Η μικρή και άσημη παραλία La Mirandole

Στη νότια Γαλλία στο μικρό Δήμο του Vallauris, κοντά στις Κάννες, στην Περιφέρεια των Θαλάσσιων Άλπεων, ο Βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, ένας από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους άνδρες του πλανήτη, έχει φτιάξει ένα από τα παλάτια του. Η φημισμένη περιοχή είναι μέρος της Γαλλικής Ριβιέρας, αγαπημένος προορισμός του διεθνούς jet set. Μπροστά από το φτωχικό του βασιλιά βρίσκεται η μικρή Δημόσια παραλία La Mirandole, στην οποία ο Σαουδάραβας μονάρχης παίρνει το μπάνιο του. 

Φέτος, για λόγους ιδιωτικότητας και ασφάλειας οι υπηρεσίες του Υψηλού επισκέπτη ζήτησαν να τοποθετηθούν μπάρες για την πρόσβαση στην παραλία στους κοινούς θνητούς, όπως και άδεια για την κατασκευή ενός ασανσέρ ώστε να μην είναι απαραίτητο ο μονάρχης (και οι ακόλουθοί του) να χρησιμοποιεί τις σκάλες με τα βασιλικά ποδαράκια του.

Οι απαιτήσεις όμως αυτές ξεσήκωσαν θυελλώδεις αντιδράσεις στη χώρα όσο και στους περιοίκους. Οι υπηρεσίες του Γαλλικού Κράτους έδωσαν άδεια για την κατασκευή ενός ανελκυστήρα υπό την προϋπόθεση ότι θα αφαιρούνταν αμέσως μετά την αναχώρηση του Βασιλιά. Ενώ η αρχική άδεια για τοποθέτηση κιγκλιδωμάτων ανακλήθηκε από τον Δήμο, παρότι η κυβέρνηση επιχειρηματολόγησε ότι πρόκειται για την ασφάλεια ηγέτη και μάλιστα χώρας σε εμπόλεμη κατάσταση αυτή την περίοδο.

Ο Σαουδάραβας ηγέτης ταξιδεύει με περίπου χίλιους ακολούθους, μέλη της βασιλικής οικογένειας, κυβερνητικούς αξιωματούχους, φίλους, άνδρες της ασφάλειας, που μένουν σε πανάκριβα ξενοδοχεία της Νίκαιας όπου και δαπανούν μεγάλα ποσά.

Ιδωμένη από μακριά η συγκεκριμένη παραλία δεν φαίνεται πολύ ιδιαίτερη παρεκτός της γειτνίασης με το βασιλικό παλάτι.  Θα αναρωτιόταν κανείς, μα αξίζει τον κόπο όλη αυτή η βαβούρα για μια παραλία που λίγοι επισκέπτονται με την πετσέτα και το ποδήλατό τους;

Παρά τους σχετικούς συμβιβασμούς και εξηγήσεις, οι αντιδράσεις στη χώρα και την περιοχή εντάθηκαν, συγκεντρώθηκαν περίπου 100 χιλιάδες υπογραφές πολιτών. Η επίσκεψη των Σαουδαράβων αφήνει στην περιοχή πολύ χρήμα.  Από την άλλη πλευρά, οι αντιδρώντες ενδεχόμενα έχουν πολλαπλά και όχι πάντα παρόμοια κίνητρα: 

-            την προάσπιση ενός μοντέλου λειτουργίας του κράτους,  την προστασία του δημόσιου χώρου και την ισότιμη πρόσβαση στον δημόσιο χώρο, έτσι όπως είναι αντιληπτός στη Δύση μετά τη Γαλλική Επανάσταση και την επινόηση του κράτους Δικαίου.

-           την προστασία ενός μακροπρόθεσμου μοντέλου ανάπτυξης, που έχει διασφαλίσει την ευμάρεια στην περιοχή. Η εκχώρηση μιας παραλίας, έστω και για λίγο, στον Σαουδάραβα μονάρχη θα δημιουργούσε προηγούμενο και για άλλους αντιστοίχου διαμετρήματος και οικονομικής επιφάνειας, που εντέλει θα άλλαζαν σταδιακά τον χαρακτήρα της περιοχής. Τα άμεσα οικονομικά οφέλη για την τοπική οικονομία συγκρίνονται στο πλαίσιο αυτό, κατά τους αντιδρώντες, όχι με τον  άμεσο  πλούτο, έσοδα και θέσεις  εργασίας  αλλά με τη μακροχρόνια απώλεια, εάν το μοντέλο αυτό επεκταθεί μειώνοντας την ελκυστικότητα της Ριβιέρας   για άλλους εύπορους ή λιγότερο εύπορους επισκέπτες, που αποτελούν και τη βασική πηγή εσόδων.  Καθώς οι φυσικοί πόροι είναι περιορισμένοι και προφανώς κάποιοι θα έχουν και  κάποιοι όχι δική τους παραλία. Ενώ το σύνολο των διαθέσιμων παραλιών θα λιγοστέψουν.

-           Συνδέεται ίσως για κάποιους υπόρρητα και με κάποιας μορφής αίσθηση ανωτερότητας των Γάλλων, ένα είδος ρατσισμού.  Αναρωτιέται κανείς εάν οι αντιδράσεις θα ήταν οι ίδιες εάν το κλείσιμο της παραλίας αφορούσε έναν Αμερικάνο Πρόεδρο.  Φυσικά δικαιούται κανείς να αναρωτηθεί ευλόγως και το αντίστροφο, εάν ένας Αμερικάνος Πρόεδρος, ο Ισπανός βασιλιάς  ή η Βασίλισσα της Ολλανδίας  θα έφτιαχναν ποτέ ένα παλάτι στη Ριβιέρα και θα επιδίωκαν να αποκτήσουν επιδεικτικά την ιδιωτική τους παραλία σε μια χώρα που γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι αποδεκτό -  σαν μπασκλάς Ρώσοι ολιγάρχες ή σαν νεόπλουτοι φύλαρχοι.

Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι πως ο Σαουδάραβας μονάρχης μαζί με τους πάνω από χίλιους πάμπλουτους ακολούθους του αποφάσισε, αποκαρδιωμένος και ολίγον δυστυχής μάλλον από τις προσβλητικές αντιδράσεις, να μη μείνει πάρα πολύ στην ακατανόητη αυτή χώρα που η Κυβέρνησή της δεν μπορεί να αγνοήσει τους νόμους, από την οποία όμως αγοράζει σαμπάνιες, τυριά, αρώματα, ρούχα, είδη πολυτελείας, σκάφη, αεροπλάνα, όπλα. Και μετέβη σε ένα άλλο από τα παλάτια του στο πιο φιλόξενο Μαρόκο, όπου πιθανότατα αισθάνεται καλύτερα εγκλιματισμένη η Υψηλότητά του. 

Παρά την απώλεια εσόδων από τα πετροδόλαρα των βασιλικών δαπανών οι κάτοικοι θεωρούν πως παραμένουν, ίσως και για αυτό το πείσμα τους, ελκυστικότερος προορισμός για  το διεθνές jet set. Από τη δεκαετία του ’20 του περασμένου αιώνα συχνάζουν στους πύργους, τις βίλες και τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία της περιοχής τους και επενδύουν σε κατοικίες και μέγαρα βασιλείς, αριστοκράτες, διεθνείς ηθοποιοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες, πολιτικοί. Από τη βασίλισσα Βικτόρια της Αγγλίας και τον τσάρο Νικόλαο τον ΙΙ ως τον Charlie Chaplin, τον David Niven, τον Winston Churchill, τον F. Scott και τη Zelda Fitzgerald μέχρι το σύγχρονο διεθνές  jet set CEO’s, διάσημων ηθοποιών και σκηνοθετών του Hollywood, μουσικών και μεγάλων επιχειρηματιών.

Είναι ίσως τροφή για σκέψη για μια συγκεκριμένη αντίληψη του κόσμου (και της ανάπτυξης) ετούτη η βασιλική περιπέτεια στη μικρή παραλία La Mirandole, στην ανεκτική και φημισμένη Cote d' Azur.


Γιώργος Γιαννούλης - Γιαννουλόπουλος 

Πηγή πληροφοριών:

Le monde

El Pais