Πάλι, Ποτάμι.
Ένα απέραντο φρενοκομείο είναι η χώρα. Η διακυβέρνηση του Τσίπρα έχει αποδειχθεί καταστροφική, μόνο που αυτό δεν το διαπιστώνουν όλοι. Καθώς μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού έχουν ήδη, εδώ και καιρό, μία αίσθηση δυστυχίας και καταστροφής, ο Τσίπρας διατηρεί μία σχετικά υψηλή δημοφιλία, καθώς του αναγνωρίζονται "καλές προθέσεις".
Δύσκολο να τα βάλεις με τις προκαταλήψεις της κοινής γνώμης. Η οποία τις διαμορφώνει με πλήθος κριτηρίων, λογικών, συναισθηματικών, αισθητικών. Και κυρίως τις διαμορφώνει με βάση το συμφέρον. Συνήθως το άμεσο.
Η ατομική μας στάση στις εκλογές κρίνεται από το τι θεωρούμε σωστό, από το τι θεωρείται σκόπιμο, αλλά παίρνει υπόψιν του και το τι είναι πιθανό να συμβεί, με βάση τα επικρατούντα σενάρια.
Θα ήθελα να υποστηρίξω μία ισχυρή δύναμη που θα υποστήριζε τρία πράγματα ταυτόχρονα: Πρώτον, την ανάγκη πολιτικών ανάπτυξης που να δώσουν μέλλον στα νιάτα της χώρας, πολιτικών που μπορούν μόνο να είναι αποτελεσματικές αν στηρίζονται στη μείωση των κρατικών δαπανών και την επακόλουθη μείωση των φόρων. Δεύτερον, τη σύνθεση και τη συνεργασία ανάμεσα στις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, προκειμένου να συνεννοηθούμε και να καταρτίσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για τις αναγκαίες αλλαγές στους θεσμούς μας, προκειμένου να γίνουμε ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος. Τρίτον, να δίνει προτεραιότητα στην προάσπιση των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων.
Πιστεύω επίσης στην επείγουσα ανάγκη δημιουργίας κλίματος μετριοπάθειας και καταλαγής, στην ανάγκη μετώπου απέναντι στην οργή και την εχθροπάθεια.
Στις διαθέσιμες επιλογές, από αυτές που ζητούν σήμερα την ψήφο των πολιτών, δεν βρίσκω τέτοια απόλυτη ταύτιση.
Δεν μου είναι άγνωστη η "στρατηγική ψήφος". Κατά καιρούς έχω ψηφίσει "μετά βδελυγμίας" σχήματα που μου ήταν απεχθή, που όμως πίστευα ότι θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα.
Στις προσεχείς εκλογές είναι πολλοί που προτείνουν να ψηφίσουμε παρόμοια "το μη χείρον", έτσι ώστε να τερματίσουμε την παντοδυναμία του "Καίσαρα" Τσίπρα. Δεν κρύβω ότι αμφιταλαντεύτηκα, καθώς η καταστροφή των capital controls και του δημοψηφίσματος έχουν τη δική του σφραγίδα.
Θα ήθελα να "πέσει", καθώς η κυριαρχία του είναι άγονη, και επικίνδυνη.
Όμως, δεν θα εξαφανιστεί. Ακόμα και αν η ΝΔ "πάρει κεφάλι", θα έχει να αντιμετωπίσει το γνωστό "αντιμνημονιακό" στρατόπεδο, συσπειρωμένο και πάλι, διψασμένο για ρεβάνς, μόνιμο εμπόδιο στην εφαρμογή του μνημονίου. Από την οποία εφαρμογή εξαρτάται η επιβίωσή μας, βραχυπρόθεσμα. Δεν είμαι σίγουρος ότι μία ήττα του Συριζα σε αυτές τις εκλογές είναι απαραίτητος όρος για την ειρήνευση, που είναι αναγκαία για την ανάπτυξη.
Αν βάλουμε στη ζυγαριά και το ότι η ΝΔ είναι η ίδια, απαράλλαχτη με το κόμμα του Σαμαρά, του ψεύδους, της υποκρισίας, του κρατισμού, της πελατοκρατείας, της φεουδαρχίας, χωρίς καμιά νέα "πινελιά" στη δομή και τη φυσιογνωμία της, τότε το επιχείρημα του "μη χείρον, βέλτιστον", χάνει πολύ από την ισχύ του.
Με λίγα λόγια, δεν θεωρώ εξαιρετικά κρίσιμη την αναμέτρηση, τόσο που να στηριχθούν οι "βρυκόλακες" του παρελθόντος.
Ψυχραιμία.
Όσο και αν μου τη δίνει ο "Καίσαρας", δεν ξεχνώ ότι έχει αναλάβει, και αυτός, (προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία) να εφαρμόσει το μνημόνιο. Από το οποίο εξαρτάται η επιβίωσή μας.
Μετά από, την συνήθη, αμφιταλάντευση, αποφάσισα να παραμείνω πιστός στην επιλογή που έκανα τον Γενάρη και να στηρίξω το Ποτάμι.
Δεν είμαι απολύτως ικανοποιημένος από την πολιτική του Ποταμιού και από τις προτεραιότητες που θέτει. Ωστόσο κρίνω ότι είναι το πλησιέστερο σχήμα στις δικές μου προτεραιότητες, και κυρίως έχει στην ιδρυτική του συνείδηση τη σύνθεση και τη συνεργασία, που είναι τόσο επείγουσες, τόσο απαραίτητες για τον τόπο. Έχει τις δυνατότητες να δώσει καρδιά και λογική σε μία, οποιαδήποτε, μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας
Θα εργαστώ για την εκλογική του επιτυχία, αλλά και για να ξεπεράσει αυτά που εγώ θεωρώ αδυναμίες.
Δύσκολο να τα βάλεις με τις προκαταλήψεις της κοινής γνώμης. Η οποία τις διαμορφώνει με πλήθος κριτηρίων, λογικών, συναισθηματικών, αισθητικών. Και κυρίως τις διαμορφώνει με βάση το συμφέρον. Συνήθως το άμεσο.
Η ατομική μας στάση στις εκλογές κρίνεται από το τι θεωρούμε σωστό, από το τι θεωρείται σκόπιμο, αλλά παίρνει υπόψιν του και το τι είναι πιθανό να συμβεί, με βάση τα επικρατούντα σενάρια.
Θα ήθελα να υποστηρίξω μία ισχυρή δύναμη που θα υποστήριζε τρία πράγματα ταυτόχρονα: Πρώτον, την ανάγκη πολιτικών ανάπτυξης που να δώσουν μέλλον στα νιάτα της χώρας, πολιτικών που μπορούν μόνο να είναι αποτελεσματικές αν στηρίζονται στη μείωση των κρατικών δαπανών και την επακόλουθη μείωση των φόρων. Δεύτερον, τη σύνθεση και τη συνεργασία ανάμεσα στις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, προκειμένου να συνεννοηθούμε και να καταρτίσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για τις αναγκαίες αλλαγές στους θεσμούς μας, προκειμένου να γίνουμε ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος. Τρίτον, να δίνει προτεραιότητα στην προάσπιση των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων.
Πιστεύω επίσης στην επείγουσα ανάγκη δημιουργίας κλίματος μετριοπάθειας και καταλαγής, στην ανάγκη μετώπου απέναντι στην οργή και την εχθροπάθεια.
Στις διαθέσιμες επιλογές, από αυτές που ζητούν σήμερα την ψήφο των πολιτών, δεν βρίσκω τέτοια απόλυτη ταύτιση.
Δεν μου είναι άγνωστη η "στρατηγική ψήφος". Κατά καιρούς έχω ψηφίσει "μετά βδελυγμίας" σχήματα που μου ήταν απεχθή, που όμως πίστευα ότι θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα.
Στις προσεχείς εκλογές είναι πολλοί που προτείνουν να ψηφίσουμε παρόμοια "το μη χείρον", έτσι ώστε να τερματίσουμε την παντοδυναμία του "Καίσαρα" Τσίπρα. Δεν κρύβω ότι αμφιταλαντεύτηκα, καθώς η καταστροφή των capital controls και του δημοψηφίσματος έχουν τη δική του σφραγίδα.
Θα ήθελα να "πέσει", καθώς η κυριαρχία του είναι άγονη, και επικίνδυνη.
Όμως, δεν θα εξαφανιστεί. Ακόμα και αν η ΝΔ "πάρει κεφάλι", θα έχει να αντιμετωπίσει το γνωστό "αντιμνημονιακό" στρατόπεδο, συσπειρωμένο και πάλι, διψασμένο για ρεβάνς, μόνιμο εμπόδιο στην εφαρμογή του μνημονίου. Από την οποία εφαρμογή εξαρτάται η επιβίωσή μας, βραχυπρόθεσμα. Δεν είμαι σίγουρος ότι μία ήττα του Συριζα σε αυτές τις εκλογές είναι απαραίτητος όρος για την ειρήνευση, που είναι αναγκαία για την ανάπτυξη.
Αν βάλουμε στη ζυγαριά και το ότι η ΝΔ είναι η ίδια, απαράλλαχτη με το κόμμα του Σαμαρά, του ψεύδους, της υποκρισίας, του κρατισμού, της πελατοκρατείας, της φεουδαρχίας, χωρίς καμιά νέα "πινελιά" στη δομή και τη φυσιογνωμία της, τότε το επιχείρημα του "μη χείρον, βέλτιστον", χάνει πολύ από την ισχύ του.
Με λίγα λόγια, δεν θεωρώ εξαιρετικά κρίσιμη την αναμέτρηση, τόσο που να στηριχθούν οι "βρυκόλακες" του παρελθόντος.
Ψυχραιμία.
Όσο και αν μου τη δίνει ο "Καίσαρας", δεν ξεχνώ ότι έχει αναλάβει, και αυτός, (προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία) να εφαρμόσει το μνημόνιο. Από το οποίο εξαρτάται η επιβίωσή μας.
Μετά από, την συνήθη, αμφιταλάντευση, αποφάσισα να παραμείνω πιστός στην επιλογή που έκανα τον Γενάρη και να στηρίξω το Ποτάμι.
Δεν είμαι απολύτως ικανοποιημένος από την πολιτική του Ποταμιού και από τις προτεραιότητες που θέτει. Ωστόσο κρίνω ότι είναι το πλησιέστερο σχήμα στις δικές μου προτεραιότητες, και κυρίως έχει στην ιδρυτική του συνείδηση τη σύνθεση και τη συνεργασία, που είναι τόσο επείγουσες, τόσο απαραίτητες για τον τόπο. Έχει τις δυνατότητες να δώσει καρδιά και λογική σε μία, οποιαδήποτε, μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας
Θα εργαστώ για την εκλογική του επιτυχία, αλλά και για να ξεπεράσει αυτά που εγώ θεωρώ αδυναμίες.
Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης
πηγή:
No comments:
Post a Comment