Saturday, March 13, 2021

Ψηφιακοί νομάδες και ψηφιακοί ληστές


Share/Bookmark

Η Ελλάδα σωστά επιδιώκει την προσέλκυση νέων κατοίκων κι επιχειρήσεων από την Ευρώπη, είτε δικών της πρώην κατοίκων που την εγκατέλειψαν, είτε νέων που θα έλθουν, ώστε να αυξήσει την παραγωγική της βάση. Είτε ακόμη να κρατήσει αυτούς που έχει. Είναι ο μόνος τρόπος να αυξηθεί ο παραγωγικός πληθυσμός πρακτικά. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να είναι ανταγωνιστική στα κόστη, στην ποιότητα και επάρκεια βασικών υπηρεσιών. Μια τέτοια βασική υπηρεσία είναι η Δημόσια Υγεία. Άλλη η ασφάλεια. Είναι ακόμη το κόστος και η ποιότητα του συστήματος μεταφορών, τραίνα, μετρό. αεροδρόμια, δρόμοι και αυτοκινητόδρομοι. Όχι απλά η ποιότητα ούτε μόνο η τιμή. Αλλά καλή ποιότητα σε χαμηλό κόστος για τον χρήστη. Η περίφημη σχέση κόστους ποιότητας.

Δεν θα μιλήσουμε γι' αυτές.

Αλλά για μια βασική υπηρεσία που έχει γίνει σημαία για την ανάπτυξη: τις επικοινωνίες. Το κόστος, η ευελιξία και η ποιότητα των ψηφιακών υπηρεσιών και τηλεφωνίας. Με δυο λόγια, το κόστος μιας σύνδεσης στο διαδίκτυο, η ταχύτητα, η ευελιξία της αγοράς στα συμβόλαια.

Ειδικά διότι, ανάμεσα σε αυτούς που η χώρα προσπαθεί να προσελκύσει, σίγουρα βασική ομάδα είναι όσοι η εργασία τους και η επικοινωνία είναι ψηφιακή και μπορούν να εργάζονται από το σπίτι ή οπουδήποτε. Όμως και γενικότερα, οποιαδήποτε εργασία και να κάνει κανείς, εάν αντιμετωπίζει συγκριτικά υψηλότερο κόστος, δεσμεύσεις και χαμηλότερη ποιότητα ψηφιακών υπηρεσιών και τηλεφωνίας, αποτελεί βασικό εμπόδιο για την προσέλκυση ανθρώπων και επιχειρήσεων. Σημαντικό συγκριτικό μειονέκτημα σε σχέση με άμεσα ανταγωνιστικές οικονομίες.

Δεν θα κάνω τη σύγκριση με τις οικονομίες της Βόρειας Ευρώπης και τις Σκανδιναβικές χώρες. Αλλά με την Ισπανία.

Πριν μόλις 5-6 χρόνια το κόστος και οι διαδικασίες σύνδεσης σε σταθερό δίκτυο και της κινητής τηλεφωνίας ήταν σχετικά ψηλό στη χώρα αυτή. Λίγες μεγάλες εταιρείες, movistar (ο αντίστοιχος πρώην Ισπανικός ΟΤΕ), vodafone, orange, διαφέντευαν ολιγοπωλιακά την αγορά. Οι ίδιες που δημιουργούσαν προσκόμματα στην εύκολη πρόσβαση νέων κατοίκων στα δίκτυα, που μπορεί να ήταν και πελάτες τους σε άλλη χώρα, και την είσοδο ανταγωνισμού. Ώστε να διασφαλίσουν υψηλά περιθώρια κέρδους σε βάρος του καταναλωτή. Με διοικητικά κόλπα και συντονισμένες πολιτικές τιμών και δεσμεύσεων.

Πριν 5 χρόνια κυριαρχούσαν τα 12μηνα συμβόλαια, τουλάχιστον για το ίντερνετ στην οικία, και διάφορες πονηρές δεσμεύσεις. Η κινητή μόνο από ένα ή δυο εναλλακτικούς παρόχους ήταν κακής ποιότητας. Κατέληγε κάποιος, για να έχει κινητό και διαδίκτυο συν τηλεφωνική γραμμή στο σπίτι, να πρέπει να δαπανά περίπου 70-90 ευρώ τον μήνα για κανονική χρήση. Κάθε χρόνο παζάρευε πάλι τις εκπτώσεις. Το σέρβις ήταν μέτριο.

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Επεκτάθηκε παντού η οπτική ίνα. Στις μεγάλες και μικρές πόλεις στο σύνολο της επικράτειας σχεδόν και σε μεγάλο μέρος των χωριών.

Ταυτόχρονα, εισήλθαν στην αγορά δεκάδες νέοι πάροχοι κινητής και σταθερής σύνδεσης, οι οποίοι ανέπτυξαν νέα πακέτα και υπηρεσίες νοικιάζοντας τα δίκτυα των τριών μεγάλων, που άρχισαν να ξεφυσάνε από τον ανταγωνισμό.

Τέλος, η χαριστική βολή: αποσυνδέθηκε η ύπαρξη σταθερού τηλεφώνου από τη σύνδεση στο διαδίκτυο, οπότε το κόστος για τον πάροχο και τον χρήστη μειώθηκε και ο ανταγωνισμός αυξήθηκε κατακόρυφα Μέσα στα τελευταία δυο χρόνια έγινε αισθητή η διαφορά.

Το αποτέλεσμα σήμερα.

- Σχεδόν όλα τα συμβόλαια κινητής τηλεφωνίας με προπληρωμή ή με συμβόλαιο κυμαίνονται από 9 μέχρι 15 ευρώ τον μήνα, με απεριόριστες κλήσεις σε σταθερά και κινητά , ενώ τα GB αυξήθηκαν σημαντικά. Χαρακτηριστικά η ίδια Vodafone που πουλάει και στην Ελλάδα, πωλεί στην Ισπανία καρτοκινητό, με 15€ τον μήνα, με απεριόριστες κλήσεις σε εθνικά κινητά και σταθερά, 300 λεπτά διεθνείς κλήσεις σε πολλούς προορισμούς, Ευρώπη+, 25GB data. Άλλα έχουν ακόμη χαμηλότερες τιμές.

- Οι απεριόριστες κλήσεις που προσφέρουν όλα τα κινητά σε εθνικά κινητά και σταθερά, όπως και η κυρίαρχη πλέον χρήση του whatsup και viber για κλήσεις, επικοινωνία, μηνύματα κλπ, έκαναν άχρηστη την ύπαρξη αριθμού σταθερού τηλεφώνου.

- Οι standard συνδέσεις που προφέρονται για ίντερνετ είναι πλέον οπτική ίνα από 100 - 600 Mps, πραγματικά, download και upload. Τα 100, σημειωτέον, είναι υπεραρκετά για ένα μέσο νοικοκυριό 3-4 ατόμων που κατεβάζουν ταινίες, βλέπουν netflix, εργάζονται από το σπίτι και τα παιδιά παίζουν παιχνίδια. Κυλάει.

- Το κόστος και οι όροι άλλαξαν. Ο καταναλωτής ζητά κινητικότητα και αποφεύγει τα συμβόλαια. Οι μεγάλοι άρχισαν να υποχωρούν. Με συνδεδεμένο το 99% του πληθυσμού ως τα 55, το 90% από 55-64 και το 70% από 65-74, η κατανομή της πίτας μεταξύ παρόχων άλλαξε άρδην.

Οι πάροχοι είναι πλέον πάνω από 60 (η λίστα εδώ comparaiso.es/companias) και οι 3 μεγάλοι παρελθόν. Όπως και η υποχρέωση παραμονής.

Το κόστος μιας σύνδεσης (πρόσφατη) 100mps, οπτική ίνα (χωρίς σταθερό τηλέφωνο) + κινητό με απεριόριστες κλήσεις σε εθνικά σταθερά και κινητά με 15GB τον μήνα, που μεταφέρονται στον επόμενο αν δεν καταναλωθούν, χωρίς υποχρέωση παραμονής (3 μήνες μόνο για το σταθερό), χωρίς κόστος εγκατάστασης και ρούτερ, με μόνη υποχρέωση επιστροφής του ρούτερ, ανέρχεται σε 31 ευρώ τον μήνα. Με 600mps internet στα 37. Η εγκατάσταση ή αλλαγή σε 2-3 μέρες. Και λόγω της κινητικότητας κατεβαίνει. Παρασκευή έκανα online την αίτηση για συμβόλαιο με νέο πάροχο, Σάββατο ήρθε ο τεχνικός και συνέδεσε το ίντερνετ, Δευτέρα με κούριερ και κόστος του παρόχου η νέα sim στο σπίτι και η μεταφορά έγινε.

Ένας "ψηφιακός νομάδας" ή ένα νοικοκυριό ή μια επιχείρηση, κοιτώντας τα αντίστοιχα τιμολόγια και παρόχους στην Ελλάδα, θα δει δεσμεύσεις 24 (!) μηνών, κόστη εγκατάστασης, ταχύτητες από 24 ως 100mps το πολύ αν είσαι τυχερός, που δεν είναι και πραγματικά, κινητό με περιορισμούς 300 λεπτά και 300 για τα δίκτυα του παρόχου, με 2-3 GB τον μήνα. Και ελάχιστο κόστος γι' αυτά γύρω στα 30 με 40 ευρώ τον μήνα.

Θα δει ακόμη 4 μόνο τροφαντούς παρόχους (hapitel.gr) που νέμονται μια πίτα 11 εκατομμυρίων κατοίκων έναντι 60 ανταγωνιστικών παρόχων για μια πίτα 45 εκατομμυρίων. Που αν παρατηρήσει κανείς λεπτομερώς, δεν μπορεί να αποφύγει τη διαπίστωση ότι διατηρούν συντονισμένες τις τιμές και προσφορές τους και την ποιότητα των υπηρεσιών τους σε ένα βασικό πλέον παραγωγικό αγαθό: την επικοινωνία και σύνδεση στο διαδίκτυο.

Τι θα διαλέγατε αν είσαστε "ψηφιακός νομάδας" ή επιχείρηση ή νοικοκυριό;

Η διαπίστωση είναι απλή.

Πέρα από τα λόγια, για να γίνει πραγματικά ανταγωνιστική η Ελληνική οικονομία για ανθρώπους κι επιχειρήσεις, να κρατήσει και να προσελκύσει νέους, χρειάζεται δυναμική διαρθρωτική παρέμβαση στις υποδομές και υπηρεσίες. Ειδικά στις επικοινωνίες, η ολιγοπωλιακή κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ ήταν μια βελτίωση έναντι του αργοκίνητου και πανάκριβου κρατικού μονοπωλίου, αλλά μετά από 30 χρόνια εξάντλησε τα όριά της. Το σύστημα δεν επενδύει επαρκώς, δεν βελτιώνει εγκαίρως τις υπηρεσίες και εισπράττει ολιγοπωλιακά κέρδη.

Η απάντηση είναι προφανής: διασφαλίστε τον ανταγωνισμό παντού. Ώστε να γίνουν επενδύσεις. Με άρση εμποδίων, τεχνικές και διοικητικές ρυθμίσεις, οικονομικά κίνητρα και αντικίνητρα, ενίσχυση της κινητικότητας των καταναλωτών και ελαστικότητας των συμβολαίων.

Αλλιώς προκοπή δεν θα υπάρξει.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος