Δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, τίποτε που διαιωνίζει τις διακρίσεις περισσότερο από τις ποσοστώσεις με βάση τη φυλή, το φύλο, τον γενετήσιο προσανατολισμό, το θρήσκευμα, την αναπηρία.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν ταλέντα και αδυναμίες. Σε κάποιες κατηγορίες εμφανίζονται συχνότερα κάποια ταλέντα και δεξιότητες, σε άλλες άλλα. Και σε κάποιες, κάποια είναι σπανιότερα.
Οι μαύροι είναι πολύ συχνότερα εξαιρετικοί δρομείς, υπάρχουν φυσικά και λευκοί εξαιρετικοί δρομείς. Στους πρώτους είναι συχνότερο. Φανταστείτε ένα σύστημα ποσοστώσεων στις εθνικές ομάδες δρομέων ή μπάσκετ. Ή ένα σύστημα ποσοστώσεων με βάση το φύλο στους οικοδόμους, σίγουρα υπάρχουν πολλές γυναίκες που έχουν τα προσόντα. Λιγότερες από τους άνδρες, όμως. Υπάρχουν εξαιρετικές γυναίκες οδηγοί, ταξιτζήδες, μαστόρισσες, επίσης στο συνεργείο που πάω το μηχανάκι μου, λαϊκά παιδιά, είναι η καλύτερη. Άνδρες νηπιαγωγοί, νοσοκόμοι, δάσκαλοι εξαιρετικοί.
Το πρόβλημα είναι οι διακρίσεις και τα στερεότυπα.
Και δεν λύνεται, αλλά ενισχύεται από τις ποσοστώσεις. Όταν για να επιδείξουμε επιφανειακή ισότητα διαλέγουμε με βάση το φύλο, για παράδειγμα. Το απέδειξε η προηγούμενη κυβέρνηση, που δυσφήμισε ανάμεσα στα άλλα τις ικανότητες των γυναικών, από τη Δούρου ως την Τασία, επιβεβαιώνοντας αδίκως το στερεότυπο που υποτίθεται θέλησε να διαλύσει.
Το πρόβλημα είναι ο αποκλεισμός. Όταν κάποιος δεν επιλέγεται, ενώ είναι ικανότερος για μια δουλειά, επί ίσοις όροις, αλλά αποκλείεται από κάποιον λιγότερο κατάλληλο ΕΠΕΙΔΗ είναι μαύρος, γυναίκα, άνδρας, λευκός, ομοφυλόφιλος, χριστιανός, μουσουλμάνος, έχει κάποια αναπηρία.
Είναι ακόμη ο διαρκής αποκλεισμός από τις ευκαιρίες, το να μην μπορεί να καλλιεργήσει τα ταλέντα και τις δεξιότητές του γιατί τα στερεότυπα και η κοινωνική οργάνωση δεν το επιτρέπουν: παιδικοί σταθμοί, ίσες υποχρεωτικές γονικές άδειες, πρόσβαση σε καλά σχολεία και παιδεία κάθε είδους με βάση τις ικανότητες και τη θέληση, μηχανισμοί και υποδομές υποστήριξης για όσους έχουν κάποια αναπηρία.
Σήμερα δύο από τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης διοικούνται από γυναίκες, η ίδια η Επιτροπή επίσης σύντομα. Δύο χώρες έχουν ικανότατους πρωθυπουργούς ομοφυλόφιλους και παντρεμένους με τον σύντροφό τους, Λουξεμβούργο και Ιρλανδία. Ο δεύτερος μάλιστα καταγωγής ινδικής.
Είναι η πολιτική βάθους που απελευθερώνει τα ταλέντα, διαλύει τα κόμπλεξ, αποσυνθέτει τα στερεότυπα και προβάλλει θετικά ακομπλεξάριστα πρότυπα. Δια του θετικού παραδείγματος εξελίσσεται ο κόσμος. Όχι με τις ρατσιστικές στρεβλές ποσοστώσεις, που απλώς τα επιβεβαιώνουν.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν ταλέντα και αδυναμίες. Σε κάποιες κατηγορίες εμφανίζονται συχνότερα κάποια ταλέντα και δεξιότητες, σε άλλες άλλα. Και σε κάποιες, κάποια είναι σπανιότερα.
Οι μαύροι είναι πολύ συχνότερα εξαιρετικοί δρομείς, υπάρχουν φυσικά και λευκοί εξαιρετικοί δρομείς. Στους πρώτους είναι συχνότερο. Φανταστείτε ένα σύστημα ποσοστώσεων στις εθνικές ομάδες δρομέων ή μπάσκετ. Ή ένα σύστημα ποσοστώσεων με βάση το φύλο στους οικοδόμους, σίγουρα υπάρχουν πολλές γυναίκες που έχουν τα προσόντα. Λιγότερες από τους άνδρες, όμως. Υπάρχουν εξαιρετικές γυναίκες οδηγοί, ταξιτζήδες, μαστόρισσες, επίσης στο συνεργείο που πάω το μηχανάκι μου, λαϊκά παιδιά, είναι η καλύτερη. Άνδρες νηπιαγωγοί, νοσοκόμοι, δάσκαλοι εξαιρετικοί.
Το πρόβλημα είναι οι διακρίσεις και τα στερεότυπα.
Και δεν λύνεται, αλλά ενισχύεται από τις ποσοστώσεις. Όταν για να επιδείξουμε επιφανειακή ισότητα διαλέγουμε με βάση το φύλο, για παράδειγμα. Το απέδειξε η προηγούμενη κυβέρνηση, που δυσφήμισε ανάμεσα στα άλλα τις ικανότητες των γυναικών, από τη Δούρου ως την Τασία, επιβεβαιώνοντας αδίκως το στερεότυπο που υποτίθεται θέλησε να διαλύσει.
Το πρόβλημα είναι ο αποκλεισμός. Όταν κάποιος δεν επιλέγεται, ενώ είναι ικανότερος για μια δουλειά, επί ίσοις όροις, αλλά αποκλείεται από κάποιον λιγότερο κατάλληλο ΕΠΕΙΔΗ είναι μαύρος, γυναίκα, άνδρας, λευκός, ομοφυλόφιλος, χριστιανός, μουσουλμάνος, έχει κάποια αναπηρία.
Είναι ακόμη ο διαρκής αποκλεισμός από τις ευκαιρίες, το να μην μπορεί να καλλιεργήσει τα ταλέντα και τις δεξιότητές του γιατί τα στερεότυπα και η κοινωνική οργάνωση δεν το επιτρέπουν: παιδικοί σταθμοί, ίσες υποχρεωτικές γονικές άδειες, πρόσβαση σε καλά σχολεία και παιδεία κάθε είδους με βάση τις ικανότητες και τη θέληση, μηχανισμοί και υποδομές υποστήριξης για όσους έχουν κάποια αναπηρία.
Σήμερα δύο από τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης διοικούνται από γυναίκες, η ίδια η Επιτροπή επίσης σύντομα. Δύο χώρες έχουν ικανότατους πρωθυπουργούς ομοφυλόφιλους και παντρεμένους με τον σύντροφό τους, Λουξεμβούργο και Ιρλανδία. Ο δεύτερος μάλιστα καταγωγής ινδικής.
Είναι η πολιτική βάθους που απελευθερώνει τα ταλέντα, διαλύει τα κόμπλεξ, αποσυνθέτει τα στερεότυπα και προβάλλει θετικά ακομπλεξάριστα πρότυπα. Δια του θετικού παραδείγματος εξελίσσεται ο κόσμος. Όχι με τις ρατσιστικές στρεβλές ποσοστώσεις, που απλώς τα επιβεβαιώνουν.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
