Wednesday, December 23, 2015

Η καλά κρυμμένη αντίφαση


Share/Bookmark
Μπορεί ένα κόμμα να εκφράσει ταυτόχρονα το φιλελεύθερο κέντρο και τη λαϊκή δεξιά; 

Μπορεί ένα άλλο κόμμα να εκφράσει ταυτόχρονα το φιλελεύθερο κέντρο και τη σοσιαλιστική αριστερά;

Κατά τη γνώμη μου, όχι. Αυτή ήταν πάντα η εσωτερική αντίφαση του δικομματισμού που οδηγούσε σε αδυναμία λήψης αποφάσεων και δημόσιας συζήτησης σε κάθε ζήτημα, από την οικονομία έως τα κοινωνικά ζητήματα. Αυτά τα δυο είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Είναι αυτονόητο πως δεν μπορείς να έχεις μια οικονομία του 21ου αιώνα σε μια κοινωνία που λειτουργεί με όρους του 18ου. Αυτή η αντίφαση, στην οποία επέμεινε μέχρι τέλους, οδήγησε τελικά στην κατάρρευσή του παλαιού δικομματισμού και στην άνοδο των ακραίων λαϊκιστικών δυνάμεων στις δυο άκρες του πολιτικού φάσματος, που τελικά ταυτίστηκαν.

Η σύνθεση των διαφορετικών τάσεων του σύγχρονου κόσμου κάνει αναγκαία την ύπαρξη ενός φιλελεύθερου προοδευτικού κόμματος, με συγκροτημένη άποψη, προτάσεις και ιδεολογία.

Ώστε η σύγκρουση και οι διαφωνίες σε επί μέρους ζητήματα να βρίσκουν διέξοδο και έκφραση, χωρίς πολιτικό κόστος και ακροβασίες, σε έναν καθαρό δημόσιο διάλογο και στο κοινοβούλιο, όπου ο καθένας θα υποστηρίζει με συνέπεια τις απόψεις του χωρίς να χρεώνεται αυτές με τις οποίες διαφωνεί.

Η σημερινή κατάσταση απαξιώνει τη δημοκρατία και συσκοτίζει τις υπαρκτές διαφορές ανάμεσα στις σύγχρονες ιδεολογικές τάσεις.

Οι πολίτες περιπλέκονται σε αντιφατικά μηνύματα και ασυνεπείς στάσεις των κομμάτων που υποστηρίζουν και καταλήγουν, βλαστημώντας για την ασυνέπεια και αναξιοπιστία καθενός, στους τσιπραίους, τους καμμένους και τους ναζιστές. 

Αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη του παλαιού πολιτικού συστήματος, που επιμένει να την αγνοεί. Αλλά και του φιλελεύθερου προοδευτικού χώρου, που αδυνατεί να παραμερίσει τις (επουσιώδεις) διαφορές του, ανάμεσα σε τόσες πριμαντόνες, να βρει νέα φωνή και να δώσει έκφραση στον πολιτικό λόγο του 21ου αιώνα.

Τούτα επιβεβαίωσε ανάμεσα στα άλλα και αυτή η τελευταία, κάπως αστεία, ψηφοφορία για το, με τα ευρωπαϊκά και σύγχρονα δεδομένα παρωχημένο κατά δυο δεκαετίες, Σύμφωνο Συμβίωσης.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Βλέπε σχετικά με το Σύμφωνο Συμβίωσης επίσης 
Ο φερετζές του νόμου 



Η Ιταλία μειώνει τους φόρους


Share/Bookmark
Η συνταγή ενός άλλου αριστερού, παρά τις αντιρρήσεις των Βρυξελλών, είναι η μείωση των φόρων. Η μείωση που ενέκρινε η κυβέρνηση του Matteo Renzi αφορά τις οικογένειες, τους νέους, τις επιχειρήσεις, ενώ συνοδεύεται από αύξηση ορισμένων στοχευμένων δαπανών και μείωση άλλων που κρίνονται περιττές η δευτερεύουσες.

Συγκεκριμένα, η Γερουσία ενέκρινε τον προϋπολογισμό του Matteo Renzi, που προβλέπει το έλλειμμα να τοποθετείται στο 2,4%. «Το έλλειμμα μειώνεται από το 2012, η Ευρώπη το ήθελε χαμηλότερο στο 1,8%, αλλά ήδη είναι το χαμηλότερο τα τελευταία δέκα χρόνια», δήλωσε ο Renzi. Σημειώνεται πως η Ιταλία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο χρέος μετά την Ελλάδα στην Ευρωζώνη (133%) αλλά πολύ μεγαλύτερη αναλογικά παραγωγική βάση.

30 δις ευρώ είναι τα χρήματα που κατευθύνονται στην οικονομία, κυρίως μέσω στοχευμένων μειώσεων φόρων: θα μειωθούν οι φόροι στην πρώτη κατοικία, με κόστος περίπου 3,5 δις. Επίσης θα μειωθούν οι φόροι επί των κερδών των επιχειρήσεων, οι φόροι στις επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό για τις κατασκευαστικές εταιρείες και στη γεωργία και θα αυξηθεί η δυνατότητα των επιχειρήσεων να αποσβένουν τον εξοπλισμό τους. Ο ΦΠΑ θα μείνει στο 22% με την προοπτική να μειωθεί στο μέλλον. Μειώνεται επίσης η συνδρομή για τη Δημόσια Τηλεόραση από 113 ευρώ σε 100 κατ’ έτος. Σύμφωνα με τον νέο νόμο δίνεται ακόμη η άδεια στους Δήμους να δαπανήσουν σε σχολεία και δρόμους τα χρήματα που περισσεύουν από τις εκπτώσεις έργων. Δημιουργώντας έτσι κίνητρο για αναζήτηση συμφερότερων συμβάσεων, αφού τα χρήματα που εξοικονομούν δεν τους αφαιρούνται.

Ένα ακόμη μέτρο είναι το μπόνους 80 ευρώ τον μήνα για τους στρατιωτικούς και αστυνομικούς που, όπως υποστήριξε ο Πρωθυπουργός, επιβαρύνονται με την προσπάθεια μετά τα γεγονότα του Παρισιού και τις τρομοκρατικές απειλές και επιπλέον 2 δις για την ασφάλεια.

Και κάτι ακόμα: 1 δις παραπάνω για τον Πολιτισμό επιπλέον άλλων μέτρων, όπως ένα δελτίο 500 ευρώ τον χρόνο σε όλους τους νέους από 18 ετών και άνω για να το δαπανήσουν σε θέατρα, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους και εκθέσεις της επιλογής τους. Προφανώς, αυτά τα χρήματα θα επιστρέψουν στην οικονομία και στα ανταγωνιστικότερα και πιο ενδιαφέροντα μουσεία και θέατρα και οργανισμούς που θα κατορθώσουν να προσελκύσουν τους νέους. Ο Ρέντζι πυροδοτεί μια πολιτιστική βόμβα από τα κάτω.

Άλλα 400 εκατομμύρια θα κατευθυνθούν στη Διεθνή Συνεργασία και 600 στην καταπολέμηση της φτώχειας στην Ιταλία.

Ο προϋπολογισμός αυτός στηρίζεται στο ότι, σύμφωνα με τον Ιταλό Πρωθυπουργό, η χώρα θα αναπτυχθεί το διπλάσιο το προσεχές έτος: από 0,8% το 2015 στο 1,5% το 2016.

Ταυτόχρονα, συνεχίζονται τα στοχευμένα μέτρα μόνιμου περιορισμού της δημόσιας δαπάνης, γύρω στα 5 δις ευρώ, κυρίως στη Διοίκηση και με το πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο.

Το στοίχημα του Renzi είναι προφανώς να κάνει την Ιταλία μια χώρα ελκυστική να επενδύει και να ζει κανείς και να πυροδοτήσει μια έκρηξη στη (μεγάλη) παραγωγική μηχανή της χώρας του. Μειώνοντας σε μόνιμη βάση τον υπερμεγέθη κρατικό μηχανισμό, αλλά διατηρώντας ταυτόχρονα την κοινωνική συνοχή και επενδύοντας στο σπουδαίο, τη γνώση και τον πολιτισμό.

Είναι ενδιαφέρον ότι η επιλογή στήριξης της οικονομίας του Renzi είναι κυρίως η παροχή κινήτρων με τη μείωση των φόρων στις παραγωγικές δραστηριότητες και σε βασικά αγαθά (όπως η πρώτη κατοικία). Ενώ οι δαπάνες του είναι στοχευμένες και επενδυτικές (δρόμοι, σχολεία) ή επένδυση στη γνώση.

Το αντίθετο ακριβώς από το σενάριο των εγχώριων “αριστερών” του ρωμέϊκου, που είναι η προστασία όσων ήδη διαθέτουν τα βασικά και παραπάνω και του μη παραγωγικού κρατικού μηχανισμού με κάθε μέσο και κάθε τρόπο, έναντι αυτών που δεν έχουν τίποτα. Και η περαιτέρω επιβάρυνση κάθε παραγωγικής δραστηριότητας, ώστε τελικά να καταστεί μη βιώσιμη εντός της χώρας. Για να μην αγγίξουν την απαραίτητη μόνιμη μείωση των κρατικών δαπανών με τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας του κράτους, ώστε να μειωθεί το αναγκαίο προσωπικό και οι ανορθολογικές συντάξεις.

Η ζωή θα δείξει ποιος έχει δίκιο. Αν και υποπτεύομαι ότι οι περισσότεροι το μαντεύουμε ήδη.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος


(πηγή πληροφοριών: El Pais http://internacional.elpais.com/…/ac…/1450813447_178167.html )



Thursday, December 17, 2015

Κακές παρέες


Share/Bookmark
Το καθεστώς Μαδούρο δεν ξέρει να χάνει. Όπως κανένα του είδους. Η Δημοκρατία για αυτούς τους ανθρώπους αποτελεί πρόφαση, όχι ουσία. Μετά από 17 χρόνια καταστροφικού τσαβισμού, οι Βενεζουελάνοι έδωσαν συντριπτική πλειοψηφία στην Αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο της χώρας, πριν λίγες ημέρες.

Σκέφτηκαν, σκέφτηκαν λοιπόν οι αυτοανακηρυχθέντες εκπρόσωποι της λαϊκής εξουσίας του Μαδούρο και τι είπαν: θα δώσουν όλη την εξουσία σε ένα "κοινοβούλιο των κοινοτήτων" που δεν προβλέπεται στο σύνταγμα, και το οποίο θα "αντιπροσωπεύει τον λαό".

Διότι αυτοί που δεν τους ψήφισαν δεν ήταν, προφανώς, "λαός".

Και θα ζητήσουν από την εισαγγελία της χώρας να διερευνήσει "παρατυπίες" στην εκλογή αρκετών βουλευτών της αντιπολίτευσης. Λες και ήταν η αντιπολίτευση στην εξουσία. Λες και είναι οι ηγέτες της κυβέρνησης που βρίσκονται στη φυλακή και όχι ο Δήμαρχος του Καράκας. Λες και είναι τα στελέχη της αντιπολίτευσης και όχι τα ανώτατα στελέχη του καθεστώτος που ελέγχονται για εμπόριο ναρκωτικών και άλλες ενδιαφέρουσες προσοδοφόρες δραστηριότητες, ενώ ο κόσμος υποφέρει από ελλείψεις αγαθών πρώτης ανάγκης.

Κακές παρέες.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Sunday, December 13, 2015

Ο ήλιος και η σκιά του


Share/Bookmark
Για όσους δεν το πήραν καν είδηση κλεισμένοι στην εθνική μιζέρια, η ανθρωπότητα έκανε στο Παρίσι ένα τεράστιο βήμα.

Αναγνώρισε αυτό που πλέον όλες οι μελέτες και τα γεγονότα αποδεικνύουν: την ταχύτατη κλιματική αλλαγή και την υπερθέρμανση του πλανήτη από τη χρήση των ορυκτών καυσίμων.

Εάν τα κράτη δεν αναλάβουν δράση, υπολογίζεται ότι η μέση θερμοκρασία του πλανήτη θα ανέβει 4,5 βαθμούς Κελσίου ως το τέλος του αιώνα σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή. Μεταβολή ασύλληπτη με τεράστιες συνέπειες στην ισορροπία των οικοσυστημάτων, στη βιοποικιλότητα, στις παράκτιες περιοχές, με μεγάλη άνοδο της στάθμης των θαλασσών, την ερημοποίηση ολόκληρων περιοχών, απειλητικά επακόλουθα στη γεωργία και παραγωγή τροφίμων για τα δέκα δισεκατομμύρια κατοίκων της γης, στα υδάτινα αποθέματα, στην παγκόσμια ειρήνη.

195 έθνη συμφώνησαν να αναλάβουν δράση ώστε η άνοδος της θερμοκρασίας να μην ξεπεράσει τους 2 βαθμούς Κελσίου και να προσπαθήσουν να μείνει αρκετά κάτω από αυτούς. Ανάμεσά τους οι δυο μεγαλύτεροι παραγωγοί αερίων του θερμοκηπίου, οι ΗΠΑ και η Κίνα.

Συμφώνησαν επίσης να δημιουργήσουν ένα διεθνές Ταμείο που θα βοηθήσει στη μετάβαση στη νέα οικονομία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Ταυτόχρονα, μια νέα οικονομία αναδύεται, γεμάτη προκλήσεις και ευκαιρίες. Κράτη που στήριξαν την ανάπτυξη και τον πλούτο τους στους ορυκτούς ενεργειακούς πόρους θα χάσουν ισχύ και χρήμα. Νέες τεχνολογίες παραγωγής και αποθήκευσης ενέργειας θα αναπτυχθούν. Παγκόσμια δίκτυα διανομής του ενεργειακού πλεονάσματος από περιοχές και χρόνους αιχμής παραγωγής προς άλλες με αντίστοιχη ζήτηση θα δημιουργηθούν. Τεχνολογίες εξοικονόμησης και βέλτιστης κατανάλωσης θα επεκταθούν σε κάθε τομέα. Όσοι κυριαρχήσουν σε αυτές τις τεχνολογίες θα επηρεάζουν περισσότερο τον κόσμο.

Ένας νέος κόσμος γεμάτος ευκαιρίες για μια χώρα με τεράστιο ηλιακό και αιολικό δυναμικό και ισχυρό ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό αναδύεται. Αν κατορθώσει να ξεκολλήσει από την προϊστορία του λιθάνθρακα και του πετρελαίου όπου ζουν αντίστοιχα προϊστορικά όντα, οι αληθινοί ιδιοκτήτες της ΔΕΗ και των δημόσιων πόρων που έχουν μονοπωλιακά καταχραστεί. Και από το Jurassic park των πετρελαιάδων και των συμφερόντων τους, γεμάτο ευρω-ράπτορες που ρουφάνε χρήμα και αποβάλλουν διοξείδιο του άνθρακα και άλλους καρκινογόνους κοτζαμπάσηδες T-Rex.

Τι παράδοξο και τούτο, μια χώρα που έχει παραμείνει ουσιαστικά στον 18ο αιώνα κοινωνικά και οικονομικά, που έχει βαλτώσει στην προβιομηχανική εποχή, το μόνο που κατάφερε να κρατήσει από τη βιομηχανική επανάσταση δεν ήταν μήτε η τεχνολογία ούτε τα μεγάλα επιτεύγματα, αλλά η βρωμιά της.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



Sunday, December 6, 2015

No pasarán!


Share/Bookmark
O Hilary Benn, γιος του πατριάρχη της αριστεράς του Εργατικού Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας, σε μια ομιλία στο Βρετανικό Κοινοβούλιο που ήδη χαρακτηρίζεται ιστορική, ο σκιώδης υπουργός εξωτερικών των Εργατικών, με την πλάτη γυρισμένη στον αρχηγό του, Jeremy Corbyn, θύμισε στη Βρετανική αριστερά τα ουσιώδη, τη διεθνιστική της ψυχή.

«Βρισκόμαστε απέναντι σε φασίστες», είπε. «Κι αυτό που ξέρουμε για τους φασίστες είναι πως πρέπει να ηττηθούν. Είναι για τον λόγο αυτόν που οι σοσιαλιστές και οι συνδικαλιστές ενώθηκαν με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες και πολέμησαν κατά του Φράνκο. Γι’ αυτό ετούτο το Κοινοβούλιο εναντιώθηκε στον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Γι’ αυτό το κόμμα μας βρέθηκε πάντα απέναντι στην άρνηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και υπεράσπισε τη δικαιοσύνη. Γι' αυτό πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτό το κακό. Ήρθε η ώρα να κάνουμε αυτό που μας αντιστοιχεί στη Συρία».

Στα 15 ακριβώς λεπτά της ομιλίας του ο Benn θύμισε τους τέσσερις νέους gay που πέταξαν από τον πέμπτο όροφο ενός κτηρίου στο Deir ez-Zor τον Ιούνιο. Θύμισε τον 82χρονο καθηγητή που φύλαξε τις αρχαιότητες της Παλμύρας και τον αποκεφάλισαν και κρέμασαν το κουφάρι του σε ένα φανάρι στην πόλη, τις γυναίκες που θάφτηκαν σε κοινούς τάφους, γιατί τις έκριναν πολύ γριές για να πουληθούν για πόρνες, τους 30 Βρετανούς τουρίστες στην Τύνιδα, τους 224 Ρώσους τουρίστες, τους 178 νεκρούς σε επιθέσεις αυτοκτονίας στη Βηρυτό, την Άγκυρα, το Σουρούκ. Κι εκείνους τους νέους του Μπατακλάν, τους μουσουλμάνους επίσης, που ο ISIS προσπαθώντας να δικαιολογήσει την αιματοχυσία τούς αποκάλεσε «αποστάτες που παραδόθηκαν στην πορνεία και στη διαστροφή».

Τα λόγια του Benn έγιναν σε λίγες ώρες viral στα social media. Έκλεψε την ψυχή της Βρετανικής Αριστεράς, όπως αναφέρουν τα μέσα, ενώ πάνω από το 1/3 των βουλευτών των εργατικών τον ακολούθησε στην ψήφο του .

Εκείνο που θυμίζει ο Hilary Benn με τη στάση του σε όλους μας, σοσιαλιστές, φιλελεύθερους, συντηρητικούς, είναι κάτι παραπάνω από θεμελιώδες: ο πόλεμος απέναντι στους φασίστες είναι υπόθεσή μας, όλων των δημοκρατικών πολιτών.

Η μεγαλύτερη ήττα μας και νίκη του τζιχαντικού φασισμού, το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, θα ήταν να αφήσουμε την ηγεσία αυτού του πολέμου στους δικούς μας φασίστες.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος