Thursday, December 29, 2016

Οι πονηρές ρόμπες


Share/Bookmark
Δεν ζηλεύω τους εύπορους ανθρώπους. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις τους θαυμάζω, όταν ο πλούτος τους προέρχεται από δημιουργικές δραστηριότητες. Με αφήνουν αδιάφορο εάν πλούτισαν από δραστηριότητες μη παραγωγικές ή αν τα βρήκαν έτοιμα και απλώς τα απολαμβάνουν χωρίς να δημιουργούν. Με ενοχλεί, φυσικά, εάν ο πλούτος τους προέρχεται από έκνομες και ανήθικες δραστηριότητες.

Ούτε θεωρώ ότι πρέπει να με ενδιαφέρει και να γνωρίζω την περιουσιακή κατάσταση του καθενός, εκτός εάν ο ίδιος τη δημοσιοποιεί. Δεν είναι δουλειά μου να ελέγξω πού τα βρήκε, και θα ήθελα να έχω εμπιστοσύνη στις Αρχές που πληρώνω και εγώ και αυτοί, να κάνουν ετούτη τη δουλειά χωρίς να με απασχολούν, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι δουλειά τεχνική και διακριτική, που δεν μπορεί να την κάνει ο καθένας μας, δεν μπορεί να την κάνει ο όχλος. Γι' αυτό επινοήσαμε και πληρώνουμε τους θεσμούς μας. Λυπάμαι γιατί δεν έχω αυτή την εμπιστοσύνη.

Όπως δεν ζηλεύω τους ανθρώπους που ζουν μια έντονη σεξουαλική ζωή, με έναν ή πολλούς έρωτες. Χαίρομαι για τη χαρά τους. Όμως δεν μου πέφτει λόγος να κοιτώ από την κλειδαρότρυπα και, εντέλει, δεν με απασχολεί.

Αν όμως αυτός που ζει ευχάριστα και απολαυστικά τη σεξουαλική του ζωή ασχολείται διαρκώς και επαγγελματικά με τη δική μου, τη δική μας ζωή, και θέλει να μας επιβάλει άλλους κανόνες από αυτούς που επιτρέπει στον εαυτό του, οργίζομαι. Όταν ένας δεσπότης ή ένας συντηρητικός απολαμβάνει το σεξ ανενδοίαστα, ενώ συστηματικά επιδιώκει να περιορίσει μέσα από τους θεσμούς, την εκκλησία, το κράτος, την ευχαρίστηση και τη χαρά των άλλων, δεν είναι φυσικό να οργιζόμαστε; Να θέλουμε να τον βάλουμε να καταπιεί τα γένια του; Να γίνει ρόμπα διάτρητη;

Ομοίως με εξοργίζει και ο φραγκάτος πολιτικός που στέλνει τα παιδιά του στα ιδιωτικά σχολεία που καταδικάζει, ο κομμουνιστής που πλουτίζει εκμεταλλευόμενος την αφέλεια των φτωχότερων, κι ακόμη περισσότερο αυτός που κερδοσκοπεί στην πλάτη των λιγότερο ευνοημένων και τους το πετά κατάμουτρα σαν ιδεολόγημα.

Όμως, ανάμεσα στον δεσπότη που σκυλοπηδάει και στον αριστερό υπουργίσκο που θέλει να φορέσει τις σκουπιδοδραχμές στους μεροκαματιάρηδες, στους εργαζόμενους και στους ανέργους για να τους αγοράσει μισοτιμής, λιγότερη απέχθεια μου προκαλεί ο δεσπότης. Ο υπουργίσκος πουλάει ψευτοεπιστημοσύνη και ισχυρίζεται πως η φορολογία δεν επηρεάζει τις επενδύσεις και ο ίδιος έχει τα φράγκα του ασφαλή σε δολάρια και σε ευρώ και τα επενδύει σε χώρες με χαμηλότερη και σταθερότερη φορολογία, όπως λογικά καλά θα έκανε ο οποιοσδήποτε που διαχειρίζεται συνετά την περιουσία του, στον οποίο όμως το αρνείται. Και το αρνείται για να κερδίσει από αυτό.

Τουλάχιστον, ο σεξουλιάρης Δεσπότης μπορεί να προβάλει την (αδύναμη) δικαιολογία της φυσικής επιθυμίας της σάρκας. Ο υπουργίσκος που πουλάει ψευτοπατριωτισμό και αριστεροσύνη δεν είναι απλά ανήθικος, είναι βαθιά και προκλητικά διεφθαρμένος. Είναι ρόμπα για κρέμασμα στο ψηλότερο δέντρο των Χριστουγέννων.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος





Tuesday, December 27, 2016

Ελλάς: ανήλικο ή τσούλα; (επιστολή Τσακαλώτου)


Share/Bookmark
Μέρες που είναι, δεν θα το δημοσιεύσω με την αντίστοιχη φωτογραφία, θα την έκοβε και το fb που μας φιλοξενεί.

Τι μπορεί να σημαίνει όμως μια επιστολή τέτοιου είδους;

Πέταξαν την πετσέτα;

 Ή προσπαθούν να δημιουργήσουν αίσθημα οργής στους πολίτες για την ταπείνωση της χώρας στο όνομα της Κυβέρνησής τους; Που αναγκάζεται να ζητήσει δημόσια συγγνώμη και να υπογράψει ταπεινωτικά ότι εφεξής θα σέβεται τις συμφωνίες της;

Στην επιστολή του ο Υπουργός Οικονομικών της Αξιοπρεπούς Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Τσακαλώτος (αναφέροντας και δεσμεύοντας και τον Πρωθυπουργό του):

1. Υπογραμμίζει το εφάπαξ της καταβολής και της προσωρινής μείωσης του ΦΠΑ (μέτρα γελοία και τα δυο),

2. Επαναβεβαιώνει την απόλυτη προσήλωση στα συμφωνηθέντα πρωτογενή πλεονάσματα,

3. Επιβεβαιώνει τη δέσμευση για την ενεργοποίηση του κόφτη, ειδικά στις συντάξεις, σε περίπτωση που ο στόχος για το 2016 δεν επιτευχθεί (δηλαδή ότι θα μειώσει μόνιμα το κόστος των συντάξεων ισόποσα με την απόκλιση),

 4. Αναγνωρίζει πως τα μέτρα πρέπει να συμφωνούνται με τους θεσμούς πριν ανακοινωθούν (δηλαδή λέει "συγγνώμη, δεν θα το ξανακάνω"),

5. Αναγνωρίζει επίσης ότι κάθε τυχόν πλεόνασμα πάνω από τα προβλεπόμενα, εφεξής θα πηγαίνει μόνο σε στοχευμένες κοινωνικές επιλογές - όπως στο κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης στους πλέον αδύναμους (κυρίως τους ανέργους), που χρόνια αποτελεί πρόταση του φιλελεύθερου χώρου ή στη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης ή αλλιώς θα εξοφλούν τις οφειλές του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα,

6. Και η μνημειακή κατακλείδα, όπου αναγκάζεται να επαναβεβαιώσει δημόσια και ταπεινωτικά το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ για κάθε σοβαρή και σεβαστή χώρα: την αποδοχή των δεσμεύσεων, των συμφωνιών που υπογράφει και των αποφάσεων των θεσμικών οργάνων στα οποία συμμετέχει.

"Οι ελληνικές αρχές αναγνωρίζουν πλήρως ότι τα ανακοινωθέντα του Eurogroup στις 25 Μαΐου και στις 5 Δεκεμβρίου βασίζονται στη διαρκή αφοσίωση στις δεσμεύσεις του Μνημονίου.
Ελπίζω ότι αυτές οι διευκρινίσεις επανεπιβεβαιώνουν στο Eurogroup την απόλυτη δέσμευση μας να παραμείνουμε συμμορφωμένοι με τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από το Μνημόνιο, τόσο επί της ουσίας όσο και επί της διαδικασίας της συνεργασίας με τους εταίρους μας".

Λες κι είναι η χώρα ανήλικο ή τσούλα...

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

__________________________________


Ολόκληρη η επιστολή:

«Σε απάντηση στην προκαταρκτική αξιολόγηση των θεσμών σχετικά με τα μέτρα για τις συντάξεις και το ΦΠΑ που πρόσφατα νομοθέτησαν και εφάρμοσαν οι ελληνικές αρχές αλλά και όσον αφορά στις απόψεις που εκφράστηκαν κατά την έκτακτη τηλεδιάσκεψη του EWG στις 20 Δεκεμβρίου, θα ήθελα να διευκρινίσω τα ακόλουθα.

Όσον αφορά στο επίδομα που δόθηκε στους χαμηλοσυνταξιούχους, παρακαλούμε να σημειώσετε ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και εγώ ο ίδιος έχουμε κάνει σαφές δημοσίως και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε ότι είναι μια εφάπαξ καταβολή και δεν πρόκειται να γίνει ένα μόνιμο χαρακτηριστικό της πρόσφατα θεσπισμένης μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος. Όσον αφορά την προσωρινή αναστολή του ΦΠΑ για τα νησιά του Αιγαίου, το μέτρο είναι περιορίζεται μόνο στο 2017 και χρηματοδοτείται πλήρως από τον προϋπολογισμό 2017.

Οι ελληνικές αρχές παραμένουν πλήρως προσηλωμένες να ακολουθήσουν τη συμφωνηθείσα δημοσιονομική πορεία που βασίζεται σε στόχους για πρωτογενή πλεονάσματα 0,5, 1,75 και 3,5% για το 2016, 2017 και 2018 αντίστοιχα.

Οι ελληνικές αρχές θα ενεργοποιήσουν τον «κόφτη» όπως προβλέπεται στο Νόμο 4389/16, σε περίπτωση που τα οικονομικά δεδομένα που επικυρώνονται από την Eurostat δείξουν ότι οι συμφωνηθέντες στόχοι δεν επιτεύχθηκαν. Ειδικότερα, σε περίπτωση που το δημοσιονομικό αποτέλεσμα για το 2016 δεν ανταποκρίνεται στο συμφωνημένο στόχο, το οποίο θεωρούμε εξαιρετικά απίθανο, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να λάβουν αντισταθμιστικά μέτρα στον τομέα των δαπανών για συντάξεις, για να καλυφθεί η διαφορά μεταξύ του αποτελέσματος και του δημοσιονομικού στόχου για το 2016.

Στη διαδικασία αυτή, αναγνωρίζω ότι πρέπει να συζητούνται και να συμφωνούνται με τους θεσμούς τα μέτρα που έχουν δημοσιονομικές επιπτώσεις σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις δεσμέυσεις που έχουμε αναλάβει στο Μνημόνιο.

Συγκεκριμένα, στην περίπτωση μιάς μόνιμης δημοσιονομικής υπεραπόδοσης σε σχέση με τους στόχους του προγράμματος, όπως αυτή διαπιστώνεται από τα ετήσια αποτελέσματα του προϋπολογισμού που επικυρώνει η Eurostat, οι ελληνικές αρχές θα συμφωνήσουν με τους θεσμούς, στο πλαίσιο των αξιολογήσεων, σχετικά με τη χρήση του διαθέσιμου δημοσιονομικού χώρου. Αναγνωρίζουμε ότι ο διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε στοχευμένα μέτρα για την ενδυνάμωση της κοινωνικής προστασίας (ειδικά στο Πρόγραμμα για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης) και/ή για τη μείωση των φορολογικών βαρών που προκύπτουν από τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Ειδάλλως, θα χρησιμοποιήσουμε την υπεραπόδοση για τη δημιουργία ενός «μαξιλαριού ρευστότητας» ή/και για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Οι ελληνικές αρχές αναγνωρίζουν πλήρως ότι τα ανακοινωθέντα του Eurogroup στις 25 Μαΐου και στις 5 Δεκεμβρίου βασίζονται στη διαρκή αφοσίωση στις δεσμεύσεις του Μνημονίου.

Ελπίζω ότι αυτές οι διευκρινίσεις επανεπιβεβαιώνουν στο Eurogroup την απόλυτη δέσμευση μας να παραμείνουμε συμμορφωμένοι με τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από το Μνημόνιο, τόσο επί της ουσίας όσο και επί της διαδικασίας της συνεργασίας με τους εταίρους μας."

Ευκλείδης Τσακαλώτος

πηγή επιστολής:
e-dimosio.gr




Thursday, December 22, 2016

Όσο Mπορείς


Share/Bookmark
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κ.Π. Καβάφης

Χαραγμένο γράφιτι στην πρόσοψη του δημοτικού σχολείου στη Σόφια, ένα τετράγωνο από το σπίτι του Thanos Sideris, που μένω αυτές τις μέρες.

Κάποιοι, οι μοιρολάτρες, το διαβάζουν σαν αποδοχή της αδυναμίας μας με αξιοπρέπεια. Όμως όχι, δεν λέει αυτό ο Αλεξανδρινός.

Το μεγαλείο του ποιήματος βρίσκεται σε τούτο το μεγάλο ΘΕΛΩ και το ΑΝ. "Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις" .

Η συνέχεια θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι:

"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις .... σήμερα, μην αποφεύγεις να το δεις .... μην αποφεύγεις να το σκέφτεσαι. Μην καταφεύγεις στην απάθεια και στη χυδαιότητα των ανόητων συναναστροφών, στην ηρεμία και την παθητικότητα της εύκολης φυγής. Μη βολευτείς να μη στοχάζεσαι. Μην την αγνοήσεις την αλήθεια, Μην πάψεις να την κοιτάς ως έχει. Μείνε ανήσυχος, και σκέψου πάλι πώς τηνε θες στην εποχή και τις συνθήκες. Μείνε ζωντανός και ζήσε την και θα αλλάξει όπως κι εσύ. Κάμε .... ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ, χάραξε τον δικό σου δρόμο μες στις μεγάλες και μικρές συνθήκες που σου δόθηκε να ζήσεις".

Αυτό έκαμε κι ο ίδιος. Έζησε αυτός, ένας Έλληνας κλασσικός, την εποχή του της Αλεξανδρείας, των αρωμάτων του φθίνοντος ύστερου Ελληνισμού καθώς έσβηνε στη χύτρα του ανερχόμενου χριστιανισμού. Την έζησε σε βάθος, χωρίς παράπονο μάταιο, δίχως ανούσια κι ευτελή καταφύγια στην καθημερινή ανοησία, χωρίς συμβάσεις. Ερωτεύτηκε, έζησε, γέρασε, έφυγε, και μας παρέδωσε την ποίηση και το πρόσωπό του αλώβητο και πλήρες.

Με τις καλύτερες ευχές μου για τις γιορτές.

Όσο μπορούμε...

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



Sunday, December 18, 2016

Το πιο σέξι σενάριο


Share/Bookmark
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί τις συνέπειες της διακυβέρνησής του ούτε να το πάει μέχρι το τέρμα που επιθυμεί για τη μορφή και τον προσανατολισμό της χώρας, με μηδενική πλέον λαϊκή υποστήριξη στην παρούσα βουλή.

Η φιλοδοξία του φαίνεται να είναι να αποτρέψει μια ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, που θα είχε κάποιες πιθανότητες (όχι βεβαιότητες, θα εξαρτηθεί από πολλά και κυρίως από τον ίδιο) να ξεπεράσει τον λαϊκισμό. Ένα τέτοιο σενάριο θα τους άφηνε στην αντιπολίτευση με ανταγωνιστές το ΠΑΣΟΚ της κυρίας Γεννηματά, και όποιον άλλον. Μια σχετική σταθεροποίηση και αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και κάποιων προοπτικών σταδιακής ανάκαμψης, εάν ο κ. Μητσοτάκης τολμούσε ορισμένα βήματα, η ανάκτηση της διεθνούς αξιοπιστίας ως σοβαρότερος συνομιλητής, θα έτειναν ενδεχόμενα να αποδυναμώσουν τον λαϊκισμό περαιτέρω. Ίσως και να δημιουργούσαν χώρο μετά από κάποιο διάστημα σταθερότητας και ωρίμανσης για μια νέα σύγχρονη (και αναγκαία για την εναλλαγή) κεντροαριστερά. Ταυτόχρονα θα είχε την πιθανότητα να απασφαλίσει την ωρολογιακή βόμβα του εκλογικού νόμου, που έχει τοποθετηθεί ήδη.

Σε τι ελπίζουν τώρα; Ας το σκεφτούμε.

Μια σχετική πλειοψηφία του Κυριάκου, έστω και αρκετά μεγάλη, δεν φτάνει για να κάνει κυβέρνηση ούτε για να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, έστω για τις μεθεπόμενες εκλογές. Χωρίς αυτοδυναμία θα έχει δυο επιλογές: να προχωρήσει σε νέες εκλογές ή να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, με δέσμευση αλλαγής του εκλογικού νόμου. Για το πρώτο έχει ήδη φροντίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Νέες εκλογές πριν την αλλαγή του εκλογικού νόμου θα είναι αυτοκτονία για τη χώρα και για τον κ. Μητσοτάκη. Καμία αποτελεσματική συμμαχία δεν θα είναι δυνατή στη μεθεπόμενη βουλή, ακόμη και αν η ΝΔ πάρει 40-45%. Πρώτο τραπέζι πίστα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κακές του παρέες, οι Καμμένοι, οι Χρυσαυγίτες, οι Λεβέντηδες και ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε (κάτι Μπαρουφάκηδες και Ζωίτσες). Την κάτσαμε οριστικώς τη βάρκα, διότι θα είναι αδύνατο να σχηματιστεί πλειοψηφία για να αλλάξει και πάλι ο εκλογικός νόμος στο ορατό μέλλον. Μεγάλο μπάχαλο με οικονομία διασωληνωμένη, η χαρά του Τσίπρα και του όποιου Τσίπρα.

Η άλλη επιλογή του κ. Μητσοτάκη θα ήταν να σχηματίσει κυβέρνηση με την κα Γεννηματά (αν φτάνει και αν θέλει) με ό,τι αυτό συνεπάγεται: αποφάσεις και πολιτικές αργές και δίχως φαντασία, μεσοβέζικες. Ο ένας θα τα ρίχνει στον άλλον, «μα δεν με αφήνει η Φώφη/αυτά τα κάνει ο Κυριάκος, όχι εγώ», και μια από τα ίδια. Με το Ποτάμι μόνον αν μπει, αν θέλει και αν φτάνει, πράγμα μάλλον απίθανο.

Μοναδική αντιπολίτευση ο κ. Τσίπρας και γύρω-γύρω όλοι, Χρυσαυγίτες, Καμμένοι, Λεβέντηδες και ποιος ξέρει τι άλλο θα σκάσει μύτη μέχρι τότε. Μπορεί να ελπίζει ακόμη και σε συγκυβέρνηση.
Ώσπου να ξεφυτρώσει άλλος από το τίποτα, από κανένα θαύμα, θα πάρει καιρό. Μόνο να κερδίσει θα περιμένει ο σέξι-Αλέξης, από τη φθορά της ΝΔ. Με το momentum χαμένο, η κατάληξη μάλλον αναπόφευκτη για τη χώρα.

Πώς μπορεί να αποφύγει την αυτοδυναμία του Κυριάκου ή ακόμη και να αναστρέψει πλειοψηφίες; Αν η ατζέντα μείνει στην οικονομία και στην καταστροφική του διακυβέρνηση, δύσκολο. Μόνο αν θολώσουν τα νερά. Αν η κουβέντα και η ρήξη πάει αλλού.

Τι καλύτερο από τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, θέματα που μεγάλο μέρος των Ελλήνων τα εννοούν ακόμη με ψευδαισθήσεις καλλιεργημένες για χρόνια (κάτι σαν τη θωρακισμένη οικονομία). Εύκολο πεδίο του «ας συσπειρωθούμε γύρω από το Πρωθυπουργό», «για όλα φταίνε οι ξένοι, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι οι οξαποδώ, μας απειλούν, μας βιάζουν, αλλά είμαστε ισχυροί και θα πολεμήσουμε». «Εμείς υπερασπιζόμαστε τα "απαράγραφα Εθνικά δίκαια" με τη μαγκιά μας κι όλοι οι άλλοι δωσίλογοι και σκυλάκια των ξένων». Κάτι σαν το Μακεδονικό σε πιο επικίνδυνη εκδοχή. Ο εθνικισμός παροξύνεται σε ακραίες συνθήκες και θολώνει τα πάντα. Ευκολότερα θα μπορούν να πουλήσουν το ίδιο προϊόν επανασυσκευασμένο, στους ίδιους που πούλησαν την «αδιαπραγμάτευτη οικονομική αξιοπρέπεια». Αυτή τη φορά θα είναι η «αδιαπραγμάτευτη εθνική αξιοπρέπεια» σε μια θερμότερη ή θερμή κρίση. Και ίσως να το αγοράσουν κι άλλοι τούτο το προϊόν. Με παρόμοια κατάληξη με την οικονομική αξιοπρέπεια, όμως άλλης κλίμακας και άλλης φύσης. Θα διστάσουν; Δεν δίστασαν να καταστρέψουν τις τράπεζες και να φεσώσουν 80 δις με ένα ψευτοδημοψήφισμα και να πάρουν εκλογές. Γιατί να διστάσουν με αυτό;

Ας συνδυάσουμε όσα ακούγονται τελευταία: «ε, δεν χάθηκε ο κόσμος κι αν χάσουμε μερικά νησιά», τους φασιστοχουντικούς λεονταρισμούς παρέα με Χρυσαυγίτες στο Αιγαίο, την υπονόμευση της κρίσιμης προσπάθειας του Κυπρίου Προέδρου και των Κυπρίων ομοεθνών σε αυτή την ασταθή διεθνή συγκυρία (ε, δεν πειράζει και να προσαρτηθούν τα κατεχόμενα, θα μιλάμε απευθείας με την Τουρκία), την όλο και στενότερη σχέση με τον Καμμένο, αλλά πλέον και την οικοδόμηση σχέσεων με την άλλη, ακόμη πιο σκοτεινή ακροδεξιά, την οποία φρόντισαν να απελευθερώσουν αδίκαστη, τη στράτευση στα 18 (οι πόλεμοι γίνονται πάντα με τα παιδιά των άλλων), η συστηματική καλλιέργεια της έντασης με τη γείτονα σε μια στιγμή μεγάλης οικονομικής και διπλωματικής αδυναμίας της Ελλάδας, και ακόμη - ας είναι άρρητο ταμπού- στρατιωτικής αδυναμίας της χώρας μας. Η στρατιωτική αδυναμία είναι αυτόματη συνέπεια της οικονομικής και διπλωματικής αδυναμίας αλλά και της σπατάλης και του πελατειασμού, ακόμη και εκεί που διασπαθίζουν τους όλο και λιγότερους πόρους σε ένα αντιπαραγωγικό σύστημα.

Η αποτυχία δημιουργίας ενός σύγχρονου επαγγελματικού στρατού με έμφαση στην ασύμμετρη αντίδραση, στην αποτρεπτική ικανότητα, στην κυριαρχία στον αέρα και στις τεχνολογίες, στα νέα μέσα και τις ειδικές δυνάμεις, συνδυάζεται με την αποτυχία δημιουργίας ενός καλά εκπαιδευμένου πολιτικού πληθυσμού ικανού να αντισταθεί και να στηρίξει την πολεμική προσπάθεια στις απευκταίες συνθήκες σύρραξης. Συνδυάζεται ακόμη και με την έλλειψη πόρων για την κάλυψη του κόστους μιας σύρραξης και των συνεπειών της από ένα φαλιρισμένο κράτος. Οι πόλεμοι, εκτός από γενναιότητα για να κερδηθούν (ή να μη γίνουν), απαιτούν ισχυρές συμμαχίες με κοινά πλέγματα συμφερόντων, αποτελεσματική διπλωματία, τεχνολογία, καλή οργάνωση και - κυρίως - λεφτά. Ακόμη περισσότερο στις μέρες μας.

Αν προσθέσει κανείς σε όλα τούτα την προσπάθεια καλλιέργειας ενός κλίματος εθνικιστικού παροξυσμού και απειλών, η εικόνα δείχνει πως επιδίωξή τους είναι να μεταφέρουν την κουβέντα εκεί πριν και κατά τις εκλογές, έστω κι αν για να το κάνουν πρέπει να προκαλέσουν κρίση με τη γείτονα, ή κρίσεις απανωτές, έστω κι αν χάσουμε μερικά νησιά (που λέει ο λόγος;). Έστω κι αν διακινδυνεύουμε οριστικοποίηση του εθνικού ακρωτηριασμού στην Κύπρο («ποιος τους χέζει τους αδελφούς Κυπρίους, είναι φιλελέδες οι αδελφοί και στο κάτω κάτω δεν μας ψηφίζουν» - μην αμφιβάλλετε, έτσι σκέφτονται) και ίσως και στην Ελληνική Επικράτεια.

Στο κάτω κάτω, για τον κ. Τσίπρα και τις παρέες του, τι είχαμε - τι χάσαμε: στην καλύτερη ο Κυριάκος θα χάσει την αυτοδυναμία, και καταλήγουμε στο πρώτο σενάριο. Ή και στο χειρότερο για εμάς: σε μια κατάσταση σαν αυτή της Κύπρου ή της Γεωργίας, της Ουκρανίας ή της Συρίας. Να καταφέρουν να φτιάξουν την πουτινοχώρα των ονείρων τους, τον τόπο όπου μόνον αυτοί και οι ολιγάρχες της παρέας τους θα ευδοκιμούν και τους υπόλοιπους όλους θα τους τρώει η αρκούδα. Στη χειρότερη για εμάς, θα ξυπνήσουμε, όσοι ξυπνήσουμε, λιγότεροι όχι πια από τη μετανάστευση μόνο, σε κάτι μικρότερο, πολύ φτωχότερο και, δυστυχώς, πολύ αλλιώτικο.

Σέξι το παλικάρι, ε;


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος




Friday, December 16, 2016

Όταν το χρέος ρυθμιστεί, δεν θα το μάθουμε καν


Share/Bookmark
Όλοι γνωρίζουν πως 3,5% πλεόνασμα για σειρά ετών δεν είναι δυνατό, παρά μόνο σε ένα πολύ μικρότερο μελλοντικό ΑΕΠ, δηλαδή σε μια οικονομία συρρικνωμένη, στην οποία θα ήταν και άχρηστο, καθώς ονομαστικά δεν θα αντιστοιχούσε πια στο ποσό που απαιτείται για τις αποπληρωμές. Το γνωρίζει το ΔΝΤ, που ως τεχνοκρατικός οργανισμός το λέει, το γνωρίζουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, αλλά δεν το λένε. Το γνωρίζει και η Ελληνική Κυβέρνηση, τουλάχιστον η στενή παρέα περί τον Τσίπρα που κυβερνά (οι υπόλοιποι είναι μάλλον αρκετά ζωντόβολα για να γνωρίζουν οτιδήποτε).

Γιατί λοιπόν επιμένουν οι δανειστές σε κάτι που δεν βγαίνει και το οποίο ξέρουν πως θα πρέπει με κάποιον τρόπο να ρυθμίσουν κάποτε;

Για πολλούς λόγους.

Ο πρώτος: είναι ότι δεν βγαίνει ούτε και αν το ρυθμίσουν τώρα. Απαιτούνται μεταρρυθμίσεις για να βγουν τα νούμερα με αύξηση του ΑΕΠ και όχι με αύξηση των φόρων σε ένα συρρικνούμενο ΑΕΠ. Μείωση του λειτουργικού κόστους του κράτους και αύξηση της αποτελεσματικότητάς του σε κάθε τομέα, δημόσιες επενδύσεις, δικαιοσύνη, παιδεία, υγεία, δίκτυα, προώθηση του υγιούς ανταγωνισμού παντού και καταπολέμηση των καστών και των κρατικο-ιδιωτικών ολιγοπωλίων, εξωστρεφής αναπτυξιακή στρατηγική. Αλλιώς ό,τι και να χαρίσεις θα πάει στράφι.

Ο δεύτερος: γιατί δεν έχουν πειστεί πως αυτοί που κυβερνούν είναι διατεθειμένοι να κάνουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις γιατί τις θέλουν και τις πιστεύουν. Πολύ απλά, δεν θα το κάνουν στον Τσίπρα και στην παρέα του, αλλά σε έναν συνομιλητή που μπορεί να διαφωνούν, αλλά καταλαβαίνει ο ένας τη γλώσσα του άλλου, που του αναγνωρίζουν μια ελάχιστη σοβαρότητα.

Ο τρίτος: δεν είναι η στιγμή. Την ώρα αυτή που μεγαλώνει η ξενοφοβία στην Ευρώπη, με δυο κρίσιμες εκλογές τον χρόνο που έρχεται στη Γαλλία και στη Γερμανία, δεν μπορούν να διακινδυνεύσουν οτιδήποτε που θα την ενισχύσει.

 • Ο τέταρτος: δεν είναι ο τρόπος. Όταν και εάν έρθει η ώρα να ρυθμιστεί το χρέος, θα γίνει στα παρασκήνια, όχι υπό ανοιχτές πολιτικές απειλές και με μαγκιές. Όποιος επιχειρεί να πουλήσει μαγκιά, συνειδητά ή από άγνοια κλειδώνει την αρνητική απάντηση των δανειστών. Δεν μπορούν να κάνουν πίσω για λόγους ευνόητους. Όλοι θα ζητούν το ίδιο. Δεν υποκύπτεις στον ζητιάνο-εκβιαστή γιατί θα πλακώσει όλη η φάρα. Όταν κάποτε και εάν γίνει ρύθμιση του χρέους, η κυβέρνηση που θα το έχει επιτύχει δεν θα πιστωθεί τίποτα από το γεγονός παρά μόνο τις συνέπειές του. Θα περάσει στα οικονομικά των εφημερίδων σαν μια απλή είδηση, όχι στα πρωτοσέλιδα.

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα τα γνωρίζει αυτά επίσης.

Γιατί διεκδικεί τότε αυτή την άβολη και αδιέξοδη φαινομενικά θέση, που οδηγεί στην απόρριψη και στην άρνηση επικεντρώνοντας στο χρέος, αφού δεν μπορεί να το κερδίσει τώρα ούτε με αυτόν τον τρόπο; Γιατί δεν ψάχνει μια διακριτική συνεννόηση επικεντρώνοντας σε αυτά που μπορεί να πετύχει τώρα;

Πιθανολογώ:

1. Γιατί δεν ξέρει τι άλλο ακριβώς θα μπορούσε να επιδιώξει και να πετύχει.

2. Γιατί δεν την ενδιαφέρει η μείωση του χρέους αλλά τη χρησιμοποιεί για να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση από την ουσία. Δηλαδή, τη συζήτηση επί των μεταρρυθμίσεων ώστε να μπορέσει να παράγει αυτή η χώρα κάτι, όσο το δυνατόν υψηλότερης εγχώριας προστιθέμενης αξίας, με τρόπο ανταγωνιστικό, που κάποιος στον κόσμο θα είναι διατεθειμένος να αγοράσει στην τιμή και στην ποιότητα που προσφέρεται.

3. Γιατί επιθυμεί να οδηγήσει τα πράγματα σε αδιέξοδο και να απομείνουν για πάντα οι ίδιοι και οι παρέες τους φύλαρχοι ολιγάρχες στην πουτινοδημοκρατία της γκρεγκρενίας, αποκομμένη πια από την Ευρώπη (ίσως και από τον εαυτό της).

4. Γιατί χέστηκαν αν, με άλλο τρόπο και άλλη μέθοδο, μπορούν να πετύχουν τη ρύθμιση καλύτερα για τη χώρα. Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι όσο κάτσουμε, πουλώντας «σκληρή διαπραγμάτευση» και μαγκιά στο πόπολο (όχι δηλαδή σαν τους άλλους τους χαρτογιακάδες, τους μαλθακούς!).

5. Γιατί τους έχει ζώσει ο φόβος και ψάχνουν τρόπο να φύγουν ηρωικά και όχι πένθιμα. Να κρατήσουν πολλά κεκτημένα τους από τη θέση μιας αντιπολίτευσης ικανής να εκβιάζει.

6. Υπάρχει και μια ακόμη ανατρεπτική πιθανότητα. Ότι και ο στενός πυρήνας της οργάνωσης που μας κυβερνά και όχι μόνο η πλέμπα, δηλαδή ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν, αποτελείται από εξίσου ζωντόβολα με το ευρύτερο στελεχιακό δυναμικό της. Πως δεν έχουν πάρει χαμπάρι μία τι παίζει και οι δανειστές τούς δουλεύουν ψιλό γαζί. Δεν μου φαίνεται πως είναι έτσι, αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω τελικά. Οι προθέσεις της βλακείας είναι αχαρτογράφητες και από αυταρέσκεια ενίοτε φορά το φόρεμα της φάρσας.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος




εικόνα: The Idiot, Hammer Toe, David Campbell, 2012 




Tuesday, December 6, 2016

Ο φαύλος κύκλος


Share/Bookmark
Είναι φανερό ότι καμιά οικονομία δεν μπορεί να αναπτυχθεί με βιώσιμο τρόπο, συγκλίνοντας και όχι αποκλίνοντας από τις ανεπτυγμένες οικονομίες, με υποχρέωση διαρκών πρωτογενών πλεονασμάτων του δημοσίου 3,5% . Το γνωρίζουν όλοι. Και οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ και κάθε δευτεροετής φοιτητής οικονομίας.

Για να λειτουργήσει αυτό θα έπρεπε να επιτύχει ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 3,5% κατ’ έτος για να συγκλίνει και όχι να αποκλίνει από τις άλλες οικονομίες. Εάν αυτές έχουν μέσο όρο ανάπτυξης 2%, θα έπρεπε να έχει πάνω από 5,5%. Χωρίς να λογαριάζουμε τους οικονομικούς κύκλους ύφεσης / ανάπτυξης, που σίγουρα θα έρθουν και που θα ασκούν περιοδικά πιέσεις στα δημόσια έσοδα ή δαπάνες σε αυτή τη μακρά περίοδο. Αναπόφευκτα οι μισθοί θα υποχωρήσουν περαιτέρω, η ανεργία θα αυξηθεί, η φυγή κεφαλαίου και ανθρώπων θα συνεχιστεί, επιταχύνοντας τον κύκλο αποεπένδυσης και υπανάπτυξης (υπανάπτυξη είναι και η στασιμότητα, για μια χαμηλότερου επιπέδου οικονομία, όταν οι άλλοι αναπτύσσονται).

Οι υπόλοιπες ανεπτυγμένες οικονομίες θα έχουν την πολυτέλεια αυτό το 3,5% να γίνει επένδυση, ιδιωτική ή δημόσια ή ακόμη και να δανειστούν επιπλέον για παραγωγικές Δημόσιες επενδύσεις ή /και για εξισορρόπηση των οικονομικών κύκλων. Η Ελληνική όχι. Οπότε οι φόροι θα πρέπει να αυξηθούν (ορθά το παρατηρεί το ΔΝΤ) ή να μειωθούν οι δαπάνες και όχι μόνο με τον κόφτη (όπως νομίζουν μερικοί), που λειτουργεί ισόποσα επί δικαίων και αδίκων και δεν είναι επιλεκτικός περιορισμός των μη παραγωγικών δαπανών του δημοσίου για να διασωθούν οι παραγωγικές. Θα επιδεινωθεί περαιτέρω το ασφαλιστικό, πολύ πέρα από τα αποδεκτά όρια εξορθολογισμού του, όπως και η φορολογία εισοδήματος.

Η ιδιωτική και δημόσια ολιγοπωλιακή διάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική παραγωγή, και ο αποκλεισμός των νεοεισερχομένων στην αγορά και της καινοτομίας, που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια το Ελληνικό κράτος για τον εαυτό του και τις ιδιωτικές ομάδες συμφερόντων που εκπροσωπεί, με τις πράξεις αλλά περισσότερο ακόμη με τις ρυθμιστικές παραλείψεις του, αποτρέπουν τη μείωση των τιμών προϊόντων και υπηρεσιών. Θα οδηγήσουν σε μια πορεία σταδιακής μείωσης της αγοραστικής δύναμης του διαθέσιμου εισοδήματος. Θα ενταθούν οι πιέσεις για επιπλέον προστατευτικά μέτρα στο εμπόριο και την κίνηση του χρήματος, είτε μέσω της συνέχισης του ελέγχου κεφαλαίων είτε κάτι ακόμη χειρότερο και δραστικότερο.

Συγκεκριμένα,
"Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξακολουθεί να προτιμά έναν χαμηλότερο στόχο για το μεσοπρόθεσμο πρωτογενές πλεόνασμα, της τάξεως του 1,5% αντί για το 3,5% του ΑΕΠ που επιβεβαιώθηκε στο Eurogroup. Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε χθες τον στόχο του 3,5% για έναν αριθμό ετών, ο οποίος, όπως ξεκαθάρισε στέλεχος του ΔΝΤ, θα αποφασισθεί αφού συμφωνηθούν με τους πιστωτές τα περαιτέρω μέτρα που θα χρειαστεί να πάρει για να το καταφέρει αυτό. «Το ΔΝΤ μπορεί να ζήσει με αυτόν» (σ.σ. τον στόχο), είπε χαρακτηριστικά αξιωματούχος του ΔΝΤ, «ωστόσο θα πρέπει να δούμε τα διαρθρωτικά μέτρα που θα υποστηρίξουν αυτόν τον στόχο». Προς αυτή την κατεύθυνση, θα επιστρέψει με τους θεσμούς στην Ελλάδα για τον καθορισμό με την ελληνική κυβέρνηση των μέτρων που θα το ικανοποιήσουν.
Ο αξιωματούχος (του ΔΝΤ) ξεκαθάρισε ότι αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να αντικατασταθούν από την επέκταση του δημοσιονομικού κόφτη, καθώς όπως είπε χαρακτηριστικά «δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθούν οι μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και στη φορολογία εισοδήματος αν Έλληνες και Ευρωπαίοι επιμείνουν στο 3,5%».
Όπως είπε, «πρέπει να είμαστε ρεαλιστές για το τι σημαίνει αυτό για την ανάπτυξη», που εκτίμησε ότι θα πληγεί περισσότερο όσο πιο πολύ διαρκέσει ο στόχος του 3,5%. «Είναι ζήτημα αξιοπιστίας να προσδιορίσουμε τα μέτρα», είπε ο ίδιος. Μόνον εφόσον έχουν προσδιορισθεί οι πολιτικές που θα επιτύχουν τον στόχο για τα πρωτογενή πλεονάσματα θα γίνει η συζήτηση για τον αριθμό των ετών και τι σημαίνει αυτό για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Όπως είπε χαρακτηριστικά, «δεν μπορούμε να κάνουμε μελέτη βιωσιμότητας του χρέους χωρίς έναν μεσομακροπρόθεσμο στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα». Σύμφωνα πάντως με τον αξιωματούχο, οι μεταρρυθμίσεις που θα ζητήσει το ΔΝΤ είναι οι ίδιες, ανεξαρτήτως του αν αυτός θα διαρκέσει για πέντε ή δέκα χρόνια. Εξέφρασε, δε, την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι το ΔΝΤ κατηγορείται ότι ζητεί επιπλέον λιτότητα, όταν έχει πει σαφώς ότι θα προτιμούσε χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα.Καθώς, όπως εκτίμησε δεν υπήρξε συμφωνία στο Eurogroup γι’ αυτά τα θέματα, οι συζητήσεις θα συνεχισθούν..... "  πηγή: kathimerini.gr/ΔΝΤ: Υψηλό πλεόνασμα επί σειρά πολλών ετών θα πλήξει την ανάπτυξη

Αφού όλοι γνωρίζουν λοιπόν την αδιέξοδη δυναμική του φαύλου κύκλου, που έτσι κι αλλιώς θα οδηγήσει σε απώλεια κεφαλαίων για τους πιστωτές, σε κάποιο χρονικό ορίζοντα, και ίσως σε απώλεια μιας χώρας ολόκληρης, γιατί δεν αποδέχονται την πραγματικότητα σχεδιάζοντας μιαν άλλη προοπτική;

Η διευθέτηση του χρέους σε βάθος χρόνου με απαίτηση πολύ χαμηλότερων πρωτογενών πλεονασμάτων, ή ακόμη και η αποδοχή μικρών περιστασιακών ελλειμμάτων, είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για τη βιωσιμότητα και την ανάπτυξη.

Η ικανή συνθήκη είναι η εμπιστοσύνη ότι η ίδια η χώρα, η κοινωνία και η κυβέρνησή της έχουν αντιληφθεί ότι μόνη διέξοδος για την ανάπτυξη είναι η βελτίωση των κρατικών υπηρεσιών προς την ιδιωτική οικονομία σε κάθε τομέα (δικαιοσύνη, ασφάλεια, παιδεία, υγεία, διοίκηση, αδειοδοτήσεις, ασφάλεια δικαίου) με παράλληλη ΜΕΙΩΣΗ του κόστους τους. Ο εξορθολογισμός του κράτους. Ότι η χώρα έχει σαφές και αξιόπιστο ΔΙΚΟ ΤΗΣ σχέδιο προσέλκυσης και στήριξης επενδύσεων σε συγκεκριμένους τομείς και προσέλκυσης παραγωγικών ανθρώπων στην οικονομία της, εκεί που διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Αυτό δεν υπάρχει. Συνεπώς οποιαδήποτε ρύθμιση σε αυτή τη φάση θα πέσει στο κενό. Τα πρόσθετα κεφάλαια που θα απελευθερώνονταν θα κατέληγαν να θρέφουν τους καρκινικούς όγκους, τις μη παραγωγικές δαπάνες και το σύστημα που τις παράγει. Οπότε τεχνοκρατικά ναι, ορθά το επισημαίνει το ΔΝΤ, το σενάριο δεν βγαίνει, παρά μόνον ως πορεία προς όλο και μεγαλύτερη φτώχεια. Ούτε όμως και το άλλο σενάριο βγαίνει, και αυτό το γνωρίζουν και οι πιστωτές και το ΔΝΤ, με αυτή την πλειοψηφία, πολιτική και κοινωνική, που αντικατοπτρίζει την παρούσα αντίληψη της Ελληνικής κοινωνίας για τον εαυτό της και το μέλλον της.

Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος απαιτείται να κατανοήσουν όλοι συνειδητά την αλήθεια και να σχεδιάσουν αντίστοιχα ένα αξιόπιστο αναπτυξιακό σενάριο.

Και στο "όλοι" δεν περιλαμβάνονται μόνον το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι πιστωτές. Περιλαμβάνεται και η Ελληνική Κυβέρνηση, οι Ελληνικές ελίτ και, εντέλει, η πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας.

Δύσκολος δρόμος μπροστά...

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος



LikeShow More Reactions
Comment