Έκταση 8,515,767 km2, με τεράστιες φυσικές εκτάσεις και δυσπρόσιτες περιοχές. Κατά κεφαλήν ΑΕΠ (PPP) $17,208 και συνολικό $3.6 τρις. Η Δημοκρατία της αρχίζει να παίρνει δομή το 1930 και διακόπτεται βίαια από ένα πραξικόπημα το 1964. Η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε οριστικά το 1985. Έχει εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια για Πρόεδρο, Κυβερνήτες, νομοθετικά σώματα κλπ. Θεωρείται αναπτυσσόμενη γρήγορα οικονομία και κοινωνία, με σημαντική τεχνολογική βάση και αυξανόμενη βιομηχανική παραγωγή.
Η χώρα Β έχει 337 εκατομμύρια κάτοικους, με Ομοσπονδιακή δομή, 50 Ομόσπονδων πολιτειών, με ομοσπονδιακό Πρόεδρο, Βουλή και Γερουσία. Όπως και Κυβερνήτες, νομοθετικά σώματα σε κάθε πολιτεία. Έκταση 9.147.5935 km2, με τεράστιες φυσικές εκτάσεις και κάποιες δύσβατες περιοχές αλλά καλό οδικό δίκτυο, διαδίκτυο και υποδομές. Κατά κεφαλήν ΑΕΠ $68.308, τέσσερις φορές παραπάνω από τη χώρα Α, και συνολικό $22,6 τρισεκατομμύρια. Η Δημοκρατία της δημιουργείται και το Σύνταγμά της πρωτογράφεται το 1787. Έκτοτε με κάποιες αλλαγές και προσθήκες ισχύει, με μόνη σημαντική διαταραχή έναν τεράστιο εμφύλιο πόλεμο στη δεκαετία του 1860. Μετά από αυτόν δεν έχει δεχθεί πολεμική εισβολή στο έδαφός της ποτέ, κάνει εκλογές και λειτουργεί η Δημοκρατία της σταθερά.
Η χώρα αυτή, η παλιά δημοκρατία Β, κάνει εκλογές σχεδόν διαρκώς (!) με πολύ μεγάλο κόστος για τους υποψηφίους (για το οποίο αναγκάζονται να αναζητούν χρηματοδότες κάθε είδους, από την εύρεση των οποίων εξαρτάται η εκλογή τους), το κράτος και την οικονομία. Κάθε δυο χρόνια για Βουλή και 1/3 της Γερουσίας, και κάποιους Κυβερνήτες, κάθε τέσσερα χρόνια για Βουλή και Πρόεδρο, και άλλους Κυβερνήτες και άλλο 1/3 της Γερουσίας. Θεωρείται η πιο ανεπτυγμένη τεχνολογικά χώρα του πλανήτη, με τα ισχυρότερα συστήματα ασφάλειας.
Η χώρα Β, η πλούσια, έχει μόνο δυο (2) βασικά κόμματα και υποψηφίους.
Η χώρα Α, η αναπτυσσόμενη, έχει 17 κόμματα που κέρδισαν έδρες στη Βουλή και 14 στην Γερουσία. Όλων των αποχρώσεων. Είχε 20 υποψήφιους Προέδρους όλων των αποχρώσεων, απ΄ τους οποίους κάποιοι συγκέντρωσαν αξιόλογα ποσοστά στον πρώτο γύρο.
Η χώρα Α, η αναπτυσσόμενη, έχει υιοθετήσει ένα απλό, ασφαλές και λειτουργικό σύστημα ψηφοφορίας σε ηλεκτρονική κάλπη με προσωπική παρουσία, έγγραφη επιβεβαίωση και άλλες εγγυήσεις.
Έκανε τις εκλογές της πρόσφατα, πριν ένα μήνα, για Πρόεδρο και νομοθετικά σώματα. Έγιναν επαναληπτικές για Πρόεδρο, καθώς δεν συγκέντρωσε το απαιτούμενο 50% κανείς από τους υποψηφίους. Η συμμετοχή έφτασε το 80% και κέρδισε ο αντιπολιτευόμενος υποψήφιος με 1,5% διαφορά περίπου.
Τα αποτελέσματα βγήκαν σε δύο (2) ώρες για όλες τις εκλογές. Παρά το ότι ο ηττηθείς Πρόεδρος είναι ακραία συνωμοσιολόγος, περισσότερο ακόμη κι από τον πρώην Πρόεδρο της χώρας Β, της πλουσιότερης, τελικά δεν αμφισβήτησε ούτε καν αυτός τη διαδικασία και το αποτέλεσμα, και άρχισε η μετάβαση.
Η χώρα Α, η λιγότερο ανεπτυγμένη, είχε μάλιστα κατορθώσει να αποπέμψει την προ-προηγούμενη Πρόεδρό της για διαφθορά, με όλες τις νόμιμες διαδικασίες. Πράγμα που δεν κατόρθωσε να επιτύχει η χώρα Β για πολύ σημαντικότερες κατηγορίες με τον δικό της Πρόεδρο. Αλλά αυτό ας το ξεχάσουμε.
Η χώρα Β, η ισχυρότερη, με δύο αιώνες και παραπάνω δημοκρατίας, έκανε τις Προεδρικές της εκλογές πριν δυο χρόνια. Τα οριστικά αποτελέσματα άργησαν εβδομάδες να βγουν. Ο εν ενεργεία Πρόεδρός της και κάμποσοι βουλευτές τα αμφισβήτησαν, παρότι πολύ μεγαλύτερη η διαφορά από τη χώρα Α μεταξύ πρώτου και δεύτερου υποψηφίου. Κάποιοι πολίτες εισέβαλαν και κατέλαβαν τη Βουλή με την παρότρυνση του ηττηθέντος εν ενεργεία τότε προέδρου. Τελικά απέτυχε η απόπειρα πραξικοπήματος.
Η χώρα Β, η πιο παλιά δημοκρατία, ξαναέκανε εκλογές πρόσφατα για τη Βουλή και το 1/3 της Γερουσίας και κάμποσες πολιτείες μετά τις προηγούμενες ταραχώδεις. Έχουν περάσει ήδη σήμερα κάμποσες ημέρες. Ακόμη δεν έχουν οριστικοποιηθεί τα αποτελέσματα και δεκάδες χιλιάδες ψήφοι είναι ακαταμέτρητες σε πολλές πολιτείες. Ιδιαίτερα ανάμεσά τους σε τρεις πολιτείες, οι οποίες φαίνεται ότι θα κρίνουν την πλειοψηφία στα νομοθετικά σώματα. H συμμετοχή κυμαίνεται ανάλογα τις εκλογές μεταξύ 50-60%.
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι, εάν έβρισκε την πολιτική βούληση η χώρα Β, η ισχυρή κι ανεπτυγμένη, θα μπορούσε τουλάχιστον να υιοθετήσει κι εγκαταστήσει παρόμοια και καλύτερα με τη χώρα Α ασφαλή και γρήγορα συστήματα ψηφοφορίας. Μειώνοντας το κόστος των εκλογών και αυξάνοντας τη συμμετοχή, την ταχύτητα και την ασφάλεια των αποτελεσμάτων. Φυσικά, θα μπορούσε να ξαναδεί και το εκλογικό της σύστημα, που δεν επιτρέπει πιο πολύχρωμη εκπροσώπηση, είναι σε έναν διαρκή εκλογικό κύκλο και αποθαρρύνει τους ψηφοφόρους να συμμετέχουν. Δεν αλλάζει όμως τίποτα εδώ και καιρό.
Ποια από τις δύο χώρες μπορεί να θεωρηθεί πιο σταθερή, ανεπτυγμένη και ώριμη Δημοκρατία;
Μήπως η υπερβολική ωρίμανση, όπως και στη φύση, οδηγεί ιστορικά τον καρπό της Δημοκρατίας στη σήψη και την πτώση; Της Δημοκρατίας, όχι κατ' ανάγκη της χώρας, που μπορεί ενδεχομένως να συνεχίσει ως αυτοκρατορία ή άλλο καινοφανές πολίτευμα.
Μήπως θα πρέπει να χρησιμοποιούμε πλέον για παρόμοιες περιπτώσεις τον χαρακτηρισμό "Υπερώριμη Δημοκρατία"; Ή "Δημοκρατία με συμπτώματα άνοιας και πολυπαραγοντικές νόσους"; Για εκείνες τις δημοκρατίες που δεν κατορθώνουν να ανανεώσουν και προσαρμόσουν τον καταστατικό τους χάρτη και τις πολιτικές δομές, τα κύτταρά τους, στις αλλαγές του σύγχρονου κόσμου και το DNA τους φτάνει στα όρια ζωής του;
Όπως ήδη θα καταλάβατε, η χώρα Α είναι η Βραζιλία και η χώρα Β οι ΗΠΑ.
Γιώργος Γιαννούλης - Γιαννουλόπουλος
