην πολύχρωμη και πολυεθνική παραλία της Μarbella πειράζει ο ένας τον άλλον, του πετάει άμμο.Φοιτητές πληροφορικής ή κάτι τέτοιο. Και απαντά γελώντας ο άλλος "κόφτο, κωλόπαιδο, γιατί θα μεταμορφωθώ σε Σειρήνα". 

Όποια γωνία του νου κι αν ανοίξεις στον Δυτικό κόσμο, όποια εικόνα, όποια αφήγηση, όποια ανθρώπινη κατασκευή, όποια λαϊκή ή λόγια δημιουργία, όποια διαφήμιση, 
η μυθολογία που μας επινόησε όλους (χάρη στην οποία υπάρχουμε κι εμείς οι Ρωμιοί κόντρα στους καιρούς και στην ανωριμότητα) ξεπροβάλλει με τη φυσικότητα της ύπαρξης, της γλώσσας, της ανθρώπινης επαφής, της ερωτικής πράξης.

Αιωνίως χρεώστες, αιχμάλωτοι, ευτυχείς, αδαείς και αγνώμονες.

Γιώργος Γιαννούλης - Γιαννουλόπουλος