Δώδεκα εκατομμύρια πρόσφυγες από 18 εκατομμύρια πληθυσμό. 8 εκατομμύρια μέσα στη χώρα, σαν φαντάσματα με τις οικογένειές τους, περιφέρονται προσπαθώντας να επιβιώσουν. Άλλα 4 εκατομμύρια εκτός της χώρας.
Η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που εμείς οι "πολιτισμένοι" επιτρέψαμε να δημιουργηθεί. Με τις πράξεις και τις παραλείψεις μας.
Αν υπάρχει ένας ορισμός του πρόσφυγα που η πολιτισμένη ανθρωπότητα μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους θεώρησε υποχρέωση του Διεθνούς Δικαίου να προστατεύσει, προστατεύοντας ταυτόχρονα το ανθρώπινο είδος και την ανθρωπιά του, είναι αυτός των Σύριων σήμερα.
Γι' αυτό έρχονται εδώ. Γι' αυτό φιλούν το έδαφος όταν φθάνουν. Δεν είναι ούτε οικονομικοί μετανάστες, ούτε παράνομοι, ούτε ισλαμιστές, ούτε φανατικοί. Είναι απλοί άνθρωποι όπως εσείς κι εγώ, οικογένειες που έμοιαζαν πολύ στις Ελληνικές οικογένειες της δεκαετίας του '70 ή του '80, πριν λίγα μόλις χρόνια, που τα όνειρα και η ζωή τους έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη συντρίμμια. Που διασχίζουν περπατώντας ερήμους και δρόμους με τα παιδιά τους και τα λιγοστά τους υπάρχοντα, περνούν τις θάλασσες με βαρκούλες και σαπιοκάραβα, για να ξεφύγουν από του Χάρου τα δόντια, να φτάσουν ταλαιπωρημένοι, πληγωμένοι, κατατρεγμένοι κάπου να βρουν καταφύγιο. Γι' αυτό και η Ελλάδα και η υπόλοιπη Ευρώπη πρέπει να κάνουν το καθήκον τους. Χωρίς χρονοτριβή , με οργάνωση και αποφασιστικότητα.
Πριν λίγο μόλις καιρό γράφαμε και δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ αυτό:
.......Κι ας κρατήσει λίγο χαμηλότερα τους τόνους η κυρία Χριστοδουλοπούλου. Ας κόψει τις ανοησίες και τα "εκαλιώτικα", τα "λιάζονται" και τα "θα τους πάρω στο Υπουργείο". Να σωπάσει για λίγο (να το πω ευγενικά) και να συναντηθεί με τους Δήμους, τις Ανθρωπιστικές Οργανώσεις, την ορθόδοξη και τις άλλες Εκκλησίες. Να αναζητήσει συνεννόηση και συναινέσεις και με τους άλλους πολιτικούς φορείς. Να κάνει περισσότερα και να μιλάει λιγότερο.
Και ναι, να ζητήσει επειγόντως βοήθεια από την Ευρώπη η Κυβέρνηση. Γιατί δεν την έχουμε τη δυνατότητα. Γιατί είναι υποχρέωση της Ευρώπης. Βοήθεια οικονομική, τεχνική, διαχειριστική για την αντιμετώπιση των ροών αυτών. Όχι με τσαμπουκάδες και απειλές αλλά με σοβαρές προτάσεις.
Κι ας σταματήσουμε πια αυτή την ιστορία με τους «δουλέμπορους». Πώς να περάσουν οι απελπισμένοι; Κολυμπώντας; Ας στείλει η Δύση καράβια να πάρει τους πρόσφυγες που «στριμώχνονται» στις προκυμαίες αγωνιώντας για τη ζωή τους, σφιχταγκαλιάζοντας τα παιδιά και τους συγγενείς τους, ενώ οι πόλεις τους πίσω φλέγονται σε ερείπια από τους δικούς τους Τσέτες.
Κι ας παρέμβει η Δύση (της Ελλάδας περιλαμβανομένης) επί τέλους με γενναιότητα να τους διασώσει στον τόπο τους από τους βαρβάρους. Και από καθεστώτα που εμείς εκθρέψαμε ή ανεχτήκαμε. Όχι μόνο από αέρος, με βόμβες, αλλά με ανθρώπους, στρατιώτες να τους υποστηρίξουν, νοσοκομεία, σχολεία, εφόδια, και κυρίως με τη δημιουργία ασφαλών ζωνών που θα υπερασπιστεί με τη ζωή των στρατιωτών της.
Ας καταθέσει η Ελληνική Κυβέρνηση προτάσεις δράσης γι' αυτό στους Συμμάχους (ναι, Συμμάχους κι όχι εχθρούς), ας μιλήσει στην κοινή γνώμη της Δύσης με προτάσεις δράσης κι όχι με απειλές. Κι ας σταματήσει να χαϊδολογιέται με τον Πούτιν, που εμπόδισε τη λήψη μέτρων κατά του Άσαντ ακόμη κι όταν βομβάρδισε με χημικά τον λαό του.
Θυμάμαι τις αφηγήσεις της γιαγιάς μου και της μάνας της, μικρό κορίτσι τότε στην προκυμαία της Σμύρνης, που κουβαλούσε μια αστική ζωή ρημάδι πλέον, λίγα ρούχα, μερικές ακριβές φωτογραφίες και λιγοστά κοσμήματα κι υπάρχοντα κάτω από τα φουστάνια. Ό,τι πρόλαβαν να πάρουν, ό,τι δεν τους άρπαξαν οι Τούρκοι πούρχονταν από την Ανατολία. Ό,τι τους βοήθησαν να σώσουν οι Τούρκοι γείτονες και φίλοι τους. Ό,τι κουβάλησαν από τρεις χιλιάδες χρόνια ιστορίας των Ελλήνων στη Μικρασία, στον Πόντο. Να αναζητούν τους συγγενείς τους που εξαφανίστηκαν μες στον χαμό, που τους πήρε το πλήθος, βιάστηκαν, κακοποιήθηκαν, παιδιά, αγαπημένους, αδέλφια, φίλους, και ούτε ξέραν πού κατέληξαν, ποιο μονοπάτι πήραν, ποιος στρόβιλος τους άδραξε, με ποιο βαπόρι, πού τους άφησε, αν ζούσαν καν. Στις λάσπες των σκηνών κι αργότερα στις παραγκουπόλεις του Βύρωνα, της Νίκαιας, της Νέας Φιλαδέλφειας, της Νέας Σμύρνης, στη Νέα Πέραμο, στα Νέα Μουδανιά, στη Νέα Κρήνη ... δυο εκατομμύρια άνθρωποι, μια νέα ζωή, όλα Νέα. Εμείς σήμερα, όλα αυτά.
Μια άλλη Σμύρνη καίγεται. Πολλές πολιτείες, αρχαίες και σπουδαίες κι αυτές, καταναλώνονται από τις φλόγες, η Μοσούλη, το Αλέπο, η Δαμασκός. Και η Ευρώπη δεν μπορεί να μένει άλλο απαθής! Δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια! Θα δώσει κάποτε λογαριασμό. Ούτε οι Σύμμαχοι. Θα δώσουν όλοι κάποτε λογαριασμό στην Ιστορία....
Και ναι, να ζητήσει επειγόντως βοήθεια από την Ευρώπη η Κυβέρνηση. Γιατί δεν την έχουμε τη δυνατότητα. Γιατί είναι υποχρέωση της Ευρώπης. Βοήθεια οικονομική, τεχνική, διαχειριστική για την αντιμετώπιση των ροών αυτών. Όχι με τσαμπουκάδες και απειλές αλλά με σοβαρές προτάσεις.
Κι ας σταματήσουμε πια αυτή την ιστορία με τους «δουλέμπορους». Πώς να περάσουν οι απελπισμένοι; Κολυμπώντας; Ας στείλει η Δύση καράβια να πάρει τους πρόσφυγες που «στριμώχνονται» στις προκυμαίες αγωνιώντας για τη ζωή τους, σφιχταγκαλιάζοντας τα παιδιά και τους συγγενείς τους, ενώ οι πόλεις τους πίσω φλέγονται σε ερείπια από τους δικούς τους Τσέτες.
Κι ας παρέμβει η Δύση (της Ελλάδας περιλαμβανομένης) επί τέλους με γενναιότητα να τους διασώσει στον τόπο τους από τους βαρβάρους. Και από καθεστώτα που εμείς εκθρέψαμε ή ανεχτήκαμε. Όχι μόνο από αέρος, με βόμβες, αλλά με ανθρώπους, στρατιώτες να τους υποστηρίξουν, νοσοκομεία, σχολεία, εφόδια, και κυρίως με τη δημιουργία ασφαλών ζωνών που θα υπερασπιστεί με τη ζωή των στρατιωτών της.
Ας καταθέσει η Ελληνική Κυβέρνηση προτάσεις δράσης γι' αυτό στους Συμμάχους (ναι, Συμμάχους κι όχι εχθρούς), ας μιλήσει στην κοινή γνώμη της Δύσης με προτάσεις δράσης κι όχι με απειλές. Κι ας σταματήσει να χαϊδολογιέται με τον Πούτιν, που εμπόδισε τη λήψη μέτρων κατά του Άσαντ ακόμη κι όταν βομβάρδισε με χημικά τον λαό του.
Θυμάμαι τις αφηγήσεις της γιαγιάς μου και της μάνας της, μικρό κορίτσι τότε στην προκυμαία της Σμύρνης, που κουβαλούσε μια αστική ζωή ρημάδι πλέον, λίγα ρούχα, μερικές ακριβές φωτογραφίες και λιγοστά κοσμήματα κι υπάρχοντα κάτω από τα φουστάνια. Ό,τι πρόλαβαν να πάρουν, ό,τι δεν τους άρπαξαν οι Τούρκοι πούρχονταν από την Ανατολία. Ό,τι τους βοήθησαν να σώσουν οι Τούρκοι γείτονες και φίλοι τους. Ό,τι κουβάλησαν από τρεις χιλιάδες χρόνια ιστορίας των Ελλήνων στη Μικρασία, στον Πόντο. Να αναζητούν τους συγγενείς τους που εξαφανίστηκαν μες στον χαμό, που τους πήρε το πλήθος, βιάστηκαν, κακοποιήθηκαν, παιδιά, αγαπημένους, αδέλφια, φίλους, και ούτε ξέραν πού κατέληξαν, ποιο μονοπάτι πήραν, ποιος στρόβιλος τους άδραξε, με ποιο βαπόρι, πού τους άφησε, αν ζούσαν καν. Στις λάσπες των σκηνών κι αργότερα στις παραγκουπόλεις του Βύρωνα, της Νίκαιας, της Νέας Φιλαδέλφειας, της Νέας Σμύρνης, στη Νέα Πέραμο, στα Νέα Μουδανιά, στη Νέα Κρήνη ... δυο εκατομμύρια άνθρωποι, μια νέα ζωή, όλα Νέα. Εμείς σήμερα, όλα αυτά.
Μια άλλη Σμύρνη καίγεται. Πολλές πολιτείες, αρχαίες και σπουδαίες κι αυτές, καταναλώνονται από τις φλόγες, η Μοσούλη, το Αλέπο, η Δαμασκός. Και η Ευρώπη δεν μπορεί να μένει άλλο απαθής! Δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια! Θα δώσει κάποτε λογαριασμό. Ούτε οι Σύμμαχοι. Θα δώσουν όλοι κάποτε λογαριασμό στην Ιστορία....
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Σχετικά με τη Συριακή κρίση άρθρα μου στα ακόλουθα Links:
Μέρα ντροπής για την πολιτισμένη ανθρωπότητα
http://katoptra.blogspot.com.es/2015/05/blog-post_53.html
http://katoptra.blogspot.com.es/2015/05/blog-post_53.html
Ύψωσε τα λόγια σου και όχι τη φωνή σου
http://marketnews.gr/…/ypswse_ta_logia_sou_kai_oxi_th_fwnh_…
Η παράσταση αρχίζει
http://marketnews.gr/article/14448/h_parastash_arxizei
http://marketnews.gr/…/ypswse_ta_logia_sou_kai_oxi_th_fwnh_…
Η παράσταση αρχίζει
http://marketnews.gr/article/14448/h_parastash_arxizei
No comments:
Post a Comment