Thursday, September 28, 2017

Οι στρατιές των troll


Share/Bookmark


Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απειλεί με πρόστιμα δισεκατομμυρίων τις εταιρείες των κοινωνικών δικτύων, Facebook, Twitter, Google, MSFT, Teh30 κλπ, αν δεν εντείνουν τις προσπάθειές τους ώστε να διαγράφουν το αργότερο εντός 24 ωρών παράνομο περιεχόμενο μίσους και ψευδών ειδήσεων που κατακλύζει τα δίκτυα. Οι κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και άλλων χωρών παίρνουν αντίστοιχα επείγοντα μέτρα. Στις ΗΠΑ οι Υπηρεσίες ασφάλειας και το Κογκρέσο είναι σε συναγερμό.

Εκατοντάδες χιλιάδες ψεύτικα προφίλ, στρατιές διατεταγμένων troll, εμφανίζονται διαχέοντας σε στιγμές κρίσιμες για τη λειτουργία των Δημοκρατικών θεσμών ψευδείς ειδήσεις, εικόνες, που δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε δυνατότητα να γίνουν αντιληπτά από τους χρήστες. Και σε καθημερινή βάση ένας διαρκής πόλεμος ψέματος χαμηλής έντασης. Είτε από ιντεγκρίστες είτε από οργανωμένες ξένες δυνάμεις, που ριζοσπαστικοποιούν τον πληθυσμό σε διάφορες κατευθύνσεις χτυπώντας τη Δημοκρατία στο μαλακό της υπογάστριο, την ελευθερία του λόγου, με τη μαζική παραγωγή και διακίνηση ψευδών πληροφοριών. 

Χιλιάδες fake λογαριασμοί σβήστηκαν από το Facebook κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στη Γερμανία, 30.000 στη Γαλλία. Μόλις την περασμένη εβδομάδα το FB παρέδωσε στο Κογκρέσο πληροφορίες για πάνω από 3000 ads που πουλήθηκαν σε Ρώσικους λογαριασμούς λίγο πριν τις αμερικάνικες εκλογές.

Να μη γελιόμαστε. Ο ακήρυχτος πόλεμος έχει αρχίσει εδώ και καιρό, σε έναν προνομιακό χώρο της Δημοκρατίας όσο και κρίσιμο για τη λειτουργία της, την ελευθερία (και αξιοπιστία) του λόγου. Όσο κι αν φαίνεται ότι η σημαντική απειλή είναι αυτή των παράνομων και τρομοκρατικών πράξεων, δεν είναι αυτό το τρωτό σημείο των Δημοκρατιών. Είναι η ελεύθερη περιοχή στην οποία εισβάλλουν οργανωμένες φυσικές στρατιές και στρατιές ρομπότ και την κατακλύζουν με ποσότητες ελεγχόμενου και κατευθυνόμενου ψεύδους, τον χώρο από τον οποίο οι πολίτες αντλούν την πληροφορία, τα ερεθίσματα που διαμορφώνουν την παιδεία, τα αισθήματα και τις αποφάσεις τους. Η τεχνολογική εξέλιξη αχρήστευσε τα θεσμικά φίλτρα. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και κάθε λογής οργανωμένοι ολοκληρωτισμοί σε αυτό το πεδίο έχουν αναμφίβολα ένα μεγάλο πλεονέκτημα, δύσκολο να αντιμετωπιστεί από μεμονωμένους και ανυπεράσπιστους πολίτες.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Tuesday, September 19, 2017

Ο άνθρωπος που δεν κατέστρεψε την ανθρωπότητα


Share/Bookmark
Στον άνθρωπο αυτόν, που πέθανε στα 77 του χρόνια, χρωστάμε πιθανότατα όλοι τη ζωή μας.

Ο κ. Stanislav Petrov, συνταξιούχος αξιωματικός του σοβιετικού στρατού, ήταν το 1983, σε στιγμή έντασης του Ψυχρού Πολέμου, ο αξιωματικός υπηρεσίας στη διαδικασία πυρηνικής ανταπάντησης της ΕΣΣΔ.

Πήρε την απόφαση, όταν οι σοβιετικοί υπολογιστές εσφαλμένα (όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων) σήμαναν συναγερμό για εισερχόμενους πυραύλους από τις ΗΠΑ, ότι επρόκειτο για λάθος συναγερμό και δεν το ανέφερε στους ανωτέρους του. Οι πράξεις του, που έγιναν γνωστές χρόνια μετά, πιθανότατα απέτρεψαν την άμεση απάντηση, την εκτόξευση των σοβιετικών πυραύλων σε ελάχιστα λεπτά, πριν φτάσουν οι υποτιθέμενοι αμερικανικοί πύραυλοι σε σοβιετικό έδαφος, και τον πυρηνικό πόλεμο.

Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1983, νωρίς το πρωί, έλαβε το σήμα ότι οι πύραυλοι των ΗΠΑ είχαν απογειωθεί. 

"Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να σηκώσω το τηλέφωνο και να μιλήσω κατευθείαν στην Ανώτατη Διοίκηση, αλλά δεν μπορούσα να κινηθώ, σαν να καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα", είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο BBC. Παρότι η εκπαίδευσή που είχε λάβει ήταν να καλέσει την ηγεσία άμεσα, τηλεφώνησε στον ανώτερο αξιωματικό υπηρεσίας και ανέφερε σφάλμα λειτουργίας του συστήματος και εσφαλμένο συναγερμό.

"Εάν είχα κάνει λάθος, οι πρώτες πυρηνικές εκρήξεις θα καταγράφονταν λεπτά μετά. Είκοσι τρία λεπτά μετά διαπίστωσα πως τίποτε δεν είχε συμβεί. Ήταν απέραντη ανακούφιση!"

Τι άραγε βάρυνε στον νου αυτού του πειθαρχημένου και καλά εκπαιδευμένου επαγγελματία στρατιωτικού που, σίγουρα, για να βρεθεί σε αυτή τη θέση είχε απόλυτη συναίσθηση της πειθαρχίας στην ιεραρχία; Ποια βαθειά ραγισματιά στο τείχος της εκπαίδευσής του τον ξανάκανε από πειθαρχημένο στρατιωτικό έναν απλό homo sapiens, που μπορούσε σηκώνοντας ένα τηλέφωνο να γράψει το τέλος του είδους του; Νάταν η αγάπη για τους ανθρώπους του, η ανθρωπιστική παιδεία ή ίσως μια απλή ανθρώπινη σκέψη: "ακόμη κι αν υπάρχει μια πιθανότητα να καταστραφούμε εμείς, τι σημασία έχει να καταστραφούν όλοι; ποιος θα μείνει ζωντανός να το θυμάται"; Τι τον έκανε, αυτόν, έναν μικρό κι ασήμαντο αξιωματικό μιας τεράστιας στρατιωτικής μηχανής, να αναλάβει την ευθύνη και να βάλει την επιβίωση της ανθρωπότητας πάνω από τη δική του; Ποια ανθρώπινη σπίθα; Ποιο συναίσθημα;

Κι ακόμη, ποια τύχη τον έφερε εκεί εκείνη τη μοναδική νύχτα; Τι θα είχε συμβεί αν κάποιος άλλος ήταν στη θέση του;

Ποτέ δεν θα το μάθουμε. Ίσως καλύτερα.

Πέρα από τη ζωή, ο άσημος αυτός άνθρωπος μας πρόσφερε κάτι ακόμη σημαντικότερο: την εμπιστοσύνη στο καλό που περιέχει το είδος μας.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος 


πηγή πληροφοριών BBC
http://www.bbc.com/news/world-europe-41314948



"When you were going, I was coming back!"


Share/Bookmark
(Το οικουμενικό εννιάμηνο της κωλοτούμπας)


Ο Πρόεδρος Τραμπ πέρασε τους έξι πρώτους μήνες της Προεδρίας του τουιτάροντας ακατάσχετα, στον ρυθμό των πρoεκλογικών του παραλογισμών: θα καταργήσει την περίθαλψη για όσους δεν έχουν δυνατότητα πληρωμής ασφαλίστρων, θα ανακαλέσει την DACA και θα διώξει όλους τους 800.000 dreamers - νέους μετανάστες, κυρίως λατίνος, που χτίζουν το όνειρό τους στην Αμερική, και μαζί την Αμερική- κλείνοντας σπίτια, χωρίζοντας οικογένειες, θα χτίσει ένα νέο Σινικό τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, θα ισοπεδώσει τη Βόρεια Κορέα, θα πείσει τον Πούτιν με το καλό να αφήσει ήσυχη την Ουκρανία και την Ευρώπη, θα διαλύσει τον άχρηστο ΟΗΕ, θα βάλει δασμούς στην Κίνα, θα αποδυναμώσει το ΝΑΤΟ και θα αφήσει να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους οι Ευρωπαίοι με τους λεονταρισμούς του Πούτιν στη Βαλτική, θα διώξει τους transgender από τον στρατό, θα απομονώσει και πάλι την Κούβα, θα απολύσει όλους και τους πάντες που ερευνούν την ανάμειξη της Ρωσίας στις εκλογές των ΗΠΑ, υπέρ του. Μέχρι που έφτασε στην ανακοίνωση της αποχώρησης των ΗΠΑ από την παγκόσμια συμφωνία για την κλιματική αλλαγή, τον Μάιο.

Αφού άλλαξε μερικές δεκάδες εκπροσώπους, συμβούλους, συνεργάτες και πάει λέγοντας, ο ένας πιο καραγκιόζης από τον άλλον, Βαρουφάκηδες και Κωνσταντοπούλιτσες, ήρθε η ώρα της κωλοτούμπας.

Μέσα σε λίγες εβδομάδες, πήρε ή του επεβλήθησαν μερικοί πιο σοβαροί συνεργάτες στον Λευκό Οίκο, έκανε γαργάρα τις απειλές για πυρηνική επίθεση στη Βόρεια Κορέα, επέβαλε νέες κυρώσεις μέσω του ΟΗΕ, στον οποίο προχτές έκανε την πρώτη του ομιλία πλέκοντάς του το εγκώμιο, τονίζοντας τη σημασία να ενισχυθεί ο Οργανισμός και να μειωθεί η γραφειοκρατία του, επέβαλε νέες κυρώσεις στον Πούτιν τον φίλο του για την ανάμειξή τους στις Αμερικάνικες εκλογές, επανέλαβε τη δέσμευση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και στην κοινή άμυνα σε περίπτωση επίθεσης κι έκανε επίδειξη δύναμης στην περιοχή, συζητά με τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους τον τρόπο με τον οποίο θα δοθεί η ευκαιρία νομιμοποίησης των dreamers, το "Σινικό τείχος" έγινε "βελτίωση των υπαρχόντων φραγμάτων στα σύνορα", το Πεντάγωνο ανέθεσε σε επιτροπή τη μελέτη εάν πράγματι υπάρχει κανένα πρόβλημα με την εργασία των transgender στον στρατό, η περίθαλψη επέζησε, γιατί άντε να εξηγείς σε είκοσι εκατομμύρια ανθρώπους πως θα μείνουν ανασφάλιστοι, συζητά εξ ανάγκης τη φορολογική μεταρρύθμιση διακομματικά, η έρευνα για τις σχέσεις του περιβάλλοντός του με τη Ρωσία συνεχίζεται κανονικά από το Κογκρέσο και τον Ανεξάρτητο Ειδικό Σύμβουλο. Επιπλέον, έφτασαν δυο μεγάλοι κυκλώνες που έπληξαν τις ΗΠΑ και προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές, ενώ ο τρίτος, ο τυφώνας Μαρία, που μαίνεται στην Καραϊβική, ετοιμάζεται να ισοπεδώσει το Πουέρτο Ρίκο, για να μάθουμε πως δεν είναι τελική η αποχώρηση από τη Συνθήκη του Παρισιού, αλλά θα ξαναμπούμε, αν μας επιτρέψετε μόνο σε εμάς τους Αμερικανούς να εκπέμψουμε λίγο διοξειδιάκι παραπάνω για μια δεκαετία ακόμη, κάτι να έχουμε να λέμε ότι πήραμε, στους καρβουνάδες μας.

Φαίνεται ότι το εννιάμηνο της κωλοτούμπας είναι μια παγκόσμια σταθερά.

Οι ομοιότητες με το Συριζανέλικο δεν σταματούν όμως εδώ. Στο ίδιο περίπου διάστημα που οι δικοί μας έβγαλαν τους ναζιστές από τη φυλακή, ο αγαπημένος Πρόεδρος, που ενδιάμεσα ξέβαψε κάπως η πορτοκαλί του απόχρωση χωρίς να χάσει τον υπεροπτικό του στόμφο, έδωσε χάρη στον χρυσαυγίτη σερίφη της Σάρλοτσβιλ. Ε, να προσέχουμε και τις συμμαχίες μας!

"When you were going, I was coming back! (otan pigaines esi, ego giriza)", φαίνεται πως διεμήνυσε ο Αλέξης Τσίπρας στον Αμερικανό του φίλο, σε άπταιστα αγγλικά.

Πάλι γράψαμε ιστορία!

Υ.Γ.
Μπορεί κανείς να το δει και σαν ευκαιρία για όσους ασχολούνται με τα οικονομικά και σορτάρουν, ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί το έργο, είμαστε δυο χρόνια μπροστά.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος





Sunday, September 17, 2017

Δυο κοινωνίες- Δυο κόσμοι


Share/Bookmark
Αριστερά: Συγκέντρωση διαμαρτυρίας 200 (!) κατοίκων της Πειραϊκής, από τα τέσσερα εκατομμύρια της πρωτεύουσας (τυχαία μάλλον κάτω από έναν τσιμεντένιο σταυρό) για τη ρύπανση από το "Αγία Ζώνη" στον Πειραιά, όπου ο Δήμαρχος τους είπε ότι "ήταν ένα καλό βήμα που μαζεύτηκαν να δηλώσουν τη διαμαρτυρία τους" (sic). Έτσι απλά. Για τα άλλα θα φροντίσει κάποιος άλλος. Ο Θεός ίσως.





Δεξιά: μερικοί από τους ΧΙΛΙΑΔΕΣ εθελοντές που έσπευσαν άμεσα στις ακτές της αραιοκατοικημένης
 Γαλικίας από όλη την Ισπανία, δουλεύοντας 
υπεράνθρωπα για εβδομάδες να καθαρίσουν το
πετρέλαιο από το ναυάγιο του "Prestige" το 2002. 








 Κάτω: διαδηλωτής με το σύνθημα "Ποτέ πια". 
Δηλαδή, να κάνουμε κάτι να μην ξαναγίνει.



Αυτό εξηγεί όλες τις άλλες διαφορές της Ελλάδας από την Ευρώπη 
και την κατάστασή της.

ΟΛΕΣ, χωρίς καμία εξαίρεση.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



πηγές:



Ισότητα


Share/Bookmark
Το συντηρητικό πρόταγμα είναι η ρύθμιση του θεσμικού πλαισίου αγορών και κοινωνιών ώστε να αποδέχεται ή προκαλεί περισσότερο τη φυσική ανισότητα ως αποτέλεσμα της λειτουργίας τους. Είναι συντηρητικό, γιατί η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου και εξουσίας σε λίγους παράγει σταθερότητα. Από την άλλη περιορίζει τον ανταγωνισμό δημιουργώντας ολιγοπώλια, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, που αναπαράγονται ενδογαμικά, και εμποδίζει την πρόκληση της καινοτομίας και της αλλαγής που προκαλεί η κινητικότητα, οι νέες ιδέες και το ταλέντο.

Το φιλελεύθερο πρόταγμα είναι η ρύθμιση των αγορών και των κοινωνιών με στόχο τη μεγαλύτερη ισότητα ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ για πολίτες και επιχειρήσεις. Μέσω της πρόσβασης σε πόρους για τους νεοεισεχόμενους και καινοτόμους: παιδεία, κεφάλαια, θεσμικό πλαίσιο αγορών, ασφάλεια κλπ, και του περιορισμού των ολιγοπωλιακών πρακτικών αποκλεισμού που τείνουν να εφαρμόζουν οι ισχυρότεροι και εγκαθιδρυμένοι στην πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία. Ώστε να εξασφαλίζεται ο μέγιστος ανταγωνισμός ιδεών, παραγωγικών δομών, ανθρώπινου κεφαλαίου, η διαρκής αλλαγή και η καινοτομία. Το αποτέλεσμα δεν είναι ποτέ ισότητα, αλλιώς δεν υπάρχει κίνητρο, αλλά η πίτα γίνεται μεγαλύτερη και οι αλλαγές ταχύτερες, συμμετέχουν περισσότεροι και επικρατούν οι καλύτεροι οι οποίοι και ανταμείβονται για την επιτυχία τους.

Το σοσιαλδημοκρατικό πρόταγμα είναι η μεγαλύτερη ισότητα στο ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, στη διανομή εξουσίας και πλούτου. Είναι συνεκτικότερο κοινωνικά αλλά μειώνει την πίτα περιορίζοντας τη συσσώρευση κεφαλαίου και εξουσίας στους πιο παραγωγικούς και την καινοτομία. Από την άποψη αυτή, η επιδίωξη της ισότητας στο ατομικό αποτέλεσμα είναι εξίσου συντηρητική επιλογή με την επιδίωξη της ακίνητης ανισότητας. Και η  μία και η άλλη παράγουν λιγότερο συνολικό πλούτο.

Στην πραγματικότητα, ο σύγχρονος καπιταλισμός και κοινωνίες εξελίσσονται και προοδεύουν από τη μαγιά του φιλελευθερισμού, που ενσωματώνεται στη μια ή στην άλλη κατεύθυνση, ανάλογα με τις εκάστοτε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Αυτό τις οδήγησε να επικρατήσουν στην κληρονομικά ακίνητη φεουδαρχία.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



Friday, September 15, 2017

Όποιος μολύνει, πληρώνει ( EXXON VALDEZ, Prestige, Αγία Ζώνη; )


Share/Bookmark

Όποιος μολύνει πληρώνει το κόστος αποκατάστασης και τις ζημίες.

2+1 γνωστές περιπτώσεις ναυαγίων:

1. Το ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου Exxon Valdez, έμφορτο με 200.000 τόνους αργό,  το 1989 στην Αλάσκα, κι η γιγαντιαία καταστροφή που προκάλεσε στην οικονομία και στο περιβάλλον της περιοχής. Υπήρξε σταθμός για τη ρύθμιση τόσο τεχνικών ζητημάτων ναυσιπλοΐας και αυστηροποίηση των κανόνων,  όσο   και για την ανάληψη του κόστους από τον προκαλούντα το ατύχημα και την ασφαλιστική του εταιρεία.

Συγκεκριμένα, η EXXON δαπάνησε δύο δισεκατομμύρια (!) δολάρια για το κόστος καθαρισμού των ακτών και επανόρθωσης του περιβάλλοντος, ένα δισεκατομμύριο (!) για ατομικές και συλλογικές αποζημιώσεις αστικής και ποινικής ευθύνης προς τους παθόντες οποιαδήποτε βλάβη. Επιπροσθέτως αυτών, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, μετά από μακρύ δικαστικό αγώνα, της επιδίκασε άλλα 528 εκατομμύρια δολάρια πρόστιμο (punitive). Ο πετρελαϊκός γίγαντας, για να αντεπεξέλθει στις άμεσες δαπάνες, αναγκάστηκε να ζητήσει στήριξη από την τράπεζα JP Morgan, η οποία άνοιξε για πρώτη φορά ειδική γραμμή πίστωσης πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων για να καθησυχάσει τις αγορές για ενδεχόμενο χρεωκοπίας της EXXON. Η εταιρεία ανέκτησε το μεγαλύτερο μέρος των δαπανών της από την ασφαλιστική της εταιρεία, στην οποία ήταν ασφαλισμένο το σκάφος.

2. Το 2002 ναυάγησε το κακόφημο ελληνόκτητο Prestige, με 100.000 τόνους αργό, στη Γαλικία της Ισπανίας. Οι Ισπανικές αρχές διέπραξαν το λάθος να μην καθοδηγήσουν το πλοίο σε έναν κλειστό κόλπο, ο οποίος θα υφίστατο ζημιά αλλά θα ήταν ευκολότερα ελέγξιμη και περιορισμένη, αλλά να το αφήσουν να βυθιστεί στον ανοιχτό Ωκεανό.
Το μαζούτ κατέστρεψε τις ακτές της Γαλικίας και μαζί με αυτές για αρκετό διάστημα την οικονομική δραστηριότητα της περιοχής, που παράγει μεγάλο μέρος των οστρακοειδών και των αλιευμάτων της Ευρώπης.  Το κράτος  κατέβαλε μια άμεση αποζημίωση για τους παραγωγούς και ψαράδες,  ιδιοκτήτες σκαφών και άλλους πληγέντες, και ανέλαβε το κόστος του καθαρισμού.  Εκτίμησε τα κόστη της καταστροφής (2010) σε 4,4 δισεκατομμύρια ευρώ, σε τρεις χώρες: Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία. Παρόλα αυτά απέτυχε στον δικαστικό αγώνα κατά της εταιρείας στη Νέα Υόρκη να διεκδικήσει το σύνολο του κόστους, εν πολλοίς και λόγω των δικών του αστοχιών. Παρόλα αυτά κατόρθωσε να ανακτήσει 171 εκατομμύρια αποζημιώσεων, που είχε καταβάλει το Διεθνές Ταμείο Αποζημιώσεων από Υδρογονάνθρακες, και άλλα 22 εκατομμύρια ευρώ από εγγύηση της ασφαλιστικής.

3. Το 2017 ναυάγησε μια Κυριακή απόγευμα το Αγία Ζώνη, αγκυροβολημένο, με μπουνάτσα, με δυο ναυτικούς μέσα σε μικρό κόλπο, με 2000 τόνους αργό, σε απόσταση αναπνοής από την πρωτεύουσα της Ελλάδας και τουριστικούς προορισμούς, δίπλα σε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου, πλήρως εξοπλισμένο, από όπου διέρχονται χιλιάδες πλοία και δεξαμενόπλοια τον χρόνο. Παρόλα αυτά το πετρέλαιο διέφυγε και προκαλεί μια όλο και μεγαλύτερη καταστροφή στον ευαίσθητο περιβαλλοντικά κόλπο και στην οικονομία της περιοχής του Σαρωνικού.

"Όποιος μολύνει, πληρώνει", αυτό είναι μια βασική οικονομική αρχή, όχι μόνο δικαιοσύνης και αποτροπής παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον αλλά και οικονομικής ισορροπίας. Δεν μπορεί κανείς δίχως κόστος να καταστρέφει κάτι που ανήκει σε όλους ή επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας και περιουσία κάποιου άλλου. Και να πληρώνει η ΚΟΙΝΩΝΙΑ για αυτό. Όπως λέει ο «αριστερός» (τρομάρα του!!!) υπουργός. Αυτό ήταν  η θέση των πιο σκληρών καπιταλιστών που δεν τολμούν πλέον καν να την εκφράσουν. Έχουν όλοι αποδεχτεί αυτή την αρχή, διότι κάποια στιγμή μπορεί η δική τους επιχείρηση ή περιουσία να καταστραφεί από την αμέλεια ενός άλλου. Ο καπιταλισμός βρήκε ισορροπίες που ο σοσιαλισμός δεν μπορούσε καν να φανταστεί και αποδείχτηκε πιο αποτελεσματικός μηχανισμός για την προστασία του περιβάλλοντος επίσης, όπως ξέρουν όσοι έχουν ασχοληθεί με τις περιβαλλοντικές καταστροφές στην ΕΣΣΔ. Όταν βέβαια το κράτος και οι θεσμοί λειτουργούν.

Ερωτάται

η ελληνική Κυβέρνηση, στην επικράτεια της οποίας  έγινε το ναυάγιο,
στην οποία βρίσκεται επίσης η έδρα της εταιρείας που ήταν η ιδιοκτήτρια του πλοίου, το οποίο είναι προφανώς ασφαλισμένο (αν δεν είναι, ο ιδιοκτήτης του θα πρέπει να πληρώσει το σύνολο της προσωπικής του περιουσίας για να καλύψει τις ζημιές και για τα υπόλοιπα να πάει φυλακή):

Α. Τι διαδικασία αποζημιώσεων έχει προβλέψει για τους πληγέντες (κατ’ αναλογία με τη ζημία, προφανώς), πού μπορούν να προσφύγουν και πώς;

- Τουριστικές επιχειρήσεις,
- Ψαράδες,
- Σκάφη, μαρίνες, ομίλους,
- Άλλους πληγέντες

και

Β. Τι διαδικασίες έχει προβλέψει για να διεκδικήσει την ανάκτηση του κόστους προστασίας και καθαρισμού των ακτών από τον πλοιοκτήτη και την ασφαλιστική του, αυτό που έχει αναλάβει το δημόσιο (Λιμενικό Σώμα, Δήμοι, Περιφέρειες) και η ζημία των ιδιωτών,  ή για να το καταβάλει απευθείας η εταιρεία που προκάλεσε το ατύχημα σε εταιρείες καθαρισμού;

Τώρα να περιμένουμε απάντηση σοβαρά; Τι λέτε; Αφού είναι συλλογική ευθύνη της κοινωνίας, θα πληρώσουν αυτοί που ζημιώθηκαν. Διότι η κοινωνία, ως γνωστόν, δεν χρωστά τίποτα σε κανέναν ούτε στον εαυτό της.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος